Λίγο πριν το χειμερινό ηλιοστάσιο στο νότιο ημισφαίριο της γης, στις 21 Ιουνίου, στήνεται ένα μεγάλο φεστιβάλ θανάτου και τρόμου. Είναι το Dark Mofo της Αυστραλίας και περιλαμβάνει πάρτι θανάτου σε πάρκα, χορούς σε γραφεία κηδειών, συναυλίες των πιο σκοτεινών ονομάτων του death metal και ομαδικές επικλήσεις στις δυνάμεις του σκότους. Θεωρητικά, το φεστιβάλ εξερευνά “την αρχαία και σύγχρονη μυθολογία γύρω από τον θάνατο” και έχει διοργανωτή το “Μουσείο Παλαιάς και Νέας Τέχνης” του Χόμπαρτ. Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις που οι αναπαραστάσεις τρομακτικών τελετουργιών, οδηγούν σε πραγματικούς ακρωτηριασμούς, αφού η ψυχική ισορροπία καλλιτεχνών και θεατών δείχνει οριακή…
Το Χόμπαρτ της Τασμανίας στηρίζει το φεστιβάλ, καθώς χιλιάδες τουρίστες από την Ευρώπη και την Αμερική κατακλύζουν τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και τα μπαρ της πόλης. Κάποιοι επιστήμονες τάσσονται υπέρ του φεστιβάλ καθώς “εκτονώνει φόβους και σκοτεινές σκέψεις για το θάνατο, που έτσι κι αλλιώς βρίσκονται στο υποσυνείδητο κάθε ανθρώπου”. Μεγάλη μερίδα όμως της κοινής γνώμης θεωρεί επικίνδυνη τη “νομιμοποίηση” του φόβου, έστω και με τη μορφή οργανωμένων εκδηλώσεων τέχνης…
«Εγκληματικά παράφρονες»
Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα κομμάτια του φεστιβάλ είναι η installation του Αυστραλού καλλιτέχνη Mike Parr “το Άσυλο”, στην οποία ο καλλιτέχνης θα υποβάλλει τους επισκέπτες σε δοκιμασίες αντοχής των φυσικών και ψυχολογικών τους ορίων, μέχρι το σημείο του αυτο-ακρωτηριασμού. Με την “εγκατάσταση” ο Rarr, θέλει να αναπαραστήσει το θάνατο του σχιζοφρενή αδελφού του Tim, το 2009 στο κρατικό φρενοκομείο για “εγκληματικά παράφρονες” Willow Court. Ο Parr χρησιμοποιεί βίντεο, φωτογραφίες και πραγματικά αντικείμενα από το φρενοκομείο και καλεί το κοινό να βιώσει τις συνθήκες ενός παράλογου εγκλεισμού σε έναν τρομακτικό χώρο.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Leigh Carmichael λέει ότι “ο Parr ασχολείται με σκοτεινές ιδέες και επώδυνες υπονοήσεις, που υποβόσκουν σε όλους μας κάποιες στιγμές. Το υποσυνείδητο είναι ένα σκοτεινό μέρος, που ταιριάζει απόλυτα με αυτό που προσπαθεί το φεστιβάλ Dark Mofo να εξερευνήσει.”
Στην τελική εκδήλωση του φεστιβάλ, λίγο πριν τη χαραυγή της επόμενης ημέρας του ηλιοστασίου, δεκάδες γυμνοί κολυμβητές θα πέσουν στον ποταμό Derwent και θα παραμείνουν στα παγωμένα νερά τουλάχιστον για δύο λεπτά προκειμένου να “εξαγνιστούν”. Θα είναι η στιγμή της αναγέννησης και της ανανέωσης, η άλλη όψη της εξερεύνησης των νοσηρών θεμάτων του φεστιβάλ.
Το φεστιβάλ Dark Mofo γίνεται φέτος για τέταρτη χρονιά, έχοντας κερδίσει σημαντικά βραβεία όπως το “Sidney Myer Performing Arts Award 2015”, ενώ η χρηματοδότησή του γίνεται από την κυβέρνηση της Τασμανίας. Το Χόμπαρτ περιμένει περισσότερους από 270.000 επισκέπτες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης, κάτι που κάνει ακόμα και τους διοργανωτές να διερωτώνται: “Ποιος θα πίστευε ότι ένα φεστιβάλ που ερευνά το θάνατο και το σκοτάδι θα μπορούσε να γίνει ένα δημοφιλές καλλιτεχνικό γεγονός;”
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Dark Mofo
