Να θάψουμε καμπόσους (τώρα που βρήκαμε παπά);

pap-1

της Γιούλας Ράπτη.

Ο Νίκος Κακαουνάκης συνήθιζε να λέει ότι «ο καλύτερος από τους δημοσιογράφους έχει σκοτώσει τη μάνα του», θέλοντας μέσα στην υπερβολή να δείξει ότι το επάγγελμα σού ζητάει λίγο ως πολύ να ξεχάσεις κάθε ιερό και όσιο. Οκ, ας πούμε ότι θα πουλούσαν ακόμη και τη μάνα τους, σε καλή τιμή.

Επειδή για άλλη μια φορά ο κλάδος μας απασχολεί την κοινωνία, παρακολουθώ αυτόν τον απίστευτο διαγωνισμό ποιος μοιρολόγησε πιο πολύ τους προηγούμενους «νεκρούς» για να κλάψουμε ή όχι στη νέα κηδεία. Λες και δεν ξέρουμε τι φάρα είμαστε και πρέπει να πάμε σε ξένα γραφεία για να δούμε πόση υποκρισία υπάρχει, λες κι οι «άλλοι» δεν είμαστε οι χτεσινοί «εμείς»…

Ναι, μπορεί το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τελευταίος ο ΣΥΡΙΖΑ, να άλλαξαν στις καρέκλες της εξουσίας αλλά γύρω τους τίποτα δεν άλλαξε· η νοοτροπία, η έλξη και η έπαρση της εξουσίας και από κοντά η δημοσιογραφία – πάντα αλλάζουν κάποια πρόσωπα και πάντα μένουν, ανακυκλώνονται, κάνουν λίφτινγκ και κάποια από τα ανθεκτικά, τα υπεράνω, δίπλα και πίσω από τις κυβερνήσεις.

Στο μεταξύ, αυτοί που «δεν σκοτώνουν τη μάνα τους», που θα ‘λεγε κι ο μακαρίτης ο Κακαουνάκης, τώρα έχουν βρεθεί στη χειρότερη κατάσταση. Δεν ήταν μες στα (μεγάλα) κόλπα, δούλευαν, δεν είχαν υψηλές φιλοδοξίες να καθίσουν στα τραπέζια της διαπλοκής, είχαν και τις πικρίες τους, τις μικροκακίες τους, ταυτίζονταν αναγκαστικά για την επιβίωση με τον εκάστοτε ιδιοκτήτη αλλά χωρίς να αναλαμβάνουν την dirty job, είχαν και τις αποστάσεις τους, πλήρωσαν ακριβά διάφορους απατεώνες που έκαναν τσάρκες στα ΜΜΕ (Ρέστηδες, Λαυρεντιάδηδες, Κυριακίδηδες, Ανδρουλιδάκηδες…).

Και μετά ήρθε η ώρα των μεγάλων, λαμπρών ονομάτων: Γιάννα Αγγελοπούλου: τρία Μέσα (Ρ/Σ City, Εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος και site) ξαφνικά άνεργοι. Και αρχίζει το ξήλωμα του πουλόβερ. Ελευθεροτυπία και Μάνια Τεγοπούλου, μια ιστορική εφημερίδα με απλήρωτους και χωρίς αποζημίωση εργαζόιμενους. Ακολουθεί ένα χάος σε εφημερίδες και ραδιόφωνα, όπως ο ενημερωτικός Flash 96, με τη συχνότητα να ανήκει σήμερα στους εργαζόμενους, φτάνουμε στην ξεχωριστή περίπτωση του μαύρου της ΕΡΤ από την κυβέρνηση Σαμαρά και μέχρι σήμερα που ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες είναι στο επίκεντρο, το πουλόβερ σε όλα τα ΜΜΕ, (εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, sites) έχει πλέον ξηλωθεί.

Ένα Mega κανάλι κλείνει από τους ιδιοκτήτες του και τρεις από τους πλουσιότερους έλληνες -όπως καταγγέλλουν οι απλήρωτοι επί μήνες εργαζόμενοι, παίζουν με την αγωνία τους. Οι εφημερίδες του κάποτε κραταιού και αλαζονικού ΔΟΛ καταρρέουν παρά τα «με αέρα» δάνεια. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ πατάσσει τη διαπλοκή και βάζει τάξη με δύο παλιούς και δύο νέους καναλάρχες: Μαρινάκης (μα ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη) και τον (δικό του) Καλογρίτσα.

Σ’ αυτό το σκηνικό, στη ΔΕΘ, ο Πρωθυπουργός έχει απέναντί του μια (δυνάμει) άνεργη δημοσιογράφο, την Ευαγγελία Τσικρίκα του Alpha που τον ρωτάει γιατί η κυβέρνηση την απολύει από μια επιχείρηση υγιή. Μπορεί οι δημοσιογράφοι να είμαστε αντιπαθείς στους πολίτες (άνεργους ή όχι) αλλά ένας Πρωθυπουργός σ΄ένα τέτοιο ερώτημα οφείλει να μην εκνευριστεί αλλά να απαντήσει με ένα τουλάχιστον «Λυπάμαι» κι ας είναι και επικοινωνιακό, και μετά να πει ό,τι θέλει. Αλλά εδώ ο ο Πολλάκης, ανέβασε φωτογραφίες της δημοσιογράφου με στελέχη της ΝΔ – τι πρωτότυπο! Συνηθίζεται, αλλά και ΝΔ να είναι, είναι κατηγορία ή απάντηση αυτή;

Η επιχειρηματολογία μάλιστα του Αλέξη Τσίπρα ήταν ίδια με αυτή των δημοσιογράφων απέναντι σε όσους δούλευαν στα κανάλια που δεν πήραν άδεια και δεν αντέδρασαν όταν παλιότερα έκλειναν άλλα ΜΜΕ. Ο Πρωθυπουργός ουσιαστικά στην ερώτηση «γιατί μας οδηγείτε στην ανεργία;» απάντησε «κι εσείς τι κάνατε όταν οι άλλοι απολύθηκαν;». Κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους, που λέει το ανέκδοτο.

Αλλά, αγαπητοί συνάδελφοι, εσείς που καταλαβαίνω γιατί πάθατε αναφυλαξία, όλοι σιωπήσαμε για πολλά στον χώρο μας. Εκτός αν εκεί που δουλεύαμε εμείς, δεν έγινε ποτέ τίποτα που να άξιζε να υψώσουμε φωνή διαμαρτυρίας! Όταν πρόσβαλαν τον διπλανό μας, όταν τον απέλυσαν, όταν μας ζήτησαν ατομικές συμβάσεις, όταν… Το να κάνουμε μαθήματα στους συναδέλφους της άλλης εφημερίδας, του άλλου καναλιού, του άλλου ραδιοφώνου, του άλλου site είναι πάντα η εύκολη λύση. Φαίνεται ότι μέσα στο «σπίτι μας» είμαστε οι μεγαλύτεροι επαναστάτες και δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας, ενώ οι άλλοι… Οι άλλοι είναι όλοι πουλημένοι.

Και αφού δεν μίλησαν τότε που έπρεπε, τι πρέπει να γίνει; Τώρα που βρήκαμε Παππά, να θάψουμε καμπόσους (ακόμη);

Bio
Latest Posts

Γιούλα Ράπτη

Γεννήθηκε στα Γιάννενα. Έχει τελειώσει τη Νομική και έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς και sites. Έχει ασχοληθεί με το θέατρο, έχει εκδώσει ένα βιβλίο και αγαπάει τις γάτες και τους σκύλους.