του Γιώργου Χρυσοβιτσάνου
Στις ταινίες της εβδομάδας: Ένα λαβ στόρι σε καιρό πολέμου. Τα αδιέξοδα της εναλλακτικής διαπαιδαγώγησης. Η βιογραφία ενός μουσικού που έκανε πλάκα με όλα.
Σύμμαχοι ***
(Allied)
Δραματική περιπέτεια – Διάρκεια 126’ – ΗΠΑ
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ζεμέκις
Παίζουν: Μπραντ Πιτ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Λίζι Κάπλαν, Τζάρεντ Χάρις
O Ρόμπερτ Ζεμέκις, ο σκηνοθέτης που ανέβασε στα ύψη τις μετοχές του Τομ Χανκς με το Forrest Gump και Ο Ναυαγός και που συνδύασε ηθοποιούς με κινούμενα σχέδια στο Ποιος παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ; αναπαλαιώνει το χολιγουντιανό μελό του ’40 και του ’50, χρησιμοποιώντας ως βάση για το αρχιτεκτονικό του σχέδιο τη θρυλική Καζαμπλάνκα.
Σε μια εποχή πειραματισμού με καινούργιες φόρμες, ο Ζεμέκις επιχειρεί μια νοσταλγική επαναφορά του σταρ σίστεμ, τοποθετώντας τους ήρωές του στο κέντρο του σύμπαντος και εστιάζοντας διαρκώς επάνω στα ωραία πρόσωπα των δυο πρωταγωνιστών του. Τα οποία ο διευθυντής φωτογραφίας, o Ντον Μπέρτζες, ομορφαίνει ακόμη περισσότερο με τις κατάλληλες γωνίες λήψης και φωτισμούς , δηλαδή σε στιλ δεκαετίας ’40, τότε που το κοινό πλήρωνε εισιτήριο για να απολαύσει τους λατρεμένους του ηθοποιούς.
Εκθαμβωτικοί όσο η Ίνγκριντ Μπέργκαν και ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, ο Μπραντ Πιτ και η Μαριόν Κοτιγιάρ επενδύουν τα σημαντικά υποκριτικά τους προσόντα σε δύο μυθιστορηματικούς χαρακτήρες με σχεδόν εξωπραγματική γοητεία και αναδεικνύονται σε σούπερ ζευγάρι.
Ο Μαξ, αξιωματικός της καναδικής αεροπορίας, γνωρίζει τη Μαριάν, αγωνίστρια της γαλλικής αντίστασης, (που αλλού;) στην Καζαμπλάνκα, το 1942. Ύστερα από μια επιχείρηση εξόντωσης κορυφαίων Ναζί (τζεημσμποντικός συνδυασμός κοσμικού γκλάμορ και μακελειού) και μια ερωτική συνεύρεση στην έρημο στη διάρκεια αμμοθύελλας (για να έχουμε και ολίγη από Άγγλο ασθενή) καταφεύγουν στο Λονδίνο, όπου παντρεύονται. Οι γερμανικοί βομβαρδισμοί δεν σκιάζουν την ευτυχία τους, όμως όταν οι μυστικές υπηρεσίες αμφισβητούν την ταυτότητα της Μαριάν αρχίζουν τα διλήμματα και οι υποψίες.
Σε αυτό, το δεύτερο μέρος, ο Ζεμέκις κινείται με άνεση στα «χωράφια» του Άλφρεντ Χίτσκοκ, κλιμακώνοντας το σασπένς και κάνοντας μας να αναμένουμε εναγωνίως τη λύση του μυστηρίου. Πόλεμος, έρωτας, κατασκοπεία, κοσμοπολιτισμός, περιπέτεια, μοιραία αδιέξοδα, συγκίνηση: λίγο απ’ όλα. Η ταινία τα αναμειγνύει επιδέξια, προσκαλώντας τους θεατές σε ένα κινηματογραφικό κοκτέιλ πάρτι που έχει κάτι από το μεγαλείο (και την αφέλεια) άλλων εποχών. Δεν προβλέπουμε ότι θα διεκδικήσει μεγάλα Όσκαρ (ίσως προταθεί για σκηνικά και κοστούμια), όμως στοιχηματίζουμε ότι θα γεμίσει τις αίθουσες. Πάρτε και χαρτομάντηλα. Θα σας χρειαστούν.
Captain Fantastic *** ½
Δραματική κομεντί – Διάρκεια 118’ – ΗΠΑ
Σκηνοθεσία: Ματ Ρος
Παίζουν: Βίγκο Μόρτενσεν, Τζορτζ ΜακΚέι, Σαμάνθα Ίσλερ, Νίκολας Χάμιλτον, Φρανκ Λαντζέλα
Στους αντίποδες (ιδεολογικά και αισθητικά) του Σύμμαχοι, μια ταινία που εμφορείται από κάποιες προωθημένες ιδέες της αμερικανικής αριστεράς. Οι ριζοσπαστικές απόψεις του φιλόσοφου και γλωσσολόγου Νόαμ Τσόμσκι, του νατουραλιστή Τομ Μπράουν και του Τζάρεντ Ντάιαμοντ (γεωγράφου και ανθρωπολόγου βραβευμένου με Πούλιτζερ) εφαρμόζονται στην πράξη από τον Μπεν, πατέρα έξι παιδιών, τα οποία μεγαλώνει μόνος του μέσα σε ένα δάσος, διαφυλάσσοντάς τα από τους ρύπους της καταναλωτικής και υποκριτικής κοινωνίας.
Όχι σχολείο, αλλά κατ’ οίκον εκπαίδευση. Εξοικείωση με την άγρια φύση, με όλους τους κινδύνους για τη σωματική ακεραιότητα που αυτό συνεπάγεται. ‘Έντονη πνευματική δραστηριότητα, που αποκλείει την ανάγνωση συντηρητικών βιβλίων. Αποτέλεσμα: ο 17χρονος γιος του Μπεν γίνεται δεκτός από όλα τα κορυφαία πανεπιστήμια της χώρας, όμως δεν ξέρει πώς να φλερτάρει μια συνομήλική του.
Η οικογένεια αναγκάζεται να αντιμετωπίσει τον έξω κόσμο, όταν πηγαίνει στην κηδεία της μητέρας, που αυτοκτόνησε (Μακρύ και γεμάτο απρόοπτα ταξίδι με ένα σαραβαλιασμένο ιδιωτικό λεωφορείο). Οι ακραίες παιδαγωγικές μέθοδοι του Μπεν θα δοκιμασθούν, μόλις η φαμίλια βρεθεί στο μεγαλοαστικό περιβάλλον των πεθερικών όπου οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες.
Αποφεύγοντας έξυπνα τους σκοπέλους του κοινωνικού δράματος και του επαναστατικού διδακτισμού, η ταινία προσεγγίζει την αυτοαμφισβήτηση ενός εμμονικού αμφισβητία ως υπαρξιακή κωμωδία με πολύ χιούμορ και γερές δόσεις συγκίνησης. Ο Ματ Ρος, που υπογράφει σενάριο και σκηνοθεσία, στέκεται στο πλευρό του ιδεαλιστή ήρωά του, συμμεριζόμενος τις απόψεις του ακόμη και όταν η ουτοπία του κινδυνεύει να συντριβεί από τον μαζικό πραγματισμό.
Αλλά και ο Βίγκο Μόρτενσεν –γνωστός για την προοδευτική πολιτική του τοποθέτηση- δείχνει να συμμερίζεται τις ιδέες του Μπεν, ερμηνεύοντας με γνώση έναν ασυνήθιστα εκκεντρικό χαρακτήρα τον οποίο ένας άλλος κατώτερος ηθοποιός θα έβγαζε γραφικό. Άψογοι και οι ανήλικοι συμπρωταγωνιστές του, σε ρόλους δύσκολους για παιδιά της ηλικίας τους. Μιλούν για φιλοσοφία, μαθηματικά, ιστορία και μαρξισμό με αξιοθαύμαστη πειστικότητα, λες και έχουν εντρυφήσει σε αυτά. Σημαντική η συμβολή τους σε ένα πρωτότυπο έργο, που μεταδίδει σύνθετες σκέψεις, με σπαρταριστούς διαλόγους, αμεσότητα και γνήσιο συναίσθημα. Ένα ξεχωριστό, πολύ ενδιαφέρον δείγμα του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά.
Gimme Danger ** ½
Ντοκιμαντέρ – Διάρκεια 108’ – ΗΠΑ
Σκηνοθέτης: Τζιμ Τζάρμους
Με τους: Ίγκι Ποπ, Ρον Άσετον, Μάικ Γουάτ, Σκοτ Άσετον, Ντάνι Φιλντς
Χρησιμοποιεί κατά κόρον τη λέξη “cool” για να χαρακτηρίσει τους φίλους, τους συνεργάτες του, τη μουσική του και τη ζωή του. Ο ίδιος δε είναι ο ορισμός του «κουλ», άνετος, αστείος και αυτοσαρκαστικός. Ο λόγος για τον Iggy Pop, τελευταίο επιζώντα του συγκροτήματος The Stooges. Τον μεγάλο παλιάτσο της ροκ σκηνής, που εδώ κάνει τον απολογισμό του μπροστά στην κάμερα του Τζιμ Τζάρμους, του πιο κουλ σκηνοθέτη της εποχής μας.
Για τον Τζάρμους είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι The Stooges είναι το κορυφαίο γκρουπ της ροκ εντ ρολ. Δεν μπαίνει καν στον κόπο να το συζητήσει με ειδικούς ή να καταγράψει μια αντίθετη γνώμη. Από την άλλη, δεν δείχνει καμία πρόθεση να συνθέσει μια αγιογραφία, με τον Iggy Pop ως κεντρικό εικόνισμα. Αφήνει τον πρωταγωνιστή του να «θάψει» τον εαυτό του και να αναλογισθεί τις ακρότητές του που ζημίωσαν την καριέρα του.
Ανέβαινε στο πάλκο μαστουρωμένος από LSD, συμπεριφερόταν πρωτόγονα και έκανε τις λάθος συμφωνίες με τις εταιρείες παραγωγής. «Η μουσική είναι ζωή και η ζωή δεν είναι μπίζνες» συμπεραίνει ο κατά κόσμον Τζέιμς Νιούελ Όστενμπεργκ, ένα φτωχόπαιδο που μεγάλωσε σε τροχόσπιτο, που έγινε διαβόητος λόγω των επιθετικών εμφανίσεών του και που έχει γραμμένα στα παλιά του τα παπούτσια την επιτυχία και το χρήμα. Και που το γλέντησε και δεν έχει μετανιώσει καθόλου για το παραμικρό. Μπορεί η θορυβώδης μουσική του να ενοχλεί πολλούς, όμως η ταινία είναι εντελώς κουλ.
Α’ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Lion News
Latest posts by Γιώργος Χρυσοβιτσάνος (see all)
- COPROLAND: σκυλίσια ζωή, γνήσια ελληνική – γλυκιά, ανέμελη και καταστροφική - May 4, 2017
- Ένας 19χρονος φοιτητής γράφει τη νύχτα της 21ης Απριλίου 1967… - April 21, 2017
- ΜΠΑΤΕ ΣΚΥΛΟΙ ΑΛΕΣΤΕ - April 13, 2017
