ΑΝΚΟΡ: Ο Θ.Τερζόπουλος αμφισβητεί τις συμβάσεις του θεάτρου και βγαίνει (πάλι) νικητής

encore-1

του Δημήτρη Καλαντζή.

Το θέατρο απαιτεί υποκριτές και κοινό, ιστορία και διαλόγους, αφήγηση και ανατροπές, σκηνικά και κοστούμια, σκηνή και πλατεία. Ή μήπως όχι;

Επί 30 χρόνια ο Θεόδωρος Τερζόπουλος αποδομεί τις συμβάσεις της θεατρικής τέχνης, κρατώντας μόνο την αρχική της ουσία: την επικοινωνία ιδεών ανάμεσα σε δημιουργό και κοινό.

Οι θεατές μπορεί να τοποθετούνται στη σκηνή και οι ηθοποιοί στην πλατεία, οι διάλογοι να είναι άναρθρες κραυγές και η υποκριτική να επιτυγχάνεται μόνο με τη στάση του σώματος και τις ανάσες.

Το Alarme, το Amor και τώρα το Encore δεν είναι υψηλής αισθητικής installations αλλά έξοχες θεατρικές παραστάσεις.

Είναι η πρωταρχική σύμβαση της λειτουργίας του θεάτρου, που ζητούσε από τον θεατή να αφεθεί στην εξαπάτηση της τέχνης και να νιώσει τα μηνύματά της αντί να αναζητά τον ρεαλισμό και την αληθοφάνεια που θα τo κρατούσε καθηλωμένo στην απομίμηση της ζωής.

Πριν από 2.500 χρόνια οι άνθρωποι στην Ελλάδα παρακολουθούσαν υποκριτές με άκαμπτα προσωπεία να παριστάνουν γυναίκες που σκότωναν τα παιδιά τους, γιούς που ζητούσαν τρομερή εκδίκηση, θεούς που έστηναν δολοπλοκίες για να εδραιώσουν τη λατρεία τους. Κανείς δεν περίμενε να δει ρεαλιστικές σκηνές στη σκηνή. Κανείς δεν διαμαρτυρόταν που το μεγαλύτερο μέρος της δράσης γινόταν στο παρασκήνιο ή απαγγελλόταν από κάποιον αφηγητή. Οι θεατές ακουμπούσαν τη λογική επεξεργασία των αισθητηριακών τους αντιλήψεων έξω από τον θεατρικό χώρο και αφήνονταν στη μαγεία της τέχνης.

Έτσι και ο Τερζόπουλος με το Ανκόρ ζητά από το κοινό να ξεχάσει την πραγματική δράση και όλα όσα έχει συνηθίσει να παρακολουθεί στο θεατρικό σανίδι και να ανατριχιάσει από το σμίξιμο ενός άντρα και μίας γυναίκας στο ημίφως του θεάτρου Άττις.

Ο άντρας θα προσεγγίσει τη γυναίκα, η γυναίκα θα προσεγγίσει τον άντρα, το ένα φύλο θα κατασπαράξει το άλλο, δαγκώνοντας παθιασμένα δύο σπαθιά. Ο άντρας και η γυναίκα θα γίνουν ένα με δαγκωματιές.

Ουρλιαχτά, λυγμοί και λαρυγγισμοί θα αντικαταστήσουν τους διαλόγους.

Διάσπαρτες φράσεις θα σαστίσουν τους θεατές.

«Μέσα μου μεγαλώνει ένας νεκρός», λέει η γυναίκα που κυοφορεί, συμπυκνώνοντας σε πέντε λέξεις τη ματαιότητα του να δίνεις ζωή σε κάτι που ξέρεις ότι θα πεθάνει.

«Παίρνει το σχήμα μου», λέει ο άντρας, διαπιστώνοντας την απλή επανάληψη πεπερασμένων αντίτυπων του ανθρωπίνου είδους.

«Που πάμε;», ρωτάει ο άντρας. «Εκεί», απαντά η γυναίκα. «Που εκεί;» επιμένει ο άντρας. «Εκεί» λέει και πάλι η γυναίκα.

Πάνε στην αρχή. Να ξεκινήσουν και πάλι το σισύφειο μαρτύριο της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ανκόρ.

Παράταση;

Συνέχεια;

Επανάληψη;

Ένα αριστούργημα σύλληψης και εκτέλεσης από τον Θεόδωρο Τερζόπουλο που παραβιάζει τις συμβάσεις της θεατρική τέχνης για να αναδείξει την ουσία της.

Ανκόρ, στο θέατρο Άττις, που δεν θα μπορούσε να μας θυμίσει καλύτερα τα 30 χρόνια μοναδικής παρουσίασης του στην ελληνική, στην παγκόσμια πρωτοποριακή θεατρική τέχνη.

Λεωνίδου 7, Μεταξουργείο, 10437, Αθήνα, τηλ. 2105226260.

encore-2 — Σοφία Χίλλ και Αντώνης Μυριαγκός στην παράσταση Ανκόρ του Θεόδωρου Τερζόπουλου στο θέατρο Άττις. “Υπόκλιση” φωτό: DNK 2016

Bio
Latest Posts

Δημήτρης Καλαντζής

Γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στο κέντρο της Αθήνας. Σπούδασε δημοσιογραφία στο «Εργαστήρι» και Ελληνικό Πολιτισμό στο ΕΑΠ. Έχει δουλέψει σε εφημερίδες, ραδιοφωνικούς & τηλεοπτικούς σταθμούς και τώρα διερευνά τους κώδικες του διαδικτύου. Αγαπά τις ανθρώπινες ιστορίες και τις γάτες.