Ο Αλέξανδρος Ζουριδάκης σκηνοθετεί το Αιώνιο Ζευγάρι και εντάσσεται στο Open Theater

zour

του Δημήτρη Καλαντζή.

Ο Δημήτρης Καμπουράκης μου τον παρουσίασε ως τον «Έλληνα Ρομπέρτο Μπενίνι» και πραγματικά στο σύντομο διάστημα που συνεργαστήκαμε για την παραγωγή κάποιων χιουμοριστικών βίντεο για το Lionnews, γνώρισα έναν εξαιρετικά εκφραστικό και ταλαντούχο ηθοποιό που έβγαζε από μέσα του καλοσύνη. Ο Αλέξανδρος Ζουριδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984, είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης “Μοντέρνοι Καιροί” και εργάζεται στο θέατρο συνεχώς από το 2008.

Ηθοποιός από επιλογή, από κλίση, από τύχη; Πως σου προέκυψε;

Είχα την τύχη να καταλάβω από νωρίς την κλίση μου στο θέατρο και έτσι επέλεξα να γίνω ηθοποιός.

Ποια ήταν τα όνειρά σου την εποχή που πήγαινες στη δραματική σχολή;

Να καταπιαστώ με έργα μεγάλων κλασσικών συγγραφέων, να δουλεύω συνέχεια και να γίνομαι καλύτερος.

Και ποια ήταν η πραγματικότητα που αντιμετώπισες, βγαίνοντας στη δουλειά;

Πιστεύω ότι είμαι από τους τυχερούς ηθοποιούς! Γνώρισα υπέροχους ανθρώπους και μέχρι στιγμής έκανα εξαιρετικές συνεργασίες! Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι εύκολα ούτε ιδανικά αλλά σε ποιά δουλειά είναι;

Το επάγγελμα του ηθοποιού είχε πάντα ένα ρίσκο, αλλά στις μέρες μας δείχνει να βρίσκεται στον αέρα. Ακούμε για τηλεοπτικές παραγωγές που οι ηθοποιοί δεν πληρώνονται, για θεατρικούς επιχειρηματίες που εμφανίζονται και εξαφανίζονται με ηχηρά κανόνια. Η χρυσή εποχή μοιάζει να έχει περάσει οριστικά…

Πράγματι, στο επάγγελμα μας ακόμα και τις καλές εποχές, κάθε 6 μήνες έψαχνες για την επόμενη δουλειά. Οπότε θα έλεγα πως η κρίση μας βρήκε περισσότερο… έτοιμους από άλλα επαγγέλματα. Η σκληρή πραγματικότητα όμως είναι πως στον κλάδο μας η ανεργία αγγίζει το 95%. Γι αυτό και τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται τόσες ομάδες από νέους ανθρώπους. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή!

Στη θέση του ονείρου για «δόξα και χρήμα», τι προτείνεις να βάλουμε;

Ποιά δόξα και ποιό χρήμα; Πάνω απ όλα τον άνθρωπο… Όπως λέει κι ο Σεφέρης “Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν΄ αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου και να βρίσκεται!”

Η κρίση έχει και τη θετική μας πλευρά. Έχω την εντύπωση ότι οι Έλληνες ήρθαμε πιο κοντά. Δείχνουμε αλληλεγγύη, μιλάμε πιο φιλικά, βλέπουμε όλο και λιγότερους ανθρώπους με «πόζα» και στιλ «υπεράνω»…

Σύμφωνοι. Αλλά μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι ίδιοι σε κάθε εποχή. Τι θα γίνει στη συμπεριφορά μας όταν κάποια στιγμή ξαναέρθει η ευημερία;

zouri-2

Είσαι του ρεαλισμού ή του ιδεαλισμού;

Ρεαλιστικό για κάποιους είναι 300 ευρώ σύνταξη. Όχι , δεν μπορείς να ζήσεις με 300 ευρώ.. Αυτού του είδους τον ρεαλισμό δεν τον αποδέχομαι! Τα μόνα ρεαλιστικά στον άνθρωπο είναι οι ανάγκες του. Πως θα επιβιώσει, πως θα μεγαλώσει τα παιδιά του με αξιοπρέπεια και πως θα φύγει με αξιοπρέπεια.

Ιστορικά, οι εποχές μεγάλης κρίσεις, δημιούργησαν σπουδαία τέχνη – αρκεί να θυμηθούμε τον Μπρεχτ ή τους μεγάλους Ρώσους δραματουργούς. Σήμερα όμως δεν φαίνεται να γεννιέται κάτι σπουδαίο. Ή μήπως είναι στη διαδικασία γένεσης και δεν το έχουμε ακόμα αντιληφθεί;

Σίγουρα υπάρχει σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία! Ίσως όμως για να την αντιληφθούμε καθαρά χρειάζεται χρονική απόσταση. Άνθρωποι χαρισματικοί με βαθιά αντίληψη και διεισδυτική ματιά υπάρχουν σε όλες τις εποχές.

Χιούμορ, πλάκα ή σουρεαλισμός; Με τι γελάει ο Έλληνας, όταν τόσα πράγματα γύρω του είναι κωμικοτραγικά;

Η ελληνική κοινωνία είναι μια σουρεαλιστική κοινωνία. Συνεπώς και το χιούμορ μας έχει τη βάση του στον σουρεαλισμό που όλοι βιώνουμε στην καθημερινότητα μας!

Τι κάνεις αυτή την εποχή;

Σκηνοθετώ το έργο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου “Αιώνιο Ζευγάρι” στο θέατρο Underground και είμαι μέλος της νεοσύστατης ομάδας Open Theater, που θα παρουσιάσει το Μάιο του 2017 το έργο “Ο Χαρτοπαίχτης” του Μ.Χουρμούζη, σε σκηνοθεσία Ακίνδυνου Γκίκα στο Ίδρυμα Κακογιάννη.

ΑΙΩΝΙΟ ΖΕΥΓΑΡΙ του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ζουριδάκης

Διανομή
Χρόνος: Αντώνης Λιβερόπουλος
Ζωή: Ειρήνη Παπαδημητρίου
Θάνατος: Τάσος Ράπτης

Η Ζωή με το Θάνατο συγκρούονται για την κυριαρχία του πνεύματος και της σάρκας. Ο Έρωτας προτείνει μπράντεφερ ανάμεσα στους δυο και η μάχη διεξάγεται με πάθος απερίγραπτο. Εκείνη εκλιπαρεί για λίγα λεπτά ανάσας παραπάνω, εκείνος τη σαρκάζει για το θράσος της να τον αντιμετωπίσει κατάματα. Το ρίσκο αναμενόμενο και το παιχνίδι αρχίζει.

Θέατρο Underground

Οδός Κοραή 4, Μετρό Στάση “Πανεπιστήμιο”,
δίπλα στον κινηματογράφο Άστυ. Τηλ.: 2130370342

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9.00 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων: 10 € Μειωμένο 8 € και 5 €

Bio
Latest Posts

Δημήτρης Καλαντζής

Γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στο κέντρο της Αθήνας. Σπούδασε δημοσιογραφία στο «Εργαστήρι» και Ελληνικό Πολιτισμό στο ΕΑΠ. Έχει δουλέψει σε εφημερίδες, ραδιοφωνικούς & τηλεοπτικούς σταθμούς και τώρα διερευνά τους κώδικες του διαδικτύου. Αγαπά τις ανθρώπινες ιστορίες και τις γάτες.