της Εύας Κακλειδάκη.
Στην κεντρική σκηνή του θεάτρου 104 παίζεται το πρώτο έργο, του βραβευμένου Νορβηγού συγγραφέα, Γιον Φόσσε «Και δε θα χωρίσουμε ποτέ» από την ομάδα «σου_real (*)» σε σκηνοθεσία Ιουλίας Σιάμου. Είδαμε την παράσταση και μιλήσαμε με την ηθοποιό Μαρία Λεβαντή.
- Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο του Γιον Φόσσε;
Το έργο αυτό το διάλεξα μαζί με ένα συνάδελφο το καλοκαίρι του 2015. Το ίδιο διάστημα δημιουργήθηκε και η ομάδα “σου_real(*)”. Εκείνο το καλοκαίρι διαβάσαμε πολλά θεατρικά έργα, μόλις όμως αρχίσαμε να διαβάζουμε το κείμενο του Γιον Φόσσε «Και δε θα χωρίσουμε ποτέ», από τις πρώτες σελίδες κιόλας , καταλάβαμε ότι αυτό θέλουμε να ανεβάσουμε. Ταυτιστήκαμε με τους ήρωες και πιστεύαμε πως, όποιος έρθει να το δει, θα βρει κομμάτια δικά του μέσα στους χαραχτήρες. Όλοι οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ζωής μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις, τις οποίες δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε.
- Το έργο πραγματεύεται ένα διαχρονικό θέμα, την εγκατάλειψη που βιώνουν οι άνθρωποι σε ορισμένες φάσεις της ζωής τους. Tι είναι αυτό που επιδιώκετε να πάρει μαζί του ο θεατής φεύγοντας;
Το έργο αυτό αφήνει ανοιχτά πολλά πεδία. Κάθε θεατής μπορεί να δει τις καταστάσεις που περνάνε οι ήρωες με βάση τα δικά του βιώματα. Το έργο του Γιον φόσσε δεν πραγματεύεται μονό το θέμα της εγκατάλειψης, την όποια όλοι μπορούμε να βιώσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, αλλά γενικά την απώλεια σημαντικών πρόσωπων. Πουθενά στο κείμενο δεν φαίνεται ξεκάθαρα αν ο άντρας, που η κεντρική ηρωίδα περιμένει, είναι ζωντανός ή νεκρός και απλά προσπαθεί να συνεχίζει να ζει περιμένοντας να τον ξαναδεί , γιατί αυτή η ελπίδα τη βοήθα να αντέξει τον πόνο που νιώθει… Ο συγγραφέας με τον επαναληπτικό λόγο και τις παύσεις που χρησιμοποιεί, καταφέρνει να μεταφέρει ακριβώς τα συναισθήματα που δημιουργούν αυτές οι δύσκολες καταστάσεις. Κάθε θεατής που θα παρακολουθήσει αυτή την παράσταση θα περάσει μέσα από μια μεγάλη συναισθηματική διαδικασία, θα νιώσει φόβο, θα θυμηθεί πράγματα που έχει ζήσει, θα ταυτιστεί με τον πόνο και τον σπαραγμό που βιώνουν τα πρόσωπα στη σκηνή, στο τέλος όμως θα νιώσει μια γλυκιά ανακούφιση. Γιατί το μήνυμα που μας δίνει ο Φόσσε είναι πως όσα έχουμε περάσει με ένα πρόσωπο (το οποίο δεν υπάρχει πια στη ζωή μας), είναι δικά μας, τα έχουμε μέσα μας, το πρόσωπο αυτό θα είναι πάντα ένα κομμάτι μας και οι στιγμές που ζήσαμε μαζί θα είναι μόνο δικές του και δικές μας. Γι’ αυτό το λόγο και ο τίτλος του έργου είναι «Και δε χωρίσουμε ποτέ». Γιατί πάντα θα υπάρχει, τίποτα δε σβήνεται από όσα ζήσαμε.
- Η γλώσσα του κειμένου είναι μινιμαλιστική με πολλές παύσεις και επαναλήψεις. Σας δυσκόλεψε στην απόδοσή του;
Όχι καθόλου. Ο λόγος που χρησιμοποιεί ο συγγραφές είναι καθημερινός και απλός. Θα μπορούσα να πω πως είναι σαν να εξωτερικεύουμε τις σκέψεις μας, ή σαν να είμαστε σπίτι μόνοι και μονολογούμε. Το μόνο που χρειάζεται ένα τέτοιο κείμενο για να αποδοθεί είναι απόλυτη φυσικότητα και αλήθεια.
- Στο κείμενο γίνεται μία έντονη αναφορά στην αναμονή των ανθρώπων και σε αυτό που προσδοκούν. Τελικά η αναμονή και η υπομονή είναι αρετή ή μαρτύριο;
Κάθε τι έχει και τη θετική του και την αρνητική του πλευρά. Σίγουρα το να έχεις υπομονή και να μπορείς να περιμένεις να έρθουν αυτά που ονειρεύεσαι στη ζωή σου είναι προτέρημα αλλά το διάστημα μέχρι όλα να έρθουν όπως τα θες, σίγουρα μπορεί να είναι και αρκετά ψυχοφθόρο. Πάντα όμως ακολουθεί η λύτρωση.
- Επιπλέον, γίνεται λόγος για τη σχέση των ανθρώπων με τα πράγματα. Πως τα αντικείμενα γεμίζουν τη ζωή μας, όχι μόνο ως προς το χώρο που καταλαμβάνουν, αλλά και ως προς το συναισθητικό δέσιμο που δημιουργούμε με αυτά. Μπορούν τελικά τα αντικείμενα να καλύψουν το κενό της εγκατάλειψης;
Φυσικά και δεν μπορούν να καλύψουν αυτό το κενό, αλλά σίγουρα είναι μια παρηγοριά να έχεις κάτι, κάποιο αντικείμενο κάποιου προσώπου, που σήμαινε πολλά για σένα.
- Παρά την οικονομική κρίση, παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια να ανεβαίνουν αρκετές ακριβές παραγωγές, ενώ ταυτόχρονα και πολλές μίνιμαλ θεατρικές παραστάσεις κάνουν την εμφάνισή τους. Πόσο εύκολο είναι μία σχετικά χαμηλού κόστους παραγωγή να επικρατήσει έναντι μίας υπερπαραγωγής;
Επειδή τυχαίνει να είμαι παραγωγός σε αυτή την παράσταση, να σου πω ότι είναι μια ακριβή παραγωγή, γιατί θέλαμε να κάνουμε μια παράσταση με ποιότητα, αγάπη και σεβασμό απέναντι στον θεατή. Η προσωπική μου άποψη τώρα όσον άφορα την ερώτηση σου είναι πως η επιτυχία μιας παράστασης ουδεμία σχέση έχει με το κόστος που θα έχει η παράγωγη. Έχω δει παραστάσεις που δεν είχαν καν σκηνικό, όμως η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες βρίσκονταν σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο και είχαν επιτυχία και έχω δει και παραστάσεις που είχαν δοθεί πολλά χρήματα για να πραγματοποιηθούν και όμως δεν είχαν να μου πουν τίποτα. Άρα, αν η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες δεν είναι καλές, σε τίποτα δε μπορεί να βοηθήσει ένα ωραίο σκηνικό, ούτε τα κοστούμια, ούτε ένας εντυπωσιακός φωτισμός ούτε και η μουσική.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Το πρώτο έργο του βραβευμένου Νορβηγού συγγραφέα JonFosse «Και δε θα χωρίσουμε ποτέ» παρουσιάζεται από την ομάδα σου_real (*) σε σκηνοθεσία Ιουλίας Σιάμου στη κεντρική σκηνή του θεάτρου 104 κάθε Τετάρτη και Πέμπτη.
Μια γυναίκα περιμένει μόνη της στο διαμέρισμά της κάποιον άντρα που όπως φαίνεται την έχει εγκαταλείψει. Όταν Αυτός εμφανίζεται θα εξαφανιστεί και πάλι για να επιστρέψει μαζί με ένα Κορίτσι. Και οι τρεις ακροβατούν αβέβαιοι πάνω σ’ ένα τεράστιο χάσμα του χώρου και του χρόνου. Ο φόβος της εγκατάλειψης τους αφήνει μετέωρους και ανασφαλείς. Η γλώσσα του έργου, μινιμαλιστική με ρεαλιστική ποιητικότητα, παύσεις και επαναλήψεις αναδεικνύει μια μουσική σύνθεση λέξεων, φράσεων, νοημάτων η οποία δημιουργεί έναν κόσμο μέσα στον οποίο ο Άντρας, η Γυναίκα και το Κορίτσι θα χωρίσουν ή δε θα χωρίσουν ποτέ.
Συντελεστές
Μετάφραση Ζήσης Σαρίκας
Σκηνοθεσία Ιουλία Σιάμου
Σκηνικά- Κοστούμια Μαριλού Θεοδωρίδου
Πρωτότυπη μουσική Nίκος Λεβαντής
Σχεδιασμός φωτισμού Φώτης Πηλίτσης
Μακιγιάζ Ζωή Γάσπαρη
Φωτογραφία Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ
Υπεύθυνος Επικοινωνίας Δημήτρης Κοντός
Παίζουν Μαρία Λεβαντή, Γιώργος Σταυριανός, Ελένη Χατζηγεωργίου
Στοιχεία Παράστασης:
Ημέρες και Ώρα παράστασης: Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15
Είσοδος : 10 € (γενική είσοδος), 5 € (για ανέργους)
Διάρκεια παράστασης: 80’
Χώρος: Κεντρική Σκηνή Θεάτρου 104 . Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα (μετρό
Κεραμεικός) – Τηλ : 210 3455020 – 6940290312/ http://www.104.gr/ –
OfficialFacebookPage
Latest posts by Εύα Κακλειδάκη (see all)
- Μία ελληνική εφεύρεση που ανιχνεύει τα νοθευμένα ποτά παραμένει στα αζήτητα - October 29, 2018
- Φένια Αποστόλου: Το κάλεσμα της Λορίν, οι ψεύτικες ζωές και η συνειδητότητα του είναι μας - January 14, 2018
- Τα κοχύλια του Δημήτρη Μυταρά – Μία ανέκδοτη εξομολόγηση - February 17, 2017
