της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Τσαλάκωσε το χαρτί και το πέταξε απότομα στο καλάθι. Δεν είχε καμία διάθεση συγγραφής. Ούτε έμπνευση… Νεύρα μόνο. Και αυτά, στο μέγιστο βαθμό. Άναψε ένα τσιγάρο, προσπαθώντας να υποκριθεί ότι ηρεμεί, αλλά ούτε αυτό κατάφερε. Βγήκε στο μπαλκόνι, πήρε μια ανάσα βαθιά και έριξε το βλέμμα στο γνωστό σημείο της πόλης. Άραγε, πώς να ήταν, αν…
Χριστούγεννα πλησίαζαν και τότε. Και τα λαχταρούσε να έρθουν, λες και ήταν μικρό παιδί! Θα ήταν οι πρώτες τους γιορτές μαζί. Έκανε σχέδια πολλά. Βόλτες, δώρα, όπως τα βλέπεις στις ταινίες. Σαν παραμύθι. Άλλωστε, οι γυναίκες έχουν μια ιδιαίτερη ροπή προς αυτό. Είχε σκεφτεί καιρό πριν τι δώρο θα του έπαιρνε. Ένιωθε ότι έτσι θα του έδειχνε την αγάπη της. Ήθελε να τον βλέπει να χαμογελάει, όπως τα μικρά παιδιά, μόλις ανοίγουν τα δώρα τους.
Δε θυμάται πια τι ήταν αυτό το εμπνευσμένο δώρο που είχε επιλέξει για κείνον. Θυμάται, όμως, άριστα, το δικό του… Θυμάται το αμήχανα ντροπαλό του ύφος, τη χαμηλή, αισθαντική φωνή του, καθώς της πρόσφερε μια χρωματιστή, χάρτινη σακούλα, λέγοντας: «Χρόνια πολλά… Ξέρεις, είμαι λίγο στριμωγμένος οικονομικά και δεν είχα περιθώριο για κάτι καλύτερο. Συγνώμη…»
Άνοιξε τη σακούλα και είδε ένα κασκόλ. Απλό, μαύρο, με λίγες πινελιές χρωματιστές.
Ακόμη και σήμερα, χρόνια μετά, νιώθει τόσο λίγη όταν σκέφτεται τη μικρή αυτή ιστορία. Τόσο πολύ ένοχη και άμυαλη.
Το πιο ακριβό της δώρο είναι απαλό, καθημερινό κασκόλ. Από αυτά που περνούν απαρατήρητα. Κοίταξε τα φώτα της πόλης δακρυσμένη. ‘Το πιο ακριβό μου δώρο, είναι η αγάπη σου’, του ψιθύρισε, κοιτώντας εκεί, μακριά… Σαν ευχή και συγνώμη μαζί.
(φωτογραφία: Lauren Paulsen@Flickr)


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- Τα βράχια της Κρύας - August 13, 2023
- Αλεξίσφαιρη Αλίκη (3) - August 4, 2023
- Διαδρομή διαρκής - July 27, 2023