του Δημήτρη Καλαντζή.
Μπαίνω σε μεγάλο pet shop για τις προμήθειες του μήνα. Δεν προλαβαίνω να κάνω δύο βήματα και μου… επιτίθεται χαμογελαστή και ευγενέστατη μία κοπέλα με την αφοπλιστική ερώτηση: «Εσείς τι δώρο πήρατε φέτος στο ζωάκι σας;»
Όσο κι αν αγαπώ τη γάτα μου, δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό να ντύνομαι Άγιος Βασίλης κάθε Χριστούγεννα και να της αφήνω τυλιγμένα ποντικάκια κάτω από το δέντρο.
Η κοπέλα βλέπει την αμηχανία μου (την ίδια αμηχανία είχε προφανώς αντιμετωπίσει κι από άλλους που είχε απευθύνει την ερώτηση) κι αρχίζει την… προσφορά για την οποία η ερώτηση ήταν απλά η εισαγωγή:
«Η εταιρεία τάδε έχει ετοιμάσει αυτή τη σακούλα για τη γατούλα σας που περιέχει ποικιλία από κονσέρβες και ξηρά τροφή. Και το σημαντικότερο: με τα 12 ευρώ που θα δώσετε για τη σακούλα / δώρο στη γατούλα σας, η εταιρεία θα δώσει αντίστοιχο ποσό για τροφή σε αδέσποτα ζώα!».
Το πρώτο μέρος της «προσφοράς» με άφησε τελείως αδιάφορο, αφού στη γάτα μου δίνω συγκεκριμένη τροφή που δεν ήταν αυτή που προσπαθούσε να προωθήσει η χαμογελαστή κοπέλα. Όσο για την ιδέα περί «χριστουγεννιάτικου δώρου σε μία γάτα» μου φάνηκε αστεία, αν όχι προκλητική για τις εποχές που ζούμε… Το τελευταίο σκέλος όμως, με έβαλε σε σκέψεις για λίγο: ωραία ιδέα η προσφορά τροφής σε αδέσποτα ζωάκια. Το κάνω στη γειτονιά, το κάνω περιστασιακά σε οργανώσεις… μήπως θα έπιαναν κι εδώ τόπο τα 12 ευρώ που θα έδινα;
Η πρώτη σκέψη όμως γύρισε γρήγορα σε αμφισβήτηση: Γιατί να δώσω λεφτά στη συγκεκριμένη εταιρεία για να κάνει εκείνη την προσφορά; Και που ξέρω ότι πράγματι θα δώσει τα 12 ευρώ για τροφή σε αδέσποτα; Και αφού είναι τόσο large η εταιρεία, γιατί δεν δίνει τα 12 ευρώ, κι άλλα 12 και άλλα 12 και δεν ξέρω πόσα 12άρια ευρώ ακόμα ΜΟΝΗ ΤΗΣ στα αδέσποτα;
Δεν έχω κάτι με την εταιρεία. Ούτε προφανώς με την κοπέλα που προσπαθούσε να βγάλει ένα μεροκάματο. Αρνήθηκα όμως. Όπως αρνούμαι να ανοίξω τα αυτιά μου και σε κάθε «γενναιόδωρη» εταιρία που διαλαλεί την «εταιρική της ευθύνη» και διατυμπανίζει ότι με κάθε αγορά προϊόντος της, κάνει μία προσφορά στον τάδε και στον δείνα σύλλογο.
Μία πλειοδοσία «φιλευσπλαχνίας» και «κοινωνικής ευαισθησίας» γέμισε η ζωή μας τις γιορτινές ημέρες. Ακόμα και πολυεθνική εταιρία που πέταξε στο δρόμο δεκάδες υπαλλήλους για να αυξήσει τα κέρδη της, βγαίνει τώρα και διαλαλεί ότι θα δώσει δωρεάν εκατοντάδες «γεύματα αγάπης».
Δεν μου αρέσει αυτό το μάρκετινγκ. Νομίζω ότι απευθύνεται σε καταναλωτές – χάπατα.
Μεγάλωσα με τη συμβουλή μιας μάνας που έλεγε «όταν προσφέρεις, να το κάνεις κρυφά, για την ψυχή σου. Ακόμα και τις δέκα δραχμές που θα ρίξεις για το κεράκι στην εκκλησία, να το έχεις με την χούφτα σου κλειστή, να μην βλέπει ο κόσμος πόσα ρίχνεις».
Αν βγεις και διαλαλήσεις την προσφορά σου, το κάνεις για τον εγωισμό σου, την αλαζονεία του να «φανείς» στον κόσμο και, στην περίπτωση των εταιριών, για να κερδίσεις πελάτες.
Δεν περιμένω, ως καταναλωτής, από μία εταιρεία να είναι φιλεύσπλαχνη. Περιμένω να μου δίνει καλά προϊόντα σε χαμηλές τιμές, ώστε μετά εγώ, ο καταναλωτής, να έχω τη δυνατότητα να δίνω από το περίσσευμά μου, όπου κρίνω.
Δεν πήρα τη «σακούλα δώρο» για τη γάτα μου. Της έδωσα έξτρα χαδάκια για τα Χριστούγεννα και αγόρασα χύμα τροφή για τις γάτες της γειτονιάς.
Ποτέ δεν ήμουν «βολικός καταναλωτής» αλλά τελευταία γίνομαι όλο και πιο καχύποπτος…
Δημήτρης Καλαντζής
Latest posts by Δημήτρης Καλαντζής (see all)
- Ο «τέτοιος» στο Χαλάνδρι - September 10, 2023
- Δημιουργείται ο πρώτος Ξενώνας Φιλοξενίας Άστεγων και Ευάλωτων ΛΟΑΤΚΙ+ Ατόμων στην Αθήνα - August 30, 2023
- Το gay Πεδίον του Άρεως - May 17, 2023
