Silence: Ο Σκορσέζε δοκιμάζει την υπομονή των πιστών του

silence-s

του Γιώργου Χρυσοβιτσάνου.

Σιωπή ** 1/2
(Silence)
Ιστορική – Διάρκεια 159’ – ΗΠΑ, Ταϊβάν, Μεξικό
Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε
Παίζουν: Άντριου Γκάρφιλντ, Άνταμ Ντράιβερ, Λίαμ Νίσον, Ισέι Ογκάτα, Ταμπανόμπου Ασάνο, Σινία Τσουκαμότο

Ο επικεφαλής της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας θα ευλογήσει την κάμερα του Μάρτιν Σκορσέζε αν δει αυτόν τον ύμνο στον αγώνα που έδωσαν οι Ιησουίτες ιεραπόστολοι για να εκχριστιανίσουν τους Ιάπωνες, στις αρχές του 17^ου αιώνα. Έργο ζωής για τον μεγάλο Αμερικανό σκηνοθέτη, που το είχε στα σκαριά επί 28 χρόνια, είναι μία ακόμη κατάθεση βαθιάς θρησκευτικής πίστης έπειτα από τον Τελευταίο Πειρασμό (1988) και η τρίτη κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Ιάπωνα συγγραφέα Σιουσάκο Έντο.

Το έπος της μαζικής εξόντωσης των καθολικών της Ιαπωνίας από τους σογκούν αρχίζει με τρομακτικές εικόνες που παραπέμπουν στα μαρτύρια των πρώτων χριστιανών από τους Ρωμαίους. Σε μια επίγεια κόλαση για τους προσήλυτους φτάνουν, γύρω στο 1640, δύο νεαροί Πορτογάλοι ιεραπόστολοι, που αναζητούν τα ίχνη του αγνοούμενου μέντορά τους πατέρα Φερέιρα (υπαρκτού προσώπου που ερμηνεύεται από τον Λίαμ Νίσον).

Στο πρώτο μέρος, οι πατέρες Ροντρίγκες και Γκάρπε παρακολουθούν από μακριά τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται χιλιάδες χωρικοί προκειμένου να αποκηρύξουν την πίστη τους. Μία επανάληψη μαρτυρικών θανατώσεων, που καταντά βασανιστική για τον θεατή, παρά το εικαστικό τους μεγαλείο (εκπληκτική η φωτογραφία του Ροντρίγκο Πιέτρο, ο οποίος αξιοποιεί με έμπνευση τα στοιχεία της φύσης)

Η θάλασσα, η ομίχλη, η βροχή, η λάσπη και η φωτιά κυριαρχούν στην οθόνη και στο δεύτερο μέρος, όταν ο Ροντρίγκες συλλαμβάνεται και γνωρίζει τη φρίκη από κοντά. Η πίστη του στον Θεό, ο οποίος σιωπά μπροστά στη σφαγή των αθώων, δοκιμάζεται, όπως δοκιμάστηκε και η υπομονή μου από την αφόρητη βία που συνεχίστηκε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου. Ο Άντριου Γκάρφιλντ βγάζει το μαρτυρικό δίλημμα του ήρωα με πονεμένα βλέμματα και βουρκωμένα μάτια, ενώ την παράσταση κλέβει (πριν εμφανιστεί επιτέλους ο Λίαμ Νίσον) o εξαιρετικός Ισέι Ογκάτα, στον ρόλο του ηλικιωμένου Ανακριτή ο οποίος αναπτύσσει τα πολύ ενδιαφέροντα επιχειρήματα της πλευράς των σφαγέων.

Η σύγχυση του σεναρίου που έγραψε ο Τζέι Κοκς μαζί με τον Σκορσέζε σκιάζει περισσότερο από ό,τι ο επαναλαμβανόμενος οπτικοακουστικός ζόφος μια υπέρμετρα φιλόδοξη ταινία που κινδυνεύει να καταρρεύσει από το βάρος των πολλαπλών νοημάτων και της δογματικής της θεώρησης. Την κατάσταση σώζει η εμφάνιση του πάτερ Φερέιρα, ο οποίος φέρνει το κλειδί του ιδεολογικού μυστηρίου. Αν και οι απαντήσεις του αφορούν τους βαθιά θρησκευόμενους καθολικούς και μόνο.

Bio
Latest Posts

Γιώργος Χρυσοβιτσάνος

Γεννιέται στην Αθήνα στις 8 Δεκεμβρίου 1947. Το 1965, μπαίνει στη Νομική Αθηνών. Την ίδια χρονιά ξεκινά τη δημοσιογραφική του καριέρα στον «Ανένδοτο» ως ελεύθερος ρεπόρτερ. Λούφα και παραλλαγή στον στρατό επί χούντας. Ακολουθούν σπουδές κινηματογράφου στο International London Film School από το οποίο αποφοιτά το 1973. Το 1975, συνυπογράφει ως μέλος της «Ομάδας των 4» το ντοκιμαντέρ «Νέος Παρθενώνας», με θέμα τα κολαστήρια της Μακρονήσου και της Γυάρου. Βγάζει τα προς το ζην με διάφορες δουλειές (επιμελητής κειμένων, μεταφραστής κινηματογραφικών υποτίτλων, ναυτιλιακός ρεπόρτερ, μεταφραστής ρομάντζων Άρλεκιν και αστυνομικών μυθιστορημάτων) ως το 1981 που αναλαμβάνει την κινηματογραφική κριτική στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ. Παράλληλα, συνεργάζεται με το ELLE, το STATUS και το 7ΜΕΡΕΣ TV. Το 1983 εκδίδεται η συλλογή διηγημάτων του «Η συνέχεια στο επόμενο» (Εκδόσεις Υάκινθος). Ξεκινά καριέρα σεναριογράφου τηλεοπτικών σειρών το 1993 με το «Τίμημα του πάθους» (ΑΝΤ1). Άλλοι τίτλοι: «Διλήμματα», «Τρικυμία», «Μαύρος ωκεανός», «Ο τελευταίος παράδεισος», «Μια στιγμή, δυο ζωές», «Η ζωή της άλλης», «Οι βασιλιάδες». Από το 2013- 2015 γράφει κινηματογραφική κριτική για το ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ. Είναι παντρεμένος με τη Μαρίκα Αρβανιτοπούλου (ο τρίτος του γάμος) και πατέρας τριών παιδιών. Facebook: George Chrissovitsanos