της Αγγελικής Καρδαρά.
Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους αφέθηκε ο πατέρας ο οποίος τραυμάτισε θανάσιμα στο κεφάλι το 6 μηνών βρέφος του, ύστερα από τη ρίψη του κινητού του τηλεφώνου. Όπως υποστήριξε ο ίδιος στην πολύωρη απολογία του και διαβάζουμε στο αστυνομικό ρεπορτάζ, εκσφενδόνισε το κινητό του τηλέφωνο στο πάτωμα με αποτέλεσμα να αναπηδήσει και να χτυπήσει το άτυχο αγοράκι. Η συνήγορός του έκανε λόγο για διαστρέβλωση των πραγματικών περιστατικών από τον δημοσιογραφικό κόσμο, με συνέπεια τον διασυρμό του εντολέα της, ενώ σε δήλωσή της στις τηλεοπτικές κάμερες υπογράμμισε ότι ο «θάνατος επήλθε από μια λάθος κίνηση» και ότι «το μωρό βρέθηκε σε λάθος θέση στο λάθος χρόνο».
Θα ξεκινήσω με το τι προβλέπεται νομικά σχετικά με την προσωρινή κράτηση, καθώς απασχόλησε εκτενώς τα ρεπορτάζ. Η προσωρινή κράτηση, πρέπει να γνωρίζουμε, ότι επιβάλλεται υπό αυστηρές προϋποθέσεις και για να είμαι πιο συγκεκριμένη «μόνο αν ο κατηγορούμενος διώκεται για κακούργημα και δεν έχει γνωστή διαμονή στη χώρα ή έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του ή κατά το παρελθόν υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή παραβίαση περιορισμών διαμονής, εφόσον από τη συνδρομή των παραπάνω στοιχείων προκύπτει σκοπός φυγής ή κρίνεται αιτιολογημένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανό, όπως προκύπτει από προηγούμενες αμετάκλητες καταδίκες του για ομοειδείς αξιόποινες πράξεις, να διαπράξει και άλλα εγκλήματα» (282 Κώδικας Ποινικής Δικονομίας).
Όσον αφορά τώρα την ενδοοικογενειακή βία υπάρχει και ειδικότερη ρύθμιση, την οποία αναφέρω ακολούθως:
” Περιοριστικοί όροι 1. Σε περίπτωση διαπράξεως εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας είναι δυνατόν, αν υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες κρίνεται απαραίτητο για την προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας του θύματος, να επιβληθεί στον κατηγορούμενο από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο στο οποίο παραπέμπεται να δικασθεί ή από τον αρμόδιο ανακριτή ή από το δικαστικό συμβούλιο και για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται, ο περιοριστικός όρος της απομάκρυνσης του από την οικογενειακή κατοικία, η μετοίκηση του, η απαγόρευση να προσεγγίζει τους χώρους κατοικίας ή και εργασίας του θύματος, κατοικίες στενών συγγενών του, τα εκπαιδευτήρια των παιδιών και ξενώνες φιλοξενίας. Η ισχύς του παραπάνω περιοριστικού όρου παύει αυτοδικαίως μετά την έκδοση οριστικής αποφάσεως ή της διατάξεως του εισαγγελέα με την οποία αρχειοθετείται η υπόθεση λόγω ποινικής διαμεσολάβησης.
2. Ο περιοριστικός όρος που έχει επιβληθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου είναι δυνατόν να ανακληθεί, αντικατασταθεί ή τροποποιηθεί από το αρμόδιο δικαστικό όργανο που τον επέβαλε, με αίτηση του κατηγορουμένου, στην οποία αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται η ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίηση του. Για τη συζήτηση της αιτήσεως κλητεύεται υποχρεωτικά ο παθών, σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν κάθε φορά.
3. Το δικαστικό όργανο που είναι αρμόδιο κατά την παράγραφο 1 για την επιβολή, ανάκληση, αντικατάσταση ή τροποποίηση των περιοριστικών όρων, μπορεί να ζητήσει, συμβουλευτικά, τη γνώμη ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και άλλων επιστημόνων με ειδικές γνώσεις σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας, εφόσον τα πρόσωπα αυτά εργάζονται σε δημόσιο φορέα υγείας.”
Αυτή είναι η νομική πραγματικότητα και ο λόγος που την καταγράφω είναι γιατί θεωρώ ότι πρέπει να την γνωρίζουν οι αστυνομικοί και δικαστικοί συντάκτες που χειρίζονται ανάλογες υποθέσεις, προκειμένου να μπορούν με τρόπο ακριβή και σαφή να ενημερώσουν το κοινό.
Ας πάμε τώρα στο άλλο κομμάτι, στο ανθρώπινο επίπεδο…
Θα μιλήσω λοιπόν για όλες εκείνες τις περιπτώσεις, όπου ένας πατέρας στρέφεται με οποιονδήποτε τρόπο (σπρωξιά/κλοτσιά/χαστούκι/ρίψη αντικειμένου κλπ.) κατά της γυναίκας που κρατά στην αγκαλιά της ένα μωρό και θα τονίσω ότι -κατά την δική μου κρίση- η βία σε αυτές τις περιπτώσεις στρέφεται κατά 2 προσώπων και όχι μόνο κατά της μητέρας, γιατί ως ενήλικας γνωρίζει ότι μια βίαιη κίνηση ενδεχομένως θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο τη μητέρα, αλλά και το μωρό λόγω της θέσης στην οποία αυτό βρίσκεται.
Οποιοσδήποτε δηλαδή επιχειρήσει να χτυπήσει/κλοτσήσει/ρίξει αντικείμενο σε μια μάνα που φέρει στην αγκαλιά της ένα βρέφος, ουσιαστικά στρέφει την οργή και εκδικητική μανία του και στο βρέφος. Επομένως, δεν θα συμφωνήσω ότι το μωρό βρέθηκε σε «λάθος μέρος», καθώς βρισκόταν στην αγκαλιά της μάνας –στο πιο κατάλληλο μέρος για να βρίσκεται ένα μωράκι, υπό κανονικές συνθήκες.
Ασφαλώς, θα ήθελα στο σημείο αυτό να τονίσω ότι τα media δεν δικάζουν ούτε καταδικάζουν άτομα, η δικαιοσύνη είναι αυτή που θα κρίνει πώς έδρασε ο πατέρας στην συγκεκριμένη υπόθεση, γιατί εμείς δεν έχουμε όλα τα στοιχεία στα χέρια μας και ούτε είμαστε δικαστές.
Ωστόσο πιστεύω ότι τα media έχουν τη δύναμη να διαδραματίσουν ένα θετικό ρόλο στην πρόληψη εγκληματικών ενεργειών, δεδομένου ότι ενημερώνοντας με τρόπο ολοκληρωμένο ένα ευρύ κοινό μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της εγκληματικότητας, ειδικά σε κλειστές, τοπικές κοινωνίας και κυρίως σε ζητήματα ενδοικογενειακής βίας αλλά και νεανικής παραβατικότητας.
Είναι συνεπώς πολύ σημαντικό να κατανοήσουν οι γυναίκες-θύματα ότι ένας βίαιος άντρας είναι «ικανός» να στρέψει την οργή του όχι μόνο εναντίον τους αλλά και εναντίον των ίδιων του των παιδιών (υπόθεση Ασπασίας που αναλύθηκε στο postmodern). Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να ελέγξει το θυμό του και να διαχειριστεί τις βίαιες εκρήξεις του είναι «ικανός» για όλα, σε μια «έκρηξη θυμού». Να καταστρέψει τα πάντα σε μια στιγμή. Είτε έχει σχεδιάσει την πράξη του, είτε όχι, οι επιπτώσεις δύναται να είναι τραγικές. Επομένως, για να πάψουμε να «πέφτουμε από τα σύννεφα» με ανάλογες υποθέσεις «ακραίας εγκληματικότητας», όπως τις χαρακτηρίζουμε μιντιακά, είναι σκόπιμο να γίνουν πιο συντονισμένες και οργανωμένες κινήσεις στο πλαίσιο της αντεγκληματικής πολιτικής και δράσης, με στόχο την ενημέρωση και την πρόληψη της εγκληματικότητας. Προς αυτή την κατεύθυνση, όπως πολλές φορές τονίζω στα κείμενά μου, ο δημοσιογραφικός κόσμος δύναται και πρέπει να παίξει ένα σημαντικό ρόλο.
Θα κλείσω το σημερινό μου άρθρο, σαφώς με μια συναισθηματική φόρτιση γιατί η απώλεια ενός βρέφους δεν μπορεί να μας αφήσει ασυγκίνητους, ταυτόχρονα όμως και με μια ευχή «να μιλήσουν οι γυναίκες και γενικά τα άτομα που υφίστανται οποιασδήποτε μορφή βίας (σωματική/λεκτική/ψυχολογική) προτού είναι αργά…»! Οι υποθέσεις που τον τελευταίο καιρό μας απασχολούν ερευνητικά και μιντιακά αποδεικνύουν την επιτακτική αυτή ανάγκη.
Σημείωση: Ευχαριστώ θερμά τον Δικηγόρο-Εγκληματολόγο, κ. Διονύση Χιόνη για τις πολύτιμες νομικές πληροφορίες που μου έδωσε, προκειμένου να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο.
Latest posts by Αγγελική Καρδαρά (see all)
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και σκηνοθεσία στον τόπο του εγκλήματος (crimestaging) - February 22, 2023
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και μιντιακές απεικονίσεις: μία ερευνητική προσέγγιση του Crime & MediaLab (ΚΕ.Μ.Ε.) - January 12, 2023
- Κακοποίηση ζώων συντροφιάς και άγριας ζωής στην Κύπρο και οι μιντιακές απεικονίσεις υποθέσεων - November 2, 2022
1 Comment