της Αγγελικής Ρουμπιέ.
‘Πρόσεχε παιδί μου, μη φτάσει μια μέρα που θα κοιτάξεις στον καθρέφτη σου και δε θα θυμάσαι για ποιο λόγο ζεις’, της είχε πει.
Καθώς βαφόταν, κοίταξε ανόρεχτα το είδωλό της. Όμορφο. Κουρασμένο, με λίγο θυμό, που, μάλλον, είχε ανέκαθεν. Σταμάτησε και παρατήρησε το βλέμμα. Βγήκε από το δωμάτιο και έφερε στον καθρέφτη μια φωτογραφία παλιά. Σύγκρινε τα βλέμματα. Παρελθόν και παρόν. Το πρώτο ήταν γελαστό. Το δεύτερο ανάμικτο. Απογοητευμένο και ανυπόμονο. Κενό και αγωνιώδες. Έκρυβε προσδοκία και φόβο μαζί.
Ο χρόνος αλλάζει το βλέμμα, ή αυτό το χρόνο, τελικά, αναρωτήθηκε. Όσα ζεις, σου αλλάζουν την οπτική και την προοπτική. Η οπτική σου, όμως, μπορεί να σου μεταβάλλει το ρυθμό του κόσμου, όπως έλεγε ο Βιζυηνός. Δεν ήξερε ποιο από τα δύο ίσχυε… Αναζήτησε το ημερολόγιό της και ξεφύλλιζε… άναψε νωχελικά το τσιγάρο. Έβαλε την αγαπημένη της μελωδία και σκεφτόταν τα λόγια και τον καθρέφτη. Τον κρατούσε στα χέρια της. Στο ρυθμό του βαλς στροβιλίζονταν όλες οι εικόνες της, με βλέμματα δίχως λόγια. Έκλεισε το ημερολόγιο. Σηκώθηκε και έκλεισε τα μάτια. Άρχισε να λικνίζεται στο ρυθμό της μελωδίας. Και έκανε κύκλους χορεύοντας αγκαλιά με τον καθρέφτη και ολοένα στροβιλιζόταν, στην αρχή δειλά, μετά με ένταση, νιώθοντας πάνω της τα βλέμματα ετών που χαράχτηκαν. Και γύριζε και γύριζε, κρατώντας τον καθρέφτη σφιχτά, ακούγοντας τα λόγια της: ‘..δε θα θυμάσαι για ποιο λόγο ζεις..’ μέχρι που ένιωσε ζεστό υγρό να κυλάει στο χέρι της. Ο καθρέφτης είχε σπάσει και γλίστρησε. Σταμάτησε, γονάτισε στο κρύο πάτωμα και κοίταξε. Παντού κομμάτια κόκκινου καθρέφτη, με κομματιασμένα βλέμματα. Και το βαλς συνεχίζεται…
(Φωτογραφία: Michael Kappel@Flickr)


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- Τα βράχια της Κρύας - August 13, 2023
- Αλεξίσφαιρη Αλίκη (3) - August 4, 2023
- Διαδρομή διαρκής - July 27, 2023