συνέντευξη στην Τίνα Πανώριου.
Η Ελένη Πριοβόλου γεννήθηκε στο Αγγελόκαστρο Αιτωλίας και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες. Γράφει αναζητώντας την ευρυθμία και την καθαρότητα του λόγου. Η τάση να αναπαριστά με σύμβολα τον κόσμο τη στράτευσε στο παραμύθι, το οποίο υπηρετεί μέχρι σήμερα. Έχει καταθέσει είκοσι βιβλία για παιδιά και εφήβους, έξι μυθιστορήματα για μεγάλους και ένα βιβλίο με ιστορίες. Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ για το μυθιστόρημά τηςΌπως ήθελα να ζήσω. Επίσης έχει αποσπάσει το Βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για Μεγάλα Παιδιά του περιοδικού Διαβάζω για το βιβλίο της Το σύνθημα (2009)
- Γιατί «Μετά φόβου» κυρία Πριοβόλου; Γιατί οι ζωές μας, όχι μόνο των παλιών και μεγάλων, αλλά και οι τωρινές, οι δικές μας, να κινούνται μέσα στο φόβο;
Πώς καταφέρνει ο «Λεβιάθαν» στο ομώνυμο βιβλίο του Χομπς- το κράτος δηλαδή- σε κάθε εποχή να επιβουλεύεται την ελευθερία; Φυσικά με το φόβο. Αυτό το στοιχειώδες μάθημα πολιτικής φιλοσοφίας δεν το ξεχνά ποτέ η εξουσία. Ο φόβος αποτελεί το κύριο εργαλείο της σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Και όσο λιγότερο νομιμοποιημένη είναι η εξουσία, τόσο περισσότερο άδικη και τόσο πιο πολύ μεταχειρίζεται το φόβο. Έτσι ο φόβος μπορεί να γίνει κινητήριος δύναμη και να οδηγήσει τον άνθρωπο σε αγώνες ατομικούς και συλλογικούς, ακόμα και αν γνωρίζει μέσα του ότι η κατάκτηση της ελευθερίας είναι κάτι ανεδαφικό.
- Γιατί επιλέξατε να στήσετε την ιστορία σας στην Αιτωλία, τη δική σας γενέθλια γη;
Επέλεξα την γενέθλια γη για να της πω ευχαριστώ που με τις γητειές της με δίδαξε τη λογοτεχνία, με άφησε να την ψηλαφίσω και να την κάνω βίωμα. Είναι η γη των παππούδων μου και των γονιών μου. Τα «παραμύθια» τους ήταν ένα οδοιπορικό στην ιστορία, όπως δραματικά την έζησαν οι ίδιοι. Είχα λοιπόν μια μαγιά. Τον πλούτο των αφηγήσεων. Έπειτα είναι ένας τόπος που γνωρίζω τους παλμούς και τις ανάσες του. Με γοητεύει και όταν ακόμα με πληγώνει.
- Το έργο σας ξεκινά από την εποχή του Εθνικού διχασμού και τον Α΄ ΠΠ και φτάνει στον Εμφύλιο. Πόσο χρόνο σας πήρε όλη αυτή η έρευνα και η συλλογή του υλικού σας;
Επειδή διαβάζω ασταμάτητα ιστορία, τόσο γενική όσο και τοπική, μελετάω τους λαογράφους και ξεκοκαλίζω τις παλιές εφημερίδες, βρίσκομαι διαρκώς μέσα στην έρευνα. Το συγκεκριμένο βιβλίο άρχισα να το γράφω παλιά. Πόσο παλιά το έχω λησμονήσει. Κάτι πάντα συνέβαινε και το άφηνα, έγραψα στο μεταξύ την «τριλογία των Αθηνών» και το ξανάπιασα. Και σα να λύθηκαν όλοι οι κόμποι, με κατέκτησε. Και τότε ολοκληρώθηκε.
- Οι ηρωίδες σας είναι δυο κορίτσια, αδελφικές φίλες, φτιαγμένες όμως από εντελώς διαφορετικά υλικά… Τις αγαπάτε και τις δυο, ή η Διαλεχτή είναι πιο κοντά σας;
Και οι δυο είναι κοντά μου. Δυο «θυγατέρες» με διαφορετικό χαρακτήρα. Κατά έναν παράξενο τρόπο εκείνες μου υπαγορεύουν τον τρόπο που θα τις χειριστώ και θα τις τοποθετήσω μέσα στο μύθο. Ήταν κάτι σαν πείραμα, επειδή τα δυο αυτά κορίτσια εκπροσωπούν τις δυο τάσεις της κοινωνίας. Τη μειοψηφία που μάχεται να αλλάξει τα κακώς κείμενα και την πλειοψηφία που υποτάσσεται στις επιλογές της κάθε μορφής εξουσίας.
- Διαλεχτή, Αρίστη παράξενα τα ονόματα των πρωταγωνιστριών σας. Τυχαία η επιλογή;
Συνηθίζω σε όλα σχεδόν τα βιβλία, να χρησιμοποιώ συμβολικά ονόματα που να εκπροσωπούν τον χαρακτήρα των ηρώων.
- Ανάμεσα τους όμως μπαίνει καταλυτικά ο Διονύσης Αρχοντής και διαταράσσει, καταστρέφει, θα έλεγα, την μεταξύ τους ισορροπία. Ο έρωτας είναι τελικά το πιο έντονο, το πιο ισχυρό αίσθημα όλων;
Δεν καταστρέφει. Την δοκιμάζει τη σχέση των δυο κοριτσιών και ως εκ τούτου ίσως αυτό που εσείς λέτε ισορροπία. Και οι δυο κάνουν προσπάθεια να κρατήσουν ακλόνητη την αγάπη που τις δένει. Ακόμα και όταν απομακρύνεται η μια από την άλλη, ο νους και η ψυχή παραμένουν δεμένες.
- Οι δυο κοπέλες ακολουθούν εντελώς διαφορετικές ρότες, η μια υποτάσσεται στην προδιαγεγραμμένη μοίρα της, η άλλη επαναστατεί και ξεφεύγει. Όμως και οι δυο ταλαιπωρούνται, πονούν, δεν βρίσκουν την όποια ευτυχία, έτσι δεν είναι;
Στις σελίδες του βιβλίου, μεταξύ των άλλων, τίθεται και το ερώτημα, τύχη ή επιλογή; Επίσης θέματα όπως η ατομική ευθύνη, ο αγώνας για την κατάκτηση της ελευθερίας-ατομικής και συλλογικής- το αέναο όνειρο για ένα καλύτερο κόσμο. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η Αρίστη και η Διαλεχτή έχουν διαφορετικά κριτήρια και αναπτύσσουν ανάλογα αντανακλαστικά. Σαν χαρακτήρες διαφορετικοί δρουν και με διαφορετικές συμπεριφορές. Όσο για την έννοια ευτυχία, δεν υπάρχει καν. Ο δρόμος που ακολουθεί ο καθένας αποτελεί μια αναζήτηση, με οάσεις ανάμεσα στα δεινά, εφησυχασμούς ότι όλα θα γίνουν καλύτερα. Διαρκή αγωνία και φόβο. Αλλά έτσι είναι η ζωή.
- Είχατε πει παλαιότερα ότι τελικά ο μόνος σκοπός της ζωής είναι η αυτογνωσία. Επιμένετε ακόμα σε αυτό;
Ακόμα; Είναι πίστη μου πως, αν ο άνθρωπος δεν παλεύει για την αυτογνωσία, ούτε σαν άτομο ολοκληρώνεται, ούτε συμβάλλει στην συλλογική αυτογνωσία.
- Κλείνοντας, πώς θα χαρακτηρίζατε το «Μετά φόβου»; Έναν ύμνο στη φιλία ή στην προσπάθεια για ελευθερία;
Το «Μετά Φόβου» είναι ένα βιβλίο για τον άνθρωπο. Έτσι απλά.
Το βιβλίο «Μετά φόβου»
της Ελένης Πριοβόλου
κυκλοφορεί από τις
Εκδόσεις Καστανιώτη
Latest posts by Τίνα Πανώριου (see all)
- Η συγγραφέας Τζούλια Γκανάσου μιλά στην Τίνα Πανώριου για την ηρωίδα του ΓΟΝΥΠΕΤΕΙΣ - March 3, 2018
- Ένα μεσημέρι με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις στην Αθήνα… - February 3, 2018
- Ρεβιθοκοντούλης: κλασικά παραμύθια… αλλιώς από την Μαρίνα Γιώτη - January 28, 2018
