ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ…

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

…έρθει η άνοιξη, στις 21 του μηνός, ξεπροβάλλει ένας ψεύτης ήλιος που σε χαϊδεύει και σε καίει, συγχρόνως. Λίγο πριν αλλάξει η διάθεση, παρατηρώ τη χρωματιστή φύση, τα χαμόγελα στα πρόσωπα και διαβάζω στο βλέμμα τους την προσμονή για κάτι όμορφο, ελπιδοφόρο πολύ.

Λίγο πριν την άνοιξη, αγαπώ να περπατώ δίπλα στο πράσινο, παρατηρώντας τους ήχους και την κίνηση του νερού, τα πρώτα αγριολούλουδα (που αγαπώ) και το κυνηγητό των σύννεφων.

Λίγο πριν πλησιάσει το Πάσχα της χαρμολύπης, σε (ξανα)σκέφτηκα. Και μέτρησα εποχές και χρώματα της φύσης που άλλαξαν όλα αυτά τα χρόνια. Και ανθρώπους που, επίσης, άλλαξαν…

Λίγο πριν την άνοιξη, αφουγκράζομαι όλους όσοι ετοιμάζονται για εκείνη. Μου αρέσει ο ρόλος του παρατηρητή, ακόμη και σε μένα. Η αποστασιοποίηση σε βοηθά και σε προστατεύει.

Λίγο πριν την άνοιξη, δυναμώνω την ένταση στα αγαπημένα ακούσματα, για να τα αισθανθώ και να φτάσουν ψηλά. Χρώματα, ήχοι, εικόνες, όλα μπερδεύονται γλυκά, για να επιβεβαιώσουν τον φιλόδοξο ερχομό της.

Λίγο πριν την άνοιξη, φυτεύω (και μου χαρίζω) λουλούδια, μικρά, πολύχρωμα. Στην ομορφιά της δημιουργίας τους κρύβεται η αγάπη του Θεού…

(φωτογραφία: Khanh Hmoong@Flickr)

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.