του Δημήτρη Καλαντζή.
Ποια είναι η διαφορά ενός δολοφόνου από έναν εκτελεστή; Τι κρύβει μία ψυχή που σκοτώνει στο όνομα της δικαιοσύνης; Στους πόσους θανάτους… εξεγείρεται η συνείδηση ενός δήμιου;
Αφορμή για την ανάρτηση στάθηκε η είδηση από το Αρκάνσας των Ηνωμένων Πολιτειών που θέλει τους σύγχρονους δήμιους του αμερικάνικου «σωφρονιστικού» συστήματος να διαμαρτύρονται γιατί η Πολιτεία έχει προγραμματίσει οκτώ εκτελέσεις καταδικασμένων σε θάνατο μέσα σε 11 ημέρες του Απριλίου.
Είναι η πρώτη φορά τα τελευταία 50 χρόνια που προγραμματίζονται τόσες πολλές εκτελέσεις μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και 23 πρώην αξιωματούχοι φυλακών της χώρας συνέταξαν κοινή επιστολή προς τον Ρεπουμπλικάνο κυβερνήτη του Αρκάνσας Χάτσινσον, προειδοποιώντας τον για τους κινδύνους που προκαλεί η απόφασή του στην ψυχική υγεία των υπαλλήλων που θα κληθούν να υλοποιήσουν τις εκτελέσεις.
Προσέξτε: Η ανησυχία των αξιωματούχων δεν σχετίζεται με τον επικείμενο θάνατο των οκτώ κατάδικων αλλά με την ισορροπία των σωφρονιστικών υπαλλήλων που θα τους εκτελέσουν…
Ο Άλεν Όλτ είναι πρώην Επίτροπος στις φυλακές της Τζώρτζιας. Μεταξύ 1994 και 1995 είχε δώσει εντολή να εκτελεστούν πέντε κατάδικοι στην ηλεκτρική καρέκλα. «Την πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι μόλις είχα σκοτώσει έναν άνθρωπο, κλονίστηκε το είναι μου. Μετά την πέμπτη αφαίρεση ζωής, έπαθα νευρικό κλονισμό και παραιτήθηκα από την υπηρεσία», λέει ο Όλτ στον δημοσιογράφο Έντ Πιλκινγκτον του “Guardian”. «Δεν θυμάμαι τα ονόματα των ανθρώπων που έχω σκοτώσει αλλά συνεχίζω να τους βλέπω στους εφιάλτες μου…»
Ο Όλτ σήμερα αισθάνεται χειρότερος άνθρωπος από εκείνους που εκτέλεσε τη δεκαετία του ’90: «μπορεί οι κατάδικοι να ήταν άθλιοι δολοφόνοι αλλά τι αλήθεια ήμουν εγώ, όταν έπρεπε να ακολουθήσω ένα ογκώδες βιβλίο οδηγιών για να σχεδιάσω τον τέλειο θάνατό τους;»
«Παίρνεις έναν ολοκληρωτικά ανυπεράσπιστο άνθρωπο, σχεδιάζεις – ακόμα και προβάρεις!- τον τρόπο που θα τον σκοτώσεις και μετά τον σκοτώνεις… Κάθε άνθρωπος, που δεν είναι ψυχοπαθής, θα επηρεαζόταν δραματικά μετά από μία τέτοια πράξη…»
Οι εκτελέσεις στο Αρκάνσας θα ξεκινήσουν στις 17 Απριλίου και θα γίνονται δύο ανά τρείς ημέρες. Ο κυβερνήτης Χάτσινσον έκρινε ότι θα είναι λιγότερο “στρεσογόνο” για τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους να “ξεμπερδέψουν” με τις εκτελέσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ο Όλτ του απαντά: «εάν είναι τόσο ενθουσιασμένος με την ιδέα, θα έπρεπε να πάει ο ίδιος στην πτέρυγα των εκτελέσεων και να τις κάνει μόνος του. Αλλά δεν θα το κάνει. Ποτέ δεν το κάνουν. Οι πολιτικοί δεν είναι ποτέ παρόντες, όταν γίνονται οι εκτελέσεις. Δεν υποφέρουν για τις αποφάσεις τους».
Ο Όλτ λέει ότι οι περισσότεροι δήμιοι αναζητούν ψυχολογική υποστήριξη σε κάποιο σημείο της ζωής τους, ενώ έχουν καταγραφεί τουλάχιστον τρία περιστατικά αυτοκτονίας ανθρώπων που συμμετείχαν σε διαδικασίες εκτέλεσης.
Ο ψυχολογικός αντίκτυπος στις ομάδες εκτέλεσης είναι από τα θέματα που έχουν συζητηθεί λιγότερο στη γενικότερη συζήτηση περί θανατικής ποινής, ίσως γιατί δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος σε μία πραγματικότητα.
Ο Γκρέγκ Μπάξλεϊ, ήταν υπεύθυνος για τη χορήγηση θανατηφόρου ένεσης σε τουλάχιστον οκτώ κρατουμένους. Πριν από μερικά χρόνια έκανε απόπειρα αυτοκτονίας και τώρα βρίσκεται σε ισχυρή αντικαταθλιπτική φαρμακευτική αγωγή. Από τα χρόνια εργασίας του στον θάλαμο εκτελέσεων έχει κολλήσει στο μυαλό του μία σημαντική λεπτομέρεια: η αιτία θανάτου που αναφέρεται στα πιστοποιητικά θανάτου των κρατουμένων ήταν πάντα η ίδια: “Ανθρωποκτονία”. Ανθρωποκτονία που έκανε ο ίδιος…
Τα μέλη της ομάδας που θα εκτελέσουν τους οκτώ κατάδικους στο Αρκάνσας προστατεύονται από ανωνυμία, όπως γίνεται σε όλες τις Πολιτείες της Αμερικής που ισχύει ακόμα η θανατική ποινή. Τυπικά, η ομάδα αποτελείται από τους φρουρούς που είναι υπεύθυνοι για τη συνοδεία του κρατούμενου από το κελί στο δωμάτιο του θανάτου και την καθήλωσή του με ιμάντες στο ειδικό κρεβάτι, το ιατρικά εκπαιδευμένο προσωπικό που καθορίζει τις ενδοφλέβιες γραμμές και εκείνος, όπως ο Όλτ και ο Μπάξλεϊ, που κάθονται στην άλλη πλευρά του γυάλινου τοίχου και πιέζουν τα κουμπιά για να εισέλθουν τα θανατηφόρα φάρμακα στον κρατούμενο.
Ο Φράνκ Τόμσον έχει δώσει δύο φορές τέτοια εντολή, όταν ήταν προϊστάμενος στις φυλακές του Όρεγκον. Σήμερα λέει ότι «δεν υπάρχει απολύτως κανένας τρόπος για να πραγματοποιηθεί μία εκτέλεση χωρίς τουλάχιστον ένα άτομο από την ομάδα να χάσει λίγη από την ανθρωπιά του…».
Δημήτρης Καλαντζής
Latest posts by Δημήτρης Καλαντζής (see all)
- Το gay Πεδίον του Άρεως - May 17, 2023
- Το γκέτο διακίνησης ναρκωτικών από το Πεδίον του Άρεως στον Άγιο Παύλο και τον σταθμό Λαρίσης - March 18, 2023
- Νοσοκομείο Ελπίς: επαγγελματισμός και ανθρωπιά στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας - March 3, 2023
