της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Πάντα αναρωτιόμουν γιατί η εβδομάδα που διανύουμε ονομάζεται ‘βουβή’. Όταν έμαθα ότι την Παρασκευή, αύριο δηλαδή, δεν πραγματοποιείται η Ακολουθία των Χαιρετισμών στη Θεοτόκο, μού ήταν αρκετό. Το Σάββατο του Λαζάρου για μένα ήταν μια μικρή γιορτή, γιατί η γιαγιά μου ετοίμαζε το καλαθάκι μου με τις πασχαλιές και πήγαινα περιχαρής ‘πω το Λάζαρο’. Αγαπημένες αναμνήσεις…
Συλλογιζόμουν σήμερα τις μέρες που ακολουθούν μέχρι την Ανάσταση. Μέρες δοκιμασίας του πνεύματος, μέρες περισυλλογής για τη θνητή μας φύση, μέρες πένθους και Σταύρωσης. Για τη Σταύρωση έχω στο μυαλό μου κάτι σοφό και απλό, όπως μου το δίδαξε ο θεολόγος μου: ‘Η μεγαλύτερη αγκαλιά είναι εκείνη που σχημάτισε με τα χέρια Του ο Χριστός πάνω στο σταυρό’. Η πορεία της δοκιμασίας αποτελεί τη συνειδητή πορεία του Νυμφίου στη θυσία, τη μεγαλύτερη, δηλαδή, απόδειξη αγάπης Του. Η πορεία του ανθρώπου προς το θάνατο, τη φθορά, είναι η μέγιστη δοκιμασία μας, τη βιώνουμε όλοι, ανεξαιρέτως. Τις μέρες που ακολουθούν, ο θάνατος και η ανάσταση του Λαζάρου αποτελούν τον πρώτο σταθμό του Νυμφίου. Είναι η υπόσχεση ζωής που χαρίζει, απαλύνοντας έτσι την οδύνη της απώλειας.
Πάντα λέω στους μαθητές μου ότι τη Μεγάλη Εβδομάδα ακούγονται οι ωραιότεροι ψαλμοί, ό,τι ωραιότερο έχει να επιδείξει η βυζαντινή μουσική και τα ομορφότερα λόγια… Σε υποβάλλουν στην ιερότητα της στιγμής, των ημερών. Άλλωστε, η πορεία μας προς την εξιλέωση χαρακτηρίζεται από μία ιδιαίτερη ιερότητα!


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023