του Δημήτρη Καλαντζή.
Ο νέος Ερωτόκριτος είναι μιούζικαλ. Οι δεκαπεντασύλλαβοι του Βιτσέντζου Κορνάρου επενδύονται με έντεχνη ελληνική μουσική, τζαζ και μπλουζ σε μία δημιουργική σύνθεση από τον ταλαντούχο Δημήτρη Μαραμή και γίνονται θεατρική παράσταση από τον πάντα δημιουργικό Κωνσταντίνο Ρήγο. Είναι μία παραγγελία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που παρουσιάζεται στην Εναλλακτική Σκηνή του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στο πλαίσιο της δημιουργίας ελληνικής εργογραφίας. Μία πρόταση που έχει προκαταβολικά κερδίσει το ενδιαφέρον των ανθρώπων της τέχνης και του κοινού και όχι αδίκως, όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τις συζητήσεις με τους βασικούς δημιουργούς της…
Δημήτρης Μαραμής: Ναι, μπορούν να υπάρξουν ελληνικές προτάσεις στην τέχνη
Ο Δημήτρης Μαραμής γράφει μουσική στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχει μια πλούσια δισκογραφία και οι ζωντανές εμφανίσεις του κερδίζουν πάντα το ενδιαφέρον του κοινού. Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζει ένα έργο σε μορφή μιούζικαλ, ένα εγχείρημα που τον απασχόλησε τέσσερα χρόνια στο πλαίσιο της πίστης του (ίσως και του πείσματός του) ότι μπορεί να υπάρξει άρτια ελληνική πρόταση στην τέχνη.
- Πως προέκυψε η ιδέα της παρουσίασης του Ερωτόκριτου ως μιούζικαλ;
Από τη στιγμή που ξεκίνησα να συνθέτω μουσική, είχα στόχο, όνειρό αν θέλεις, να κάνω μουσικό θέατρο, είτε με τη μορφή της όπερας είτε με εκείνη του μιούζικαλ. Για χρόνια έψαχνα το κατάλληλο θέμα που θα με συγκινούσε καλλιτεχνικά αλλά ταυτόχρονα θα προκαλούσε και το ενδιαφέρον του κοινού γιατί, κακά τα ψέματα, όταν επιχειρείς να κάνεις μιούζικαλ, απευθύνεσαι σε ένα ευρύτερο κοινό από αυτό της «πειραματικής όπερας», για παράδειγμα. Ο Ερωτόκριτος συγκέντρωνε αυτό τα δύο στοιχεία. Ως τίτλος είναι γνωστός σε όλους τους Έλληνες, έχει περάσει στο DNA μας. Επίσης είναι ένα έργο που είχα μελετήσει πολύ, γράφοντας μουσική για τη θεατρική παράσταση του Στάθη Λιβαθινού το 2011 στο Ακροπόλ.
- Ήταν μία εξαιρετική παράσταση που είχε και μεγάλη εμπορική επιτυχία. Είχες χρησιμοποιήσει τότε στοιχεία Jazz και Blues…
Ακριβώς, ήταν η λύση που είχα βρει για να αποδώσω τα τραγούδια και άρεσε πολύ στο κοινό. Την επόμενη χρονιά μάλιστα μου έδωσαν και το θεατρικό βραβείο κοινού από το Αθηνόραμα. Αργότερα παρουσίασα ένα – δύο τραγούδια από την παράσταση σε συναυλία μου και είδα μία απήχηση που δεν είχαν άλλα τραγούδια μου. Τότε καρφώθηκε στο μυαλό μου η ιδέα να κάνω τη μελοποίηση του έργου και να το παρουσιάσω ως ολοκληρωμένο μουσικό θέατρο. Μου πήρε τέσσερα χρόνια για να το ολοκληρώσω, είναι με τη μορφή δύο πράξεων, 32 σκηνών και έχει διάρκεια δύο ώρες.
- Η φόρμα του μιούζικαλ ποιες δυσκολίες παρουσιάζει;
Στη συμφωνική ή την ορχηστρική μουσική είσαι απόλυτα απελευθερωμένος να διαμορφώσεις την ιδέα σου, όπως εσύ θέλεις. Στο μιούζικαλ όμως δεν έχεις αυτή την ελευθερία. Πρέπει να πεις μουσικά μία ιστορία που να έχει εκπλήξεις, να έχει αντιθέσεις και – κυρίως – να έχει χαρακτήρες. Ουσιαστικά ζωντανεύεις μουσικά χαρακτήρες. Πέραν των τεχνικών δυσκολιών (κάθε φωνή έχει διαφορετική έκταση), επέλεξα να μην χρησιμοποιήσω καθόλου πρόζα, καθόλου αφήγηση ανάμεσα στα τραγούδια, όπως έχουν πολλά μιούζικαλ…
- Όπως και πολλές όπερες, το λεγόμενο «ρετσιτατίβο»…
Ακριβώς, την ίδια λειτουργία έχει και στην όπερα το ρετσιτατίβο: με μία πολύ απλή μουσική συνοδεία και χωρίς να υπάρχει καθαρή μελωδία, προχωρά η αφήγηση, εξελίσσεται η ιστορία μέχρι να φτάσει στην άρια. Εγώ επέλεξα τον δυσκολότερο δρόμο, δηλαδή τη συνεχή μουσική. Είχα μέσα μου τέτοιο χείμαρρο μελωδιών που δεν ήθελα να διακόπτεται καθόλου η μουσική.
- Δώσε μας μία εικόνα, τι θα είναι ο Ερωτόκριτος που θα παρακολουθήσουμε στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής.
Ως μουσική, έχει στοιχεία από το «λεξιλόγιο» του μιούζικαλ, δηλαδή φέρει στοιχεία από jazz και blues που όμως παντρεύονται με στοιχεία της ελληνικής μουσικής. Ο θεατής θα πρέπει να ξέρει ότι θα ακούσει σαξόφωνο, θα ακούσει ντραμς, κοντραμπάσο και πιάνο, θα ακούσει δηλαδή ήχους που δεν του είναι ξένοι. Δεν θα ακούσει μία όπερα κλασικής μουσικής. Οι ήχοι θα είναι πολύ κοντά στα σημερινά ακούσματα του κοινού. Επίσης ο θεατής θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος ότι θα ακούσει έντονους ρυθμούς. Η μουσική θα τον παρακινεί να κινηθεί. Υπάρχουν πολύ έντονες αντιθέσεις και μουσικά πλασμένοι χαρακτήρες.
- «Μουσικά πλασμένοι χαρακτήρες»;
Ναι, χρησιμοποιώ μοτίβα συγκεκριμένα (νότες και αρμονίες) που έρχονται και επανέρχονται με τον κάθε χαρακτήρα ή με κάποια κατάσταση.
- Η τεχνική του Wagner…
Ο Ερωτόκριτος έχει οπερετική δομή. Κάποιοι με ρώτησαν μήπως το έργο είναι «εγγονάκι της οπερέτας». Όχι, είναι εγγονάκι της ευρωπαϊκής σκηνής.
- Κάποια… συγγένεια με «West Side Story» ή «Porky and Bess»;
Ναι, με αυτά υπάρχει συγγένεια. Το “West Side Story” είναι για μένα ένα σπουδαίο έργο τέχνης. Ο Bernstein κατάφερε να χτίσει πάνω στην ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, ένα μουσικό έργο που συνδύαζε εκπληκτικά την avant garde μουσική με mambo και άλλους σύγχρονους της εποχής του ρυθμούς. Ένα άλλο μιούζικαλ, όχι βέβαια του ίδιου ύψους με το “West Side Story”, είναι το “Jesus Christ Superstar” του Weber που πήρε ένα πολύ βαρύ θέμα, ένα ασήκωτο θέμα, τον Ιησού και το έκανε μιούζικαλ. Ο Ερωτόκριτος μπροστά στον Ιησού είναι σίγουρα πιο ελαφρύ ως θέμα…
- Από τους 10.000 στίχους του Βιτσέντζου Κορνάρου, ποιους επέλεξες για το έργο σου;
Εστίασα κυρίως στην ερωτική ιστορία των δύο παιδιών, στο εφηβικό πάθος. Το έργο μιλάει για την αρρώστια του έρωτα, την αρρώστια του πόθου. Και τα δύο παιδιά, όταν τρυπιούνται από τα βέλη του έρωτα, ουσιαστικά είναι δηλητηριασμένα. Δεν μπορούν να κοιμηθούν, δεν μπορούν να φάνε, δεν μπορούν να αναπνεύσουν σωστά. Η μόνη θεραπεία αυτής της αρρώστιας είναι να σμίξουν αλλά δεν τους αφήνει ο Ρήγας κι έτσι μπαίνουν στη μεγάλη περιπέτεια να υπερνικήσουν τα εμπόδια. Το πρώτο μέρος του έργου έχει πολύ χιούμορ που ήταν πολύ εύκολο να το πετύχουμε με τον Κωνσταντίνο Ρήγο. Η δεύτερη πράξη είναι αναγκαστικά πιο τραγική, αφού η Αρετούσα είναι στη φυλακή και ο Ερωτόκριτος μεταμορφωμένος. Υπονομεύω το «happy end». Το έργο τελειώνει τη στιγμή που αναγνωρίζονται. Βέβαια υπάρχει ένα «grand finale» για να μην προδώσουμε την αίσθηση του μιούζικαλ αλλά δεν θα δείτε γάμο.
- Αν καταλαβαίνω καλά, έχεις ανασχηματίσει το έργο με αυθεντικά του κομμάτια.
Συνέθεσα το λιμπρέτο με κομμάτια από τους 10.000 στίχους. Έχω δημιουργήσει ντουέτα, τρίο και κουαρτέτα με διαλόγους που μπορεί να μην υπάρχουν στο έργο. Η σκηνή στο μπαλκόνι, για παράδειγμα, δεν υπήρχε σε διαλογική μορφή στο έργο αλλά σε αφήγηση. Εγώ σχημάτισα τον διάλογο μέσα όμως από τους αυθεντικούς δεκαπεντασύλλαβους του Κορνάρου. Ήταν μία λεπτομερής και επίπονη δουλειά που όμως ήταν απαραίτητη για τη δραματουργική αρτιότητα του έργου.
- Σε μία εποχή που οι νέοι κάνουν σχέση και χωρίζουν μέσω messenger, τι αντιστοιχία άραγε θα μπορέσουν να βρουν σε αυτή τη φοβερή ιπποτική μυθιστορία του Ερωτόκριτου;
Και ποιος σου είπε ότι ο δικός μας Ερωτόκριτος δεν έχει messenger; Τα πρώτα τους μηνύματα τα ανταλλάσουν από τα laptop τους.
- Ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα;
Και βέβαια. Που ζούμε; Στον μεσαίωνα; (γέλια) Κοίταξε, για εμένα η Αρετούσα είναι το στοιχείο της επανάστασης. Η μετάβαση μίας 14χρονης κοπέλας στη θέση μίας ισχυρής γυναίκας που στο τέλος θα γίνει μία ισχυρή βασίλισσα. Η Αρετούσα περνά τρεις φάσεις στον Ερωτόκριτο. Ξεκινά από «αγριοκάτσικο», όπως μου αρέσει να λέω, που μεταμορφώνεται σε Αντιγόνη κόντρα στον «Κρέοντα / Ρήγα» για να υπερασπιστεί το δίκιο της. Όταν πιστεύει ότι ο Ερωτόκριτος πέθανε, αποφασίζει να δώσει η ίδια τέλος στη ζωή της γιατί δεν αποδέχεται το ρόλο μίας γυναίκας που είναι έρμαιο της μοίρας. Συνώνυμο της Αρετούσας είναι το δικαίωμα της επιλογής. Είναι ένα επαναστατικό πρόσωπο.
- Υπάρχει κοινό στην Ελλάδα για μιούζικαλ;
Ίσως η ερώτηση θα έπρεπε να ήταν αν «υπάρχει ελληνικό μιούζικαλ». Γιατί οι παλαιές ταινίες του Δαλιανίδη ή κάποιες σύγχρονες παραστάσεις φίλων μου σκηνοθετών, που βάζουν μερικά τραγούδια ανάμεσα στην πλοκή του έργου, δεν μπορούν να θεωρηθούν μιούζικαλ. Ακόμα και οι παραστάσεις των Χατζηδάκι και Θεοδωράκη, η «Οδός Ονείρων» και η «Όμορφη Πόλη», δεν άφησαν ολοκληρωμένα μουσικά έργα αλλά μόνο τα εκπληκτικά τραγούδια τους. Πιστεύω ότι υπάρχει κοινό για κάθε τι νέο αλλά ψάχνει τη συγκεκριμένη πρόταση. Ο Ερωτόκριτος είναι μία πρόταση που ξυπνά το ενδιαφέρον. Αν κρίνω και από τις προπωλήσεις των εισιτηρίων, νομίζω ότι αρέσει στους Έλληνες η ιδέα ότι ένα ελληνικό θέμα παρουσιάζεται σε μία νέα φόρμα, στην οποία μέχρι τώρα έβλεπε μόνο ξένα έργα. Σου θυμίζω την επιτυχία της «Φόνισσας» του Γ.Κουμεντάκη. Η επιτυχία της «Φόνισσας» άναψε το πράσινο φως για τον δικό μου «Ερωτόκριτο» και ακολουθεί το «Ζ» του Μπορμπουδάκη. Αυτή η αλυσίδα μπορεί να βγάλει κάτι εντελώς νέο στην ελληνική εργογραφία.
- Έχεις δουλέψει στο εξωτερικό και μάλιστα με επιτυχία. Πως αποφάσισες να ρίξεις το βάρος σου στην Ελλάδα της φοβερής κρίσης;
Η αλήθεια είναι ότι φιλοδοξία μου είναι να βγει έξω η δουλειά μου κι όχι εγώ.
- Θα μπορούσε, πιστεύεις, ο Ερωτόκριτος να βγει στο εξωτερικό;
Ναι, σίγουρα θα μπορούσε στα πλαίσια ενός φεστιβάλ, ή να ανέβει σε μία εναλλακτική σκηνή π.χ. στο Λονδίνο για κάποιον αριθμό παραστάσεων. Δεν θα μπορούσε όμως να γίνει εμπορική επιτυχία λόγω της γλώσσας.
- Υπάρχει ταλέντο στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα έχουμε πολύ μεγάλα ταλέντα και εξαιρετικούς μουσικούς. Εκεί που πάσχουμε είναι στην ανάδειξή τους, στην προβολή τους. Ο Μάνος Χατζηδάκις με το Τρίτο Πρόγραμμα είχε δώσει την ευκαιρία σε μία σειρά ταλέντων να βγουν στην επιφάνεια, να τα γνωρίσει ο κόσμος και να ενδιαφερθεί για τη δουλειά τους. Σήμερα δεν υπάρχει κάποιος να το κάνει. Εγώ δίνω τώρα για πρώτη φορά συνεντεύξεις επειδή ανεβαίνει το έργο μου στη Λυρική. Αλλιώς θα συνέχιζα να παλεύω μόνος μου…
- Η μίζερη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα προσφέρεται για δημιουργία;
Ο Ερωτόκριτός μου είναι η απάντηση στην ταμπέλα «Μαραμή, είσαι η χαμένη γενιά». Δεν δέχτηκα ποτέ ότι η Ελλάδα έχει σβήσει λόγω κρίσης. Ιστορία έχουμε διαβάσει όλοι για το τι έχει περάσει αυτή η χώρα και άλλες χώρες. Ναι, περνάμε δύσκολα. Αλλά δεν δέχομαι να παραιτηθώ. Το αντίθετο. Είναι η ώρα να «τα δώσω όλα» για να κάνω την καλύτερη δουλειά που μπορώ. Μπορεί σε κάποιους να ακούγομαι «αλαφροΐσκιωτος» αλλά δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τη μιζέρια και την παραίτηση.
Κωνσταντίνος Ρήγος: Αξίζει να πολεμάς για ανθρώπους και ιδέες
O Κωνσταντίνος Ρήγος σκηνοθετεί, χορογραφεί, στήνει ολόκληρο τον θεατρικό κόσμο του Ερωτόκριτου. Έχοντας καταγράψει στη διαδρομή του σημαντικές παραστάσεις του μουσικού θεάτρου, όπως Bossa Nova, Τιτανικός, Κόκκινα Φανάρια και Άνεμος στο Εθνικό Θέατρο, τα μιούζικαλ Καμπαρέ, Rocky Horror Show κ.α., αποφάσισε να μην “φορτώσει” τον Ερωτόκριτο με στοιχεία που θα έκλεβαν την προσοχή του θεατή από τη μουσική. Μία παράσταση όμως με την υπογραφή Ρήγου δεν μπορεί ποτέ να είναι συμβατική…
- Ο Ερωτόκριτος είναι ένα ολοκαίνουργιο έργο. Θα ήθελες να μου πεις πως γεννήθηκε στο μυαλό σου το στήσιμο της παράστασης που δεν «πατάει» σε οποιοδήποτε παρελθόν.
Ήταν μία σταδιακή και δύσκολη διαδικασία με την έννοια ότι έπρεπε να γνωρίσω πρώτα καλά το υλικό του Δημήτρη Μαραμή που παρουσιάζεται για πρώτη φορά. Έπρεπε να δημιουργήσω στο κενό, χωρίς κανένα δεδομένο πέραν από τη μουσική. Αποφάσισα λοιπόν να δουλέψω στον πυρήνα του έργου, στην ψυχολογία των ηρώων. Περπατάω πάνω στη συνέχεια της γραμμής που δημιούργησα πέρσι με τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα και εστιάζω στην ιστορία του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας, δύο παιδιών 18 και 14 χρονών που δεν τους αφήνει η εξουσία – ο Ρήγας – να υλοποιήσουν τον έρωτά τους. Έψαξα να βρω την αντιστοιχία στη συμπεριφορά του σήμερα και χρησιμοποίησα όλη την κινησιολογία και τους κώδικες των νέων του 2017. Προχώρησα όμως κι ένα βήμα ακόμα πιο μπροστά από το σήμερα, ώστε η αίσθηση να είναι ενός φουτουριστικού άχρονου χώρου. Δημιουργήσαμε ένα εικαστικό περιβάλλον με σκάλες, γέφυρες και επίπεδα, το οποίο δημιουργεί συνεχώς διαφορετικούς χώρους. Δωμάτια, μπαλκόνια, βεράντες γέφυρες, τάφροι, ποτάμια, όλοι οι χώροι θα εννοούνται αλλά δεν θα περιγράφονται λεπτομερώς. Αποφάσισα από την αρχή ότι η παράσταση θα είναι πολύ μινιμαλιστική.
- Για τον θεατή θα είναι εύκολο να μπει σε αυτόν τον θεατρικό κόσμο;
Νομίζω πως ναι γιατί η ιστορία είναι γνωστή, το περιεχόμενο του έργου είναι πολύ «καθαρό», οπότε ο θεατής θα μπει ομαλά στις συμβάσεις της παράστασης και θα παρακολουθήσει την εξέλιξή τους. Έχω επιμείνει σε μία συνθήκη: την έγχρωμη για την εξουσία και το παλάτι και την σχεδόν ασπρόμαυρη για τον λαό, τους ανθρώπους που είναι εκτός παλατιού. Η Αρετούσα μόνο είναι στο μεταίχμιο ανάμεσα στο παλάτι και στην κοινωνία γιατί είναι η πιο αντισυμβατική ηρωίδα. Ερωτεύεται τον Ερωτόκριτο και θέλει να βρίσκεται μαζί του χωρίς να την ενδιαφέρει αν έχει πλούτη και αξιώματα. Για την Αρετούσα ο έρωτας είναι σημαντικότερος από οτιδήποτε άλλο. Μπαίνει στη φυλακή και μένει πέντε χρόνια εκεί. Έχει μία εμμονή, μία τρέλα αυτή η στάση αλλά αυτή είναι η ουσία της ηρωίδας και αυτού του έρωτα.
- Γιατί αυτή η χρωματική διαφοροποίηση;
Η εξουσία είναι πολύ πλούσια σε χρώματα σε αντίθεση με τον κόσμο που είναι γκρι, κάτι που ζούμε ούτως ή άλλως και στις μέρες μας. Υπάρχει μία μεγάλη κοινωνική ανισότητα που θέλει την εξουσία να βρίσκεται ψηλά και ο κόσμος από κάτω να βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Ήθελα να αγγίξω το πολιτικό στοιχείο του έργου, το οποίο δεν είναι κυρίαρχο αλλά υπάρχει. Ο Ερωτόκριτος είναι ένας επαναστάτης, ο οποίος επιθυμεί την Αρετούσα αλλά πριν την πάρει και αντί να γίνει ένας «κλέφτης της αγάπης», σώζει την πατρίδα του, σώζει το παλάτι, σώζει τον βασιλιά και ζητά ως χάρη να την παντρευτεί. Θα μπορούσε με πόλεμο να μπει στο παλάτι, να ανοίξει την φυλακή και να πάρει την Αρετούσα. Αλλά ο Ερωτόκριτος είναι ένας ηθικός ήρωας. Η λογική υπερισχύει του συναισθήματός του.
- Μουσική ή σκηνοθετική παρουσία; Τι είναι κυρίαρχο στην παράσταση;
Το έργο είναι πολύ ενδιαφέρον μουσικά, έχει πάρα πολύ ωραίες μελωδίες. Εγώ ήθελα να δημιουργήσω μία σκηνοθεσία πάνω στα μονοπάτια των μελωδιών που να αφήνει το μουσικό μέρος να αναπνέει. Να έχει βέβαια εικαστικό ενδιαφέρον ως εικόνα αλλά να μην έχει πάρα πολλά στοιχεία που τυχόν θα εμπόδιζαν τον θεατή να ακούσει για πρώτη φορά το έργο. Γιατί ουσιαστικά είναι ένα έργο που ακούγεται για πρώτη φορά. Ο στόχος μου ήταν πρώτα να ακουστεί και μετά όλα τα άλλα.
- Είναι μία γρήγορη παράσταση, καταλαβαίνω…
Είναι συναρπαστική γιατί είναι γραμμένη έτσι. Ο Δημήτρης Μαραμής έχει κρατήσει τον πυρήνα του έργου και έτσι έπρεπε. Η μουσική έρχεται σε μία «κόντρα» με τον στίχο, αφού ακούς τζαζ και μπλουζ μουσικές και ταυτόχρονα δεκαπεντασύλλαβο. Υπάρχει μία σύγκρουση, η οποία όμως δημιουργεί ένα πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον σε σχέση με την παράσταση. Το άλλο στοιχείο της σκηνοθεσίας είναι ότι έχω εντάξει μία live κάμερα η οποία κάνει γκρο πλαν στα συναισθήματα των ηρώων κατά τη διάρκεια της παράστασης. Δηλαδή υπάρχει η οπτική που βλέπει ο θεατής και μία οπτική που βλέπουμε μέσα από την κάμερα τις σκέψεις των ηρώων. Όταν μιλάει ο Ερωτόκριτος βλέπουμε την Αρετούσα, όταν φαντασιώνεται η Αρετούσα τον Ερωτόκριτο βλέπουμε το πρόσωπό του. Η κάμερα συμπληρώνει την εικόνα της δράσης.
- Αυτές οι φοβερές ιστορίες έρωτα, πάθους και διεκδίκησης μπορούν να έχουν αναλογίες στην εποχή μας;
Πιστεύω ότι και σήμερα υπάρχουν τα ερωτικά πάθη και οι μεγάλοι έρωτες.
- Θα γύριζε κάποιος σήμερα τον κόσμο ανάποδα για τον έρωτα;
Ναι, γιατί όχι;
- Νομίζω ότι δεν καταναλώνουμε τόση προσπάθεια πια…
Εγώ καταναλώνω. Θεωρώ ότι αξίζει να πολεμήσεις γι αυτό που πιστεύεις είτε ο έρωτας είναι για ένα πρόσωπο, είτε για μία ιδέα. Θεωρώ ότι αξίζει να πολεμάς για αυτό που επιθυμείς. Αν δεν κάνεις τρία χρόνια πόλεμο, όπως ο Ερωτόκριτος, δεν έχει κανένα νόημα να κερδίσεις ένα αποτέλεσμα. Αν το παρατήσεις, πάει να πει ότι δεν το ήθελες τόσο πολύ.
- Είχες κάποιους φόβους, κάποιες αναστολές για τον τρόπο ανεβάσματος του Ερωτόκριτου; Σκέφτηκες μήπως πρέπει να τον δεις πιο συντηρητικά;
Όχι. Από την αρχή της πορείας μου μπήκα σε πολύ δύσκολα μονοπάτια. Πρώτη μου παράσταση ήταν οι Γάμοι του Στραβίνσκι και δεύτερη το Δάφνις και Χλόη. Τα είχα αντιμετωπίσει με το θράσος της άγνοιας, που εμπεριέχεται πάντα στην αρχή μίας διαδρομής. Μετά από χρόνια αναρωτήθηκα «πως το έκανα αυτό τότε;»
- Έχεις δεύτερες σκέψεις για τις δουλειές σου;
Έχω αλλά δεν έχω μετανιώσει για κάτι. Δεν κατέληξα ποτέ ότι δεν έπρεπε να είχα κάνει κάτι, όπως το έκανα. Απλά θεωρώ ακραίο ότι έκανα τον Στραβίνσκι ως πρώτη μου δουλειά με το που τελείωσα τη σχολή. Από την άλλη, αν δεν το είχα κάνει, ίσως να μην είχα βρεθεί εδώ που είμαι σήμερα. Κάνοντας το Δάφνις και Χλόη του Ραβέλ τη δεύτερη χρονιά, πήρα βραβείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Άρα δεν ξέρεις ποτέ ποιος είναι ο «ασφαλής δρόμος».
- Η εμπειρία μπορεί να σε κάνει πιο συντηρητικό;
Η εμπειρία μπορεί να σε κάνει πιο ουσιαστικό. Μπορεί, για παράδειγμα, κάποια πράγματα που έκανες παλιότερα, σήμερα να τα θεωρείς περιττά «εφέ» και να μην τα χρησιμοποιείς πια. Στον Ερωτόκριτο υπάρχουν σημεία λιτά γιατί πιστεύω ότι έτσι έπρεπε να είναι. Δεν έχουν ανάγκη από μία σκηνοθεσία παρά μόνο για να ακουστούν. Είναι ένα βήμα για τους ερμηνευτές για να αναδείξουν το τραγούδι.
- Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να σκέφτεται ότι στο παρελθόν ίσως να χρησιμοποίησες κάποια ακραία στοιχεία μόνο για χάρη της νεωτερικότητας;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Όταν κάνω φλας μπακ πίσω και στέκομαι σε εικόνες – για παράδειγμα ότι τοποθέτησα έναν αστροναύτη στον Τιτανικό (θέλοντας να κάνω αναφορά μεταξύ Αμερικής – σελήνης) – θεωρώ ότι η επιλογή μου ανταποκρίνονται στη δραματουργία της παράστασης την εποχή που την έκανα. Και να σου πω και την αλήθεια, ζηλεύω που τα έκανα έτσι. Όχι ότι έχω γίνει πιο συντηρητικός αλλά θα ήθελα να μπορώ να κάνω πιο ακραίες επιλογές.
- Τι σε εμποδίζει;
Δεν είναι ότι διστάζω. Απλά επιλέγω να μην τις κάνω. Για παράδειγμα στον Ερωτόκριτο, έχω κάνει συμβολικές επιλογές και όχι ακραίες γιατί ήθελα πρώτα από όλα να ακουστεί το έργο.
- Μου έκανε εντύπωση που σε είδαμε σε ρόλο κριτή σε τηλεοπτικό τάλεντ σόου. Πως προέκυψε;
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν εύκολη απόφαση. Μου πήρε μεγάλο χρονικό διάστημα να το αποφασίσω και ευχαριστώ τον ΑΝΤ1 που επέμενε πολύ να είμαι εκεί και είχε την υπομονή να νιώσω έτοιμος να μπω. Σε άλλες συνθήκες δεν θα περίμεναν κάποιον άνθρωπο τόσο πολύ. Χρειαζόμουν χρόνο για να αποφασίσω να κάνω ένα βήμα που δεν έχω ξανακάνει. Να βγω μπροστά στην κάμερα και να αρχίσω να λέω τη γνώμη μου για τα πράγματα και μάλιστα σε ένα τόσο ευαίσθητο πλαίσιο που έχει να κάνει με τις φιλοδοξίες νέων παιδιών. Από την άλλη, έχοντας κάνει 25 χρόνια auditions, έχω μάθει τι είναι αυτό που με ενδιαφέρει σε έναν χορευτή και τι ζητάω από έναν ηθοποιό. Το είδα λοιπόν ως μία ευκαιρία να ακουστούν αυτά που εγώ πιστεύω ότι είναι σημαντικά για την τέχνη του χορού. Και επίσης ήταν μία ευκαιρία να έρθω σε επαφή με μία τελείως διαφορετική αισθητική χορευτών. Κάποιος που θα έρθει να κάνει οντισιόν για δική μου παράσταση, γνωρίζει 100% που πάει, ενώ οι χορευτές που πάνε σε κάποιο τέτοιο τάλεντ σόου μπορεί και να μη γνωρίζουν καθόλου τη δουλειά μου. Αυτό για μένα ήταν τελικά μεγάλο κέρδος διότι αντιμετώπισα μία σειρά χορευτών με τελείως διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες και μου έδωσε την έμπνευση για ένα καινούργιο έργο που θα ανεβάσω του χρόνου.
- Νέο έργο από τη διαδικασία του τάλεντ σόου;
Ναι, το καινούργιο έργο που θέλω να κάνω θα βασίζεται πάνω στη διαδικασία των audition. Όπως και στο Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, η διαδικασία της επιλογής μου γέννησε την ιδέα για επτά Ρωμαίους, έτσι και τώρα γεννήθηκε η νέα ιδέα μου. Απλά γεννήθηκε στην τηλεόραση, in public, το οποίο θεωρώ πολύ ενδιαφέρον γιατί ενώ τα παιδιά πιστεύουν ότι κάνουν μία ανοιχτή οντισιόν μπροστά στις κάμερες για το συγκεκριμένο σόου, στην πραγματικότητα κάνουν μία οντισιόν για μία πραγματική παράσταση.
- Για την παράσταση θα χρησιμοποιήσεις παιδιά από το σόου;
Ναι, αν δεχτούν. Είναι κάτι που αποφάσισα αυτές τις ημέρες. Δεν το ξέρουν ακόμα και μάλλον θα τα μάθουν αν διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη (γέλια). Δεν πρόκειται βέβαια να τους κάνω την πρόταση πριν τελειώσει το σόου γιατί θα είναι σαν να τους έχω ήδη ξεχωρίσει.
- Υπάρχει ταλέντο στον χορό;
Υπάρχει. Δεν ξέρω αν αυτοί που πηγαίνουν στο τάλεντ σόου είναι πιο ταλαντούχοι από εκείνους που δεν πηγαίνουν αλλά εγώ ξεχώρισα 4 – 5 κορίτσια υπερταλαντούχα κι άλλα τόσα αγόρια που επίσης θέλω να δουλέψω μαζί τους. Υπάρχουν και κάποιοι που δεν περνάνε στα live που εγώ θέλω να δουλέψω μαζί τους. Οι γυναίκες έχουν πολύ πιο δυνατή τεχνική και οι άντρες έχουν πολύ πιο έντονη προσωπικότητα. Γιατί ο άντρας επιλέγει να χορέψει ενώ η γυναίκα πηγαίνει από τα τρία της χρόνια να μάθει χορό κι έτσι γίνεται μία συνείδηση για εκείνην. Για τον άντρα είναι μία επιλογή που είτε ξεκινά από το street dance, το οποίο έχει μεγάλο ενδιαφέρον, είτε από μία προσωπική απόφαση που κάνει γύρω στα 15 – 16, άντε 18.
- Να κλείσουμε όμως την κουβέντα με Ερωτόκριτο. Τι θα ήθελες να σκέφτονται οι θεατές την ώρα που θα βγαίνουν από την αίθουσα;
Ευτυχισμένοι θα ήθελα να βγαίνουν. Εγώ, όταν βλέπω μία ωραία παράσταση, φεύγω ευτυχισμένος. Κι όταν βλέπω μία κακή παράσταση παθαίνω κρίση άσθματος (γέλια). Από τον Ερωτόκριτο θα ήθελα να φεύγουν γεμάτοι. Γεμάτοι αισθήματα, γεμάτοι εικόνες, γεμάτοι ήχους και σίγουρα να μην θεωρούν ότι έχασαν τον χρόνο τους. Στην πραγματικότητα όμως η επικοινωνία με την τέχνη είναι κάτι πολύ προσωπικό για τον καθέναν. Η παράσταση που θα μαγέψει εσένα μπορεί να κάνει τον διπλανό σου να βαρεθεί. Η τέχνη είναι μοναδική για τον καθένα μας.
Ερωτόκριτος
Μιούζικαλ του Δημήτρη Μαραμή
Πρώτη παρουσίαση / Παραγγελία της ΕΛΣ
5, 6, 7, 12, 13, 14, 18, 19, 20, 21 Μαΐου 2017
Ώρα έναρξης: 20.30
Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Μουσική διεύθυνση & λιμπρέτο (βασισμένο στον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου): Δημήτρης Μαραμής
Σκηνοθεσία-χορογραφία – σκηνικό: Κωνσταντίνος Ρήγος
Συνεργάτις σκηνογράφος Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια Γιώργος Σεγρεδάκης
Φωτισμοί Χρήστος Τζιόγκας
Διεύθυνση φωνητικού συνόλου Μάτα Κατσούλη
Ερμηνεύουν
Θοδωρής Βουτσικάκης (Ερωτόκριτος),
Μαρίνα Σάττι (Αρετούσα),
Gautier Βελισσάρης (Πολύδωρος),
Ιωάννα Φόρτη (Νένα),
Κωστής Μαυρογένης (Ρήγας)
Φωνητικό σύνολο Βασίλης Δημακόπουλος, Νίκος Ζιάζιαρης, Νικόλαος Κατσιγιάννης, Γιάννης Κοντέλλης, Βασίλης Κούρτης, Ανδρέας Μεταξάς-Μαριάτος, Σταμάτης Πακάκης, Σπύρος Σώκος
Συμμετέχει εννεαμελές ενόργανο σύνολο
Φωτογραφίες παράστασης: Βασίλης Μακρής.
Τιμές εισιτηρίων δοκιμαστικής περιόδου €15, 20 / Φοιτητικό, Παιδικό €12
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
ΤΑΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΣ ΣΤΟ ΚΠΙΣΝ – Τ. 2130885700
καθημερινά 09.00-21.00,
ΤΑΜΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑ – Τ. 2103662100
Τρίτη- Κυριακή 09.00-21.00 & Δευτέρα 09.00-16.00
WWW.NATIONALOPERA.GR
ΚΠΙΣΝ: Λεωφόρος Συγγρού 364, 176 74 Καλλιθέα
Πληροφορίες για την πρόσβαση στο ΚΠΙΣΝ: http://snfcc.org/you-the-snfcc/planning-your-visit/?lang=el
Δημήτρης Καλαντζής
Latest posts by Δημήτρης Καλαντζής (see all)
- Ο «τέτοιος» στο Χαλάνδρι - September 10, 2023
- Δημιουργείται ο πρώτος Ξενώνας Φιλοξενίας Άστεγων και Ευάλωτων ΛΟΑΤΚΙ+ Ατόμων στην Αθήνα - August 30, 2023
- Το gay Πεδίον του Άρεως - May 17, 2023
