της Αγγελικής Ρουμπιέ.
‘Περί του στεφάνου’, Δημοσθένους. Θεωρείται από τις καλύτερες ομιλίες πολιτικού περιεχομένου και αφορά στην πολιτική σταδιοδρομία του μεγάλου ρήτορα (και , πιο συγκεκριμένα, στο ερώτημα, αν του άξιζε το χρυσό, τιμητικό στεφάνι..!) Ήταν το άγνωστο κείμενο στο οποίο εξετάστηκα στα αρχαία ελληνικά, χρόνια πριν, στις πανελλήνιες εξετάσεις. Αξέχαστο μου έμεινε!
Συνειρμικά, ίσως και λόγω επικαιρότητας, σήμερα ήρθαν στο μυαλό μου εικόνες στεφάνων. Χαράς και λύπης. Και μαγιάτικων, χρωματιστών και αρωματικών. Και σκέφτηκα ότι ποτέ δεν τα ζήλεψα, δεν τα λαχτάρησα. Μου αρέσει να τα βλέπω στα ανθοπωλεία, στα χέρια και στα κεφαλάκια των μικρών παιδιών, αλλά ποτέ δεν έφτιαξα, ούτε αγόρασα. Μου αρέσει να τα βλέπω ζωγραφισμένα σε πινακάκια, με τ’ αγαπημένα μου χρώματα και με κορδέλες, όπως μου τα έφτιαχνε η Μίνα…
Πιο πολύ μου ταιριάζει σαν ορισμός η εικόνα του κότινου και του δάφνινου στεφάνου, των τιμητικών για τους νικητές, τους ήρωες. Για όλα τα υπόλοιπα, μου αρκεί και ένα ταπεινό μπουκέτο από αγριολούλουδα που αγαπώ.
Λίγα χρόνια πριν, σε μια συγκινητική τελετή για έναν κορυφαίο θεατράνθρωπο, τα βήματά μου με πήγαν μπροστά σ΄ένα δάφνινο στεφάνι αποχαιρετισμού, τιμής, θαυμασμού και αγάπης πολλής. Με τα ωραιότερα, περιεκτικά λόγια αγάπης. Και έρωτα. Και των δύο μαζί, που δύναται ν’ απευθύνει κανείς στο συνοδοιπόρο της ζωής του. ‘Για όλα όσα ειπώθηκαν δίχως λόγια’. Με συγκλόνισε και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ…
Τιμής ένεκεν.


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- Τα βράχια της Κρύας - August 13, 2023
- Αλεξίσφαιρη Αλίκη (3) - August 4, 2023
- Διαδρομή διαρκής - July 27, 2023