συνέντευξη στην Τίνα Πανώριου.
O Γιάννης Μπασκόζος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έχει σπουδάσει μαθηματικά και είναι κάτοχος διδακτορικού στις Ανθρωπιστικές επιστήμες. Διευθύνει το ηλεκτρονικό περιοδικό για το βιβλίο και τις τέχνες “Ο Αναγνώστης”.
- Νοσταλγία για εποχές πιο ανάλαφρες, πιο «αγαθές» σας ώθησαν στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή –ψιλοασφυκτική για τους περισσότερους – να γράψετε τις 14 αυτές, ρετρό ίσως, ιστορίες σας;
Υπάρχει η νοσταλγία, αλλά δεν είναι μόνον αυτή. Ο συγγραφέας συχνά εμπνέεται από την βιωμένη πραγματικότητα για να πάει κάπου αλλού, να πει κάποια πράγματα. Μιλάω, νομίζω, για μια παρέα και μια γενιά που σε έναν κόσμο στενόχωρο που είχε επιβάλλει η δικτατορία, έψαχνε το καινούργιο. Τον Σεφέρη, τον Γκοντάρ, το ροκ κ.ά. Από την άλλη δοκιμάζω να μιλήσω για στιγμές που δεν συμβαίνει τίποτα ή σχεδόν τίποτα και παρατηρώ τους ανθρώπους πώς συμπεριφέρονται, πώς αντιδρούν.
- Τι έκανε πιο ενδιαφέρουσα την δική σας γενιά των Μπητλς, του Σαββόπουλου, των σαββατιάτικων πάρτι, όπου όλα μπορούσαν να συμβούν, σε σχέση με τη τωρινή γενιά των παιδιών μας που ζουν – ή νομίζουμε εμείς ότι ζουν – μέσω ίντερνετ και μιας εικονικής πραγματικότητας;
Κάθε γενιά ζει διαφορετικά τη ζωή της. Σε μας όλα συνέβαιναν «εκεί έξω». Στα πάρτι και τις παρέες για να βρεις κοπέλα, έξω από τα δισκάδικα για να αγοράσεις τις νέες κυκλοφορίες, στα θερινά τα σινεμά για να δεις ταινίες. Όλα αυτά τώρα γίνονται μέσω fb και downloading. Αλλά οι νέοι είναι πάλι έξω, πιθανόν γι άλλους, εξίσου απαραίτητους, λόγους. Η δικιά τους γειτονιά έχει μετακομίσει στα κοινωνικά δίκτυα. Έχουν μια άλλη, τη δική τους, δυναμική. Σε όλες τις περιπτώσεις η αναζήτηση του καινούργιου, οι αξίες, η αγάπη για την τέχνη διασώζει ζωές.
- Αγαπήσατε –είπατε κάπου –την πολιτική το αντι-σύστημα το ροκ, τον Ντοστογιέφσκι τον Στρατή Τσίρκα, τους χίπις, τους περίεργους… Κοιτάζοντας πίσω, πού ξέφυγε η μπάλα των περισσοτέρων και μπήκαμε για τα καλά σε καλούπια και μάλιστα τόσο συντηρητικά;
Νομίζω στην ασφυξία των κομμάτων, στον ξύλινο λόγο, στις έτοιμες λύσεις που η τότε ευημερία μπορούσε να προσφέρει. Η έντονη πολιτικοποίηση της μεταπολίτευσης «καλουπάρησε» τις αναζητήσεις, αφαίρεσε την αθωότητα και τη γοητεία της αναζήτησης. Το επερχόμενο life style έβαλε την ταφόπλακα. Έπρεπε να έρθει η κρίση για να μιλήσουμε πάλι για αξίες, ανθρωπιά, αλληλεγγύη…
- Ασχολείστε επαγγελματικά τόσα χρόνια με τον χώρο του πολιτισμού και ιδιαίτερα του βιβλίου. Γράφετε όμως και τις δικές σας ιστορίες. Αισθάνεστε πιο πολύ συγγραφέας η δημοσιογράφος;
Πάντα μου άρεσε να γράφω. Να γράφω κείμενα διαφόρων ειδών, κυρίως κείμενα ιδεών, αισθητικής, προβληματισμού. Μοιραίως μάλλον κατέληξα και στο διήγημα που πάντα αγαπούσα. Κατά βάθος όμως, παραμένω ερωτευμένος με το σαράκι του δημοσιογράφου και του εραστή των βιβλίων.
- Ξεκινήσατε από μαθηματικός. Την «κάνατε» όμως και δεν ασκήσατε το «σοβαρότερο» αυτό επάγγελμα. Μήπως ήλθαν στιγμές, όταν τα πράγματα σκούρυναν άσκημα στο επάγγελμά μας, που να το μετανιώσατε έστω λίγο;
Δεν μετάνιωσα ποτέ. Το γράψιμο και η δημοσιογραφία εξακολουθούν να με συγκινούν. Γράφω ακόμα σε εφημερίδες και περιοδικά, γράφω διηγήματα, διαβάζω πολλά βιβλία. Είμαι στα νερά μου.
- Μεγαλώσατε στο ιστορικό Μετς. Μένετε ακόμα στην ωραία αυτή γειτονιά ή διαλέξατε κάποιο άλλο μέρος να μένετε; Και γενικά πηγαίνετε στα παλιά μέρη έστω και για μια βόλτα;
Επιστρέφω συχνά στο Μετς, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, καθώς υπάρχει ακόμα το πατρικό μου στο οποίο μένει η μητέρα μου αλλά και για να δω παλιούς και νέους φίλους. Όπως μάλλον γνωρίζετε, η περιοχή έχει ανανεωθεί με πολλά στέκια στην πλατεία Βαρνάβα, την πλατεία Πλαστήρα, την οδό Αναπαύσεως, την Μάρκου Μουσούρου.
- Μετά τις Ιστορίες από το Μέτς ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Ίσως.
- Κλείνοντας, διευθύνετε τον Αναγνώστη, ένα από τα πιο δημοφιλή ηλεκτρονικά περιοδικά για τις τέχνες. Τι αποκομίζετε; Αυξάνει ή φθίνει το κοινό που σε χαλεπούς καιρούς διαβάζει, πάει στα Φεστιβάλ, περιμένει πώς και πώς να δει έστω μια καλή παράσταση;
Κάποτε σε μια ανοικτή συζήτηση που είχαμε πάει με τον Μένη Κουμανταρέα, είχε ρωτηθεί ο εκλιπών συγγραφέας αν σήμερα οι νέοι διαβάζουν λιγότερο από ότι στην εποχή του. Η απάντηση του: «σε όλες τις εποχές, όσοι ασχολούνται με την τέχνη, είναι μειονότητα». Όσον αφορά την κρίση, νομίζω δεν επηρέασε ιδιαίτερα την αγάπη του κόσμου για τις τέχνες. Στην ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, τα εικαστικά, ίσως λιγότερο στη μουσική, γίνονται πολλά πράγματα και ακολουθούνται από πολλούς νέους.
Latest posts by Τίνα Πανώριου (see all)
- Η συγγραφέας Τζούλια Γκανάσου μιλά στην Τίνα Πανώριου για την ηρωίδα του ΓΟΝΥΠΕΤΕΙΣ - March 3, 2018
- Ένα μεσημέρι με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις στην Αθήνα… - February 3, 2018
- Ρεβιθοκοντούλης: κλασικά παραμύθια… αλλιώς από την Μαρίνα Γιώτη - January 28, 2018
