Η Μίριαμ Φρανκ κάνει τον κόσμο να μοιάζει με λιγότερο μοναχικό μέρος – ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

συνέντευξη στην Τίνα Πανώριου.

H Mίριαμ Φρανκ γεννήθηκε στην Ισπανία κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, έζησε τα πρώτα της χρόνια στη Γαλλία υπό το καθεστώς του Βισύ και πήγε σχολείο στο Μεξικό, δραπετεύοντας από το Ολοκαύτωμα της Ευρώπης. Μεγαλώνοντας, μετακόμισε στη Νέα Ζηλανδία, όπου σπούδασε Ιατρική για να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο και ένιωσε τον μεγάλο έρωτα για τον Γερμανό ζωγράφο Κόρτοκρακς, με τον οποίο παντρεύτηκαν και απέκτησαν δύο κόρες. Η Μίριαμ Φρανκ από τότε που θυμάται τον εαυτό της βρίσκεται με μια βαλίτσα στο χέρι, αφήνοντας πίσω της τα πάντα και ξεκινώντας σχεδόν πάντα από το μηδέν. Μόνο τις αναμνήσεις της «νομαδικής ζωής» κρατά στο μυαλό της και τα συναισθήματα ανθρώπων και τόπων, όπως της αγαπημένης της Σερίφου. Στόχος του βιβλίου της «Εξόριστη σε Τρεις Ηπείρους» είναι να δώσει ελπίδα σε ανθρώπους που έχουν βιώσει την εξορία, αλλά και να μεταφέρει τις εμπειρίες της σ’ εκείνους που δεν έζησαν κάτι παρόμοιο, μειώνοντας έτσι το χάσμα μεταξύ των δύο.

ΣΥΕΝΤΕΥΞΗ ΣΕ Α΄ΠΡΟΣΩΠΟ

Το «Εξόριστη σε Τρεις Ηπείρους» ξεκινά στην Καζαμπλάνκα.

Η μητέρα μου περνά από το κεφάλι μου το νυχτικό μου, προετοιμάζοντας με για ύπνο: Ένα στρώμα από άχυρα στο πάτωμα μιας τεράστιας αίθουσας, την οποία μοιραζόμαστε με πολλούς άλλους πρόσφυγες σαν εμάς. Περιμένουμε να μετεπιβιβαστούμε στο επόμενο πλοίο, με ένα ταξιδιωτικό έγγραφο που γράφει «καμία» δίπλα από την λέξη «εθνικότητα». Έχουμε ξεκινήσει από τη Μασσαλία με προορισμό το Μεξικό. Αβεβαιότητα, αλλαγή ηπείρου, διαφορετική κουλτούρα και τρόπος ζωής.
Η μεγάλη σειρά από στρώματα, μέσα στην οποία ήταν και το δικό μας, ήταν γεμάτη από θορυβώδεις οικογένειες που προετοιμάζονταν για τον βραδινό ύπνο. Από τα βάθη της μνήμης μου ανασύρω το όμορφο σπίτι μας στα περίχωρα της Βαρκελώνης. Κάνω την εξής παρατήρηση στην μητέρα μου, στα Γαλλικά, αφού έχω αλλάξει την μητρική μου γλώσσα τα Ισπανικά, κατά τη διάρκεια των πολλών μετακινήσεων μας και της παραμονής μας στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Γαλλία: «Ξέρεις, μαμά- πρώτα είχαμε ένα μεγάλο σπίτι, μετά ένα μικρό σπίτι, έπειτα είχαμε ένα δωμάτιο, και τώρα έχουμε ένα στρώμα».

Η ιστορία μου αφορά στον ξεριζωμό, με μια ζωή με διαρκείς μετακινήσεις και αναπροσαρμογές.

Μιλά για το πώς μπορείς να μεταμορφώσεις την απώλεια σε κέρδος, και το πώς μια τέτοια πορεία μπορεί τελικά να αυξήσει την επίγνωσή σου και να σου προσφέρει πνευματικό πλούτο. Εξερευνά τον ρόλο της μνήμης και της γλώσσας στην λεπτή και ευμετάβλητη φύση της ταυτότητας μας, πέρα από τον διαρκή εσωτερικό πυρήνα της. Ο γάμος μου με έναν άριστο καλλιτέχνη με κάνει να κατανοήσω τη θέση που έχει η τέχνη στις ανθρώπινες αξίες, και οι σπουδές καθώς και η εργασία μου στην ιατρική, η οποία εστιάζει στην ανακούφιση από τον πόνο, στη θεραπεία και στο να σώζεις ζωές έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τις σφαγές και την οδύνη που προκαλούν οι πόλεμοι.

Κίνητρό μου για να γράψω την ιστορία μου ήταν να την μοιραστώ με εκείνους που είχαν ζήσει παρόμοιες εμπειρίες με την δική μου, βοηθώντας τους να απαλλαγούν από την αίσθηση της απομόνωσης.

Ανταμείφθηκα με συγκινητικά γράμματα από αναγνώστες. Κάποιος μου έγραψε: «Σ’ ευχαριστώ που έγραψες αυτό το βιβλίο, με αυτό έκανες τον κόσμο να μοιάζει ένα λιγότερο μοναχικό μέρος». Έγραψα όμως απευθυνόμενη και σε εκείνους που έχουν πιο σταθερές ζωές, για να τους βοηθήσω να καταλάβουν τους συνανθρώπους τους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και όλα όσα αγαπούσαν, και για τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν κατά την προσαρμογή τους στις νέες τους ζωές, στις νέες τους πατρίδες. Θέλησα να αξιοποιήσω όσα έχω ζήσει και μάθει, και να τα μεταδώσω τόσο στους ξεριζωμένους, όσο και σ’ αυτούς που δεν έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο. Απώτερος στόχος μου η καλλιέργεια μιας βαθύτερης κατανόησης μεταξύ των λαών, των οποίων οι μοίρες τους, τους οδηγούν σε διαφορετικά μονοπάτια.

Σ’ αυτή την ιστορία- αντίθετα με ό,τι συμβαίνει συνήθως στις «αυτοβιογραφίες»- δεν είναι το «εγώ» που υπερισχύει:

Είναι η ανθρώπινη εμπειρία του να είσαι βυθισμένος σε μια δίνη γεγονότων που καθορίζουν την πορεία σου εξαιτίας της «τρέχουσας» ιστορίας. Περισσότερο από την αφήγηση μιας μεμονωμένης ζωής, είναι μια εξερεύνηση στον τρόπο με τον οποίο η ιστορία μας διαμορφώνει και μας καθορίζει, και η ικανότητά μας να αντιστεκόμαστε, να ξεπερνάμε τα εμπόδια, και τελικά να βγαίνουμε νικητές.

Το βιβλίο ολοκληρώνεται με την εξής φράση:

«Και αγαπώ και απολαμβάνω κάθε μέρος μέσα στο οποίο βρίσκω τον εαυτό μου, καθώς έμαθα να συμφωνώ με ‘μενα και να αντλώ την ικανοποίηση από μέσα μου».

Bio
Latest Posts

Τίνα Πανώριου

Τίνα Πανώριου Γεννήθηκε στην Ν Υόρκη και ζεί στο Π Ψυχικό. Τελείωσε την Σχολή Μωραίτη, και έχει πτυχίο Αγγλικής Φιλολογίας. Από το 1981 εργάζεται ως πολιτιστική συντάκτρια στις εφημερίδες ΕΘΝΟΣ, ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΕΒΔΟΜΗ και στα περιοδικά ΕΝΑ, ΚΑΙ, ΕΠΙΚΑΙΡΑ, ΤΗΛΕΡΑΜΑ, PENTHOUSE. Έκανε αρχισυνταξία σε εκπομπές της ΕΤ1, καθώς και στο Κανάλι 5. Η τηλεταινία της «Το όνομά μου είναι Άσσαντ» διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ της Δράμας. Το1995-1996 έκανε, εκπομπή στον σταθμό SEVEN X, με τίτλο «Από στόμα σε στόμα». Στο ραδιόφωνο έχει δουλέψει στο ΚΑΝΑΛΙ 1 και στον ΣΚΑΙ. Από το 1993 έως τον Ιούνιο του 2013, εργαζόταν στην ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ και στον ιστότοπο της ΕΡΤ, (πολιτιστικές συνεντεύξεις, κριτική τηλεόρασης, Βιβλίο). Τα τελευταία 10 χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με τον χώρο του ΒΙΒΛΙΟΥ. Σήμερα συνεργάζεται με το DIASTIXO και το VAKXIKON.