του Δημήτρη Καλαντζή.
Ήταν συνθήκες κόλασης. Το θερμόμετρο κολλημένο πάνω από τους 40 βαθμούς, πλήρης η άπνοια, τα μάρμαρα να έχουν μαζέψει όλη την κάψα της ημέρας κι εσύ να προσπαθείς να σκουπίσεις τον ιδρώτα που έσταζε απ’ όλο σου το σώμα…
Θα είχες ξεκινήσει το ταξίδι από την Αθήνα, αν ήξερες τι θα περάσεις; Νομίζω πως ναι. Οι “Επτά επί Θήβας” του Γκραουζίνις στο μεγάλο θέατρο και η “Μήδεια” του Καραντζά στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου αποζημίωσαν με το παραπάνω τους θεατές για το… βασανιστήριο του καύσωνα, κάνοντας το καλύτερο «ποδαρικό» στο φετινό φεστιβάλ της Επιδαύρου…
Οι «Επτά επί Θήβας» συγκέντρωσαν 9.000 θεατές που χειροκρότησαν όρθιοι την έξοχη παράσταση του Γκραουζίνις και την σπουδαία ερμηνεία του Γιάννη Στάνκογλου. Οι καλές κριτικές της περσινής παράστασης, αλλά περισσότερο η «από στόμα σε στόμα» διάδοση της ποιότητας της δουλειάς, έκανε τον κόσμο να αψηφήσει τη ζέστη και να απολαύσει ένα πραγματικά εμπνευσμένο ανέβασμα αρχαίου δράματος που ισορροπούσε ανάμεσα σε κλασική παράσταση και σύγχρονη πρόταση. Οι «Επτά επί Θήβας» είχαν συναίσθημα, είχαν ένταση, ευρήματα, ταλέντο αλλά και σεβασμό στο κείμενο του Αισχύλου. Ήταν μία παραγωγή του ΚΘΒΕ που αξίζει να μείνει στη θεατρική ιστορία για τη «μετρημένη» αναμέτρησή της με την τραγωδία αλλά και τον νέο «επιδαύριο ηθοποιό» που γέννησε, τον Γιάννη Στάνκογλου.
Στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου οι συνθήκες θέασης ήταν ακόμα πιο δύσκολες λόγω της στενότητας του χώρου, τις υποτυπώδεις υποδομές υποδοχής (που τα ευγενικά παιδιά του φεστιβάλ προσπαθούσαν να κάνουν ανθρώπινες, προσφέροντας ένα ποτήρι νερό) και τον πάντα «ανήσυχο περίγυρο» με μωρά να κλαίνε, σκυλιά να αλυχτάνε και αυτοκίνητα να περνούν με τη μουσική στη διαπασών (το μόνιμο… δράμα του μικρού θεάτρου της Επιδαύρου).
Όμως η παράσταση που είχε στήσει ο Δημήτρης Καραντζάς ξεπέρασε τις αντιξοότητες του χώρου και της ζέστης. Είδαμε μία Μήδεια, ίσως λιγότερο τολμηρή απ΄ όσο περιμέναμε από τον σκηνοθέτη, αλλά ολοκληρωμένη και προσηλωμένη στον στόχο της.
Θα ακουστεί παράδοξο αλλά όσο κι αν ο Καρατζάς μοίρασε το κείμενο στους τρεις πρωταγωνιστές του, όσο κι αν προσέθεσε στοιχεία εδώ κι εκεί, όσο κι αν άλλαξε το ύφος της απόδοσης, τόσο πιο καθαρά και δυνατά ακούστηκε ο λόγος του Ευριπίδη.
Όσοι δεν είδατε την παράσταση, προσπαθήστε να φανταστείτε μία Μήδεια που δεν βγάζει κραυγές απελπισίας, δεν πνίγει τα επιχειρήματα της στο θυμό, δεν είμαι η σατανική μαινάδα που προσπαθεί να νομιμοποιήσει το υπέρτατο έγκλημά της με ακραίες φωνές και κινήσεις αλλά ένα ον με απόλυτη αυτοκυριαρχία, συγκρότηση και λογική.
Ο Γιώργος Γάλλος απέδωσε την πιο ενδιαφέρουσα Μήδεια που έχουμε δει την τελευταία δεκαετία. Χαμηλότονη, υποδόρια, ένα εξώκοσμο πλάσμα που δεν έχει φτιαχτεί για να βγάζει οιμωγές αλλά για να εκπληρώσει το σχέδιο εκδίκησης και επιστροφής στη θεϊκή φύση της.
Όλες οι υπερβολές που κάνουν ελκυστικό τον ρόλο της Μήδειας για τις πρωταγωνίστριες του θεάτρου, στην παράσταση του Καραντζά έδωσαν τη θέση τους στον καθαρό λόγο της τραγωδίας, στην ουσία των μεγάλων ερωτημάτων του αρχαίου δράματος.
Θα ήταν λάθος αν με αυτά φανταστείτε μία παράσταση χωρίς συναίσθημα και θεατρική μαγεία. Τα υπέροχα σκηνικά της Ελένης Μανωλοπούλου με τα γυναικεία ρούχα που κάλυπταν την ορχήστρα, ο ρυθμός και η διάδραση των υποκριτών (εξαιρετικοί οι Χρήστος Λούλης και Μιχάλης Σαράντης), οι ψίθυροι και η μουσικότητα της απόδοσης και το φινάλε με την αποκάλυψη του κρυμμένου ήλιου μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, απογείωσαν την παράσταση και «έγραψαν» μία ακόμα επιτυχία στο ενεργητικό του ταλαντούχου σκηνοθέτη.
Η Επίδαυρος μπορεί να σε μαγέψει ακόμα και με συνθήκες καύσωνα…
Δημήτρης Καλαντζής
Latest posts by Δημήτρης Καλαντζής (see all)
- Το gay Πεδίον του Άρεως - May 17, 2023
- Το γκέτο διακίνησης ναρκωτικών από το Πεδίον του Άρεως στον Άγιο Παύλο και τον σταθμό Λαρίσης - March 18, 2023
- Νοσοκομείο Ελπίς: επαγγελματισμός και ανθρωπιά στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας - March 3, 2023
