της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Η χαρά που νιώθεις όταν ανακαλύπτεις την ομορφιά και την ηρεμία στα χρώματα της φύσης.
Σε μια ανάσα, στο δροσερό αεράκι, σ’ ένα παιδικό χαμόγελο. Στα δευτερόλεπτα εκείνα που το μυαλό σου έχει απορροφηθεί σε ήχους και χρώματα, δίχως ν’ απασχολείται με άλλα, επουσιώδη…
Η χαρά που νιώθεις, όταν απομακρύνεσαι και ζυγίζεις συμπεριφορές και… βγαίνεις νικητής. Όταν ‘κάνεις ταμείο’ (έχει πλάκα η έκφραση αυτή) και συνειδητοποιείς ότι τίποτα δε χρωστάς. Αντιθέτως…
Η λύπη που νιώθεις όταν δε μοιράζεσαι την ομορφιά με την κατάλληλη παρέα. Αυτήν που την εκτιμά..
Η λύπη που νιώθεις, αντιλαμβανόμενος πως ο χρόνος κυλάει και έχεις τόσα ακόμη μέρη να γνωρίσεις και δεν προλαβαίνεις πλέον…
Η λύπη που νιώθεις όταν έχεις υπάρξει αχάριστος μπρος στο μεγαλείο της απλότητας μιας θάλασσας, ενός πευκόφυτου τοπίου, όπου το γαλάζιο και το πράσινο σμίγουν αρμονικά…
Η λύπη για τα ταξίδια που έμειναν μισά…
Η χαρά για όσα πρόλαβες και κατάφερες να πραγματοποιήσεις…


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023