της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Τη θαύμασα και την αγάπησα προτού ασχοληθώ με τις θεατρολογικές σπουδές. Νομίζω, μάλιστα, ότι κατά βάθος (και ντρέπομαι γι’ αυτό) περιφρονώ όσους δεν καταδέχονται να ενταχθούν στη μυσταγωγία του ιερού αυτού χώρου, όσους, λόγω απαιδευσίας θεωρούν ‘κουλτουριάρηδες’ εκείνους που αγαπούν το θέατρο, όσους είναι αδιάφοροι για τον πολιτισμό της χώρας τους. Της χώρας που δημιούργησε τον όρο ‘θέατρο’ (όπως και άλλους…)
Ναι, ο χώρος αυτός είναι περίεργα μαγικός. Ενεργειακά δυνατός. Συγκινησιακά φορτισμένος. Συνειδησιακά ιερός. Μου κάνει πάντα εντύπωση ότι το θέατρο μοιάζει να ναι τόσο καλά κρυμμένο, φυλαγμένο θαρρείς από τα μάτια όσων δεν το τιμούν, ώστε το βλέπεις μόνο όταν φτάσεις κοντά. Δε διακρίνεται από μακριά. Και η ανακούφιση, η ομορφιά και το δέος σε κατακλύζουν όταν σηκώσεις το βλέμμα σου και μετρήσεις τους αιώνες στις κερκίδες του. Τα βήματα στην ορχήστρα του. Τον αντίλαλο στα δέντρα. Τις ερμηνείες… παντού!
Μου είναι αδύνατο να σκεφθώ ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει, τουλάχιστον, πειραματιστεί να παρακολουθήσει παράσταση εδώ. Κι ας μην του αρέσει. Τουλάχιστον να ζήσει την εμπειρία της επίσκεψης, αν όχι της βίωσης.
Δε θα μιλήσω εδώ για ερμηνείες και παραστάσεις, όχι. Θέλω να γράψω για την ομορφιά του χώρου, την ψυχική ανάταση και το σεβασμό… να τα καταθέσω. Άλλωστε, τα ιερά κείμενα των αρχαίων τραγωδιών και κωμωδιών δε χάνουν ποτέ την αξία τους. Ακόμη και όταν οι παραστάσεις, στο όνομα της διαφορετικής οπτικής, τα… εξολοθρεύουν! Όχι.
Από την πρώτη παράσταση που παρακολούθησα εδώ ως φοιτήτρια, με την αξέχαστη Άννα Συνοδινού (στις ‘Φοίνισσες’), μέχρι και τώρα που ευλαβικά την επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι, ο χώρος λειτουργεί σαν βάλσαμο. Φεύγω ευγνώμων. Για όλα.


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023