Ένας ήλιος από τσιγαρόχαρτο

της Παναγιώτας Παρασκευοπούλου.

Παραπάτησα πάνω στον έρωτά μας κι έπεσα μπρούμυτα στο χώμα που παίζαμε παιδιά

Σήκωσα το πρόσωπο μου και σε βρήκα να χρωματίζεις έναν ήλιο που είχες φτιάξει από τσιγαρόχαρτο

Σε ρώτησα γιατί μας καταχώνιασες σε τούτο το πηγάδι

Που είναι η ζωή; Που είναι η χαρά; Που είναι ο έρωτας;

Τότε με έβαλες να σταθώ σ έναν βράχο μπροστά στην καταιγίδα και η καρδιά μου γέμισε από έκσταση

Καθαρόαιμο συναίσθημα, άγριο, πρωτόγνωρο…

Οι άλλοι έτρεχαν σαν τους τρελούς δεξιά κι αριστερά για να κρυφτούν κι εγώ το μόνο που ήθελα ν ακουμπήσω το κεφάλι μου στον ώμο σου και ν’ αφήσω το στόμα μου να γευτεί μια μικρή γεύση από τον λαιμό σου…

Δεν φταις εσύ σε τίποτα. Εγώ φταίω για όλα.

Μια σύγκρουση συνοδεύει μόνιμα την ύπαρξη μου μέχρι να βυθιστώ στο σώμα σου…

Μετά όλα ηρεμούν, είναι σε καταστολή, όλα αγκαλιάζουν το Άπειρο.

(Εικόνα: Melissa Smith’s “Afternoon Silhouette”)

Bio
Latest Posts

Παναγιώτα Παρασκευοπούλου

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Από μικρή λάτρευα τις ξένες γλώσσες. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο σπούδασα μετάφραση και διερμηνεία στο πανεπιστήμιο Marc Bloch του Στρασβούργου. Μαζί με τις ξένες γλώσσες λάτρευα και τη συγγραφή. Έχω εκδώσει ένα παιδικό παραμύθι με τίτλο « Ο Σμουτς ταξιδεύει στην Πολιτεία του Μαγικού Κύκλου», δυο ποιητικά λευκώματα, «Grecia Salentina: το τραγούδι του Νότου», « Ναύπλιο: η αυλή των χρωμάτων», καθώς και ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Μισή Σελίδα Ενοχές». Το 2015 τιμήθηκα με έπαινο στον πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης που προκήρυξε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης με θέμα το κατοχικό εβραϊκό ολοκαύτωμα. Αυτή την εποχή ολοκλήρωσα το δεύτερο μου μυθιστόρημα το οποίο και θα εκδοθεί από την εκδοτική εταιρία Κέδρος τον Δεκέμβριο. Από το 2015 και μετά έχω αναλάβει μαζί με τον συμπαραγωγό μου, Κώστα Ξενόπουλο, το θέατρο Ιλίσια Βολανάκης. Ποίηση και συγγραφή για μένα είναι όπως το νερό για την φύση. Χωρίς αυτά μαραίνομαι, παύω να υπάρχω.