Περιφέρεια Αττικής: Τα φαραωνικά έργα και οι χαλασμένες λάμπες της πλατείας Πρωτομαγιάς

του Δημήτρη Καλαντζή.

Η είδηση στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ήταν με μεγάλα γράμματα: «Εννέα μεγάλα έργα αλλάζουν την όψη της Αττικής». Δίπλα στον τίτλο υπήρχε μία μεγάλη φωτογραφία της χαμογελαστής κυρίας Ρένας Δούρου…

Στο κείμενο αναφερόταν η ανάπλαση του φαληρικού όρμου με καταβυθίσεις και ανυψώσεις λεωφόρων, ο υποθαλάσσιος αγωγός Πειραιά – Αίγινας για την υδροδότηση του νησιού, οι αναπλάσεις οικοδομικών τετραγώνων, η δημιουργία δρόμων και γεφυριών, γενικά η κατασκευή έργων που μοιάζουν… φαραωνικά στη δύσκολη εποχή που ζούμε.

Μακάρι να γίνουν όλα. Να φάνε ψωμάκι οι άνθρωποι που θα δουλέψουν γι αυτά και να βελτιωθεί η καθημερινότητα πολλών κατοίκων της Αττικής.

Αλλά η απορία προκύπτει αυτόματα σε κάποιον που μένει κοντά στο Πεδίο του Άρεως ή το επισκέπτεται:

Αν μπορεί η Περιφέρεια Αττικής να κάνει τόσο μεγάλα έργα αξίας δεκάδων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, γιατί να μην μπορεί να αλλάξει δέκα χαλασμένες λάμπες στην πλατεία Πρωτομαγιάς;

Η πλατεία Πρωτομαγιάς είναι η συνέχεια του Πεδίου του Άρεως πάνω από τη γέφυρα της Μουστοξύδη και απέναντι από τη Σχολή Εθνικής Άμυνας. Πρόκειται για μία παραμελημένη πλατεία, γεμάτη γκράφιτι, ξερά χόρτα και βρομιά. Είναι όμως μία ζωντανή πλατεία (σε αντίθεση με το Πεδίο του Άρεως), αφού προσελκύει κόσμο, πιθανότατα επειδή λειτουργεί εκεί ένα αναψυκτήριο, το οποίο δίνει την αίσθηση της «κανονικότητας».

Τα απογεύματα στην πλατεία Πρωτομαγιάς μαζεύονται δεκάδες παιδιά κάθε ηλικίας για να κάνουν ποδήλατο ή σκέιτ, να παίξουν μπάλα ή απλά να περάσουν λίγο χρόνο με τους φίλους τους. Στα γύρω πεζούλια κάθονται οι γονείς σε μικρές ή μεγάλες παρέες, μαζί με καφεδάκια από το σπίτι και κάτι να τσιμπολογάνε. Ψιλοκουβεντιάζουν και προσέχουν τα παιδιά.

Πρόκειται για ένα μωσαϊκό ανθρώπων από την Ελλάδα, τα Βαλκάνια, την Ασία και την Αφρική. Μπορεί να τη λέγαμε και ωραίο παράδειγμα «πολυπολιτισμικής πλατείας» αλλά ας μείνουμε στο «μία πλατεία που συνυπάρχουν αρμονικά μεγάλοι άνθρωποι και παιδιά διαφορετικής καταγωγής».

Αυτή λοιπόν η πλατεία, αντί να γίνει χώρος ιδιαίτερης φροντίδας από μία Περιφέρεια που δηλώνει κοινωνικά ευαίσθητη, λες και σαμποτάρεται επίτηδες για να παραδοθεί στους εμπόρους ναρκωτικών και στην πορνεία, όπως το Πεδίον του Άρεως προς τη Μαυρομματαίων.

Ούτε ένα φως της πλατείας δουλεύει!

Μόλις βραδιάζει, οι επισκέπτες αναγκάζονται να φύγουν ή να πάνε στη μεριά της κλειστής Σχολής Εθνικής Άμυνας, που – ω, του θαύματος – είναι ολόφωτη!

Ναι, ένα νεκρό κτίριο φωτίζεται τη νύχτα και μία ζωντανή πλατεία, βυθίζεται στο σκοτάδι και παραδίδεται στους ανθρώπους που κρύβονται στις σκιές.

Γιατί κυρία Δούρου;

Πόσο δύσκολο είναι για την Περιφέρεια Αττικής να επισκευάσει δέκα λάμπες στην πλατεία Πρωτομαγιάς για να μπορεί ο κόσμος να κάθεται σε έναν δημόσιο χώρο τις καλοκαιρινές νύχτες;

Γιατί πρέπει ο περίοικοι και οι επισκέπτες της πλατείας να φεύγουν με τα φώτα των κινητών τους για φακούς και τους χίλιους φόβους για το τι παραμονεύει πίσω από κάθε θάμνο;

Πως γίνεται, όταν οργανώνονται παράνομες συναυλίες να κλέβει ο καθένας ρεύμα από τις κολώνες φωτισμού για προβολείς και ηχεία και όταν πρόκειται για νόμιμη δημόσια χρήση, οι κολώνες να μην παράγουν φως;

Μεταξύ σοβαρού και αστείου συζητούσαμε με τους Συλλόγους και τις Επιτροπές κατοίκων να κάναμε έναν έρανο μεταξύ μας για να αγοράσουμε εμείς τις λάμπες για την πλατεία Πρωτομαγιάς. Και μετά να ανέβουμε μόνοι μας στις κολώνες και να τις τοποθετήσουμε…

Πρέπει, λέτε, να φτάσουμε εκεί;

Να προχωρήσουμε σε… ακτιβισμό της χαλασμένης λάμπας;

Κάποιοι λένε ότι η Περιφέρεια Αττικής δεν ασχολείται με το Πεδίο του Άρεως και τη γύρω περιοχή γιατί δεν έχει «ψηφαλάκια». Μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι πλέον οικονομικοί μετανάστες και πρόσφυγες που δεν ψηφίζουν στην Ελλάδα κι έτσι δεν έχει να περιμένει πολλά στις κάλπες.

Μικροπρεπής η σκέψη. Και θα ταίριαζε μόνο για πολιτικάντη.

Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι η Ρένα Δούρου δεν έχει καμία ενημέρωση για το τι πραγματικά συμβαίνει στο Πεδίο του Άρεως. Δεν έχει μπει στη διαδικασία να περπατήσει τη γειτονιά που είναι στην ευθύνη της και – το χειρότερο – δεν έχει κοντά της συνεργάτες που να αφουγκράζονται την κοινωνία.

Ίσως πιστεύει ότι μόνο οι καλές σχέσεις με τα μεγάλα συγκροτήματα ενημέρωσης και οι εξαγγελίες ακριβών έργων, εξασφαλίζουν το μέλλον ενός πολιτικού. Να της θυμίσουμε ότι το πίστεψαν κι άλλοι πριν από εκείνη και σήμερα δεν μπορούν να βγουν στο δρόμο.

Η καθημερινότητα κρίνει αυτούς που έχουν την εξουσία. Όχι οι επικοινωνιακές στρατηγικές, ούτε οι μεγάλες εργολαβίες.

Ο κόσμος διαλέγει τους ικανούς που μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή του.

Και η δική μας ζωή στο Πεδίο του Άρεως είναι παράλογα δύσκολη, κυρία Δούρου.

Όσο παράλογο είναι να διαχειρίζεται κάποιος κονδύλια εκατομμυρίων και να μην μπορεί να αλλάξει μερικές χαλασμένες λάμπες για τα παιδιά της πλατείας Πρωτομαγιάς…

Bio
Latest Posts

Δημήτρης Καλαντζής

Γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στο κέντρο της Αθήνας. Σπούδασε δημοσιογραφία στο «Εργαστήρι» και Ελληνικό Πολιτισμό στο ΕΑΠ. Έχει δουλέψει σε εφημερίδες, ραδιοφωνικούς & τηλεοπτικούς σταθμούς και τώρα διερευνά τους κώδικες του διαδικτύου. Αγαπά τις ανθρώπινες ιστορίες και τις γάτες.