συνέντευξη στον Βασίλη Μπουζιώτη για τη Real News.
Από τους ταλαντούχους και άξιους ηθοποιός της γενιάς του, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος κατεβαίνει στην Επίδαυρο με την «Άλκηστη» του Εθνικού Θεάτρου, επαναλαμβάνει τον «Αμύντα» στο Ηρώδειο και ετοιμάζεται για έναν μαραθώνιο από τον Σεπτέμβριο που τον θέλει ερμηνευτή σε μια παράσταση και σκηνοθέτη σε δύο άλλες, ενώ στο σινεμά θα τον δούμε να παίζει τον Καζαντζάκη στην ομώνυμη ταινία του Γιάννη Σμαραγδή. Λίγο πριν μπει στα σαράντα του χρόνια ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος μετράει πολλές και ισχυρές «νίκες» στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και δεν σταματά να ανεβάζει όλο και πιο ψηλά τον πήχη της τέχνης του.
- Πως νιώθεις που γυρνάς στην Επίδαυρο;
Βρέθηκα από μαθητής στην δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης στο αργολικό θέατρο με την αναβίωση των «Ορνίθων» κι έπειτα έπαιξα ξανά σε αυτό με τον Σπύρο Ευαγγελάτο και τον Γιάννη Κακλέα σκηνοθέτες. Με αφορά να πηγαίνω στην Επίδαυρο, όχι μόνο για να πω ότι πήγα-ξαναπήγα, αλλά για να είμαι παρόν όταν υπάρχει ένας σκηνοθέτης με όραμα όπως η Κατερίνα Ευαγγελάτου που ετοιμάζει με έμπνευση μια ενδιαφέρουσα «ανάγνωση» της «Άλκηστης». Πάντοτε με ενδιέφερε το «με ποιούς συμπορεύομαι» κι όχι το να παίξω σώνει και καλά στο κατά τα άλλα μαγικό αυτό θέατρο… Θέλω να εκτιμώ και να πιστεύω αυτούς που με καθοδηγούν κι αυτούς που μοιράζομαι μαζί τη σκηνή…
- Πριν φτάσουμε στην «Άλκηστη», θέλω να σταθούμε στον «Αμύντα» που πρόκειται να επαναληφθεί στο Ηρώδειο τον Σεπτέμβριο.
Είναι η τελευταία παράσταση που έφτιαξε με οίστρο ο Σπύρος Ευαγγελάτος. Ένα χρόνο μετά και ενώ εκείνος «έφυγε», θα γίνει αναβίωση της παράστασής από την κόρη του Κατερίνα και νιώθω μεγάλη συγκίνηση που δουλεύουμε πάνω στις γραμμές που μας άφησε… Τον εκτιμούσα πολύ, όπως κι εκείνος εμένα, τον αγαπούσα βαθιά για το ταλέντο του κι όλα όσα έφερε και κουβαλούσε και μου λείπει ήδη πολύ…
- Με την Κατερίνα Ευαγγελάτου δουλεύεις και στην «Άλκηστη» που παρουσιάζει το Εθνικό Θέατρό στην Επίδαυρο…
Πρόκειται για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και συγχρόνως προκλητικά έργα του Ευριπίδη, που φέρνει στη σκηνή τον θρίαμβο επί του θανάτου, με ένα τρόπο συναρπαστικό. Είναι ένα έργο το οποίο προκάλεσε ατέλειωτες συζητήσεις για το είδος στο οποίο ανήκει, εξαιτίας της συνύπαρξης τραγικών και κωμικών στοιχείων… Η Κατερίνα Ευαγγελάτου «φωτίζει» τις διάφορες-διαφορετικές «πτυχές» του, υπογραμμίζοντας τα σημαντικά μηνύματα του κειμένου. Δεν αποδομεί το έργο,όπως βλέπουμε να γίνεται συχνά τελευταία. Προσφέρει ατόφιο, το «ακριβό» ευριπίδειο κείμενο, έχοντας την αρωγή άξιων συνεργατών.
- Εσύ ντύνεσαι τον Άδμητο στο έργο…
Τον βασιλιά της πόλης των Φερών Άδμητο που με την βοήθεια του Απόλλωνα, έχει κερδίσει ένα ασυνήθιστο προνόμιο: μπορεί να αποφύγει τον θάνατο, αν κάποιος άλλος δεχτεί να πεθάνει στη θέση του. Ποιος είναι εκείνος που αγαπάει τον Άδμητο πιο πολύ απο την ίδια του τη ζωή; Η νεαρή γυναίκα του, η Άλκηστη, που αποχαιρετά τη ζωή και ξεκινάει το ταξίδι της για τον Κάτω Κόσμο… Όλο το παλάτι θρηνεί την απώλεια της αφοσιωμένης βασίλισσας, αλλά μόνο ένας μπορεί να παλέψει με το θάνατο και να τη φέρει ξανά στη ζωή. Είναι ένα σπουδαίο, συναρπαστικό έργο που’χω αγαπήσει πολύ και που ευτυχεί στα χέρια της Ευαγγελάτου.
- Η σκηνοθέτις κατηγορήθηκε από ηθοποιό που αποχώρησε από τις πρόβες για άγριο αυταρχισμό, ομοφοβικά σχόλια, «ρατσισμό»…
Η Κατερίνα φέρει τα στοιχεία του πατέρα της: έχει βαθιά ευγένεια με τους συνεργάτες της, διαθέτει τελειομανία και παλεύει για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και απαιτεί το ίδιο να κάνουν κι όσοι είναι πλάι της, χωρίς ποτέ να γίνεται «προσωπική» ή να προσβάλλει τον άλλο. Ένας νέος ηθοποιός ίσως παρεξηγήσει την πίεση που υπάρχει καθώς πλησιάζει η πρεμιέρα, αλλά πίστεψέ με, αυτή η πίεση είχε μέτρο. Δεν υπήρξε ποτέ αυταρχική η Κατερίνα -έχω δουλέψει με αυταρχικούς σκηνοθέτες και δεν ανήκει σε αυτούς. Είναι βαθιά τελειομανής, τόσο με τους άλλους, όσο και με τον εαυτό της. Τα περί «ρατσισμού» και «ομοφοβίας» που διάβασα με ξεπερνούν και με εξοργίζουν, γιατί είναι ένα πλάσμα που σέβεται την ομορφιά της διαφορετικότητας. Είναι άδικη η άγρια επίθεση που δέχτηκε. Πολύ άδικη…
- Ο χειμώνας θα σε βρει και πάλι στο θέατρο «Αθηνών» για τις ανάγκες του δυνατού έργου «The seafarer»του Conor McPherson.
Έχουμε τρομερή «χημεία» με τον εξαίρετο Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη που θεωρώ πια «οικογένειά» μου και συνεχίζουμε μαζί για 5η χρονιά με το γερό αυτό έργο έχοντας πλάι μας τους άξιους Αιμίλιο Χειλάκη, Νίκο Ψαρρά και Προμηθέα Αλειφερόπουλο… Θα επιστρέψω σε αυτό που σου έλεγα στην αρχή. Με αφορά απόλυτα το με ποιους συνεργάζομαι – λαχταράω να δουλεύω με πλάσματα που εκτιμώ…
- Ο «μαραθώνιός» σου σε θέλει και σε ρόλο σκηνοθέτη σε δύο παραστάσεις…
Ναι,θα ετοιμάζω το δυνατό έργο «7 χρόνια» για το θέατρο «Αποθήκη»με τους θαυμάσιους Ασπιώτη, Αυγουστίδη, Αιδίνη, Χριστοδούλου και την «Προδοσία» του Πίντερ με τους χαρισματικούς Γιώργο Χρυσοστόμου, Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Κατερίνα Παπαδάκη. Δεν είναι σκοπό να τρέξω τέτοιο τρελό «μαραθώνιο» αλλά η πρόταση από τα Αθηναϊκά Θέατρα και την Ελένη Κούρκουλα για τα δύο αυτά έργα με κέντρισαν πολύ και είπα αμέσως το «ναι».
- Τηλεοπτικά δεν θα σε δούμε κάπου, έτσι;
Δεν ήρθε κάποια πρόταση να με κεντρίσει, συναρπάσει και με δεδομένο ότι τα λεφτά που δίνονται πια -όταν δίνονται τέλος πάντων- είναι αποθαρρυντικά, προτιμώ να απέχω για την ώρα και αυτό κάνω…
- Στην ταινία για τη ζωή του Καζαντζάκη που έφτιαξε ο Γιάννης Σμαραγδής κρατάς τον ομώνυμο ρόλο. Ενδιαφέρον στοίχημα;
Εξαιρετικά ενδιαφέρον και δυνατό. Για να τον ερμηνεύσω «βούτηξα» στο σπουδαίο έργο του, πότισα την ψυχή μου με τον «πλούτο» που υπάρχει στα κείμενά του, «ταξίδεψα» μαζί του στα μεγάλα ταξίδια του και «πλούτισα» απ’ την εμπειρία αυτή.
- Είχατε σκηνές και με τον Στάθη Ψάλτη…
Τα τελευταία του γυρίσματα. Σαν μικρό παιδί ήρθε σ’αυτά. Σαν μαθητής. Μεγάλος ηθοποιός που «εγκλωβίστηκε» στην εικόνα που ήθελαν οι άλλοι για αυτόν και δεν έκανε όλα όσα θα του έπρεπαν… Ήρθε με τόση ευγένεια – ένα ευγενές ξωτικό. Γλυκός και ταπεινός. Ήταν «δώρο» για μένα που έπαιξα πλάι του, όπως παλαιότερα είχα παίξει με τον Κώστα Βουτσά στη «Νήσο» του Χρήστου Δήμμα. Μεγάλωσα βλέποντας αυτούς τους ηθοποιούς και είχα την τύχη να τους «συναντήσω» πάνω στη δουλειά…
- Πριν φτάσεις στα σαράντα σου μετράς πολλές «νίκες» στη σκηνή, το πανί και το γυαλί. Θεωρείς ότι υπήρξες τυχερός, πέρα από το ότι δούλεψες σκληρά 20 χρόνια;
Θα ήμουν αγνώμων αν έλεγα ότι δεν ήμουν τυχερός που συνεργάστηκα με σπουδαίους σκηνοθέτες και ηθοποιούς, που με πίστεψαν και με στήριξαν από τα πρώτα μου βήματα. Ναι, δούλεψα σκληρά και σηκώνω κι άλλο τον πήχη, αλλά υπήρξα πράγματι τυχερός. Λένε για κυκλώματα, κλίκες, εμπόδια και τρικλοποδιές. Πιστεύω ότι αν έχει κανείς κάτι -πες το ταλέντο, πες το όπως θες- και δουλέψει μ’αυτό, δεν μπορεί να τον θέσει εκτός κανένα κύκλωμα και καμία κλίκα…
- Τι είναι για σένα το θέατρο, Οδυσσέα;
Ένας μεγάλος έρωτας που δεν θαμπώνει και δεν ξεθωριάζει. Αναπνέω μέσα από το θέατρο. «Πλουτίζω» με την ενασχόλησή μου με αυτό. Μου προσφέρει ένα ζηλευτό ταξίδι το θέατρο και το απολαμβάνω, το χαίρομαι.
- Ο πιο μεγάλος έρωτας όμως δεν είναι το θέατρο, από ότι ξέρω. Είναι η οικογένειά σου.
Όντως ο μεγάλος έρωτάς μου είναι η υπέροχη οικογένειά μου: η Κατερίνα μου [σ.σ.η Κατερίνα Παπαδάκη είναι θαυμάσια ηθοποιός] και τα δύο μας παιδιά. Ο Ανδρέας και η Κρυσταλλία μας. Σου έλεγα πως είμαι τυχερός στη δουλειά. Στη ζωή είμαι ακόμα περισσότερο με τέτοια οικογένεια. Με τον… μαραθώνιο που τρέχω δεν περνώ πολύ χρόνο μαζί τους, αλλά κάνω ό,τι μπορώ για να είναι ποιοτικός…
INFO
Η «Άλκηστη» ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο σε μετάφραση Κ.Τοπούζη, σκηνοθεσία- δραματουργική επεξεργασία Κ.Ευαγγελάτου, σκηνικά Ε. Μανιδάκη, κοστούμια Β.Σύρμα, κίνηση Π. Απέργη, μουσική Γ.Πούλιου,φωτισμούς Σ.Σαρκετζή.
Παίζουν: Οδ.Παπασπηλιόπουλος, Κ.Παϊταζόγλου, Γ.Φέρτης, Δ.Παπανικολάου, Κ.Βασαρδάνης, Σ.Τσακομίδης. Ε.Μηλιάρης.
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 28-29 Ιουλίου 2017, 21:00.
Latest posts by Βασίλης Μπουζιώτης (see all)
- Ο Βασίλης Μπουζιώτης γράφει για το Πεδίον του Άρεως, το Πάρκο μας… - January 7, 2018
- Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη «γιορτάζει» 30 χρόνια στην Επίδαυρο με Άτοσσα - August 9, 2017
- Η Μαρία Ναυπλιώτου μιλά για τη Μήδεια, τον έρωτα και την προδοσία - August 1, 2017
