συνέντευξη στον Βασίλη Μπουζιώτη για τη Realnews.
Λίγο πριν «ντυθεί» την εμβληματική Μήδεια στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, η χαρισματική ηθοποιός Μαρία Ναυπλιώτου μιλά σε εξομολογητικό τόνο για τον πόθο, το πάθος, τον έρωτα, την προδοσία, τον χρόνο και τη νεότητα. Μιλά από καρδιάς με μία σπάνια ειλικρίνεια…
- Πριν μιλήσουμε για την «Μήδεια» που σε φέρνει ξανά στην Επίδαυρο, θα ήθελα να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να σταθούμε στην πρώτη σου «κάθοδο» στο αρχαίο θέατρο…
Ήταν το καλοκαίρι του ’99, είχα πολύ μικρή εμπειρία στην σκηνή, αφού είχα κάνει πριν μόνο το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» και βρέθηκα να αναμετριέμαι με την Αντιγόνη στις «Φοίνισσες» που είχε σκηνοθετήσει ο Νίκος Χουρμουζιάδη, πλάι σε σημαντικούς ηθοποιούς… Είχα τρομακτικό άγχος που δεν μπορούσε να μετριαστεί. Λίγο πριν βγω στη σκηνή, είχα αγκαλιάσει μια κολόνα και αισθανόμουν τις δυνάμεις μου να με έχουν εγκαταλείψει. Ένιωθα κομμένα τα χέρια μου και τα πόδια μου και έλεγα «Θεέ μου, ας βγω να πω μόνο τα λόγια μου. Τουλάχιστον αυτό». Έπειτα τα θυμάμαι όλα σαν όνειρο… Το δέος που νιώθω κάθε φορά που πηγαίνω σε αυτό το μαγικό θέατρο είναι μεγάλο. Έχω πάντοτε άγχος μα και μεγάλη χαρά που γυρίζω σ’ αυτό. Έχω λαχτάρα, ανυπομονησία, μα κυρίως χαρά
- “Δύο φορές βάρβαρη η Μήδεια”, γράφει ο Γιώργος Χειμωνάς στον πρόλογο της έξοχης μετάφρασής του. “Βάρβαρη από καταγωγή και από έρωτα”. Είναι σημαντικό εργαλείο για έναν ηθοποιό μια δυνατή μετάφραση;
Σημαντικότατο! Είναι ποιητική κι ακριβή η μετάφρασή του και την θεωρώ μεγάλο «άσσο» για την παράσταση της Μαριάννας Κάλπαρη, η οποία έχει κάνει και ενδιαφέρουσες προσθήκες με κείμενα της αρχαιοελληνικής γραμματείας για να φτιάξει μια παράσταση που τραγουδά την γιορτή και το πένθος του έρωτα και για να φωτίσει τις δύο όψεις του: την ερωτική, την ηδονική, την λουσμένη στο φως αλλά και την βάρβαρη, την βυθισμένη στον πόνο και στο σκοτάδι… Πως απ’ το φως μπορεί κάποιος να φτάσει στο σκοτάδι και στο απόλυτο κακό;
- Οι περισσότεροι ηθοποιοί υπερασπίζονται τους ρόλους που αναλαμβάνουν κάθε φορά, όσο κι αν αυτοί ξεπερνούν τα όρια. Το κάνεις κι εσύ;
Δεν υπερασπίζομαι μια γυναίκα που σκοτώνει τα παιδιά της για να πάρει εκδίκηση επειδή προδόθηκε ερωτικά. Ψάχνω να βρω πως έφτασε εκτός ορίων, τι την οδήγησε να κάνει μια τόσο αποτρόπαια πράξη. Τι έζησε και τι πέρασε. Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να βρει δικαιολογία για μια παιδοκτόνο, οφείλει όμως να ψάξει την διαδρομή της… Δες και σήμερα τι συμβαίνει. Οι Σύριες πρόσφυγες πέφτουν στη θάλασσα με τα παιδιά στην αγκαλιά τους γιατί δεν βλέπουν ελπίδα, δεν βρίσκουν άλλη λύση. Καμιά γυναίκα, υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπεφτε με τα μωρά της στο άγριο και φουρτουνιασμένο Αιγαίο, με 99,9 τις 100 να πνιγεί, αν δεν είχε οδηγηθεί σε αυτό από κάτι. Πρέπει να ψάξεις τι οδήγησε στο όποιο μοιραίο τέλος και να μη μείνεις στην επιφάνεια…
- «Του έρωτα μέγα κακό σπαράζεις τους ανθρώπους», λέει ένας στίχος του ποιητή, μεταφρασμένος από τον Γιώργο Χειμωνά…
Ποιός δεν έχει σπαράξει από έρωτα; Όλοι μας κάποια στιγμή… Είναι τόσο σπουδαίος και μεγάλος ο έρωτας, μπορεί να σε κάνει να πετάξεις αλλά και να τσακιστείς άγρια, άλλες φορές. Τι να κάνεις; Να… του γυρίσεις την πλάτη με την σκέψη ότι μπορεί κάποια στιγμή να πονέσεις; Ζωή είναι αυτή; Όχι! Πρέπει να’ ναι ανοιχτός κανείς στον έρωτα, να ζει την περιπέτειά του, να πλουτίζει από αυτή, έχοντας όμως στο νου του όσα έμαθε στην διαδρομή από τις όποιες εμπειρίες απέκτησε από αυτόν. Το να φοβάται κανείς να πληγωθεί ξανά και να απέχει, του στερεί την μέθεξη που νιώθει μέσα σε έναν έρωτα, του στερεί τη χαρά, την απόλαυση, αλλά και την πληρότητα που νιώθει σε μια σχέση ουσίας… Όσο για τον πόνο; Μεγαλώνοντας και με τις εμπειρίες που έχεις αποκτήσει, πονάς όταν πέφτει η αυλαία ενός έρωτα, αλλά δεν διαλύεσαι όπως όταν διαλυόσουν σε μικρότερη ηλικία… Πέφτεις πιο μαλακά.
- Έχεις πληγωθεί από έρωτα, εννοώ να έχεις αφοσιωθεί σε έναν άνθρωπο κι αυτός να σε προδώσει;
Νομίζω πως δεν με έχουν προδώσει. Μπορεί να έχει συμβεί και να μην το έχω μάθει… Εγώ πάντως δεν έχω προδώσει σίγουρα. Ποτέ. Από σεβασμό σε όποιον ήμουν δίπλα. Και έχω την αίσθηση ότι με σεβάστηκαν και εμένα. Ίσως γιατί ποτέ μου, δεν μου άρεσαν οι ελεύθερες σχέσεις. Όταν έχω κάποιον μαζί μου, είναι μαζί μου ολοκληρωτικά… Όπως κι εγώ μαζί του.
- Τι θα ήταν ικανό να σε πληγώσει πιο πολύ από την απιστία;
Η έλλειψη σεβασμού, η έλλειψη εκτίμησης, το να μην μου δίνει ο άλλος τον χώρο που θα ήθελες, το να μην υπάρχει ισοτιμία στη σχέση, το να μη μπορεί κάποιος να σηκώσει το βάρος μιας ουσιαστικής και γερής σχέσης.
- Πίστεψες ποτέ στο «για πάντα» σε ένα έρωτα;
Το «για πάντα» είναι όμορφο να το λέμε… Στην πράξη μοιάζει δύσκολο -άλλωστε τι διαρκεί για πάντα; Σημασία για μένα έχει να ζεις την κάθε μέρα με όλο σου το είναι, με όλη σου την ύπαρξη, να μην αφήνεις τον χρόνο να φεύγει, να ζεις στο μεδούλι του αυτό που σου έχει δοθεί… Καλό θα είναι να έχεις κάποιον δίπλα σου, να πηγαίνεις χέρι-χέρι με τον άλλο ως τα γηρατειά σου…
- Πράγμα που δεν συμβαίνει συχνά δυστυχώς…
Είναι σπάνιο δυστυχώς. Πολύ σπάνιο…
- Έχεις βρει έναν άνθρωπο που να περπατάτε χέρι-χέρι μαζί για καιρό και να πιστέψεις στο «για πάντα»;
Αν τον είχα βρει, μάλλον, θα προχωρούσα μαζί του χέρι-χέρι για πάντα (χαμογελά). Είχα εμπειρίες πολύ ουσιαστικές και ευελπιστώ να έχω κι άλλες στο μέλλον…
- Πως αντιμετωπίζεις τον χρόνο που περνά; Σε τρομάζει;
Τώρα πια όχι… Εκεί κοντά στα σαράντα πέρασα κι εγώ την κρίση ηλικίας. Ήταν δύσκολα, συνειδητοποίησα πως μεγαλώνω, πως αλλάζω… Έπαθα ένα πανικό από τον οποίο όμως βγήκα πιο δυνατή, γιατί πήρα το μήνυμα πως δεν πρέπει να αφήνω ούτε μέρα να πηγαίνει χαμένη. Και δεν αφήνω!
- Άλλωστε δεν σε έχει αγγίζει ο χρόνος…
Είσαι πολύ γλυκός, αλλά με αγγίζει όλο και πιο πολύ. Έβαψα τα μαλλιά μου, βάζω κρέμες-αγαπώ τις κρέμες, γυμνάζομαι… Για την ώρα δεν έχω κάνει κάτι πιο ριζικό, με τρομάζει πολύ το ότι παραμορφώνονται κάποιοι… Πιστεύουν κάποιοι πως μπορείς να διατηρήσεις τη νεότητά σου για πάντα χρησιμοποιώντας τέτοιες μεθόδους. Κανείς δεν παραμένει για πάντα νέος-κι όσο πιο πολύ μεγαλώνει τόσο άσχημα «φωνάζει» πάνω του αυτή η λύσσα να κρατηθεί σε αυτό που έχασε… Μπορείς να διατηρείς την ψυχή σου νέα, εκεί είναι το μυστικό!
- Άφησες πίσω τη Μαρία για να δώσεις χώρο να προχωρήσει η Ναυπλιώτου;
Το έχω κάνει, αλλά όσο κι αν αγαπώ το θέατρο, θέλω να της δώσω τον χρόνο που της στέρησα της Μαρίας με ωραία ταξίδια…
- Για την ώρα, το «ταξίδι» σου είναι η «Μήδεια» του Θεάτρου Τέχνης, που σκηνοθετεί η Μαριάννα Κάλμπαρη…
Είναι μια εξαιρετική σκηνοθέτιδα που την έμαθα μέρα με τη μέρα στην πρόβα κι εντυπωσιάστηκα απ’ τον τρόπο που δουλεύει και προσεγγίζει την ουσία του έργου… Είμαι πάντα ανοιχτή σε συνεργασίες, ρουφάω σαν σφουγγάρι όσα μου λένε και νιώθω ευτυχώς όταν έρχεται κάποιος σαν την Μαριάννα, να προσθέσει κάτι παραπάνω στις εμπειρίες μου. Και απολαμβάνω το ότι έχει φτιαχτεί ένας συναρπαστικός θίασος: όλοι είναι ένας κι ένας: ο Φραγκούλης, η Μπαξεβάνη, η Τζήμου, η Καζάκου, η Κεκέ, η Μαυρά, η Τάκαλου, ο Μυλωνάς, ο Γεννατάς, ο Πασσάς. Εξαιρετικοί!
- Στην επόμενη στάση έρχεται ένα… Λεωφορείο.
Το αγαπημένο μου «Λεωφορείο ο πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς που με θέλει να ντύνομαι τη Μπλανς Ντυμπουά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ανυπομονώ και για αυτό το υπέροχο «στοίχημα», αλλά για την ώρα όλο μου το βάρος το έχω ρίξει στην Μήδειά μας…
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Δραματουργική επεξεργασία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Σκηνικό –κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική σύνθεση: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Κίνηση: Μαρίζα Τσίγκα
Σχεδιασμός φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Α’ Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη
Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου
Βοηθός συνθέτη: Βάϊος Πράπας
Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Παπαδοπούλου
Βοηθός σχεδιαστή φωτισμών: Στέβη Κουτσοθανάση
Πρωταγωνιστούν:
Μαρία Ναυπλιώτου, Χάρης Φραγκούλης και αλφαβητικά οι Γεράσιμος Γεννατάς, Μαριάννα Κάλμπαρη, Αλεξάνδρα Καζάζου, Σύρμω Κεκέ, Ιωάννα Μαυρέα, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Θεοδώρα Τζήμου.
Χορός: Λήδα Κουτσοδασκάλου, Βασιλίνα Κατερίνη, Μάριος Κρητικόπουλος, Ευθύμης Χαλκίδης, Αλέξανδρος Σκουρλέτης.
Μουσικοί επί σκηνής: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος (κιθάρα), Κλέων Αντωνίου (ηλεκτρική κιθάρα), Βάϊος Πράπας (μπάσο – κρουστά), Κωνσταντίνος Ευστρατίου (μεταλλόφωνο).
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου | 4 & 5 Αυγούστου
Latest posts by Βασίλης Μπουζιώτης (see all)
- Ο Βασίλης Μπουζιώτης γράφει για το Πεδίον του Άρεως, το Πάρκο μας… - January 7, 2018
- Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη «γιορτάζει» 30 χρόνια στην Επίδαυρο με Άτοσσα - August 9, 2017
- Η Μαρία Ναυπλιώτου μιλά για τη Μήδεια, τον έρωτα και την προδοσία - August 1, 2017
