‘Σπορ παραλίας’

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Η καλοκαιρινή ραστώνη σε βοηθά ν’ αντιληφθείς ορθότερα, μέσω της οξύτερης παρατήρησης, τον κόσμο γύρω σου. Ο μικρόκοσμος μιας παραλίας, μιας πλαζ, δύναται ν’ αποκαλύψει πλείστα ‘μυστικά’ σχέσεων διαπροσωπικών.

Από το μικρό ‘βασίλειο’ της άβολης ξαπλώστρας μου και μέσα από τα σκούρα γυαλιά, παρατηρώ συμπεριφορές και βλέμματα, όταν δε με απορροφούν οι σελίδες ενός συναρπαστικού αναγνώσματος.

Το καλοκαίρι, (παρα)φορτωμένο με σχέδια και λαμπρές/υψηλές προσδοκίες, αντικατοπτρίζεται και στη συμπεριφορά, ακόμη και στο ντύσιμο, ειδικά των νεαρών ζευγαριών. Άλλωστε, τα συμπαθή ζεύγη με τα μωρά τους, αποτελούν μια άλλη ‘κατηγορία’…

Οι όμορφες, λυγερόκορμες κοπέλες, συνοδευόμενες από νεαρούς μαυρισμένους, με τατουάζ και, ως επί το πλείστον, γενειοφόρους, λικνίζονται με χάρη στην ‘πασαρέλα’ της παραλίας, σαν να ευελπιστούν σε μια ευρύτερη αποδοχή τους από το κοινό. Σαν να θέλουν να ξεφύγουν από την καθημερινή, ταπεινή γειτονιά τους, για να γευτούν την ‘απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας’ τους. Σε μια βιαστική μηχανή του χρόνου, στο μυαλό μου, στη δική μας ‘εποχή’, τότε, στην ηλικία τους, φαινόμασταν, τουλάχιστον αστείοι..! Ο καλλωπισμός δεν υπήρχε, στο βαθμό το σημερινό, ούτε κατά διάνοια, όπως, βέβαια, ούτε και η αντίστοιχη ελευθερία κινητικότητας…

Οι εποχές, όμως, αλλάζουν κι αυτό δε σημαίνει πως εξιδανικεύεται το παρελθόν, φυσικά, αλλά το παρόν, προβληματίζει, τουλάχιστον. Ξαφνικά, όλοι βιάζονται. Να μεγαλώσουν, να συλλέξουν εμπειρίες, να εντυπωσιάσουν, να θριαμβολογήσουν, να… να… Να είναι νάρκισσοι.

Η επιφάνεια και οι σχέσεις δίχως ουσία, δίχως την αλήθεια του ενός μέσα από το βλέμμα του άλλου, είναι η νέα πραγματικότητα. Το φαίνεσθαι, όχι το είναι. Δύο παράλληλοι μονόλογοι συμπεριφοράς και βλεμμάτων σε μια απλή παραλία, όπου το ζητούμενο είναι η ηδονή της αυτοπροβολής, αντί της χαλάρωσης και της απόλαυσης της φύσης. Να απλώνεις το βλέμμα σου στη θάλασσα και να’ σαι ευγνώμων για την ομορφιά γύρω σου. Αυτό είναι το ιδανικό.

Το καλοκαίρι όλοι αδημονούν να ζήσουν το σενάριο του μυαλού τους. Ίσως αυτό αποδειχτεί απατηλό και σε πληγώσει. Η ζωή είναι απλή, μην τη δυσκολεύεις κοιτώντας μέσα από τα βλέμματα πολλών και σκορπίζεσαι.

Ντύνεσαι έναν ρόλο προκειμένου να αρέσεις, να δεχτείς κολακείες, ενώ δεν σου χρειάζεται καθόλου! Η ουσία της ζωής είναι αλλού. Για ψάξε την, κάπου εκεί, μέσα σου…

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.