της Αγγελικής Καρδαρά.
Ένα κείμενο που έχει την καλοκαιρινή δροσιά-αφιερωμένο σε όλες τις ταξιδιάρικες ψυχές…
Η θάλασσα ασκεί ευεργετική επίδραση πάνω μου. Λειτουργεί εξαγνιστικά. Νιώθω να ξαναγεννιέμαι μέσα στο νερό. Το κύμα με παρασέρνει στην «ψυχή» του βυθού και χάνομαι στις σκέψεις, τους πόθους και τα όνειρά μου. Ταξιδεύω στο απέραντο γαλάζιο που ενώνει ουρανό με γη και κάνω πραγματικότητα όλα όσα δεν τολμώ να ζήσω στην καθημερινότητά μου, γιατί όλα είναι δυνατά μέσα στο νερό. Δεν υπάρχει όριο στο όνειρο, δεν υπάρχει πρέπει, ούτε φόβος. Μόνο ο ορίζοντας που σε καλεί να ζήσεις στο άπειρο, να τολμήσεις να φτάσεις στο φως και να επαναπροσδιορίσεις τα «θέλω» σου.
Αναλογίζομαι λοιπόν πόσο λυτρωτικά μπορεί να λειτουργήσει η θάλασσα στις πραγματικά ταξιδιάρικες ψυχές, σε εκείνες τις ψυχές που έχουν βυθιστεί στα σκοτάδια τους και απεγνωσμένα αναζητούν το φως. Σε όλες εκείνες τις ψυχές που ζουν στο αντίστροφο της μέρας και έχουν πάψει να χαμογελούν και να βρίσκουν χαρά σε αξίες της ζωής, όπως η αγάπη, έρωτας, η φιλία, η δημιουργία.
Λένε συχνά ότι τα μικρά και απλά πράγματα μπορούν να δώσουν στην ύπαρξή μας ουσιαστικό νόημα. Η επαφή με τη φύση, η ένωση με τη θάλασσα, η δημιουργία μίας νέας αρχής με οδηγό τα όμορφα συναισθήματα που φωλιάζουν στην καρδιά και συχνά σβήνουν σε μια πεζή ρουτίνα ή σε μια απατηλή καθημερινότητα χωρίς βάθος.
Πέρα από όσα λένε όμως, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ: είναι, άραγε, τόσο απλό να δραπετεύσει η ψυχή; Να βρει το μονοπάτι που αναζητεί μέσα από τα σκοτάδια και τους παράνομους δρόμους; Η επιλογή για μια καινούργια αρχή, σε έναν κόσμο που καταρρέει, είναι μάλλον δύσκολη, γιατί απαιτεί ψυχική δύναμη και πίστη στο όνειρο που πολλές φορές μοιάζει πάρα πολύ μακρινό. Ειδικά για όσους έχουν ξεχάσει να ελπίζουν και να ονειρεύονται, έχοντας επιλέξει το μαύρο και μια ζωή εκτός νόμου.
Υπάρχουν, όμως, και εκείνες οι ψυχές που στο τέλος της διαδρομής τα καταφέρνουν. Μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους και να αποδέχονται τα λάθη και τις αδυναμίες τους. Μαθαίνουν να δίνουν το χέρι σε άλλους και να εμπιστεύονται. Να ζουν ξανά στο φως και να αναζητούν ευκαιρίες, ακόμα και μέσα από αντιξοότητες και σκληρές καταστάσεις. Γιατί τελικά η ζωή θέλει τόλμη και γιατί ό,τι πιο όμορφο έχουμε ζήσει ή έχουμε κατακτήσει έρχεται πάντα στο τέλος μιας δύσκολης διαδρομής, πολλές φορές επώδυνης.
Άλλοι θα καταφέρουν να φτάσουν σε αυτό το τέλος της υπέροχης διαδρομής, άλλοι θα φτάσουν στα μισά, αλλά δεν θα προσπαθήσουν καν. Για μένα, το ταξίδι έχει μεγαλύτερη αξία, γιατί με γεμίζει δυνατές εμπειρίες και έντονα συναισθήματα. Γι’ αυτό έχω ανάγκη στις σημαντικές στιγμές της ζωής μου να ταξιδεύω στη θάλασσα.
Αυτό που παρακαλώ μόνο το κύμα είναι «να μπορώ να ονειρεύομαι μαζί σου»…
(Φωτογραφία: James Whitesmith)
Latest posts by Αγγελική Καρδαρά (see all)
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και σκηνοθεσία στον τόπο του εγκλήματος (crimestaging) - February 22, 2023
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και μιντιακές απεικονίσεις: μία ερευνητική προσέγγιση του Crime & MediaLab (ΚΕ.Μ.Ε.) - January 12, 2023
- Κακοποίηση ζώων συντροφιάς και άγριας ζωής στην Κύπρο και οι μιντιακές απεικονίσεις υποθέσεων - November 2, 2022
