του Δημήτρη Καλαντζή.
Είναι δύσκολο να υποστηρίξει κάποιος ότι η Ζωή Λάσκαρη υπήρξε αντικειμενικά κορυφαία ηθοποιός. Πιο δύσκολο όμως είναι να αμφισβητήσει ότι υπήρξε ένα υπέρλαμπρο αστέρι που χάρισε τις πιο τολμηρές φαντασιώσεις στον ανδρικό πληθυσμό για περισσότερο από μία δεκαετία και αποτύπωσε στον κινηματογράφο έναν τύπο γυναίκας που ποτέ δεν θα είχε ο μέσος Έλληνας στην αγκαλιά του…
Η Ζωή Λάσκαρη υπήρξε πρώτα σταρ και μετά ηθοποιός. Ήταν ένα πανέμορφο κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη που αναδείχτηκε από τα Καλλιστεία Ομορφιάς και έγινε ίνδαλμα στα χέρια του «Πυγμαλίωνα» Γιάννη Δαλιανίδη, ακριβώς επειδή δεν είχε πάρει στα σοβαρά την καριέρα της στον κινηματογράφο και το θέατρο.
Καμία νέα ηθοποιός της εποχής εκείνης δεν θα δεχόταν να κάνει σκηνές γυμνού, να υποδυθεί ρόλους αποπλανημένης, παραστρατημένης ή ακόμα και πόρνης, αν στόχευε σε μεγάλη καριέρα με διάρκεια. Οι ρόλοι αυτοί για την συντηρητικότατη Ελλάδα του Φίνου σήμαιναν χαρακτηρισμό «μόνο για ενηλίκους», έχθρα από την πλειοψηφία του «σεμνού» γυναικείου κοινού και σύντομο τέλος, αφού στα sex symbols δεν ταιριάζουν ούτε οι πρώτες ρυτίδες…
Η Ζωή Λάσκαρη από αφέλεια ή έλλειψη μακροχρόνιου σχεδιασμού το τόλμησε και έτσι είδαμε στις οθόνες μας το χαρακτήρα του κοριτσιού που ενδίδει στον πιο «μάγκα» ή πιο «ισχυρό και πλούσιο» της παρέας, το κορίτσι που ποτέ δεν θα κατέληγε σε μία μέτρια ζωή, όπως αυτή της πλειοψηφίας των θαυμαστών της.
Την επιβεβαίωση του κινηματογραφικού χαρακτήρα, έφερε η πραγματική ζωή της Ζωής Λάσκαρη με θυελλώδεις έρωτες αποκλειστικά με ισχυρούς άντρες.
Σε αντίθεση με την Αλίκη Βουγιουκλάκη που η διαδρομή της υπήρξε ένας διαρκής (και εν πολλοίς μοναχικός) αγώνας για να παραμείνει «εθνική σταρ» και την Τζένη Καρέζη που στην ωριμότητά της αφιερώθηκε στο ποιοτικό θέατρο κοντά στον Κώστα Καζάκο, η Ζωή Λάσκαρη επέλεξε μετά το τέλος του «παλαιού ελληνικού κινηματογράφου» να παραμείνει «σταρ» ως μέλος της κοσμικής Αθήνας.
Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 και στη δεκαετία του ’90 ήταν η απόλυτη «πρωταγωνίστρια» στις σελίδες των κοσμικών με πόζες από πρεμιέρες, εγκαίνια, καλλιτεχνικά γεγονότα αλλά και «μπουζούκια» στην εκδοχή των «ελληνάδικων» που τότε ήταν στη μόδα. Λουλουδόπολεμος, ξενύχτια και μία ζωή που φάνταζε υπέρλαμπρη…
Χωρίς το άγχος της επιβίωσης, η Λάσκαρη πηγαινοερχόταν στη Μύκονο, ασχολιόταν με τα «κοινά» στο δήμο της Αθήνας, έκανε παρεμβάσεις κατά του «κακού ΠΑΣΟΚ» και έδινε συνεντεύξεις που συζητιούνταν, καθώς δεν ζύγιζε ποτέ τα λόγια της, αδιαφορώντας για την πλειοψηφία του κόσμου.
Η Ζωή Λάσκαρη ήταν μία όμορφη και ποθητή γυναίκα που δεν ξεπέρασε ποτέ αυτόν τον «ρόλο» ούτε στην τέχνη ούτε στη ζωή της. Προτίμησε να γίνει «σύζυγος τρόπαιο» παρά να αναζητήσει μία αυτόνομη πορεία στα χρόνια της ωριμότητάς της.
Η εμμονή της να παραμείνει όμορφη την οδήγησε σε αφύσικες επεμβάσεις, καταστροφικές για τους ρόλους που επιχείρησε να υποδυθεί στο θέατρο, όπου, παρά τις δυναμικές δημόσιες σχέσεις, δεν κατάφερε να γοητεύσει το απαιτητικό κοινό. Στη θεατρική σκηνή υπήρξε πάντα 90% Λάσκαρη και 10% ο ρόλος που υποδυόταν.
Όσοι τη γνώρισαν από κοντά, μιλούν για μία γοητευτική γυναίκα, για έναν πληθωρικό άνθρωπο με μεγάλη καρδιά που γέλαγε πολύ, λυπόταν πολύ, έκανε δικό της το προσωπικό πρόβλημα του άλλου και αδιαφορούσε τελείως για τους τύπους και τα «μέτρια» πράγματα.
Όσοι δεν τη γνωρίσαμε, κρατάμε από εκείνη τις ασπρόμαυρες ταινίες του Δαλιανίδη που είδαμε για πρώτη φορά αργά τη νύχτα στην κρατική τηλεόραση με το σήμα «Α» (ακατάλληλη) πάνω δεξιά στις οθόνες μας, τις ταινίες εκείνες με το κορίτσι που δεν θα κερδίζαμε ποτέ στην πραγματική μας ζωή…
Δημήτρης Καλαντζής
Latest posts by Δημήτρης Καλαντζής (see all)
- Το gay Πεδίον του Άρεως - May 17, 2023
- Το γκέτο διακίνησης ναρκωτικών από το Πεδίον του Άρεως στον Άγιο Παύλο και τον σταθμό Λαρίσης - March 18, 2023
- Νοσοκομείο Ελπίς: επαγγελματισμός και ανθρωπιά στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας - March 3, 2023
