του Δημήτρη Καλαντζή – 29 Αυγούστου 2017.
Κάτι πρέπει να κάνουμε λάθος με την Ιστορία του τόπου μας, δεν εξηγείται αλλιώς. Ίσως τη διδάσκουμε στα παιδιά με απωθητικό τρόπο. Αφήνουμε ημερομηνίες και τοπωνύμια να «μπουκώνουν» το μυαλό τους, αντί να προκαλούμε την κρίση τους με τα «πως» και τα «γιατί». Ωραιοποιούμε τα πάντα και έτσι κάνουμε τους εφήβους να διαγράφουν τα πάντα…
Ένιωσα έντονα συναισθήματα θλίψης και οργής όταν σε μία βόλτα στην «απαγορευμένη πλευρά» του Πεδίου του Άρεως, στο γκέτο των τοξικοεξαρτημένων, έφτασα στον περίβολο της εκκλησίας των Παμμέγιστων Ταξιαρχών, όπου βρίσκεται το ταφικό μνημείο του Αλέξανδρου Υψηλάντη και διαπίστωσα ότι κάποιος είχε ζωγραφίσει στον μαρμάρινο γιακά του αγάλματος το σήμα των ναζιστικών “SS” και έχει γράψει με χοντρό μαύρο μαρκαδόρο «Αρτέμης Μάτσας» με ένα βέλος προς το πρόσωπο του Υψηλάντη…
Στον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Σε μία από τις ευγενικές μορφές της ελληνικής επανάστασης. Στον πρίγκιπα που απαρνήθηκε τα πλούτη και τα αξιώματα των Οθωμανών και ξεκίνησε την επανάσταση από το Ιάσιο, γνωρίζοντας ότι οδηγείται σε βέβαιη συντριβή. Στον ρομαντικό επαναστάτη που αψήφησε τον αφορισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ (κατόπιν απαίτησης της Πύλης) και ρίχτηκε στη μάχη με ένα όραμα που στον ελλαδικό χώρο ήταν ακόμα τρελή ιδέα: «Ανεξάρτητη Ελλάδα»!
Στον άνθρωπο που δεν διεκδίκησε αξιώματα, δεν βρέθηκε στη μοιρασιά των καπετανάτων, δεν πρόλαβε καν να δει την Ελλάδα απελεύθερη.
Στον Αλέξανδρο Υψηλάντη που φυλακίστηκε από τους Αυστριακούς το 1821 για την επαναστατική δράση του και εξουθενώθηκε στη φυλακή επί έξι χρόνια.
Στον Έλληνα που δυο μήνες μετά την απελευθέρωσή του, το 1827 πέθανε στη Βιέννη σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και βιολογικής συντριβής.
Μία μόνο επιθυμία είχε ζητήσει να πραγματοποιηθεί ο Υψηλάντης, λίγο πριν τον θάνατό του: να ξεριζώσουν την καρδιά του και να τη στείλουν να ταφεί στην Ελλάδα.
Ήξερε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να στείλουν ολόκληρη την σωρό του, γι αυτό και ζήτησε να πάνε μόνο την καρδιά του. Η οποία χτυπούσε στη σύντομη ζωή του μόνο για να δει την Ελλάδα ένα αυτόνομο και κυρίαρχο κράτος.
Την επιθυμία του εκτέλεσε ο λόγιος Γεώργιος Λασσάνης. Την πήγε στο Αμαλίειο ορφανοτροφείο της Αθήνας, ενώ 136 χρόνια μετά το θάνατό του, το 1964, έγινε δυνατή και η μεταφορά των οστών του στο παρεκκλήσι των Παμμέγιστων Ταξιαρχών του Πεδίου του Άρεως.
Αυτόν τον ρομαντικό και ανιδιοτελή επαναστάτη, τον ευγενικό Έλληνα κάποιοι θεωρούν τώρα αξιωματικό των Ναζί και Αρτέμη Μάτσα;
Ίσως απλά να μην γνωρίζουν…
Αλλά οι υπόλοιποι που γνωρίζουμε, δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μας σε αυτή την ασχήμια.
Ζητάμε τον άμεσο καθαρισμό και αποκατάσταση του αγάλματος του Υψηλάντη από την Περιφέρεια Αττικής και τον Δήμο Αθηναίων.

Δημήτρης Καλαντζής

Latest posts by Δημήτρης Καλαντζής (see all)
- Ο «τέτοιος» στο Χαλάνδρι - September 10, 2023
- Δημιουργείται ο πρώτος Ξενώνας Φιλοξενίας Άστεγων και Ευάλωτων ΛΟΑΤΚΙ+ Ατόμων στην Αθήνα - August 30, 2023
- Το gay Πεδίον του Άρεως - May 17, 2023