‘Πόρτα χειρουργείου’

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Ομολογώ πως η ζωή στο θέμα αυτό, έχει υπάρξει εξαιρετικά ΄γενναιόδωρη’ μαζί μου. Χρόνια τώρα, έχω ΄θητεύσει΄ σε πολλά και διαφορετικής ειδικότητας νοσοκομεία, ως συνοδός ασθενών. Ανθρώπων πολυαγαπημένων. Από το νοσοκομείο της πόλης μου, μέχρι τα δημόσια και ιδιωτικά της Αθήνας. Αφορμή για το κείμενο αυτό, αποτελεί η χθεσινή μου επίσκεψη σε μεγάλο, δημόσιο νοσοκομείο των Αθηνών.

Αιτία για τη συγγραφή του κειμένου, είναι μια πόρτα. Η πόρτα του χειρουργείου. Φαντάζει τείχος πελώριο, απότομο, απροσπέλαστο, σκοτεινό και επικίνδυνο, κι ας είναι λευκή. Μέσα του κρύβονται τεράστιοι δράκοι που καραδοκούν να σε κάψουν με την ανάσα τους, μόλις τους πλησιάσεις. Πίσω του, οι αγαπημένοι σου άνθρωποι παλεύουν να ελευθερωθούν από τα δεσμά ενός ξαφνικού χειρουργείου, ενός τροχαίου, μιας δύσκολης ασθένειας. Από το πιο μικρό, καθημερινό χειρουργείο ρουτίνας (αλήθεια, είναι, πράγματι, έτσι;), έως την επέμβαση που θα σε επαναφέρει στη ζωή.

Εκεί, βιώνεις τα πιο εύθραυστα λεπτά της ζωής σου, διότι ζυγίζεις. Το παρόν και το μέλλον. Το παρελθόν το εξιδανικεύεις πάντα… Κάνεις το πιο μεγάλο δρομολόγιο της ζωής σου, μέσα στα λίγα μέτρα του διαδρόμου που οδηγεί στην πόρτα αυτή. Μόνη διέξοδος για ν’ αναπνεύσεις, είναι ένα παράθυρο. Εάν υπάρχει, φυσικά… Κοιτώντας το, αποζητάς μια όμορφη, ελπιδοφόρα εικόνα που θα σταθεί αρωγός στην ήδη δύσθυμη ψυχική σου κατάσταση. Μαζί σου περπατούν κι άλλοι. Ταλαιπωρημένοι, με καφέ και τσιγάρο (αν και απαγορεύεται) στο χέρι, μιλώντας στο κινητό τους, προσπαθώντας να μιλήσουν, να μοιραστούν το βάρος τους. Θα δεις ανθρώπους μόνους, να τους συνοδεύουν οι νοσηλευτές στο καροτσάκι, ή στο φορείο. Και, έξω από την πόρτα να μην τους περιμένει κανείς. Άνθρωποι με το κεφάλι σκυμμένο, κατηφείς, σαν να προσεύχονται. Εικόνες ποικίλες, συναισθήματα ανόθευτα.

Και κάπου εκεί έξω, η ζωή συνεχίζεται, με τρελούς ρυθμούς. Και κάπου εκεί ψηλά εντοπίζεις την παρηγοριά και τη σωτηρία σου.

(Φωτογραφία: Azat Akhyanov@Flickr)

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.