Φωνάξτε γιατί χανόμαστε. Κι ας αργούν.

του Βασίλη Γαρυφαλλάκη*

Θα ήθελα να σας μεταφέρω μια μικρή ιστορία ως κάτοικος του Πεδίου του Άρεως.

Βλέποντας την όλη γνωστή κατάσταση στο Πάρκο μας εδώ και πολλά χρόνια, πάντα παραμιλούσα και εκνευριζόμουν με την αδιαφορία των κατά καιρούς ανευθυνο-υπεύθυνων.

Το συζητούσα με φίλους και γνωστούς, φωτογράφιζα, αναρτούσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πιστεύοντας στη δύναμή τους.

Είχα δίκιο;

Ναι.

Υπεύθυνοι “του καναπέ” έλεγα… Εκλεγμένοι, και -στην ουσία- υπάλληλοί μου αφού εγώ τους πληρώνω, άπρακτοι και αδιάφοροι.

Έκανα όμως ό,τι πραγματικά μπορούσα για να αλλάξει η κατάσταση;

Όχι.

Σχολιαστής “του καναπέ”. Τη δική μου απραξία ποιος την πληρώνει πρώτα;

Εγώ ο ίδιος.

Δεν είναι όμως στη διάθεσή μου η πολυτέλεια, του να έχω ΚΑΙ δικαιολογίες ΚΑΙ αποτελέσματα. Μόνο ένα από τα δύο φίλε μου έχεις.

Φταίει η κρίση, φταίνε οι υπεύθυνοι, μας έχουν ευνουχίσει, τίποτε δεν γίνεται… δεν ενδιαφέρεται κανείς, και να τα φτιάξουν πάλι χάλια θα γίνουν …και πολλά άλλα.

Φταίει ο Χατζηπετρής…

Δικαιολογίες, δικαιολογίες, δικαιολογίες… ΜΟΥ.

Σας περιγράφω την ιστορία συνοπτικά για να μη κουράσω.

Αυτή αφορά στην ανάγκη απόσυρσης δύο βουνών από μπάζα και σκουπίδια μέσα στο Πάρκο τα οποία παρέμεναν εκεί για πάρα πολλούς μήνες – κάποια για πάνω από χρόνο. Το ένα, μέσα στο επονομαζόμενο “φυτώριό” και το άλλο, δίπλα από την Παιδική Χαρά της Πλ. Πρωτομαγιάς. Πόσες φορές δεν πέρασα από μπροστά τους εκστομίζοντας διάφορα «γαλλικά»…

Λοιπόν…

Στις 13/8/17 στέλνω επιστολή διαμαρτυρίας, μέσω e-mail, προς την Περιφέρεια Αττικής. Στις 29/8/17, χωρίς να έχω πάρει απάντηση από την Περιφέρεια, εμπλέκω στην επικοινωνία και τον Δήμο Αθηναίων.

Από τότε, αναλώνομαι σε γραπτές επικοινωνίες υπενθύμισης του αιτήματος, προς όλους.

Και – ω του θαύματος! – στις 20/10/17, ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ, επιτέλους καθαρίστηκαν και τα δύο βουνά!

Και σας μεταφέρω τις φωτογραφίες για του λόγου το αληθές.

Και σας μεταφέρω τη χαρά μου.

Άργησαν να τα καθαρίσουν;

Δεν το συζητώ!

Είναι πολύ αυτό που κατάφερα;

Μπορεί και όχι.

Είναι αρκετό αυτό που κατάφερα;

Σίγουρα όχι.

Ήταν κάτι που μπορούσα να κάνω εδώ και καιρό και δεν το έκανα;

Σίγουρα ναι.

Σαν ενεργός πολίτης, ΠΛΕΟΝ, κατάλαβα ότι -ατομικά- μπορώ να καταφέρω να γίνει δυνατό αυτό που μέχρι σήμερα θεωρούσα ακατόρθωτο, αρκεί να το θέλω και να ΕΠΙ ΜΕΝΩ.

Σαν κάτοικος του Πεδίου του Άρεως, θα ήθελα να σας μεταφέρω επίσης τη χαρά μου που είδα ότι -συλλογικά- μπορούμε να καταφέρουμε πάρα πολλά, αρκεί να ΕΠΙ ΜΕΝΟΥΜΕ.

Ο εθελοντισμός για μένα έχει τρεις μορφές:

α. Να κάνω μαζί σου, αυτό το οποίο εσύ δεν μπορείς να κάνεις μόνος σου.

β. Να σε πιέσω να κάνεις αυτό για το οποίο είσαι υπεύθυνος και, ενώ μπορείς να το κάνεις, απλά -προφανώς- είτε δε θέλεις ή αδιαφορείς. Σε αυτή την περίπτωση, συγγνώμη αλλά δεν θα στο κάνω εγώ.

γ. Να κάνω ενέργειες που θα βοηθήσουν ή/και αναπτύξουν έναν κοινό σκοπό.

Δυστυχώς, τόσα χρόνια, μας έχουν κάνει να συνηθίσουμε ότι, όσο κι αν φωνάξουμε, όσο κι αν διαμαρτυρηθούμε, τίποτε δε γίνεται λόγω της ανικανότητας και της αδιαφορίας του εκάστοτε κρατικού μηχανισμού.

Τόσα χρόνια, μας έχουν κάνει να συνηθίσουμε να περπατάμε αδιάφορα δίπλα από σκουπίδια τα οποία λίγο παρακάτω θα πετάξουμε -το ίδιο αδιάφορα- και εμείς κάτω.

Ενοχλούμαστε με τους υπευθύνους που εκείνοι, αυτό που πετάνε είναι συνήθως το μπαλάκι ο ένας στον άλλον.

Δε φταίει μόνο η Περιφέρεια. Δε φταίει μόνο ο Δήμος. Δε φταίει μόνο η Αστυνομία. Δε φταίει μόνο η ανέχεια…

Φταίω και εγώ. Φταίμε και εμείς.

Φωνάξτε γιατί χανόμαστε. Κι ας αργούν… Γιατί αργήσαμε κι εμείς.

*Ο Βασίλης Γαρυφαλλάκης είναι μέλος τη κοινότητας “Επι μένουμε Πεδίο του Άρεως”.

Bio
Latest Posts

Επι μένουμε Πεδίο του Άρεως

Σελίδα κοινότητας του fb κατοίκων και φίλων του Πεδίου του Άρεως, που δημιουργήθηκε με τη σύμπραξη των: «Επιτροπή Κατοίκων για το Πεδίο του Άρεως», «Αναπτυξιακός και Εξωραϊστικός Σύλλογος “Αθηνά”», «Φίλοι των Αστέγων του Πεδίου Άρεως», «Επιτροπή Γονέων για το Πεδίο του Άρεως» και σκοπό έχει το ξαναζωντάνεμα του Πάρκου.