της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Ένα χρόνο ακριβώς μετά την αποστολή του πρώτου μου γράμματος, ήρθε η στιγμή για το δεύτερο. Το ξέρω ότι σε απασχολώ, αλλά, κατά βάθος, θα χαρείς και θα μου χαρίσεις αυτό το κρυφό, αδιόρατο χαμόγελό σου, λες και ακούς μικρό παιδί… (πώς αλλιώς;;!)
Δηλώνω υπερήφανα, λοιπόν, ότι έχω κάνει βήματα! Ναι! Βήματα μικρά, δειλά, σαν να πατώ σε παγωμένη λίμνη, αρχικά, αλλά μετά της ξέφυγα, να, και τώρα πατώ στη στεριά. Όχι ότι δεν πέφτω σε λακκούβες, αλλά, πώς να στο πω, σηκώνομαι τώρα πολύ πιο γρήγορα, δεν βαρυγκωμώ τόσο, αλλά το διασκεδάζω. Όσο γίνεται…
Ήρθα αντιμέτωπη με φοβίες. Πολλές και νιώθω υπερήρωας (μετριόφρων, ε;) Μόνο που μου πήρες φέτος μια μεγάλη μου δύναμη και τώρα οφείλω να συνεχίζω, μισή της μισής… Η μάχη για τη ζωή διαρκεί και πρέπει να βαδίζεις, δίχως μιζέρια. Τώρα που το θυμήθηκα! Πόσο δίκιο είχες για τη λέξη αυτή! Δεν αντέχω τη μιζέρια δίπλα μου. Δεν αντέχω να βλέπω ανθρώπους που έχουν το μεγαλύτερο αγαθό, τη ζωή και, αντί να την κοιτούν με ευγνωμοσύνη στον καθρέφτη τους, αφήνονται στη ρουτίνα τους. Πολύ απλά δεν τους μπορώ. Νομίζω ώρες ώρες ότι διαπράττουν ύβρη. Είμαι υπερβολική, ε; Μπορεί. Συγχώρεσέ με.
Όλα έχουν αλλάξει. Προσπάθησα πολύ, να το ξέρεις. Και οπλίστηκα με ψυχραιμία. Και συμβιβάστηκα με πολλά. Είναι, όμως, στιγμές που νιώθω ότι χρειάζομαι την καθοδήγησή σου.
Μην ανησυχείς, όμως. Εκεί τώρα έχεις πιο όμορφα πράγματα να κάνεις. Τα μικρά, άφησέ τα για όλους εμάς.
Σου στέλνω την αγαπημένη σου μελωδία, ένα όμορφο χαμόγελο και τον ήχο… μιας κόρνας! (ξέρεις εσύ… το κατάφερα!)
Αγάπη κραταιά.
(Φωτογραφία: Thanasis Papathanasiou@Flickr)


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023