της Τίνας Πανώριου
Η Πολύμνια Κοσσόρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε και Διοίκηση Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων (Fellow Member of Life Management Association, USA). Για πολλά χρόνια υπήρξε υψηλόβαθμο διοικητικό στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας. Ως εργαζόμενη, ταξίδεψε, μαθήτευσε, δίδαξε, γνώρισε ενδιαφέροντες ανθρώπους και ιδέες και ποτέ δεν σταμάτησε να αναζητά τη γνώση, να διαβάζει και να γράφει. Μιλά τρεις γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά). Το «Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της. Είχε προηγηθεί η «Ανοξείδωτη Μνήμη» (εκδ. Άνεμος). Της ζήτησα να μου μιλήσει για τη διαδικασία της συγγραφής, τους χαρακτήρες που γεννιούνται στο μυαλό και μετά διεκδικούν να εκπληρώσουν τον δικό τους, μικρότερο ή μεγαλύτερο ρόλο στην πλοκή, και την εποχή της ματαίωσης, όπου η νέα γενιά καλείται να παλέψει σε ένα περιβάλλον που κανείς δεν είχε προβλέψει. Ο λόγος στην Πολύμνια Κοσσόρα…
Πώς γεννιέται, αλήθεια, ένα βιβλίο; Με ποια αφορμή ξεκινάει μέσα σου αυτή η μαγική ζύμωση που ενώνει σκόρπιες ψηφίδες από ακούσματα, εντυπώσεις και θραύσματα από τη ζωή σου και τις ζωές των άλλων, για να δημιουργήσει μια ολότελα νέα ιστορία και να την απλώσει στο χαρτί;
Πριν ακόμη αρχίσει η δική μου «ζύμωση» που γέννησε το μυθιστόρημα «Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;», ήξερα ένα πράγμα: την επιθυμία μου να μιλήσω σε σύγχρονη γλώσσα, να αφηγηθώ πράγματα σημερινά, να καταπιαστώ με πόθους και πάθη νέων ανθρώπων του καιρού μας. Κι αυτό για να πάω στην αντίπερα όχθη από το πρώτο μου βιβλίο «Ανοξείδωτη Μνήμη» που άγγιζε παλιές, οδυνηρές εμπειρίες προσφυγιάς και πολέμου.
Θέλησα λοιπόν να χτίσω την ιστορία μου πάνω σε μια γενιά που γνωρίζω και αγαπώ, τη γενιά των σημερινών τριαντάρηδων, που μεγάλωσαν με όλα τα καλά, σπούδασαν, ταξίδεψαν, είχαν όλο τον κόσμο στα πόδια τους, αλλά καμιά προετοιμασία για τις ανατροπές στον δρόμο τους. Μια γενιά που έμοιαζε να πορεύεται ανίκητη στη ζωή. Ή μήπως όχι; Μήπως ο πόνος, το δράμα, τα τραύματα είναι καλά κρυμμένα κάτω από μια κρούστα αυτοπεποίθησης και λάμψης, και γι’ αυτό πολύ πιο δύσκολο να ανιχνευτούν και να αναδειχθούν σε μια ιστορία; Εδώ λοιπόν είχα μια μεγάλη πρόκληση εμπρός μου. Δεν θα προκαλούσα την εύκολη συγκίνηση που γεννάει στον αναγνώστη η ακραία φτώχεια, η ορφάνια, το έγκλημα, η απόλυτη κακία, αλλά θα έπρεπε να χειριστώ πιο ερμητικά συναισθήματα, πιο σύνθετες καταστάσεις και μια κοινωνική τάξη, την μεσοαστική, που σπάνια απασχολεί τη λογοτεχνία.
Έτσι χτίστηκε ο κεντρικός μου ήρωας, ο Ορέστης, αυτός ο λαμπερός νέος άντρας, ο δυνατός και επιτυχημένος, που κρύβει βαθιά μέσα του μια ψυχή τραυματισμένη, ευάλωτη. Ο άντρας με τον αυθόρμητο χαρακτήρα, τη διάθεσή του να δίνει και να δίνεται, να ανατρέπει, να κάνει βουτιά στα αναπάντεχα της ζωής. Απέναντι του φαντάστηκα μια γυναίκα, την Άννελι. Νορβηγίδα, ώριμη, ψύχραιμη, δυναμική. Μια γυναίκα που δείχνει να ξέρει πάντα τι θέλει και να το πετυχαίνει. Και όμως έρχεται η στιγμή που θα αμφισβητήσει τον εαυτό της, τις αποφάσεις, τα ατράνταχτα επιχειρήματα της και θα βρει τη δύναμη να αναθεωρήσει.
Αυτοί οι δυο άνθρωποι έρχονται από δυο διαφορετικούς κόσμους, τον Βορρά και τον Νότο. Τους ενώνουν αλλά και τους χωρίζουν πολλά. Διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετική ματιά στα πράγματα, κάτι που με κέντρισε ιδιαίτερα ως συγγραφέα, αλλά και ως άνθρωπο που έχει προσωπικά βιώματα. Η διαφορετικότητα αυτή βρίσκεται διάχυτη στο φόντο της ιστορίας και δίνει το ιδιαίτερο ηχόχρωμα στη φωνή των ηρώων.
Ξεδιπλώνοντας την ιστορία αυτών των ηρώων με όλες τις προκλήσεις και τις ανατροπές του καμβά της, συνέβη και ένα μικρό παράδοξο. Ένας χαρακτήρας με πήρε από το χέρι και με πήγε πολύ πιο μακριά από ό,τι είχα αρχικά φανταστεί. Ένα μικρό παιδί, η Λίβι, γιγαντώθηκε μέσα μου σε έναν ρόλο πιο αποφασιστικό από εκείνον που της έδινε ο αρχικός σχεδιασμός. Κι αυτό το βρήκα απολύτως γοητευτικό. Το άφησα να εξελιχθεί και να απελευθερώσει μια ιδιαίτερη συγκινησιακή δύναμη στην ιστορία.
Η συγγραφή του «Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;» με ταξίδεψε πολύ μακριά. Κάτι που ξεκίνησε σαν ένα σκίτσο του απρόοπτου και της ανατροπής μιας «καλής» ζωής, έγινε ένα υπέροχο ταξίδι σε τόπους, καταστάσεις και αισθήματα μοναδικά. Έδωσε σάρκα και οστά σε χαρακτήρες που αγάπησα και που πιστεύω ότι έχουν κάτι το ιδιαίτερο να πουν στον αναγνώστη.
- To μυθιστόρημα “Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;” της Πολύμνιας Κοσσόρα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ωκεανός
Latest posts by Τίνα Πανώριου (see all)
- Η συγγραφέας Τζούλια Γκανάσου μιλά στην Τίνα Πανώριου για την ηρωίδα του ΓΟΝΥΠΕΤΕΙΣ - March 3, 2018
- Ένα μεσημέρι με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις στην Αθήνα… - February 3, 2018
- Ρεβιθοκοντούλης: κλασικά παραμύθια… αλλιώς από την Μαρίνα Γιώτη - January 28, 2018
