‘Μαύρη πέτρα’

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Ξεκινάει περίπου τέτοια εποχή. Η γλυκιά αναμονή των Χριστουγέννων μαζί μ’ ένα απροσδιόριστο, σκοτεινό συναίσθημα φόβου. Αταίριαστος συνδυασμός, το ξέρω, αλλά για μένα, όσο με θυμάμαι, απολύτως βάσιμος.

Χρόνια τώρα, από τα μαθητικά  μου, ήδη,  με θυμάμαι να παρακολουθώ, στην τηλεόραση, κάπου εκεί κοντά στα προεόρτια των Χριστουγέννων, σωρεία δυσάρεστων ειδήσεων. Κάθε, μα κάθε χρόνο, μπροστά στα παιδικά και εφηβικά μου μάτια, εκτυλίσσονταν μικρά και μεγάλα, σκοτεινά δράματα: Ναυάγια, δολοφονίες στυγερές, παράλογες πράξεις, κόντρα στην ανθρώπινη φύση (ποιος θα ξεχάσει την αχαρακτήριστη υπόθεση Δουρή).

Φέτος, πάλι, γύρω μου, σοκαριστικές απώλειες νέων ανθρώπων, νεκροί κάτω από λάσπες, δολοφονίες, αυτοκτονίες, εξαφανίσεις με τραγικό τέλος… Μας κυκλώνει μια σκοτεινιά, η αποξένωσή μας από συνανθρώπους μας με προβλήματα σοβαρά, ψυχές που σιωπούν, ακολουθώντας στωικά την επώδυνη πορεία τους, άλλοι που δεν αντέχουν την καθημερινότητά τους έχοντας ένα οδυνηρό παρελθόν που ποτέ δεν αποτίναξαν, άλλοι που ο κεραυνός τους χτυπάει και , παρ’ όλα αυτά, πρέπει να συνεχίζουν αγόγγυστα…

Η μελαγχολία των εορτών που πλησιάζουν, δεν ξέρω αν οφείλεται στην εγωιστική, ανθρώπινη απληστία που ποτέ δεν τελειώνει. Νιώθω, όμως, ακόμη, όπως και τότε που ήμουν παιδί, ότι όλα γίνονται για να πάρουμε ένα μάθημα, ακριβώς πριν τον ερχομό της ελπίδας με τη Θεία Γέννηση:  δοκιμασία, υπομονή, ευγνωμοσύνη, ταπεινότητα και αγάπη. Δύσκολα μαθήματα, γιατί όλα αυτά, συνήθως, υπερβαίνουν τη μικρή, ανθρώπινη φύση μας. Μοιάζουν να’ ναι μια (σκληρή) υπενθύμιση της προσωρινής μας θνητότητας, ένα γέλιο μπροστά στην ανθρώπινη ματαιοδοξία. Και, τότε,  θέλω, πραγματικά, να γυρίσω την πλάτη, να μην ακούω πια τίποτε άλλο δυσάρεστο, να ρίξω μια μαύρη πέτρα πίσω μου, σε ό,τι με θυμώνει και με πληγώνει. Άνθρωπος, γαρ.

The following two tabs change content below.
Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.

Comments

comments

Related Posts

Recent Posts