‘Το δέντρο του φωτός’

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Όταν ήμουν παιδί, ο χριστουγεννιάτικος στολισμός του σπιτιού μας ήταν ο πονοκέφαλος της μητέρας μου. Θεωρούσα σωστό και πρέπον να βρίσκονται κοντά και γύρω από τη μικρή, χάρτινη (γνωστή ως μοτίβο για εκείνη την εποχή) φάτνη, όλα τα μικρά και μεγάλα κουκλιά μου. Κούκλες της εποχής, που μιλούσαν, κινούνταν, μωρά με φουσκωτά, δαντελωτά ρούχα και σκουφάκια, μέχρι και ένα -μεγαλούτσικο- λούτρινο, λευκό αρνάκι (!) που μου είχε φέρει ο πατέρας μου ένα Πάσχα! Άλλωστε, τι πιο φυσικό και λογικό από ένα όμορφο αρνάκι δίπλα στη φάτνη;!

Τα βαριά, γυάλινα, χρωματιστά στολίδια, ήταν ο φόβος μου… μήπως σπάσουν. Τα τυλίγαμε με βαμβάκι και τα τοποθετούσαμε στο κουτί τους με προσοχή, για να υπάρχουν και την επόμενη χρονιά… Με χέρι τρεμάμενο, τα κρεμούσα στα πασπαλισμένα με ‘χιόνι’ και στολισμένα με την ασημένια βροχή (της μόδας τότε…) κλαδιά του ψεύτικου, σχετικά ψηλού δέντρου. Τα λαμπιόνια του δέντρου, χρωματιστά, με έντονο σχήμα σαν αστεράκια (επίσης, μόδα της εποχής), πάντα με τσιμπούσαν μέχρι να τα στολίσω πέριξ του ελάτου… και πάντα είχαμε λιγότερα μέχρι την επόμενη χρονιά! Δεν υπήρξα το πιο προσεκτικό παιδί…

Σήμερα, κοιτώντας το δέντρο μου, παρατηρώ μικρές διαφορές με την παιδική μου ηλικία, ως προς τον τρόπο που στολίζω. Τα στολίδια μπορεί, πλέον, να έχουν αλλάξει υλικό και να φτιάχνονται από ανθεκτικό πλαστικό, ή ξύλο, αλλά η μικρή Αγγελική μέσα μου, αρέσκεται στα παιχνίδια της. Παιχνίδια είναι τα στολίδια του δέντρου μου. Αρκουδάκια ξύλινα, υφασμάτινα, μάλλινα, μικρά τύμπανα και καμπανούλες χρυσές, αγγελάκια (φυσικά!) πολλών ειδών… λευκά, πάνινα, χρυσά, με κιθάρες, ακορντεόν, μεγαλύτερα, με μακριές φορεσιές, τάρανδοι με κουδουνάκια να σε χαιρετούν, χιονάνθρωποι ντυμένοι για βόλτα… Κάπου εκεί, ψηλά, το χειροποίητο, μεγάλο αστέρι της Μίνας, κόκκινο και πράσινο πλεκτό, με φιόγκο και κουδουνάκι, η παιδική κάρτα- τάρανδος που έφτιαχνε για τα παιδάκια του δημοτικού (δίπλα στη φάτνη μου, φυσικά!) και πολλά ακόμη…Μικρά και μεγάλα.

Δε μου αρέσει να αλλάζω τα στολίδια μου. Τα αγαπώ και χαμογελώ όταν τα ξαναβλέπω κάθε Δεκέμβριο. Δίπλα στην ξύλινη φάτνη μου, βάζω μια μεγάλη παρέα. Τον στρουμπουλό, κόκκινο, Άγιο Βασίλη, τα χριστουγεννιάτικα κηροπήγια για φως, σκιουράκια λευκά και δεντράκια χρυσά, πράσινα… Δε θέλω να μείνει μόνη η Αγία Οικογένεια. Αυτό δεν το ήθελα ποτέ. Στενοχωριόμουν να τους βλέπω εκεί, κάτω από ένα δέντρο, μόνους.

Το δέντρο μου φέτος το ανέβασα ψηλά, να το βλέπω καλύτερα. Να βλέπω τα φωτάκια του και τα παιχνίδια και να σκέφτομαι ότι, δε μπορεί, θα έρθουν καλύτερες μέρες για όσους κρύβουν πόνο στην ψυχή. Για όσους είναι μόνοι, ή έχουν χάσει τους ανθρώπους τους. Για τα μικρά παιδιά που ονειρεύονται ένα φωτεινό δέντρο με στολίδια, ένα φωτεινό δρόμο ζωής. Για όσους κοιτούν ένα δεντράκι στολισμένο στους άψυχους διαδρόμους ενός νοσοκομείου και περιμένουν το φως του.

Το δέντρο μου το στόλιζα για να είμαστε όλοι μια παρέα. Η παρέα που αναζητούσα ως μοναχοπαίδι. Η Αγία Οικογένεια, τα κουκλάκια μου, εγώ και τα φωτάκια. Παρέα που βαδίζει μαζί, πολλά χρόνια τώρα, με χαμόγελα και δάκρυα, με ελπίδες και διαψεύσεις. Όπως όλοι οι άνθρωποι, δηλαδή… Ανάψτε το φως μέσα σας.

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.