της Μαρίας Χρονιάρη.
ΚΑΒΑΦΙΚΟ – ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ
Φοβούντανε πάρα πολύ, μην τον ευρεί
η τύχη απροετοίμαστον και τον γνωρίσει.
Λογάριαζε, μήπως δεν είχε αρκετά δοκιμαστεί
απ’ την πολύτροπη ζωή; Μήπως αισθάνονταν
τον εαυτό του ασφαλή, ευτυχισμένον,
σαν αναγνώριζε, πως γύρω του εμαίνονταν
η δυστυχία;
Ούτε το ένα, ούτε τ’ άλλο…
Καταλάβαινε την αθλιότητα του
που ήταν κιόλας γενική,
όμως ακόμα είχε δυνάμεις για να φοβηθεί.
Ίσως φοβούνταν την αλλαγή
από την άθλια αυτή κατάσταση,
που είχε συνηθίσει.
Να μην τιμωρηθεί μόνο λογάριαζε,
γιατί ποιος δεν έχει τις αμαρτίες του;
Αυτές αισθάνονταν πότε τις έβλεπε μεγάλες και τρανές,
πότε μηδαμινές. Δεν τον παράστεκε θεός κανένας,
δίκιος ή σκληρός.
Αυτ’ ήταν η ζωή του.
Ήθελε να την καταλάβει και δεν μπορούσε.
Για να παρηγορηθεί, ψιθύριζε,
ο άνθρωπος, όταν δεν είναι τραγικός,
είναι γελοίος, ή μάλλον
και τα δυο μαζί… και τα δυο.
Ζωή Καρέλλη
(Η επιλογή έγινε από το βιβλίο Ελληνικά Καβαφογενή ποιήματα (1909-2001), Έκδοση Πανεπιστημίου Πατρών, 2003, σε επιμέλεια και ανθολόγηση Δημήτρη Δασκαλόπουλου.)
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Λογοτεχνικό ψευδώνυμο της ποιήτριας, θεατρικής συγγραφέως, δοκιμιογράφου και μεταφράστριας Χρυσούλας Αργυριάδου, το γένος Πεντζίκη. Υπήρξε επίλεκτο μέλος του λογοτεχνικού κύκλου της Θεσσαλονίκης και εξακολουθεί να παραμένει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες παρουσίες στα νεοελληνικά γράμματα. Η Ζωή Καρέλλη γεννήθηκε το 1901 στη Θεσσαλονίκη, σε μία πλούσια οικογένεια της πόλης· αδερφός της υπήρξε σπουδαίος Έλληνας συγγραφέας, Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης (1908-1993).
Στα γράμματα παρουσιάστηκε το 1935 από τις στήλες του περιοδικού «Το Τρίτο Μάτι», όπου δημοσίευσε το δοκίμιο «Διαθέσεις». Το 1937 πρωτοδημοσίευσε το ποίημά της «Φετεπουρσικρί» στο περιοδικό «Μακεδονικές Ημέρες» και το 1940 την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Πορεία». Η ποιητική της παρουσία είναι έντονη τη δεκαετία 1948-1958. Συνολικά, εξέδωσε δώδεκα ποιητικές συλλογές, πέντε θεατρικά έργα και πολλά δοκίμια, ενώ πολλά κείμενά της βρίσκονται δημοσιευμένα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Ποιήματά της μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες, ενώ αξιοσημείωτο είναι επίσης το δοκιμιακό της έργο, κυρίως γύρω από τη λογοτεχνία και το θέατρο.
Η Ζωή Καρέλλη τιμήθηκε με το Β’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή «Κασσάνδρα» (1956) και το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τα «Ποιήματα 1940-1973» (1974). Το 1982 έγινε η πρώτη γυναίκα που αναγορεύθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1985 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης, της απένειμε το Μετάλλιο του Ταξιάρχη του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ την αναγόρευσε επίτιμο διδάκτορα το 1988.
Το μεταφυσικό πρόβλημα και η υπαρξιακή αγωνία αποτελούν τους σταθερούς άξονες της ποίησής της. Η Ζωή Καρέλλη πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 16 Ιουλίου 1998, σε ηλικία 97 ετών.


Latest posts by Μαρία Χρονιάρη (see all)
- Ειρήνης Ιωαννίδου ΕΡΩΤΩΝ ΑΡΧΗ - February 28, 2019
- Ευάγγελος Ρήγας “Τώρα σαν μ’ ακουμπάς” - January 5, 2019
- Νιόβη Ιωάννου: ο πατέρας μου - December 11, 2018