της Αγγελικής Καρδαρά.
Υπόθεση θανάτου νεαρού ζευγαριού στην Κεφαλονιά.
Μια υπόθεση με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά απασχολεί τα ελληνικά και διεθνή media από τις πρώτες ημέρες του 2018. Ένα νεαρό ζευγάρι – ένας 30χρονος Γερμανός και μια 23χρονη κοπέλα, βουλγαρικής καταγωγής– βρέθηκε νεκρό σε βίλα που νοίκιαζε στο νησί της Κεφαλονιάς. Ο θάνατός του ζευγαριού προσδιορίζεται το βράδυ του Σαββάτου 30 Δεκεμβρίου, προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Τα ελληνικά ΜΜΕ έκαναν εξαρχής λόγο για «θρίλερ» και απέδωσαν τον θάνατο σε σατανιστική τελετή. Ωστόσο, πρέπει να τονίσουμε ότι από τα μέχρι στιγμής στοιχεία (6/01/2018) είναι δυσδιάκριτο εάν ο θάνατος των δύο νέων στην Κεφαλονιά ήταν αποτέλεσμα διπλής αυτοκτονίας ή ενός «αυτοκτονικού παιχνιδιού» που έλαβε μοιραία τροπή. Σημαντικό το πόρισμα της ιατροδικαστικής έκθεσης, σύμφωνα με το οποίο αποκλείεται το ενδεχόμενο εγκλήματος, καθώς δεν έχουν προκύψει σχετικά ευρήματα, ενώ πιο πιθανή εκδοχή θεωρείται ο αυτοτραυματισμός που κατέληξε στον θάνατο της 23χρονης και στη συνέχεια στην αυτοκτονία του 30χρονου. Πιο συγκεκριμένα, η ιατροδικαστής, κ. Αγγελική Τσιόλα, ανέφερε:
«Ξεκίνησε πιθανότατα ως αυτοτραυματισμός και των δύο, καθώς υπάρχουν τα στοιχεία που δείχνουν ότι προσπάθησαν μόνοι τους να το κάνουν. Επειδή πρόκειται για αγγεία, αν αυτό “στραβώσει” για οποιονδήποτε λόγο, ο θάνατος μπορεί να επέλθει οποιαδήποτε στιγμή. Ο 30χρονος αντιλήφθηκε πιθανότατα την αρνητική εξέλιξη στο τραύμα της 23χρονης και προσπάθησε να προλάβει τον θάνατό της… Προσπάθησε να την βοηθήσει, καθώς έχουμε στοιχεία που δείχνουν ότι υπήρχε κάποιου είδους περιποίηση και φροντίδα των τραυμάτων της (πετσέτες κ.ά.). Αν ήταν ο στόχος τους να καταλήξουν και οι δύο, δεν θα έπαιρναν πετσέτες».
Η ιατροδικαστής, επίσης, σημείωσε ότι η κοπέλα απεβίωσε πρώτη, εξέλιξη που πιθανότατα οδήγησε τον 30χρονο Γερμανό στην αυτοχειρία. «Πρώτα απεβίωσε η κοπέλα από αιμορραγία, της οποίας ο αυτοτραυματισμός ήταν μεγαλύτερης βαρύτητας και για αυτό πήρε άλλη τροπή. Ο άνδρας καρφώθηκε με μαχαίρι στον θώρακα», εξήγησε η ιατροδικαστής, ενώ σε ερώτηση για το εάν ο θάνατος μπορεί να αποδοθεί σε κάποιου είδους τελετουργικό, απάντησε ότι δεν βρέθηκε κάτι ιδιαίτερο που να μπορεί να αποδοθεί σε σατανιστική τελετή ή κάτι άλλο παρεμφερές. «Δεν γνωρίζουμε αν είχαν εμπλακεί σε κάτι τέτοιο, υπάρχουν κάποια ευρήματα, τα οποία όμως δεν αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία», είπε χαρακτηριστικά η κυρία Τσιόλα.
Αναζητώντας στοιχεία για την ανάλυση της υπόθεσης στο postmodern, διαπιστώνω ότι κάποια κομμάτια του «παζλ» δεν κολλάνε μεταξύ τους και ότι, πέρα από τις εικασίες, απαιτείται πιο προσεκτική διερεύνηση. Αναμφίβολα, αξίζει να διερευνηθεί περαιτέρω ένα θέμα που αφορά νέους ανθρώπους, από το οποίο μπορούν να εξαχθούν στο μέλλον σημαντικά κοινωνιολογικά συμπεράσματα.
Δύο είναι τα κύρια ερωτήματα που προκύπτουν στο σημείο αυτό: Οι φωτογραφίες της νεαρής κοπέλας στο facebook με σατανιστικά σύμβολα και αίματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες και -θα έλεγα- σοκάρουν μέρος της ελληνικής κοινωνίας- ήταν αποτέλεσμα παιγνιώδους προκλητικής διάθεσης ή υποδηλώνουν πραγματικά την ένταξή της σε σατανιστική ομάδα;
Και ίσως το πιο καθοριστικό ερώτημα: ο ταυτόχρονος αυτοτραυματισμός του ζευγαριού έγινε στο πλαίσιο κάποιου τελετουργικού ή υποδηλώνει κάτι άλλο, όπως εκδήλωση της ψυχολογικής τους ευθραυστότητας; Μια ψυχολογική ευθραυστότητα, η οποία σε συνδυασμό με προσωπικές τους εσωτερικές αναζητήσεις και άλλους παράγοντες που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, οδήγησε στο τραγικό αυτό αποτέλεσμα.
Όσον αφορά τον σατανισμό, βάσει δημοσιευμάτων στον Διεθνή Τύπο, πληροφορούμαστε ότι έχει πολλά παρακλάδια και διαφορετικές τελετουργίες, με δύο βασικές σατανιστικές οργανώσεις: τους Joy of Satan και Church of Satan. Η δεύτερη οργάνωση ιδρύθηκε από τον Anton LaVey (1930-1997) που ήταν Αμερικανός μουσικός και συγγραφέας βιβλίων για τον σατανισμό. Οι οπαδοί της πρώτης (Joy of Satan) είναι πνευματιστές και λατρεύουν τον σατανά ως θεότητα, ενώ οι οπαδοί της δεύτερης (Church of Satan) είναι υλιστές και απορρίπτουν την πίστη στις υπερφυσικές δυνάμεις. Δίνουν μεγάλη έμφαση στο άτομο και τις δυνάμεις του. Παρά τις επιμέρους διαφορές τους, τα σημεία σύνδεσης είναι πολλά. Η απόλαυση, η μαγεία και η καταστροφή όσων στέκονται «εμπόδιο» στο δρόμο τους αποτελούν κύρια σημεία στα οποία φαίνεται να δίνουν βαρύτητα οι σατανιστές και καθορίζουν τη στάση ζωής τους.
Ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός, James R. Lewis, από το Τμήμα Φιλοσοφίας και Θρησκευτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Wisconsin στις Η.Π.Α. εκπόνησε μια μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε το 2001 με τίτλο Who Serves Satan? A Demographic and Ideological Profile (Ποιος υπηρετεί τον Σατανά; Ένα Δημογραφικό και Ιδεολογικό Προφίλ) και παρουσιάζει τα πορίσματα της έρευνάς του. Χρησιμοποίησε ένα ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο (online questionnaire) για τη συγκέντρωση δεδομένων από 140 ερωτηθέντες. Με βάση αυτά τα στοιχεία, κατασκευάστηκε ένα δημογραφικό και ιδεολογικό προφίλ, το οποίο έδειξε ότι οι σατανιστές έχουν τα εξής χαρακτηριστικά: είναι κατά κύριο λόγο άνδρες, άγαμοι, λευκοί, νέοι σε ηλικία -γύρω στα 25- ενώ όσον αφορά τη μόρφωσή τους δεν έχουν λάβει υψηλή μόρφωση, ειδικότερα έχουν φοιτήσει λίγα χρόνια στο κολλέγιο. Η εμπλοκή με τον σατανισμό, βάσει της συγκεκριμένης έρευνας, έχει ξεκινήσει ως ερέθισμα από κάτι που διάβασαν στο Λύκειο και η ενασχόληση με τον σατανισμό έχει μέση διάρκεια πάνω από 7 χρόνια.
Ένα στοιχείο που κρίνεται σκόπιμο να επισημάνουμε, γιατί αφορά την υπόθεση που εξετάζουμε, είναι ότι σύμφωνα με τις «αρχές» τους, όπως τουλάχιστον τις διατυπώνουν δημόσια στα ΜΜΕ και στις σελίδες τους στο internet, εμφανίζεται να είναι κατά των αυτοκτονιών. Η θέση τους κατά των αυτοκτονιών και της προσωπικής θυσίας ερμηνεύεται από το γεγονός ότι δεν πιστεύουν στη ζωή μετά θάνατον, ούτε σε κάποια ανταμοιβή όταν το άτομο πεθάνει/death reward. Βασική τους αρχή είναι να ζει το άτομο τη ζωή του στο έπακρο/live to the fullest, να απολαμβάνει την κάθε του στιγμή, γιατί η ζωή είναι μία. Διατείνονται ότι η αυτοκτονία είναι αποδεκτή, μόνο αν γίνεται μια «πραγματική απόλαυση» για το άτομο. Η αυτοθυσία δεν ενθαρρύνεται από τις «αρχές» τους, αλλά θεωρείται «δικαιολογημένη» μόνο όταν βιώνεται ως ένα είδος απόλαυσης ή ως τερματισμός των εξευτελιστικών συνθηκών που βιώνει στη γη το άτομο.
Το ερώτημα, συνεπώς, είναι εάν υπάρχει περίπτωση το νεαρό ζευγάρι να αντιμετώπισε την αυτοκτονία ως ένα είδος «παιχνιδιού» που απολάμβανε ή αισθάνθηκε ότι η αυτοκτονία είναι μια ανακούφιση από τις εξευτελιστικές συνθήκες ζωής; Ή, αν τελικά, ήταν ένα επικίνδυνο «παιχνίδι» αυτοτραυματισμού που κατέληξε στον θάνατο αυτών των δύο ανθρώπων;
Ερωτήματα που θα χρειαστεί χρόνο και έρευνα για να απαντηθούν, αλλά όποια κι αν είναι η απάντηση, το βέβαιο είναι ότι καταδεικνύουν μια θλιβερή πραγματικότητα: νέα σε ηλικία άτομα, είτε λόγω ψυχοπαθολογίας, είτε εξαιτίας καταχρήσεων, είτε «διψώντας» να ζήσουν στα άκρα, πιστεύοντας ότι έτσι θα ανακαλύψουν πτυχές του εαυτού τους, καταφεύγουν σε σκοτεινά «μονοπάτια», όπως είναι οι επικίνδυνοι αυτοτραυματισμοί που δυστυχώς έχουμε δει να συμβαίνουν, ιδίως σε πολύ νεαρές ηλικίες.
Προσωπική μου θέση, όσο κοινότοπο κι αν ακουστεί, είναι ότι το νεαρό της ηλικίας, η ψυχοπαθολογία, η κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών, η έλλειψη στήριξης και ουσιαστικής επικοινωνίας με το οικογενειακό περιβάλλον σε συνδυασμό με δυσλειτουργίες σε μία οικογένεια, καθώς και η έλλειψη παιδείας, διαδραματίζουν τον δικό τους καθοριστικό ρόλο στην πορεία ζωής που θα ακολουθήσει το άτομο σε αυτές τις «κομβικές» για τη ζωή του ηλικίες, όπου αναζητεί την προσωπική και κοινωνική του ταυτότητα. Τα επικίνδυνα «μονοπάτια» για αυτούς τους τύπους ανθρώπων γίνονται πολλές φορές μονόδρομος. Επομένως, το ενδιαφέρον μας πρέπει, κατά την άποψή μου, να εστιαστεί στο γεγονός ότι νέοι άνθρωποι, γεροί και δυνατοί που θα μπορούσαν να είναι δημιουργικοί, παραγωγικοί, να χαίρονται τη ζωή και τα νιάτα τους, «φλερτάρουν» τόσο εύκολα ακόμα και με τον θάνατο, στην επιθυμία τους να ζήσουν στα άκρα και να βρουν το «νόημα» της ζωής τους. Αυτό είναι ένα σημείο που οφείλει να μας προβληματίσει και να αναδείξουμε ερευνητικά.
ΠΗΓΕΣ
https://www.economist.com/blogs/economist-explains/2014/01/economist-explains-3
Μπορείτε να διαβάσετε όλη την έρευνα του James R. Lewis, Who Serves Satan? A Demographic and Ideological Profile, USA Marburg Journal of Religion: Volume 6, No. 2 (June 2001) εδώ https://www.uni-marburg.de/fb03/ivk/mjr/pdfs/2001/articles/lewis2001.pdf
Latest posts by Αγγελική Καρδαρά (see all)
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και σκηνοθεσία στον τόπο του εγκλήματος (crimestaging) - February 22, 2023
- Έγκλημα στα Γλυκά Νερά και μιντιακές απεικονίσεις: μία ερευνητική προσέγγιση του Crime & MediaLab (ΚΕ.Μ.Ε.) - January 12, 2023
- Κακοποίηση ζώων συντροφιάς και άγριας ζωής στην Κύπρο και οι μιντιακές απεικονίσεις υποθέσεων - November 2, 2022
