Συνεργάτες στο έγκλημα (Partners in Crime): Το προφίλ όσων εγκληματούν ως δίδυμα ή ομάδες

της Αγγελικής Καρδαρά.

Στο πλαίσιο των σεμιναριακών μας μαθημάτων στο Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2017), με κεντρικό θέμα την απεικόνιση του εγκλήματος και του εγκληματικού φαινομένου στα media, η εκπαιδευόμενή μας, Αναστασία Πολίτη, Ψυχολόγος, απόφοιτη Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, εξέφρασε την επιθυμία να εμβαθύνει στο θέμα μέσω μιας ενδιαφέρουσας εργασίας που ετοίμασε στο μάθημά μας για τη νεανική παραβατικότητα και γυναικεία εγκληματικότητα, την οποία σας παρουσιάζω σήμερα στο pm μέσα από τη στήλη μου «Έγκλημα και Μedia».

Όπως, άλλωστε, τόνισα από την αρχή του νέου έτους και με το πρώτο μου μάλιστα κείμενο για το 2018, τη φετινή χρονιά θα ήθελα να δώσω το βήμα σε νέους ανθρώπους -φοιτητές, μεταπτυχιακούς, διδάκτορες- που με τις έρευνες και μελέτες τους, αλλά και τη συμβολή τους στα επιστημονικά δρώμενα, παράγουν σημαντικό έργο και καταθέτουν σκέψεις, ιδέες και προτάσεις, στις οποίες αξίζει να δώσουμε προσοχή. Θεωρώ δεδομένο ότι σε περίοδο κρίσης (οικονομικής και κοινωνικής) οι σκεπτόμενοι νέοι πρέπει να έχουν την ευκαιρία να προβληθούν και να διαδραματίσουν έναν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις.

Ο τίτλος της μελέτης είναι Partners in crime και αναλύει το πολυσύνθετο ζήτημα της συνεργασίας σε εγκληματικές ενέργειες μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων. Ανάλογες υποθέσεις εγκληματολογικού ενδιαφέροντος βλέπουν συχνά το φως της δημοσιότητας τόσο στη χώρα μας, όσο και στα διεθνή media, ενώ μας απασχολεί ερευνητικά το γεγονός ότι η συνεργασία στο έγκλημα πολλές φορές αφορά ανήλικα άτομα.

Η κ. Πολίτη απεικονίζει το ψυχο-εγκληματικό προφίλ των εγκληματιών που δρουν σε ομάδα και αναφέρεται στις μορφές εγκληματικότητας, στις οποίες συνήθως εμπλέκονται «συνεργάτες». Εστιάζει το ενδιαφέρον της στους ανήλικους παραβάτες που δρουν συνεργατικά, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους διαπιστώνεται συνεργασία ανηλίκων σε μεγάλο αριθμό εγκλημάτων.

Πρόκειται, αναμφισβήτητα, για ένα πολύ σοβαρό θέμα που ερμηνεύει τα βαθύτερα αίτια για τα οποία σε εγκληματικές ενέργειες, που απασχολούν τα media και αναλύονται με εκτενή ρεπορτάζ, συνεργάζονται δύο ή περισσότερα άτομα. Παράλληλα, μας δίνεται η δυνατότητα να κατανοήσουμε σε ποιες μορφές εγκληματικότητας καταγράφονται περισσότερες περιπτώσεις «συνεργατών στο έγκλημα» και σε ποιες οι εγκληματίες προτιμούν να δράσουν μόνοι τους.

Ευχαριστώ θερμά την Αναστασία Πολίτη που, μέσα από τη μελέτη της, αναδεικνύει σημαντικές πτυχές του θέματος και της εύχομαι πάντα επιτυχίες. Να ενημερώσω, κλείνοντας, γιατί υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη θεματική, ότι στις 9 Φεβρουαρίου του 2018 ξεκινάμε στο Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος (ΚΕ.Μ.Ε.) το νέο σεμιναριακό μας μάθημα με τίτλο «Φυλακή: Έρευνα και Γλωσσικά Ζητήματα». Για περισσότερες πληροφορίες εδώ http://e-keme.gr/φυλακές-έρευνα-και-γλωσσικά-ζητήματ/

γράφει η Αναστασία Πολίτη

Η φράση «Συνεργάτες στο έγκλημα» χρησιμοποιείται ανεκδοτολογικά για να υποδηλώσει τη στενή σχέση μεταξύ δύο (ή περισσότερων) ατόμων, η οποία διέπεται από απόλυτη εμπιστοσύνη και συνεργασία, από τη «φύλαξη» ενός κοινού μυστικού μέχρι την από κοινού συμμετοχή σε «κατεργαριές», διάδοση ψευδών πληροφοριών (φήμες) ή ακόμα και κοινού τρόπου ζωής.

Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που υπάρχει κυριολεκτική συνεργασία σε εγκληματικές ενέργειες μεταξύ ατόμων; Δεν είναι λίγες οι ιστορίες που αναφέρουν την εμπλοκή ατόμων, που σχετίζονται με συγγενικούς, φιλικούς, ερωτικούς, ιδεολογικούς δεσμούς, σε από κοινού διάπραξη εγκλημάτων, είτε αφορούν απλές περιπτώσεις κλοπών, είτε σοβαρότερες, όπως είναι οι ληστείες, οι απαγωγές, τα εγκλήματα κατά ζωής και κατά γενετήσιας ελευθερίας.

Είναι προσφιλής στον χώρο του κινηματογράφου και γενικά του θεάματος και των ΜΜΕ η εικόνα ενός ερωτευμένου ζευγαριού το οποίο, παράλληλα με την ερωτική του ζωή, μοιράζεται και μια εγκληματική «σταδιοδρομία». Από τους Bonnie και Clyde, οι οποίοι είναι γνωστοί για τις οργανωμένες- ένοπλες ληστείες τους, ως την ανακάλυψη μεγάλων κατά συρροή ζευγαριών- δολοφόνων (Paul Bernardo & Karla Homolka, υπόθεση γνωστή ως «Συμφωνία με το διάβολο»¹, Ian Brady & Myra Hindley, γνωστοί ως «Δολοφόνοι του βάλτου»², Gerald & Charlene Gallego, γνωστοί ως «δολοφόνοι των σκλάβων του σεξ»³, και πολλά ακόμα) ή ζευγαριών που, για να ζήσουν τον έρωτα τους, κακοποιούσαν ή/και δολοφονούσαν συζύγους, γονείς ή αντίζηλους, ακόμα και τα ίδια τους τα παιδιά (Fred και Rosemary West⁴, Charles Starkweather και Caril Ann Fugate⁵ και στην Ελλάδα δολοφονία ιερέα στην Ηλεία⁶ κ.ά.), βλέπουμε δύο άτομα να συνεργάζονται.

Συνεργασία ανηλίκων σε εγκληματικές ενέργειες

Από την άλλη μεριά, έχουμε συνεργασία ανηλίκων σε πλήθος εγκλημάτων. Τα παιδιά ή, εν γένει, οι ανήλικοι παραβάτες έχουν, ωστόσο, την τάση να διαπράττουν συνήθως μικροεγκλήματα κατ’ εξακολούθηση, όπως κλοπές. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, όταν ένας ανήλικος προβεί σε μια εγκληματική πράξη βαριάς μορφής, όπως ανθρωποκτονία, βιασμό ή ένοπλες ληστείες, η έλλειψη πείρας οδηγεί σε λάθη που συμβάλλουν στη σύλληψη του αμέσως. Γι’ αυτόν το λόγο, η συνεργασία ανηλίκων με άτομα εμπιστοσύνης συνήθως, όπως αδέρφια, φίλους και συγγενείς, είναι συχνότερη από ότι των ενηλίκων. Άλλος ένας παράγων που διαφέρει σημαντικά από την εγκληματικότητα των ενηλίκων είναι ότι η παραβατικότητα των νέων είναι συνήθως αυθόρμητη και όχι προμελετημένη.

Μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές τα παιδιά δεν κατανοούν τις συνέπειες των πράξεων τους και ταυτόχρονα η περιέργεια τους για τον κόσμο είναι μεγάλη. Όταν, λοιπόν, το οικογενειακό τους περιβάλλον με τη σειρά του «νοσεί» και δεν παρέχει ένα πλαίσιο ασφάλειας, κατανόησης και φροντίδας στον ανήλικο, αυτός με τη σειρά του θα στραφεί σε περιβάλλοντα που ίσως τον οδηγήσουν στο έγκλημα.

Υποθέσεις ανθρωποκτονιών από παιδιά-συνεργάτες

Γνωστές από τα ΜΜΕ υποθέσεις ανθρωποκτονίας από παιδιά-συνεργάτες (Jon Venables & Robert Thompson (10 ετών), Μary Bell & Norma Bell (11 ετών)⁷ κ.ά.) έλαβαν χώρα εξαιτίας της περιέργειας και σαδιστικής επιθυμίας των παιδιών να βασανίσουν και να σκοτώσουν κάποιον. Όλα τα παιδιά σε μικρή ηλικία έχουν φαντασιώσεις θανάτου, αλλά όταν το περιβάλλον τους δεν είναι κατάλληλο να τα βοηθήσει να διαχειριστούν τέτοιες σκέψεις, το αποτέλεσμα είναι η διάπραξη εγκλημάτων κάποιες φορές πιο φρικτών και απάνθρωπων και από των γνωστότερων serial-killers.

Οι έρευνες για τις αιτίες της παιδικής και νεανικής παραβατικότητας πάντως στην πλειοψηφία τους τείνουν να ενοχοποιούν το περιβάλλον, το οποίο συνήθως είναι είτε υπερβολικά αδιάφορο και βίαιο, είτε ενθαρρύνει παραβατικές συμπεριφορές, ή δείχνει στο παιδί ότι ήταν και είναι ανεπιθύμητο. Γι’ αυτόν το λόγο, οι ανήλικοι με τέτοιες συμπεριφορές πολύ συχνά παρουσιάζουν και μαθησιακές δυσκολίες σε συνδυασμό με δυσπροσαρμοστικότητα και προκαλούν προβλήματα στο σχολείο.

Οι έφηβοι, λόγω της κρίσιμης περιόδου που διανύουν, χαρακτηρίζονται από επιθετικότητα, συχνή εναλλαγή της διάθεσης και εκρήξεις θυμού. Τείνουν να διαπράττουν εγκλήματα για την ευχαρίστηση τους κυρίως, όπως κλοπές για απόκτηση αγαθών και χρημάτων ή βιασμούς για την ικανοποίηση των σεξουαλικών τους ενστίκτων.

Οι έφηβοι τις περισσότερες φορές δολοφονούν «κατά λάθος», είτε γιατί «πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω» και δεν θέλουν να αφήσουν μάρτυρες, είτε γιατί ένας τσακωμός ξεφεύγει από τον έλεγχο, είτε γιατί έχουν κακοποιηθεί επανειλημμένα, οπότε οποιαδήποτε διάθεση επίθεσης απέναντι τους τους βγάζει εκτός εαυτού ή για εκδίκηση. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει συχνά «πρόθεση» τέλεσης ενός εγκλήματος, αλλά οφείλεται σε «εν βρασμώ ψυχικής ορμής» ή σε κατανάλωση αλκοόλ και ουσιών.

Σε αυτές τις περιπτώσεις να διευκρινίσουμε ότι δεν μιλάμε για την εκδοχή όπου ο ένας βρίσκεται υπό απειλή και έχει να επιλέξει στο να σκοτώσει ή να χάσει ο ίδιος τη ζωή του, ούτε για περιπτώσεις άμυνας. Μιλάμε για ζευγάρια που εγκληματούν με κίνητρα την ευχαρίστηση, την απόκτηση αγαθών ή για να μπορέσουν να απαλλαχθούν από ένα τρίτο πρόσωπο. Σε αυτή την «συνεργασία» , λοιπόν, πάντα υπάρχει ο ηγέτης/ αρχηγός, αυτός δηλαδή που θέτει το σχέδιο σε εφαρμογή, και ο συνεργάτης/συνεργός που εκτελεί την σχεδιασμένη πράξη.

Ενδεχόμενα συμμετοχής σε εγκληματικές πράξεις

Υπάρχουν συνήθως τρία ενδεχόμενα⁸, σύμφωνα με τα οποία δύο άτομα συνεργάζονται για την διάπραξη ενός εγκλήματος. Πρώτον, ένα ήδη παραβατικό και εγκληματικό άτομο εξαναγκάζει ένα αθώο και καλοπροαίρετο άτομο να συμμετέχει σε παράνομες ενέργειες. Δεύτερον, ένα εγκληματικό μυαλό πείθει έναν –φαινομενικά συνετό, που παλεύει όμως με τους «δαίμονες» του- άνθρωπο να εγκληματήσει. Και, τρίτον, δύο εγκληματικά μυαλά, που ως μονάδες δεν είχαν την δύναμη να προβούν σε τέτοιες πράξεις, ωθούν ο ένας τον άλλο στην πραγματοποίηση των «σκοτεινών» φαντασιώσεων τους. Τα περισσότερα «δίδυμα» αποτελούνται από έναν κυρίαρχο, ο οποίος είναι δυναμικός, συναισθηματικά ψυχρός και χειραγωγεί εύκολα τους άλλους, και από έναν, εξίσου, ενθουσιώδη συνεργάτη, ο οποίος λόγω της αδυναμίας του να ηγείται και του δειλού του χαρακτήρα, παίρνει από τον άλλο την παρότρυνση που χρειαζόταν, παρ’ ότι φοβικός και χαμηλών τόνων.

Σύμφωνα με τη θεωρία της Gestalt, το σύνολο είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών του. Ακόμα και κλασικούς κοινωνικούς ψυχολόγους να διαβάσουμε, θα δούμε ότι το άτομο, όταν είναι μέρος ενός συνόλου, θεωρείται ότι απελευθερώνει την εγκληματική του φύση (Gustave Le Bon) και όπως είπε χαρακτηριστικά ο Sighele: «Αντίθετα από την αργή και σταδιακή αποσύνθεση που μετατρέπει έναν έντιμο άνθρωπο σε περιστασιακό εγκληματία και αργότερα σε καθ’ έξιν εγκληματία, μια στιγμιαία αποσύνθεση συμβαίνει εντός του πλήθους, μετατρέποντας τον έντιμο άνθρωπο σε παθιασμένο εγκληματία».

Συνοψίζοντας

Επομένως, ένα άτομο με ροπή προς το έγκλημα, όταν συγχρωτιστεί με άτομο παρόμοιας επιθυμίας, είναι ευκολότερο να αίρει οποιαδήποτε αναστολή και να διαπράξει μια έκνομη πράξη με τη συμπαράσταση και την ενθάρρυνση από τον σύντροφο και ομοϊδεάτη του. Αν και στην πλειοψηφία οι ανθρωποκτόνοι και οι σεξουαλικοί παραβάτες προτιμούν να «κινούνται» μόνοι τους, ενώ οι κλέφτες και οι ληστές σε ομάδες, υπάρχουν συχνά περιπτώσεις που «τα μεγάλα μυαλά συναντιούνται» και είτε ξεκινούν από μικροεγκλήματα , τα οποία κλιμακώνονται με τον καιρό σε σκληρότητα και βία, είτε καταστρώνουν εξ αρχής ένα μεγάλο έγκλημα, ή ολισθαίνουν στη διάπραξη ενός πταίσματος και χάνουν τον έλεγχο της κατάστασης.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Paul Bernardo & Karla Homolka: Το ζευγάρι διέπραξε τουλάχιστον 30 βιασμούς νέων κοριτσιών και δολοφόνησε στη συνέχεια κάποια από αυτά τη δεκαετία του 1990 στον Καναδά. Η υπόθεση έγινε γνωστή ως «Συμφωνία με το διάβολο». Ο P.Bernardo ήταν γνωστός ως “Ο Βιαστής του Scarsborough” και “Ο Δολοφόνος Κοριτσιών”, o οποίος συνελήφθη και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή για όλα τα εγκλήματα και η έφεση που άσκησε το 2000 απορρίφθηκε. Μέχρι το 2006 είχε ομολογήσει βιασμούς άλλων 10 κοριτσιών. Η Κάρλα καταδικάστηκε για τον βιασμό και φόνο δύο έφηβων κοριτσιών, της Leslie Mahaffy και της Kristen French από το Οντάριο, καθώς και για τον βιασμό και θάνατο της ίδιας της τής αδερφής, Tammy. Η K.Homolka επειδή συνεργάστηκε με την αστυνομία και συμφώνησε να ομολογήσει, καταδικάστηκε μόνο σε 12 έτη φυλάκισης ως συνεργός. (The Canadian Encyclopedia, Paul Bernardo and Carla Homolka Case).
Ian Brady & Myra Hindley: Οι γνωστοί ως «Δολοφόνοι του βάλτου» έδρασαν τη δεκαετία του 1960 στο Μάντσεστερ και η δράση τους σόκαρε το κοινό με τη σαδιστική τους βιαιότητα. Βασάνισαν, βίασαν και δολοφόνησαν 3 παιδιά ηλικίας 10-12 ετών και 2 έφηβους 16 και 17 ετών, αγόρια και κορίτσια, τα οποία έθαβαν στους βάλτους. Ο Brandy βασάνισε και δολοφόνησε το τελευταίο του θύμα μπροστά στον γαμπρό του, David Smith, επειδή ήθελε να στρατολογήσει και αυτόν. Ο Smith όμως τρομοκρατημένος κάλεσε την αστυνομία, η οποία βρήκε το πτώμα και το όπλο του φόνου. Η αστυνομία ανακάλυψε ένα ημερολόγιο με σαδιστικές πληροφορίες και σχέδια για το πώς ξεφορτώθηκαν τα πτώματα, ενώ η Hindley συνελήφθη στο σταθμό του Μάντσεστερ, έχοντας μια βαλίτσα με στοιχεία από τους φόνους, γυμνές φωτογραφίες των παιδιών και μια βιντεοκασέτα που έδειχνε τα βασανιστήρια και το φόνο του ενός κοριτσιού. Γλίτωσαν οριακά τη θανατική ποινή, επειδή είχε καταργηθεί το 1965, και δήλωσαν αθώοι. Ο I.Brandy καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και η M.Hindley 2 φορές ισόβια και 7 χρόνια για συνέργεια σε δολοφονία. (Sky News, The Moors Murders: The victims of Ian Brandy and Myra Hindley).
Gerald & Charlene Gallego: Οι Gerald Armond Gallego και Charlene Adelle Gallego ήταν δύο κατ’ εξακολούθηση δολοφόνοι και βιαστές, που έδρασαν στο Σακραμέντο της Καλιφόρνιας από το 1978 ως το 1980. Δολοφόνησαν συνολικά 10 άτομα, κυρίως έφηβα κορίτσια, τα οποία κρατούσαν ως «σκλάβες του σεξ». Ο G.Gallego συνελήφθη και καταδικάστηκε για ανθρωποκτονίες τόσο στην Καλιφόρνια όσο και στη Νεβάδα και του αποδόθηκε θανατική ποινή και στα δύο κράτη. Η Ch.Gallego κατέθεσε και τις δύο φορές εναντίον του, επομένως ως αντάλλαγμα δεν κατηγορήθηκε στην Καλιφόρνια, και επειδή ανέλαβε την κατηγορία για δολοφονία πήρε μόνο 16 έτη και οκτώ μήνες φυλάκισης στη Νεβάδα. H Charlene Gallego απελευθερώθηκε από τη φυλακή στη Νεβάδα τον Ιούλιο του 1997. Ο Gerald Gallego πέθανε από καρκίνο του ορθού στις 18 Ιουλίου 2002 στο ιατρικό κέντρο της φυλακής της Νεβάδα. (Murderpedia, Gerald Armond Gallego).
Fred & Rosemary West: Ο Frederick και η Rosemary West ήταν παντρεμένο ζευγάρι, οι οποίοι βίασαν, βασάνισαν και δολοφόνησαν κατ’ εξακολούθηση τουλάχιστον 10 νεαρά κορίτσια στην Αγγλία, συμπεριλαμβανόμενες και τις ίδιες τους τις κόρες. Όταν συνελήφθη ο Fred ομολόγησε ότι είχε δολοφονήσει τα θύματα μόνος του, αλλά δεν παραδέχτηκε τους βιασμούς. Κατηγορήθηκε για 12 δολοφονίες στις 13 Δεκεμβρίου το 1994 και την Πρωτοχρονιά βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του με ένα σεντόνι. Η Rose κατηγορήθηκε για βιασμό και δολοφονία, αλλά δεν ομολόγησε ποτέ την ενοχή της. Στην καταδίκη της συνέβαλε η κατάθεση μιας μάρτυρα, η οποία είπε ότι ο Fred της είχε εξομολογηθεί την συνεργία της Rose, οπότε κρίθηκε ένοχη για 10 φόνους και δεν έχει αποφυλακισθεί ως τώρα. (Fandom, Criminal Minds Wiki, Fred and Rosemary West).
Charles Starkweather και Caril Ann Fugate: Το έφηβο ζευγάρι δολοφόνησε και λήστεψε 10 άτομα σε διαφορετικές τοποθεσίες μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα (mass murderers ή spree killers), συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας της Caril. Ο 18χρονος Ch.Starkweather και η 13χρονη C.Fugate δολοφόνησαν όλη την οικογένεια της Fugate, επειδή διαφωνούσαν με τη σχέση τους, και στη συνέχεια δολοφόνησαν διάφορα άτομα για να τα ληστέψουν στην ευρύτερη περιοχή της Νεμπράσκα από το Δεκέμβριο του 1957 ως τον Ιανουάριο του 1958, ενώ ο ίδιος ο Charles είχε πυροβολήσει θανάσιμα στο κεφάλι προηγουμένως έναν μαγαζάτορα, επειδή είχε αρνηθεί να του πουλήσει με πίστωση και του είχε κλέψει το αμάξι. Σε αστυνομική καταδίωξη, ο Charles τραυματίστηκε από σφαίρα αστυνομικού, οπότε και αναγκάστηκαν να παραδοθούν. Στην αρχή ο Sterkweather κατέθεσε ότι είχε απαγάγει την Fugate, αλλά αργότερα ομολόγησε ότι ήταν συνεργός του. Ο Ch.Starkweather καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα στις 25 Ιουνίου το 1959. Η C.Fugate ήταν η πρώτη γυναίκα που καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για φόνο πρώτου βαθμού στις ΗΠΑ, αλλά αποφυλακίσθηκε στα 17 έτη φυλάκισης λόγω καλής διαγωγής. (Wikipedia, Charles Starkweather, Caril Ann Fugate).
Δολοφονία ιερέα στην Ηλεία: Η δολοφονία ενός ιερέα στην Ηλεία το Σεπτέμβριο του 2012 αποδείχθηκε ότι ήταν έγκλημα πάθους, καθώς η σύζυγος του και ο εραστής της προσχεδίασαν το φόνο του. Ο ιερέας δέχθηκε τουλάχιστον 8 με 9 σφαίρες, σε έξοδο που είχε με τη σύζυγό του. Ο 41χρονος εραστής καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και 3 χρόνια φυλάκιση πρωτόδικα από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αιγίου ως φυσικός αυτουργός για ανθρωποκτονία και η παπαδιά σε ισόβια κάθειρξη ως ηθική αυτουργός για το φόνο του ιερέα.
Μary Bell & Norma Bell: Η Mary Bell σε ηλικία μόλις 11 ετών δολοφόνησε με στραγγαλισμό δύο αγόρια. Η μητέρα της ήταν ιερόδουλη και ανάγκαζε την Mary σε σεξουαλική κακοποίηση από πελάτες της ήδη από την ηλικία των 4 ετών, ενώ είχε αποπειραθεί πολλές φορές να την σκοτώσει «κατά λάθος». Στις 25 Μαΐου του 1968, μια μέρα πριν από τα 11^α γενέθλια της, η Mary Bell έπνιξε τον 4χρονο Martin Brown σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι και στις 31 Ιουλίου του ίδιου έτους, μαζί με την Norma Joyce Bell (δεν ήταν συγγενείς, απλή συνωνυμία) στραγγάλισαν τον 3 ετών Brian Howe στην ίδια περιοχή. Το αγόρι βρέθηκε με γδαρμένο σώμα, κομμένες τρίχες, ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα και ένα χαραγμένο «Μ» στο στομάχι του με ψαλίδι, κάτι που οδήγησε τις αρχές στη σύλληψη της Mary Bell. Στις 17 Δεκεμβρίου το 1968, η Norma Bell αθωώθηκε, ενώ η Mary Bell καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία με μειωμένη ευθύνη και αποφυλακίσθηκε το 1980 με νέα ταυτότητα. (Wikipedia, Mary Bell).
Psychology Today. Joni E.Johnston Psy.D., Partners in Crime.

Bio
Latest Posts

Αγγελική Καρδαρά

Η Αγγελική Καρδαρά είναι Εισηγήτρια-Συγγραφέας και Εκπαιδεύτρια στο Πρόγραμμα Συμπληρωματικής εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης (E-Learning) του Κέντρου Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης (Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Φιλόλογος (με εξειδίκευση στη μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία) και Τακτική Επιστημονική Συνεργάτιδα Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος (ΚΕ.Μ.Ε.). Το θέμα της διδακτορικής διατριβής της, με Επιβλέποντα τον Καθηγητή Γιάννη Πανούση, αφορά τον ιδιαίτερο γλωσσικό κώδικα επικοινωνίας του έγκλειστου πληθυσμού. Από τον Φεβρουάριο του 2020 ανέλαβε και Επιστημονικά Υπεύθυνη του Crime & Media Lab του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος που αποτελεί Ομάδα Εργασίας για το Έγκλημα και την Απεικόνισή του στα ΜΜΕ. Έχει επάρκεια και άδεια διδασκαλίας τριών ξένων γλωσσών (αγγλικών, γαλλικών, ισπανικών). Εργάζεται στον συναρπαστικό χώρο της εκπαίδευσης, δίνει διαλέξεις και οργανώνει μαθήματα σεμιναριακού τύπου στο αντικείμενο εξειδίκευσής της «Έγκλημα & Media». Επίσης, είναι Επιστημονικά Υπεύθυνη ερευνών εγκληματολογικού, κοινωνικού και μιντιακού ενδιαφέροντος, αρθρογραφεί και συγγράφει. Έχει συγγράψει τα βιβλία: Τρομοκρατία και ΜΜΕ (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα), Όταν η ψυχή μιλάει (εκδόσεις Υδρόγειος), Φυλακή και Γλώσσα (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα), Εγχειρίδιο Εγκληματολογίας για τον Αστυνομικό και Δικαστικό Συντάκτη (εκδόσεις Παπαζήση), Σκιαγράφηση του ψυχολογικού προφίλ των εγκληματιών που απασχόλησαν τα ελληνικά ΜΜΕ (1993-2018): Criminal Profiling and Media (εκδόσεις Παπαζήση). Οι «Νέοι Παγιδευμένοι στα Παιχνίδια της Βίας: Εγκλήματα με Δράστες και Θύματα Νέους» είναι το έκτο βιβλίο της και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση.