συνέντευξη στην Έλενα Αλεξανδράκη.
Ο Σταύρος Τσακίρης, σκηνοθέτης με μεγάλη πορεία στο θέατρο, έχει σκηνοθετήσει δεκάδες παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχει συνεργαστεί με όλα σχεδόν τα Δημοτικά και Κρατικά Θέατρα της χώρας, έχει διατελέσει Καλλιτεχνικός Διευθυντής στα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας και Κομοτηνής και έχει συστήσει τη θεατρική εταιρεία “omIcron 2” με την οποία έχει ανεβάσει αρκετές παραστάσεις. Η τελευταία του δουλειά, το Φουέντε Οβεχούνα, ανέβηκε πριν από λίγο καιρό στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας, στο οποίο έχει αναλάβει τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή από την αρχή του έτους. Συναντηθήκαμε μόλις ένα μήνα μετά. Παρότι μου “εξομολογήθηκε” πως είχε αποφασίσει να μη δώσει -ακόμα τουλάχιστον- συνέντευξη με την καινούργια του ιδιότητα, μοιράστηκε μαζί μου κάποιες από τις σκέψεις του και τα σχέδιά του για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
- Έχετε υπάρξει Καλλιτεχνικός Διευθυντής σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. στο παρελθόν. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια. Τι σας ώθησε πάλι σε ένα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και συγκεκριμένα σε αυτό της Πάτρας;
Την πρώτη φορά που πήγα σαν Καλλιτεχνικός Διευθυντής ήμουν 30 χρονών. Δε νομίζω ότι ήξερα. Τη δεύτερη φορά είχα σχέδιο γιατί πίστευα ότι καταλάβαινα τον καιρό. Δεν τον είχε καταλάβει όμως ο περίγυρός μου, η χώρα μου. Έκανα την προσπάθειά μου αλλά ήταν ατελέσφορο και είπα δε θα το ξανακάνω. Το επάγγελμά μου, άλλωστε, είναι σκηνοθέτης, δεν είναι διευθυντής. Δε μ’ αρέσει να είμαι διευθυντής. Ωστόσο, τώρα μου φαίνονται πιο ώριμες οι συνθήκες για να συμβεί αυτό που τότε το πίστευα μόνο ως δυνατότητα. Και η Πάτρα είναι μια πόλη με περισσότερες προοπτικές από ό,τι άλλες πόλεις. Δε θέλω να φανώ κόλακας, αλλά πιστεύω ότι μέσα στα ερχόμενα χρόνια η Πάτρα έχει περισσότερες προοπτικές από την Αθήνα.
- Είναι διαφορετικά τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. απ’ ό,τι τα αφήσατε; Τώρα τι συναντήσατε εδώ; Ήταν δυσάρεστη έκπληξη;
Όχι, καθόλου. Αντιθέτως. Στην Πάτρα ήταν ευχάριστη η έκπληξη. Κι αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που λειτουργεί και με τα οικονομικά της Πάτρας που είναι εύρωστα. Αλλά, κυρίως, έχει να κάνει και με τους εργαζόμενους. Οι υπάλληλοι ξέρουν πάρα πολύ καλά να λειτουργούν τον Οργανισμό. Πριν αναλάβω, είχαμε κάνει την παραγωγή της Φουέντε Οβεχούνα. Παράλληλα, ετοιμαζόταν και η Τρελή του Σαγιό, η Ελίζα και συν τοις άλλοις υπήρχαν καθημερινές υποχρεώσεις. Δεν είχα την παραμικρή δυσκολία.
- Πολλοί έλεγαν πως το Φουέντε Οβεχούνα είναι ο προθάλαμος της θητείας σας στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Έχει βάση αυτό; Ήταν αναγνωριστική του τοπίου αυτή η συνεργασία – ένα είδος προετοιμασίας;
Κοίταζα τις συνθήκες του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Έχω και την εμπειρία και τη δυνατότητα. Αυτό δε σημαίνει ότι το κοίταζα επί σκοπού ή από σκοπό. Ξέρω ότι ακουγόταν πως θα έρθω σαν διευθυντής ήδη από το καλοκαίρι. Μέχρι την τελευταία στιγμή, πάντως, που υπέβαλα την αίτηση -και ήμουν ο τελευταίος- όχι, δεν το είχα αποφασίσει. Δε μου αρέσει το “διευθυντιλίκι”. Δηλαδή, θα αναλάμβανα, μόνο αν έβλεπα την προοπτική ότι μπορώ να κάνω κάτι.
- Τι σκοπεύετε, λοιπόν, να κάνετε; Γνωρίζετε ήδη αρκετά καλά το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και έχω την αίσθηση ότι έχετε καταλάβει και αρκετά πράγματα για την πόλη.
Όχι, γνωρίζω μόνο τρεις – τέσσερις δρόμους. Δεν ξέρω κανέναν άνθρωπο από την Πάτρα -πλην ελαχίστων.
- Ωστόσο, καλείστε να αποφασίσετε. Άρα, τι στόχους θα βάλετε με αυτά που ξέρετε μέχρι τώρα; Θα είναι καλλιτεχνικοί οι στόχοι;
Όχι, οι καλλιτεχνικοί στόχοι έχουν νόημα -πλέον- για μένα όταν μπορούνε να σταθούνε κάτω από μια προμετωπίδα. Θέλω να “ζω” με τους ανθρώπους, θέλω να είμαι χρήσιμος στους ανθρώπους. Μπορεί να ακούγεται ηθικό ή ηθικολογικό, αλλά δεν μπορώ πια να κάνω παράσταση που δεν επικοινωνεί με τους ανθρώπους, που δεν είναι χρήσιμη.
- Να υποθέσω ότι αυτός θα είναι ένας βασικός στόχος, λοιπόν.
Ο μόνος. Μια υποκατηγορία είναι να κατανοήσει η πόλη ότι δεν ξοδεύεται άσκοπα για το θέατρο. Ότι το θέατρο μπορεί να αποτελέσει έναν ανταποδοτικό παράγοντα. Υλικά και πνευματικά, αλλά και μέσα από τη διαδικασία επαφών με άλλες πόλεις, άλλες χώρες.
- Έχετε σχεδιάσει κάτι συγκεκριμένο;
Προσπαθώ.
- Προς τα πού το βλέπετε;
Προς τη Δύση. Η πόλη είναι χτισμένη με βιτρίνα προς τη Δύση. Το μαγαζί κοιτάζει προς τα δυτικά. Άρα περιμένει πελάτες από κει.
- Και συνεργάτες -με μια ευρεία έννοια;
Ναι.
- Θα δούμε κάτι από τα σχέδιά σας μέχρι τον Ιούνιο; Ή θα πάμε από του χρόνου;
Όχι, δεν μπορώ να περιμένω. Θα κάνω παράσταση το καλοκαίρι.
- Έχετε αποφασίσει τι;
Βέβαια, αλλά δεν θα σας το πω (γέλια). Το Μάρτη θα έχω όλο το πρόγραμμα έως του χρόνου τον Ιούνιο.
- Η θητεία σας μέχρι πότε είναι;
Ως το Δεκέμβριο του 2019.
- Σε αυτό το διάστημα πιστεύετε ότι θα προλάβετε να πετύχετε τους στόχους σας;
Όχι.
- Γενικά, πιστεύετε ότι είναι αρκετό αυτό το διάστημα για να υλοποιήσει ένας Καλλιτεχνικός Διευθυντής κάποιους στόχους;
Όχι, δεν πιστεύω ότι είναι αρκετό, γι’ αυτό δε θα δουλέψω σαν Καλλιτεχνικός Διευθυντής. Εγώ θα κάνω τη δουλειά που πρέπει αυτή τη στιγμή να γίνει. Ποια είναι αυτή: Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. κλείνει τριάντα χρόνια κι εγώ ήρθα εδώ για να “τραβήξω τη γραμμή”. Να κάνω το λογαριασμό τριάντα χρόνων, να μαζέψω όλα τα καλά που γίνανε, να εξετάσω τα λάθη και να βάλω τα θεμέλια για το καινούργιο. Ελπίζω, λοιπόν, ότι την 1η Ιανουαρίου 2020 που θα κάνω μια πρεμιέρα τότε -και θα είναι η τελευταία δικιά μου- να παραδώσω το θέατρο σε έναν νέο άνθρωπο που θα πάρει στα σοβαρά το θέμα και τον τρόπο που θα έχει γίνει εκείνη η παράσταση, τα πράγματα που θα έχουν γίνει ως τότε, να τα συνεχίσει και να πάει την Πάτρα στον 21ο αιώνα. Εγώ θα είμαι η γέφυρα.
- Πώς σκοπεύετε να δουλέψετε για να πετύχετε αυτά που θέλετε; Με συνεργασίες; Θα εμπλέξετε ευρύτερα την πόλη σε αυτό;
Ναι, προσπαθώ αυτή τη στιγμή να κάνω μια χαρτογράφηση της πόλης, να έρθω σε επαφή με την πνευματική κίνηση της πόλης, να ζητήσω τη συνεργασία τους και να προσπαθήσω να κάνω ένα πρόγραμμα που νομίζω ότι θα μπορέσει να φέρει την πόλη κοντά στο θέατρο και να την κάνει και πιο ευχαριστημένη.
- Θα συμπεριλάβετε τους Πατρινούς ηθοποιούς;
Όχι μόνο. Τους πάντες θέλω. Θέλω τους ηθοποιούς, τους σκηνοθέτες, τους συγγραφείς, τους μουσικούς, στους σκηνογράφους και όποιος με ακούει ας έρθει. Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν όλοι ασφαλώς. Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι βάζω κριτήριο. Δεν υπάρχουν κριτήρια μεταξύ καλλιτεχνών. Υπάρχουν διαδικασίες. Κάποια στιγμή μπορεί να χρειάζεται ο ένας που μπορεί να διευκολύνει ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Δεν εννοώ μέσα από φιλίες ή κολλεγιές. Εγώ, ούτε έκανα κάποιον καλλιτέχνη ούτε μπορώ να ακυρώσω κάποιον ως καλλιτέχνη. Ένας περαστικός είμαι που το σχέδιό μου είναι να έρθω σε επαφή με όλους. Θέλω να είναι κοντά όλοι, κάποιοι θα χρησιμοποιηθούν, κάποιοι πιθανώς όχι. Ίσως να θεωρήσουν τον εαυτό τους αδικημένο, αλλά η δική μου πρόθεση δεν είναι αυτή. Δεν μπορώ να κρίνω εγώ τους καλλιτέχνες. Βλέπω μόνο μέσα από τις δικές μου ελλείψεις ή τη διορατικότητα ποιος μπορεί να εξυπηρετήσει τι. Δεν είμαι η Δευτέρα Παρουσία.
- Είστε, όμως, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του βασικού θεατρικού φορέα της πόλης.
Δεν είμαι αυθεντία. Ο 21ος αιώνας έρχεται στην ιστορία του κόσμου για να σβήσει την έννοια της αυθεντίας. Αυτός ο αιώνας δε θα έχει αυθεντίες. Πολύ γρήγορα θα καταργηθούν ακόμα και τα Νόμπελ. Ο 21ος αιώνας είναι πιο ανθρώπινος αιώνας. Είναι πληθυντικός αριθμός. Θα είναι ο αιώνας των πολλών.
- Γοητευτικό σενάριο…
Δεν είναι γοητευτικό, είναι αναγκαίο και αυθεντικό. Σήμερα όσοι αισθάνονται δυστυχισμένοι είναι αυτοί που δεν μπορούν να αντέξουν αυτό ακριβώς που έχει αρχίσει να γίνεται: τους πολλούς. Όσοι επιμένουν στη μοναδικότητά τους είναι δυστυχισμένοι.
- Η τωρινή Δημοτική Αρχή, που υποστηρίζεται από το ΚΚΕ, έχει δείξει πως θέλει ένα θέατρο πιο λαϊκό, πιο ανοιχτό στον κόσμο, φιλοδοξώντας και πετυχαίνοντας σε μεγάλο βαθμό να φέρει στο θέατρο κόσμο που δεν είχε ξαναπάει. Δέχεται, ωστόσο, έντονα κριτική από τα τοπικά Μέσα ως προς τον τρόπο που προσπαθεί να το πετύχει αυτό, δηλαδή την επιλογή των έργων ή και των προσώπων σε κάποιες περιπτώσεις, που προωθούν το σοσιαλιστικό ιδεώδες.
Εννοείτε και το Φουέντε Οβεχούνα;
- Ναι, και το Φουέντε Οβεχούνα.
Μα το Φουέντε Οβεχούνα είναι ένα έργο που γράφτηκε το 1500, δεν υπήρχε τότε σοσιαλιστικό ιδεώδες.
- Όχι, αλλά προβάλλει τη λαοκρατία και -προσωπικά- δεν το λέω για αρνητικό.
Δεν προβάλλει καμιά λαοκρατία. Μια λαϊκή εξέγερση είναι η παράσταση. Τα Κόμματα θέλουν επαναστάσεις, όχι εξεγέρσεις. Η έννοια δικαιοσύνη ανήκει σε κάποιο κόμμα; Αν αυτό που προβάλλουν τα έργα που επιλέγει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. τα τελευταία χρόνια είναι το δίκιο των πολλών, τι κακό υπάρχει σε αυτό;
- Η δική σας αντίληψη ταυτίζεται με την άποψη της Δημοτικής Αρχής;
Το λέτε κάπως για κακό αυτό… Λαϊκό θέατρο, άρα κατώτερης ποιότητας… Οι επιλογές των έργων που έχει κάνει ως τώρα είναι αριστουργήματα.
- Πολλοί Καλλιτεχνικοί Διευθυντές έως σήμερα είχαν αποκλείσει τους Πατρινούς καλλιτέχνες από το ΔΗΠΕΘΕ. Εσείς με τις επιλογές σας για το Φουέντε Οβεχούνα δείξατε ότι θέλετε να δουλέψετε μαζί τους.
Οι Πατρινοί ηθοποιοί είχαν εξαιρετική απόδοση στην παράσταση και υπήρχαν και παιδιά που έπαιζαν πρώτη φορά και έπαιξαν πολύ καλά, δεν προδόθηκαν. Δεν τους άφησε κανείς ακάλυπτους να φανεί η απειρία τους, η άγνοιά τους. Ήταν ένας συγκερασμός ηλικιών, γενεών, αντιλήψεων που πραγματικά δημιούργησε ένα πλήρες ανσάμπλ, κάτι που δεν γίνεται ούτε από το Εθνικό. Ένα μεγάλο Κρατικό Θέατρο φαίνεται από τη σύνθεση του θιάσου. Κι εδώ υπήρχε μια ιδανική σύνθεση.
- Η Δραματική Σχολή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. έχει ήδη αρχίσει να βγάζει απόφοιτους οι οποίοι κάνουν την παρουσία τους αισθητή στην πόλη. Σκέφτεστε κάποια πιο οργανωμένη κίνηση προκειμένου να μπορέσουν να προσφέρουν ουσιαστικά στο θέατρο της Πάτρας;
Θα τους δω όλους. Όσο μπορώ. Όσο μου επιτρέπει η ηθική μου.
- Τι σημαίνει αυτό;
Καμιά φορά υπάρχουν έξυπνες ιδέες που είναι ανήθικες. Έξυπνη ιδέα ήταν να φτιάξεις την ατομική βόμβα, αλλά ήταν ανήθικη. Εγώ θα συμβούλευα τους νέους να προσέχουν διπλά αυτούς που τους λένε καλά λόγια, όπως τα τελευταία χρόνια ακούγονται από την κεντρική εξουσία -το Φεστιβάλ Αθηνών για παράδειγμα. Μιλάει για τους νέους, “βήμα στους νέους” κτλ. Αυτό μοιάζει σαν αυτό που συνέβαινε πάντα στα προεόρτια των παγκόσμιων πολέμων. Κολάκευαν τους νέους για να τους στείλουν μετά στα πεδία της μάχης. Φοβάμαι όλους αυτούς που αποφασίζουν για μένα χωρίς εμένα. Οι νέοι θα βρουν το δρόμο μόνοι τους. Εγώ είμαι ο τελευταίος που μπορεί να τους κρίνει και ο τελευταίος που μπορεί να τους βοηθήσει. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τους παραχωρήσω τη θέση μου.
- Σ’ αυτή την εποχή που είναι κάπως δύσκολη, τουλάχιστον όσον αφορά τα οικονομικά και τα επαγγελματικά, πιστεύετε ότι μπορούν να βρουν μια διέξοδο;
Η επιβίωση, η ύπαρξη είναι πολύ μεγάλες δυνάμεις. Είναι πιο μεγάλες δυνάμεις κι απ’ το χείμαρρο. Το χείμαρρο δεν τον ρωτάμε αν μπορεί να ρίξει το σπίτι. Μέσα στην ανάγκη του να περάσει, το ρίχνει το σπίτι και δεν το καταλαβαίνει. Έτσι θα συμβεί. Έτσι συνέβη πάντα στις ιστορικές περιόδους. Δεν χρειάζεται να βοηθήσουμε τους νέους γιατί είναι ψευδές. Έτσι κι αλλιώς, το αύριο είναι πάντα καλύτερο από το χθες. Και ο αυριανός άνθρωπος θα είναι πολύ καλύτερος από μένα. Εγώ είμαι πιο καλός από τη μαμά μου και η κόρη μου πιο καλή από εμένα. Είναι φυσικός νόμος. Είμαι βλαξ αν νομίζω ότι είμαι γενναιόδωρος όταν παραχωρώ.
- Το ερασιτεχνικό θέατρο στην Πάτρα είχε αντικαταστήσει για χρόνια τις επαγγελματικές παραστάσεις. Υπάρχουν πολλές ομάδες και πάρα πολύς κόσμος που ασχολείται με αυτό. Πιστεύετε ότι πρέπει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. να πάρει κάποιες πρωτοβουλίες προκειμένου το ερασιτεχνικό θέατρο να παίξει το ρόλο που του αναλογεί;
Αυτή τη στιγμή τα όρια του επαγγελματικού και του μη επαγγελματικού θεάτρου είναι δυσδιάκριτα. Σήμερα, είμαστε σε μια μετάβαση: αλλάζει η εποχή, αλλάζει η κοινωνία. Άρα και το θέατρο περνάει σε μια άλλη διαδικασία. Σήμερα δεν υπάρχουν χρήματα για να πληρώνονται όλοι οι ηθοποιοί. Επομένως, και το επάγγελμά του αλλάζει. Ποιο είναι το όριο που διαχωρίζει κάποιον σε επαγγελματία και ερασιτέχνη; Η φοίτηση σε μια σχολή. Μα η φοίτηση σε μια σχολή δεν προσδίδει ούτε θαυμαστές γνώσεις ούτε θαυμαστές ιδιότητες. Έχω δει πάρα πολλούς που τους χαρακτηρίζετε ερασιτέχνες, οι οποίοι σαράντα χρόνια, κάθε χρόνο, κάνουν μια παράσταση και έχουν μια καλύτερη ανταπόκριση και ανταπόδοση προς το κοινό. Εγώ θα έλεγα ότι πλέον υπάρχει το συντεταγμένο και το μη συντεταγμένο θέατρο. Όμως, οι άνθρωποι που αγαπούν το θέατρο και πηγαίνουν στο θέατρο είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που μπορεί να χωρέσει ένα συντεταγμένο θέατρο. Το μη συντεταγμένο είναι αυτό που δεν επιχορηγείται, αυτό που δεν έχει πρόσβαση στα ΜΜΕ, αυτό που δεν μπορεί να ορθώσει τη φωνή του και να επηρεάσει κόσμο. Εκεί, όμως, μπορεί να κρύβονται ταλέντα. Ή μπορεί να κρύβονται πολύ μεγαλύτερες αξίες καλλιτεχνικής υπόστασης από ό,τι υπάρχουν στο συντεταγμένο. Άρα έχουν υποχρέωση να κάνουν θέατρο πειρατικά, λαθραία και να ελπίζουν.
- Κάποιες δομές που έχει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., θα τις διατηρήσετε; Το Άρμα Θέσπιδος για παράδειγμα;
Όλες. Και θα προσθέσω ακόμη μία σκηνή. Μία σκηνή που θα στοχεύει προς το μέλλον. Εκεί θα μπουν οι βάσεις του καινούργιου θεάτρου. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι ψάχνω να βρω χώρο και ότι εκεί για την επόμενη χρονιά θα γίνουν μόνο ελληνικά κείμενα. Δεν μπορεί να υπάρξει σπουδαίο θέατρο αν δεν κοιτάξει το παρελθόν του, αν δεν αγαπήσει τη γραμματεία του και αν δεν ποντάρει σε καινούργια κείμενα. Και λέω κείμενα, όχι έργα. Μπορεί να γίνει παράσταση με ένα ποίημα, με ένα μυθιστόρημα. Μπορεί να κάνω μια παράσταση μόνο με γνωμικά, με παροιμίες, με δημοτικά ποιήματα. Το Διγενή Ακρίτα, τον Εθνικό Ύμνο… -ένα άλλο μεγάλο όνειρο που έχω. Έχω κάνει τη Γυναίκα της Ζάκυθος, έχω κάνει τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, καιρός να κάνω και τον Εθνικό Ύμνο.
- Μιας και αναφέρατε τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, ο Δήμος Αβδελιώδης έχει επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού για τους Ελεύθερους Πολιορκημένους σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας. Αυτό έγινε πριν γίνεται εσείς Καλλιτεχνικός Διευθυντής. Θα το δούμε;
Δεν ξέρω ακριβώς τη συμφωνία. Αν γίνει, ναι.
- Συνεργασία με το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου θα επιδιώξετε;
Είναι υποχρέωσή μου. Έχουμε ήδη κάνει συζητήσεις και είναι όλοι πρόθυμοι να βοηθήσουν. Είναι κουτό, δύο πνευματικοί οργανισμοί να μη συνεργάζονται. Πρέπει να σας πω ότι αυτό δε συμβαίνει μόνο στην Πάτρα. Ούτε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος έχει σύνδεση με το Πανεπιστήμιο.
- Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι;
Δεν υπάρχουν γενικεύσεις, υπάρχουν πρόσωπα. Όταν λοιπόν συναντιούνται πρόσωπα οι δεσμοί δυσκολεύουν. Όταν οι θεσμοί και οι οργανισμοί λειτουργούν σαν οργανισμοί, παραμερίζονται τα πρόσωπα και όλα πηγαίνουν καλά. Όλο μου το σχέδιο έχει να κάνει με το μηδενισμό του προσώπου. Δεν πιστεύω σε κανέναν μάγο πρίγκιπα.
- Το Όπερα Στούντιο θα το συνεχίσετε;
Αναμφίβολα. Ξέρω ότι οι νέοι αγαπούν περισσότερο το μουσικό θέατρο από το θέατρο πρόζας. Ξέρω ότι η Πάτρα έχει μουσική παράδοση. Είχε πάντοτε μεγάλες ορχήστρες, ορχήστρες εγχόρδων, μαντολινάτες. Άρα είναι μέσα στα προσδοκώμενα της πόλης. Η όπερα παντού ανθίζει. Θα ήταν τρελό να βρω κάτι έτοιμο, τουλάχιστον δομικά, και να μην το χρησιμοποιήσω.
- Πέρυσι, με το κόψιμο ενός έτους από τη Σχολή είχαν ακουστεί πολλά σενάρια περί σταδιακού κλεισίματος. Οι φετινές εισαγωγικές εξετάσεις διέψευσαν προς το παρόν τα εν λόγω σενάρια. Εσείς πιστεύετε ότι πρέπει να συνεχίσει; Έχει λόγο ύπαρξης σε μια πόλη σαν την Πάτρα;
Γιατί όχι; Παντού υπάρχουν δραματικές σχολές, σε όλες τις πόλεις του κόσμου.
- Υπάρχει και ο αντίλογος. Ότι, για παράδειγμα, βγαίνουν πάρα πολλοί ηθοποιοί.
Αυτό δεν είναι πρόβλημα της Πάτρας, είναι πρόβλημα του Κράτους. Δε θα το λύσει η Πάτρα. Σαφώς και πρέπει να υπάρχει. Έχω σχέδιο για τη Δραματική Σχολή. Ξέρετε πότε η Πάτρα θα μπορέσει να έχει σημαντικό θέατρο; Όταν όλοι οι ηθοποιοί, όλοι οι σκηνοθέτες που συμμετέχουν και εργάζονται στο θέατρο είναι Πατρινοί. Τότε θα γίνει ένα σημαντικό ευρωπαϊκό ανσάμπλ. Και σήμερα, σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία δεν υπάρχουν πρωτεύουσες κρατών. Υπάρχουν πρωτεύουσες των προσδοκιών μας. Εκεί που μπορώ να πραγματώνω τα όνειρά μου είναι η πρωτεύουσα του κόσμου.
Μπορεί η Πάτρα να το πετύχει αυτό;
Μόνο η Πάτρα μπορεί να το πετύχει αλλά δεν το έχει καταλάβει. Αυτή η πόλη έχει προοπτικές. Η Πάτρα μπορεί να αποτελέσει αυτόνομη διαδικασία. Πιστεύω στην Πάτρα. Εγώ δεν ήθελα να γίνω διευθυντής, η Πάτρα με ξεσήκωσε.
- Τι να σας ευχηθώ για τη θητεία σας; Να τα πετύχετε όλα αυτά;
Δεν μπορώ να τα πετύχω σε δύο χρόνια.
- Να βάλετε το λιθαράκι σας;
Ούτε αυτό μπορώ. Να βάλω ένα καλό θεμέλιο. Θα κάνω το οργανόγραμμα λειτουργιών του θεάτρου, θα δώσω κατεύθυνση σε αυτές τις σκηνές, θα δώσω κατεύθυνση στη Σχολή και θα φύγω.
- Σας το εύχομαι.
Και ελπίζω ο επόμενος από μένα να είναι Πατρινός.
- Έτσι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει;
Ναι, το πιστεύω. Και πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν. Που έχουν και τη γνώση και την εμπειρία. Απλώς δεν ξέρουν ότι είναι έτοιμοι για να το κάνουν…
Latest posts by Έλενα Αλεξανδράκη (see all)
- O Οιδίποδας του Bob Wilson στην Επίδαυρο και το Θέατρο των Εικόνων - June 27, 2019
- Ο Ορέστης από το ΚΘΒΕ σε ένα μεταιχμιακό εργοτάξιο - September 2, 2018
- Ένας επίπεδος Αγαμέμνων από τον Τσέζαρις Γκραουζίνις - August 27, 2018
