του Δημήτρη Καλαντζή.
Η εθνική αντι-ναρκωτική πολιτική στα χρόνια της οικονομικής κρίσης συμπυκνώνεται στη φράση «να… κρύψουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι», να κάνουμε δηλαδή ότι δεν υπάρχει. Τα προγράμματα απεξάρτησης περιορίστηκαν, η χορήγηση μεθαδόνης (χωρίς συμβουλευτική) κατήντησε «συμπληρωματική» της χρήσης άλλων ναρκωτικών ή αντικείμενο εμπορίας, οι κινητές μονάδες και η «βοήθεια στο δρόμο» έγινε περίπου εθελοντική υπόθεση και η θεωρία ότι τα ναρκωτικά… «ε, δεν είναι και τόσο κακά όσο η πραγματικότητα», σχημάτισαν έναν εκρηκτικό συνδυασμό παραγόντων εξάπλωσης της χρήσης ουσιών, που σε συνδυασμό με το χαμηλό κόστος των «λαϊκών» ναρκωτικών (1 -2 ευρώ η δόση), οδήγησε στην απόλυτη αμηχανία του κράτους, των θεσμικών οργάνων, της αυτοδιοίκησης αλλά και των ίδιων των τοπικών κοινωνιών που καλούνται να σηκώσουν ένα δυσανάλογο με τις δυνάμεις τους βάρος.
Απόρροια της πολιτικής του «κρύβω κάτω από το χαλάκι» ήταν ο πολλαπλασιασμός των σημείων πώλησης ναρκωτικών στην Αθήνα με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη δημιουργία «ελεύθερης ζώνης πώλησης και διακίνησης ναρκωτικών» στο νότιο τμήμα του Πεδίου του Άρεως και την οδό Μαυρομματαίων.
Το μεγαλύτερο Πάρκο της Αθήνας, ένας χώρος πρασίνου για τη χαλάρωση χιλιάδων κατοίκων των γύρω πυκνοδομημένων περιοχών, εκχωρήθηκε με την ανοχή – αν όχι τη βούληση – της Αστυνομίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο εμπόριο ναρκωτικών. Ηρωίνη, κοκαΐνη, σίσα και κάθε είδος χημικού παρασκευάσματος (συνήθως άθλιας ποιότητας) πωλείται σε περαστικούς συστηματικούς και ευκαιριακούς χρήστες α-προ-κα-λυ-πτα. Η χρήση γίνεται επί τόπου πάνω σε παγκάκια, πεζούλια και αγάλματα ή «πακετάρεται» για το σπίτι. Το εμπόριο είναι τόσο καλά οργανωμένο και καταμερισμένο που σπάνια ξεσπούν διαμάχες μεταξύ των διακινητών για το «ποιος θα πάρει τον πελάτη» – άλλωστε «δουλειά» υπάρχει για όλους…
Στις διαμαρτυρίες των κατοίκων, η Αστυνομία απαντά «και που να τους πάμε;», το υπουργείο Υγείας ότι δεν διαθέτει κονδύλια, η Περιφέρεια Αττικής ότι ΘΑ χρηματοδοτήσει κάποιο πρόγραμμα με street workers, ενώ η προφανής (ή μήπως βολική;) αδυναμία συνεννόησης των φορέων μεταξύ τους παγιώνει την στρουθοκαμηλική «ανευθυνότητα».
Όσο ο… «μουντζούρης» δεν μένει στα χέρια κάποιου συγκεκριμένου, όλοι μπορούν να αποποιούνται τις ευθύνες τους. Όχι όμως για πάντα…
Οι δημόσιες παρεμβάσεις των καθηγητών της Νομικής Σχολής και του Δημάρχου Αθηναίων, ανεξάρτητα από τις ευθύνες και των ίδιων, δείχνουν μία τάση διαχωρισμού από τη βολική «συν-ανευθυνότητα».
Και όσο περισσότεροι θεσμοί διαχωρίσουν τη θέση τους, τόσο πιο επικίνδυνο θα είναι για τους υπόλοιπους να μείνουν με τον… «μουντζούρη» στο χέρι.
Και αυτό ίσως τους αναγκάσει – επιτέλους – να δράσουν…
Ακολουθούν η ανοιχτή επιστολή των 93 καθηγητών της Νομικής Σχολής για τα Ναρκωτικά και η επιστολή Καμίνη προς των πρωθυπουργό για το ίδιο θέμα.
Επιστολή διαμαρτυρίας 93 καθηγητών της Νομικής Σχολής προς την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών, τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη, τον αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας, τον διοικητή του Α.Τ. Εξαρχείων, τον δήμαρχο Αθηναίων, τον υπουργό Παιδείας, τον υπουργό Δικαιοσύνης.
«Έχοντας εξαντλήσει κάθε άλλη οδό, οι καθηγητές της Νομικής Σχολής είμαστε αναγκασμένοι να προβούμε σε αυτή τη δημόσια διαμαρτυρία και να επιστήσουμε την προσοχή όλων για τη συνεχιζόμενη κατάσταση βαριάς παρανομίας στο κτίριο και τον περιβάλλοντα χώρο της Σχολής, δίπλα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Καθημερινά τελούνται στον χώρο αξιόποινες πράξεις (διακίνηση και χρήση ναρκωτικών ουσιών, απειλές, σωματικές βλάβες και εξυβρίσεις), κάποιες εκ των οποίων έχουν κακουργηματικό χαρακτήρα. Απευθύνουμε ύστατη έκκληση προς όλες τις αρμόδιες αρχές για την αντιμετώπιση αυτού του απαράδεκτου και χρόνιου φαινομένου παρανομίας ακριβώς δίπλα στον χώρο, όπου διδάσκεται το Δίκαιο και σπουδάζουν οι αυριανοί δημόσιοι λειτουργοί, δικαστές και δικηγόροι της χώρας. Η κατάσταση θέτει σε κίνδυνο την υγεία, την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια των φοιτητών, των διδασκόντων και όλων των εργαζομένων, προσβάλλει δε την ίδια την ιστορία της Νομικής Σχολής.
Εδώ, όπου άλλοτε δόθηκαν αγώνες για τη δημοκρατία και την ελευθερία, επιβιώνει και μακροημερεύει ένα άντρο παρανομίας, όπου δρουν άτομα ξένα προς την ακαδημαϊκή κοινότητα. Διαμαρτυρόμαστε για την απραξία της Πολιτείας, η οποία ανέχεται την κατάσταση, παντελώς αναντίστοιχη με την προσφορά και το έργο που επιτελείται στο παλαιότερο ΑΕΙ της πατρίδας μας.
Από το 2012 έχουμε καταθέσει μηνυτήρια αναφορά προς τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ζήτημα εξαιρετικής φύσης που πρέπει να αντιμετωπισθεί κατ’ απόλυτη προτεραιότητα. Έκτοτε, έχουμε προσφύγει με κάθε μέσο σε όλες τις αρμόδιες αρχές: καταγγελίες, επιστολές, επισκέψεις, προφορικές και έγγραφες διαμαρτυρίες στην Εισαγγελία Αρείου Πάγου (2015, 2016, 2017), στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (2015), στη Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής (2016, 2017) και στον δήμο (2015, 2016, 2017). Η ανταπόκριση ήταν μηδαμινή. Διαμαρτυρόμαστε για την ακατανόητη αδράνεια των αρμοδίων και τη διαχειριστική μετάθεση ευθυνών, ενώ το ζήτημα αφορά τα παιδιά όλων μας. Από τύχη και μόνο δεν έχουμε θρηνήσει θύματα και δεν έχουν γίνει βαρύτερες συμπλοκές ή θανατηφόρα επεισόδια σε βάρος φοιτητών μας. Διαμαρτυρόμαστε ως ακαδημαϊκοί δάσκαλοι για τη χείριστη παιδαγωγική του φαινομένου, την παιδαγωγική της ανοχής της παρανομίας. Διαμαρτυρόμαστε για τη διαστροφή της έννοιας του ασύλου, το οποίο δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για την παράνομη συγκάλυψη κακουργηματικών πράξεων που καθημερινά τελούνται εντός και εκτός του κτιρίου της Νομικής Σχολής. Διαμαρτυρόμαστε για την έλλειψη ουσιαστικής και οργανωμένης προστασίας των πλέον δυστυχούντων συνανθρώπων μας, των θυμάτων των εμπόρων ναρκωτικών.
Δηλώνουμε ότι, εάν δεν ληφθούν μέτρα ΤΩΡΑ και δεν αντιμετωπισθεί το φαινόμενο από την Πολιτεία, θα υποχρεωθούμε να προστατεύσουμε την ασφάλεια και την υγεία των φοιτητών μας και να περιφρουρήσουμε το κύρος της Σχολής μας, λαμβάνοντας κάθε μέτρο, ακόμη και επώδυνο αν χρειαστεί. Διαμηνύουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι αν οι αρμόδιοι σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τη Νομική Σχολή στην τύχη της, αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το πράξουν τα μέλη της».
Η επιστολή του Δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη προς τον πρωθυπουργό.
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Η δημόσια διακίνηση και χρήση ναρκωτικών στην Αθήνα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Κεντρικές γειτονιές έχουν μετατραπεί σε χώρους εμπορίας ναρκωτικών.
Στους δρόμους συνάνθρωποί μας κάνουν χρήση ναρκωτικών μπροστά στα μάτια των περαστικών.
Δεδομένου ότι με βάση τον ισχύοντα νόμο 4139/2013, προεδρεύετε της Διυπουργικής Επιτροπής για το Εθνικό Σχέδιο Δράσης κατά των Ναρκωτικών, στην οποία συμμετέχει και ο Εθνικός Συντονιστής Αντιμετώπισης των Ναρκωτικών, και μετά τα όσα συζητήσαμε στην προ ενός έτους μεταξύ μας συνάντηση, σας επισημαίνω ότι δυστυχώς η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται.
Διαπιστώνω ότι το υπουργείο Υγείας στερείται κάθε σχεδίου για την αντιμετώπιση της κατάστασης, ενώ η πολιτική ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας δείχνει εντελώς απρόθυμη να ασκήσει τα καθήκοντά της.
Η καταπολέμηση της ουσιοεξάρτησης δεν είναι ένα μονοδιάστατο πρόβλημα. Είναι ζήτημα κοινωνικής πολιτικής, είναι ζήτημα δημόσιας υγείας, είναι ζήτημα ασφάλειας. Απαιτεί στενή και αξιόπιστη συνεργασία των υπουργείων Υγείας, Προστασίας του Πολίτη και Δικαιοσύνης.
Ο δήμος Αθηναίων ασκεί στο ακέραιο την περιορισμένη αρμοδιότητά του στο επίπεδο της πρόληψης, συνεργαζόμενος συστηματικά με δημόσιους φορείς και φορείς της κοινωνίας των πολιτών, οι οποίοι διαθέτουν τεχνογνωσία και εξειδίκευση σε θέματα ουσιοεξάρτησης.
Ειδικότερα, ο δήμος συνεργάζεται με την Περιφέρεια Αττικής, τον ΟΚΑΝΑ, το ΚΕΘΕΑ και αξιόπιστες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, καταδεικνύοντας την ανάγκη να περνάμε από τα λόγια στην πράξη.
Το ίδιο καλούμε να πράξουν και τα αρμόδια υπουργεία.
- Όπως συμβαίνει και σε άλλες πόλεις της χώρας, να επιτραπεί η διάθεση υποκατάστατων μόνο στα νοσοκομεία και όχι σε χώρους στο κέντρο της πόλης. Δυστυχώς, προσφάτως ο ΟΚΑΝΑ έθεσε ξανά σε λειτουργία τα κέντρα χορήγησης μεθαδόνης στην οδό Καποδιστρίου και στην Γ’ Σεπτεμβρίου.
- Να θεσμοθετηθούν χώροι ιατρικώς επιτηρούμενης χρήσης.
- Η Ελληνική Αστυνομία να προστατεύσει τους πολίτες από το οργανωμένο εμπόριο ναρκωτικών και να απελευθερώσει τις γειτονιές της πόλης από τους στυγνούς εγκληματίες που τις έχουν μετατρέψει σε χώρους θανάτου.
Σε αυτή τη διεκδίκηση του αυτονόητου είμαστε όλοι μαζί. Σύμμαχοι για να ξαναδώσουμε στις γειτονιές μας την ανάσα που έχουν ανάγκη.
Την παρούσα επιστολή προσυπογράφουν τα μέλη της πρωτοβουλίας που συγκροτήσαμε πρόσφατα στο Δημαρχείο της Αθήνας, τα ονόματα των οποίων μπορείτε να βρείτε στο συνημμένο αρχείο.
Με εκτίμηση,
Γιώργος Καμίνης
Την επιστολή προσυπογράφουν:
- Γιάννα Αλιβιζάτου -Δικηγόρος
- Γιώργος Αρμένης – Σκηνοθέτης -Ηθοποιός
- Ντίνος Αυγουστίδης -Ηθοποιός
- Ορφέας Αυγουστίδης – Ηθοποιός
- Αρετή Γεωργιλή – Ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου
- Τάσος Γιαννόπουλος -Φοιτητής Νομικής
- Στεφανία Γουλιώτη -Ηθοποιός
- Νεφέλη Κουρή- Ηθοποιός
- Στέλιος Μάινας – Ηθοποιός
- Μένη Μαλλιώρη -Καθηγήτρια Ψυχιατρικής, Ε.Κ.Π.Α
- Κωνσταντίνα Μιχαήλ -Ηθοποιός
- Μιμή Ντενίση –Σκηνοθέτης- Ηθοποιός- Συγγραφέας
- Θανάσης Πετρίδης – Ιατρός
- Γιούλικα Σκαφιδά – Ηθοποιός
- Νίκος Σουρής – Φοιτητής Νομικής
- Αιμιλία Υψηλάντη – Ηθοποιός
- Έλενα Χαρμπίλα – Μουσικός
- Χρήστος Χωμενίδης – Συγγραφέας
Δημήτρης Καλαντζής
