«Κρατάς στα χέρια σου τον κόσμο και αυτός είναι τόσο μικρός που κάποτε θα ξανασυναντηθούμε»

της Αγγελικής Καρδαρά.

Από τότε που ξέσπασε η κρίση στη χώρα μας βρέθηκα στη δυσχερή θέση να αποχαιρετώ αγαπημένους μου φίλους που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τον τόπο τους, επειδή έχασαν τις δουλειές τους ή μειώθηκαν τόσο πολύ οι μισθοί τους που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της καθημερινότητάς τους. Το να αναγκάζεσαι να φύγεις από την πατρίδα σου απαιτεί τεράστια ψυχική δύναμη, γιατί, ό,τι κι αν λένε όσοι δεν έχουν βιώσει ανάλογες καταστάσεις, είναι πολύ δύσκολο για κάθε άνθρωπο να αφήνει τον τόπο του, την οικογένεια, τους φίλους του και ό,τι έχει χτίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή στην πατρίδα του και να ξεκινάει τη ζωή του από το μηδέν, πολλές φορές σε μια χώρα της οποίας την επίσημη γλώσσα δεν μιλάει καν. Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό και ελπιδοφόρο ότι η αξία των Ελλήνων αναγνωρίζεται στο εξωτερικό και πολλοί Έλληνες -φίλοι μας, συγγενείς, γείτονες, παλιοί συνάδελφοι- έχουν ανοίξει τα φτερά τους και διαπρέπουν διεθνώς.

Πριν από λίγο καιρό η κόρη μου και οι συμμαθητές της αναγκάστηκαν να αποχαιρετήσουν τη φίλη τους που κάνει μια νέα αρχή στο εξωτερικό. Τα παιδιά, σε μια τρυφερή ηλικία, βίωσαν μια σημαντική εμπειρία ζωής και ήρθαν αντιμέτωπα με την άλλη πλευρά της ζωής-αυτήν που απαιτεί αγώνα και τόλμη.

Ήταν, αναμφίβολα, μεγάλη συγκίνηση για όλα τα παιδιά. Το μήνυμα όμως που τους άφησε η φίλη τους ήταν τόσο δυνατό που άγγιξε όλους μας, βαθιά μέσα στην καρδιά. Αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω για αυτό, γιατί μας δείχνει ότι οι υψηλές αξίες στη ζωή θα μας κρατούν πάντα ενωμένους και θα μας δίνουν την απαραίτητη δύναμη να συνεχίσουμε τα ταξίδια μας, αναζητώντας ο καθένας τον προορισμό του.

Η «Ιθάκη» του Κωνσταντίνου Καβάφη και η πιο τρυφερή ευχή στο τέλος «Εύχομαι να ξέρεις ότι κρατάς τον κόσμο στα χέρια σου και αυτός είναι τόσο μικρός που κάποτε θα ξανασυναντηθούμε..» ήταν το μήνυμα που τους άφησε η φίλη τους, την ημέρα που έκλεισαν τα σχολεία και τους αποχαιρέτησε. Είμαι σίγουρη ότι όλα τα παιδιά θα κατανοήσουν κάποια στιγμή τη βαθύτερη σημασία του μηνύματος και το κάθε παιδί, με τον δικό του τρόπο, θα το ακολουθήσει.

Σε μια Ελλάδα που μας έχει ματώσει κάποιες στιγμές αλλά αγαπάμε πολύ, όλοι κάποτε θα ξαναβρεθούμε και στα μισά της διαδρομής, προτού φτάσουμε στον τελικό προορισμό μας, είναι βέβαιο ότι θα ξανασυναντηθούμε και σε άλλους τόπους, όπου θα πορευόμαστε με το κεφάλι ψηλά. Γιατί, ναι, κρατάμε τον κόσμο στα χέρια μας! Παρά τις αντιξοότητες και τα εμπόδια, μπορούμε να γράψουμε το μέλλον μας με τα χρώματα που αγαπάμε και να φτάσουμε στον δρόμο που αναζητεί η καρδιά μας. Θα περάσουμε από δύσβατα μονοπάτια, αλλά θα τα καταφέρουμε! Θα γεμίσουμε με εμπειρίες, θα γίνουμε πλούσιοι σε συναισθήματα, θα πέσουμε αλλά θα σηκωθούμε ξανά.

Όποιος άλλωστε τολμά και αντλεί τη δύναμη που κρύβει μέσα της η ανθρώπινη ψυχή, φτάνει στον προορισμό του. Χωρίς πάθος, χωρίς όνειρο και στόχο, χωρίς τόλμη, η ζωή τι αξία θα είχε άραγε; Και ναι ο σημερινός κόσμος που αλλάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και συχνά ανατρέπει τα δεδομένα μας, είναι στην πραγματικότητα μικρός και κάπου, κάπως, κάποτε, σίγουρα θα ξανασυναντηθούμε με όσους αγαπάμε.

Εύχομαι στους φίλους μας και σε όλους τους συνανθρώπους μας που αναγκάζονται να αφήσουν τον τόπο τους, να έχουν θάρρος, εμπιστοσύνη στην επιλογή τους, να πιστέψουν στις δυνάμεις τους και να ξεκινήσουν με χαμόγελο και πείσμα για τον προορισμό τους. Γιατί αναμφίβολα το ταξίδι και ό,τι αποκομίσεις από αυτό είναι το πιο σημαντικό… Τέλος, στα παιδιά της σημερινής Ελλάδας, είναι ίσως σκόπιμο να διδάξουμε ότι ο κόσμος αλλάζει και ταυτόχρονα να τα οπλίσουμε με δύναμη και θάρρος για αυτές τις αλλαγές. Η εκπαίδευση να τους δώσει τα εφόδια και τις δεξιότητες να ανοίξουν τα φτερά τους και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Να μη φοβηθούν. Κι αν αναγκαστούν να αποχαιρετήσουν φίλους τους που κάνουν μια νέα αρχή σε άλλη χώρα, να κρατήσουν βαθιά στο μυαλό και την καρδιά τους ότι κρατάνε τον κόσμο στα χέρια τους και ότι αυτός ο κόσμος είναι τόσο μικρός που όλοι θα βρεθούμε ξανά, γιατί με όσους αγαπάμε πραγματικά είμαστε μια μεγάλη αγκαλιά κι ας μας χωρίζουν οι χιλιομετρικές αποστάσεις.

Θα τα καταφέρουμε!

Bio
Latest Posts

Αγγελική Καρδαρά

Η Αγγελική Καρδαρά είναι Εισηγήτρια-Συγγραφέας και Εκπαιδεύτρια στο Πρόγραμμα Συμπληρωματικής εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης (E-Learning) του Κέντρου Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης (Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Φιλόλογος (με εξειδίκευση στη μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία) και Τακτική Επιστημονική Συνεργάτιδα Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος (ΚΕ.Μ.Ε.). Το θέμα της διδακτορικής διατριβής της, με Επιβλέποντα τον Καθηγητή Γιάννη Πανούση, αφορά τον ιδιαίτερο γλωσσικό κώδικα επικοινωνίας του έγκλειστου πληθυσμού. Από τον Φεβρουάριο του 2020 ανέλαβε και Επιστημονικά Υπεύθυνη του Crime & Media Lab του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος που αποτελεί Ομάδα Εργασίας για το Έγκλημα και την Απεικόνισή του στα ΜΜΕ. Έχει επάρκεια και άδεια διδασκαλίας τριών ξένων γλωσσών (αγγλικών, γαλλικών, ισπανικών). Εργάζεται στον συναρπαστικό χώρο της εκπαίδευσης, δίνει διαλέξεις και οργανώνει μαθήματα σεμιναριακού τύπου στο αντικείμενο εξειδίκευσής της «Έγκλημα & Media». Επίσης, είναι Επιστημονικά Υπεύθυνη ερευνών εγκληματολογικού, κοινωνικού και μιντιακού ενδιαφέροντος, αρθρογραφεί και συγγράφει. Έχει συγγράψει τα βιβλία: Τρομοκρατία και ΜΜΕ (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα), Όταν η ψυχή μιλάει (εκδόσεις Υδρόγειος), Φυλακή και Γλώσσα (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα), Εγχειρίδιο Εγκληματολογίας για τον Αστυνομικό και Δικαστικό Συντάκτη (εκδόσεις Παπαζήση), Σκιαγράφηση του ψυχολογικού προφίλ των εγκληματιών που απασχόλησαν τα ελληνικά ΜΜΕ (1993-2018): Criminal Profiling and Media (εκδόσεις Παπαζήση). Οι «Νέοι Παγιδευμένοι στα Παιχνίδια της Βίας: Εγκλήματα με Δράστες και Θύματα Νέους» είναι το έκτο βιβλίο της και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση.