2 χρόνια “Έγκλημα και media” και… συνεχίζουμε!

της Αγγελικής Καρδαρά.

14 Ιουλίου του 2016, μια ημέρα πριν από τα γενέθλια μου, ξεκίνησε το δημιουργικό μας ταξίδι στο postmodern. Το πρώτο μου άρθρο έφερε τον τίτλο Φυλακές: Οι «αποθήκες ψυχών» είναι απειλή για όλους.

Κλείνουμε 2 χρόνια, όπου το postmodern. gr είναι το σπίτι της αρθρογραφίας μου. Ακριβώς αυτό νιώθω! Γι’ αυτό με το σημερινό μου κείμενο θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τον Δημήτρη Καλαντζή και όλη την ομάδα του postmodern για την υπέροχη συνεργασία αλλά και την πολύτιμη ευκαιρία να γράφω ελεύθερα για θέματα που αγαπώ πάρα πολύ, με απασχολούν ερευνητικά και με προβληματίζουν εντόνως σε κοινωνικό επίπεδο.

Ευχαριστώ, επίσης, θερμά όλους όσοι μου κάνετε την τιμή να διαβάζετε τα άρθρα μου στη στήλη “Έγκλημα και Media” και συχνά μου στέλνετε τα δικά σας σχόλια, τις επισημάνσεις και τους προβληματισμούς σας, που πάντα διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον και σε αρκετές περιπτώσεις μου έχουν δώσει το έναυσμα για να ερευνήσω περισσότερο ένα θέμα και να γράψω κι άλλα άρθρα.

Συνεχίζουμε δυναμικά, με συναίσθημα πρώτα και πάνω από όλα, με αγάπη για τον Άνθρωπο και με στόχο να ενημερώσουμε με τρόπο ολοκληρωμένο και επιστημονικά τεκμηριωμένο το κοινό για θέματα εγκληματολογικού και εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος. Πάντα δίπλα στο παιδί, στον νέο αλλά και σε όλους τους συμπολίτες μας, προκειμένου να αναδείξουμε ξεχωριστές στιγμές, δημιουργικές δράσεις, μοναδικούς ανθρώπους, αλλά και να εμβαθύνουμε σε πολυσύνθετα ζητήματα, αναζητώντας το φως μέσα στο σκοτάδι… Γιατί ακόμα και στις πιο σκοτεινές πλευρές της ζωής, μπορούμε να βρούμε μια φωτεινή όψη. Αυτήν τη φωτεινή πλευρά θα συνεχίσουμε με πάθος να αναζητάμε και να διεκδικούμε, σε πείσμα των καιρών.

Έναν σημαντικό στόχο που θέτω για αυτήν τη χρονιά (2018-19) και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας είναι να καταφέρουμε μέσα από την αρθρογραφία και τις επιστημονικές δράσεις μας να περάσουμε σε ένα ευρύ κοινό σημαντικά κοινωνικά μηνύματα και να υλοποιήσουμε σκέψεις, ιδέες και προτάσεις που παρουσιάζουμε στα άρθρα. Να περάσουμε, δηλαδή, από τη θεωρία στην πράξη και η αρχή θα γίνει στις 10 Σεπτεμβρίου 2018, μέσα από μια συγκεκριμένη δράση μας που ετοιμάζουμε τους τελευταίους μήνες θα σας παρουσιάσω αναλυτικά σε επόμενο άρθρο.

Στη διάρκεια αυτών των δύο ετών ασχολήθηκα με θέματα που με προβλημάτισαν πολύ. Θα ήθελα να κάνω, συνεπώς, μια σύντομη αναφορά στη βιοαφήγηση του 16χρονου φυλακισμένου που παρουσιάσαμε στο pm στις 4-7-2018 στο πλαίσιο της δράσης που ξεκινήσαμε με τον Ομ.Καθηγητή Εγκληματολογίας, κ. Αντώνη Μαγγανά, «παρουσίαση και ανάλυση βιοαφαγήσεων εγκλείστων και συνεντεύξεων υψηλού εγκληματολογικού ενδιαφέροντος». Είναι ένα θέμα που ξεχωρίζω και θα τονίσω ότι είναι ευθύνη της οργανωμένης Πολιτείας να προστατέψει την ανηλικότητα, γιατί όταν ανήλικοι βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα, κάποιο πολύ σοβαρό λάθος κάνουμε ως κοινωνία.

Πρωταρχικό ζητούμενο, σε μια κοινωνία όπου το έγκλημα αποκτά πιο σκληρές διαστάσεις και η σύγκρουση με τον ποινικό νόμο ξεκινά σε πολύ πιο μικρές ηλικίες σε σχέση με το παρελθόν, είναι να μεριμνήσει η Πολιτεία για τα παιδιά που ζουν σε δυσλειτουργικά οικογενειακά περιβάλλοντα και εκτίθενται πολύ νωρίς σε κινδύνους. Πρωτίστως ενισχύοντας τον συμβουλευτική ρόλο του σχολείου, το οποίο όχι μόνο δεν πρέπει να στιγματίζει και να περιθωριοποιεί, αλλά πρέπει να αγκαλιάσει και να δείξει δημιουργικές διεξόδους σε όλα, ανεξαιρέτως, τα παιδιά. Ας μην ξεχνάμε ότι για κάποιους ανήλικους ο δρόμος της παρανομίας δυστυχώς καταλήγει να γίνει μονόδρομος και μόνο μέσα από την πρόληψη και την έγκαιρη παρέμβαση θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε, ουσιαστικά, αυτά τα παιδιά. Η αδιαφορία, η απάθεια ή το ενδιαφέρον όταν πια το έγκλημα έχει διαπραχθεί, είναι ανώφελα και πρέπει, επιτέλους, να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο τόσο ως προς την ενημέρωση του κοινού για τόσο σοβαρά ζητήματα, όσο και ως προς την ενίσχυση της πρόληψης στο πλαίσιο της αντεγκληματικής πολιτικής.

Ολοκληρώνοντας το σημερινό μου άρθρο, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο τραγικό γεγονός της αυτοχειρίας του έφηβου αγοριού που συγκλόνισε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Αισθάνομαι την ανάγκη να κλείσω με ένα δυνατό μήνυμα «να μην ξεχαστεί η αυτοκτονία ενός παιδιού που έφυγε από τη ζωή με τόσο σκληρό και άδικο τρόπο», αλλά το στοιχείο εκείνο που πρέπει κατά την άποψή μου να μας προβληματίσει εντόνως είναι η κραυγή αγωνίας των ανηλίκων σε έναν κόσμο που αλλάζει και το πώς αντιλαμβάνονται και βιώνουν αυτές τις αλλαγές σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής τους, όπως είναι η εφηβεία.

Πρωτίστως, θεωρώ ότι πρέπει να καταπολεμήσουμε τη «νομιμοποίηση» της βίας, την αντίληψη ότι με «βία και τσαμπουκά λύνονται όλα τα προβλήματα». Μια λογική που αναπαράγεται από το σύνολο της κοινωνίας και αντιγράφεται από τους ανηλίκους, στις διαπροσωπικές τους σχέσεις και εκφάνσεις της ζωής τους. Επομένως από το να επιρρίπτουμε μόνο ευθύνες, όταν πια το κακό έχει γίνει, οφείλουμε να δείξουμε, ως γονείς και εκπαιδευτικοί, νέους δρόμους έκφρασης συναισθημάτων, νέους τρόπους διεκδίκησης του δίκιου και κυρίως να αυξήσουμε τις ευκαιρίες συνεργασίας και δημιουργικών δράσεων όλων των μαθητών στα σχολεία.

Αυτό σημαίνει αύξηση των καλών πρακτικών στα σχολεία, με στόχο να έρθουν τα παιδιά πιο κοντά, να γνωρίσει το ένα το άλλο, να επικοινωνήσουν μεταξύ τους θέτοντας στόχους, τους οποίους θα κληθούν από κοινού να υλοποιήσουν και να εξαλειφθούν τα περιθώρια υιοθέτησης βίαιων συμπεριφορών και περιθωριοποίησης παιδιών. Έγκαιρα να αντιληφθεί η εκπαιδευτική κοινότητα ότι ένα παιδί αισθάνεται μοναξιά και ότι χρειάζεται την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών για να ενταχθεί στην ομάδα. Η ενίσχυση των ευκαιριών να λειτουργήσουν τα παιδιά ως ομάδα και ταυτόχρονα των ευκαιριών να συζητήσουν με ομάδες συμμαθητών τους και καθηγητών τους τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους, πιστεύω ότι θα επιφέρει θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του φαινομένου του στιγματισμού και της περιθωριοποίησης. Αρκετά πράγματα είναι στο χέρι μας να επιλυθούν, το ζήτημα είναι να έχουμε την ψυχή να παλέψουμε για αξίες και ιδανικά!

2 χρόνια λοιπόν και συνεχίζουμε! Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη σας!

Bio
Latest Posts

Αγγελική Καρδαρά

Η Αγγελική Καρδαρά είναι Εισηγήτρια-Συγγραφέας και Εκπαιδεύτρια στο Πρόγραμμα Συμπληρωματικής εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης (E-Learning) του Κέντρου Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης (Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Φιλόλογος (με εξειδίκευση στη μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία) και Τακτική Επιστημονική Συνεργάτιδα Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος (ΚΕ.Μ.Ε.). Το θέμα της διδακτορικής διατριβής της, με Επιβλέποντα τον Καθηγητή Γιάννη Πανούση, αφορά τον ιδιαίτερο γλωσσικό κώδικα επικοινωνίας του έγκλειστου πληθυσμού. Από τον Φεβρουάριο του 2020 ανέλαβε και Επιστημονικά Υπεύθυνη του Crime & Media Lab του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος που αποτελεί Ομάδα Εργασίας για το Έγκλημα και την Απεικόνισή του στα ΜΜΕ. Έχει επάρκεια και άδεια διδασκαλίας τριών ξένων γλωσσών (αγγλικών, γαλλικών, ισπανικών). Εργάζεται στον συναρπαστικό χώρο της εκπαίδευσης, δίνει διαλέξεις και οργανώνει μαθήματα σεμιναριακού τύπου στο αντικείμενο εξειδίκευσής της «Έγκλημα & Media». Επίσης, είναι Επιστημονικά Υπεύθυνη ερευνών εγκληματολογικού, κοινωνικού και μιντιακού ενδιαφέροντος, αρθρογραφεί και συγγράφει. Έχει συγγράψει τα βιβλία: Τρομοκρατία και ΜΜΕ (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα), Όταν η ψυχή μιλάει (εκδόσεις Υδρόγειος), Φυλακή και Γλώσσα (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα), Εγχειρίδιο Εγκληματολογίας για τον Αστυνομικό και Δικαστικό Συντάκτη (εκδόσεις Παπαζήση), Σκιαγράφηση του ψυχολογικού προφίλ των εγκληματιών που απασχόλησαν τα ελληνικά ΜΜΕ (1993-2018): Criminal Profiling and Media (εκδόσεις Παπαζήση). Οι «Νέοι Παγιδευμένοι στα Παιχνίδια της Βίας: Εγκλήματα με Δράστες και Θύματα Νέους» είναι το έκτο βιβλίο της και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση.