Κριτική Θεάτρου από την Έλενα Αλεξανδράκη.
Το Κ.Θ.Β.Ε ανεβάζει ξανά, μετά από δέκα χρόνια, τον Ορέστη του Ευριπίδη (τότε σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά και σκηνοθεσία του Σλόμπονταν Ουνκόβσκι). Μια πολύ ιδιαίτερη τραγωδία, με πάρα πολλά νεωτεριστικά στοιχεία και πλούσια δράση.
Ο φόνος της Κλυταιμνήστρας και του Αίγισθου, έχει ήδη συντελεστεί. Τον Ορέστη κατατρέχουν οι Ερινύες και νοσεί. Τα δύο αδέρφια καταδικάζονται σε θάνατο από την Εκκλησία του Δήμου. Με τη βοήθεια του Πυλάδη, αποφασίζουν να δράσουν προκειμένου να γλιτώσουν. Θέλουν να δολοφονήσουν την Ελένη, να απαγάγουν την κόρη της Ερμιόνη και να βάλουν φωτιά στο παλάτι με στόχο να εκβιάσουν τον Μενέλαο για να τους σώσει. Την τελευταία στιγμή εμφανίζεται ο Απόλλωνας ως από μηχανής θεός και δίνει τη λύση.
Η παράσταση του Γιάννη Αναστασάκη, στήθηκε σε ένα σκηνικό (Γιάννης Θαβώρης) σαν εργοτάξιο: το παλάτι των Ατρειδών με σκαλωσιές και πάνελ από ελενίτ και κίτρινες κορδέλες να το οριοθετούν, το οποίο αξιοποιήθηκε σκηνικά πολύ ωραία έως την τελευταία του λεπτομέρεια. Πολύ ωραία ιδέα με σαφή συμβολισμό: ο οίκος των Ατρειδών υπό κατάρρευση και μόνη ελπίδα αναστήλωσης (ίσως) τα δύο αδέρφια. Εκτός από το σκηνικό, η παράσταση είχε πολλά καλά στοιχεία. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, έμοιαζε να μην έχει συνοχή.
Τα κοστούμια (Γιάννης Θαβώρης) δεν είχαν ενιαία αισθητική. Πολλά είχαν μια ωραία απλότητα, και άλλα ήταν εκτός παράστασης (όπως για παράδειγμα το κοστούμι του Μενέλαου, που ήταν στολή ναυάρχου).
Η μουσική (Μπάμπης Παπαδόπουλος), με πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία, δημιουργούσε ένταση και ατμόσφαιρα σε σημεία που το χρειάζονταν, αλλά δε βοήθησε καθόλου το Χορό που ήταν και το κύριο πρόβλημα της παράστασης και την αποσυντόνιζε. Εκτός τη μουσική, τα κοστούμια που παρέπεμπαν σε σύλλογο κυριών της επαρχίας, οι αμήχανες χορογραφίες (Αλέξης Τσιάμογλου) και η όχι και τόσο καλή εκτέλεση των τραγουδιών από το σύνολο των κοριτσιών (μουσική διδασκαλία: Νίκος Βουδούρης) συνετέλεσαν στο να μην υπάρχει σαφές ιδεολογικό στίγμα και λόγος σκηνικής ύπαρξης.
Στα θετικά της παράστασης, η ερμηνεία του Χρίστου Στυλιανού, ο οποίος έφτιαξε έναν Ορέστη με έντονα τα στοιχεία του νεαρού της ηλικίας του, με παιδικότητα αλλά και ορμή. Ίσως υπερέβαλλε σωματικά κάποιες στιγμές, αλλά κράτησε το ρόλο ως το τέλος. Λίγο αμήχανη η Ιωάννα Κολλιοπούλου (Ηλέκτρα) καταβάλλοντας, ωστόσο, τα μέγιστα. Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη (Ελένη) χρησιμοποίησε τα τηλεοπτικά της χαρακτηριστικά, παίζοντας σε άλλο τόνο από την παράσταση. Δυνατός και σκληρός ως Τυνδάρεως ο Κώστας Σαντάς, με πολύ ωραία παρουσία. Γλυκιά η Ερμιόνη της Μαριάννας Πουρέγκα, επίπεδος ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος (Απόλλωνας), υπερβολικός ο Αγγελιαφόρος του Νικόλα Μαραγκόπουλου, και χωρίς σαφή προσανατολισμό ο Χριστόδουλος Στυλιανού (Μενέλαος) -δεν τον βοήθησε και το κοστούμι. Πολύ ωραίος και κωμικός ο (ευνούχος) Φρύγας του Χρήστου Στέργιογλου -ήταν μια όμορφη νότα στην παράσταση.
Μια παράσταση με θετικά και αρνητικά, και ένα μάλλον άνισο αποτέλεσμα. Η επίγευση, πάντως, δεν είναι και τόσο αρνητική.
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Γιάννης Αναστασάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Γιάννης Θαβώρης
Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος
Κίνηση: Αλέξης Τσιάμογλου
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική Διδασκαλία: Νίκος Βουδούρης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σαμψών Φύτρος
Βοηθός Σκηνογράφου: Ελίνα Ευταξία
Φωτογράφιση Παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση Παραγωγής: Marleen Verschuuren
Παίζουν: Ιωάννα Κολλιοπούλου, Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Νικόλας Μαραγκόπουλος, Δημήτρης Μορφακίδης, Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Μαριάννα Πουρέγκα, Κώστας Σαντάς, Χρήστος Στέργιογλου, Χριστόδουλος Στυλιανού, Χρίστος Στυλιανού και 12μελής Χορός
Παραγωγή: Κ.Θ.Β.Ε.
Επίδαυρος, 3 – 4 Αυγούστου 2018.
Latest posts by Έλενα Αλεξανδράκη (see all)
- O Οιδίποδας του Bob Wilson στην Επίδαυρο και το Θέατρο των Εικόνων - June 27, 2019
- Ο Ορέστης από το ΚΘΒΕ σε ένα μεταιχμιακό εργοτάξιο - September 2, 2018
- Ένας επίπεδος Αγαμέμνων από τον Τσέζαρις Γκραουζίνις - August 27, 2018
