Η απώλεια ενός ζώου από ασθένεια ή γεράματα είναι από τους μεγαλύτερους πόνους σε μία οικογένεια που έζησε, αγάπησε, αγαπήθηκε, δέθηκε με τον σκύλο ή τη γάτα της.
Η απώλεια όμως ενός ζώου από μία απροσεξία ή ένα τυχαίο γεγονός είναι δυο φορές αβάστακτη…
Στον θάνατο υπάρχει ένα τέλος – όσο βαρύς κι αν είναι ο πόνος, θα αναγκαστείς κάποια στιγμή να κάνεις ειρήνη μαζί του.
Η απώλεια όμως είναι μια ανοιχτή πληγή – σου κολλάει στο μυαλό, σε συντρίβει…
Που είναι; Το πήρε κάποιος; Του φέρεται καλά; Μήπως έχει αγριέψει; Το πάτησε αυτοκίνητο; Το έκαναν ζωοτροφή; Το πήραν για αναπαραγωγή; Το χτυπούν; Το βασανίζουν; Είναι πεινασμένο; Είναι σε πανικό; Φοβάται; Κλαίει; Πεινάει; Πονάει;
Όταν έχεις ζήσει χρόνια με ένα ζώο δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα μέλος της οικογένειας και του εαυτού σου.
Η οικογένεια του Νίκου Τουτουντζή βρίσκεται σε μία απελπιστική αγωνία από τις 12 Αυγούστου.
Ήταν η ημέρα που χάθηκε ο Φρίξος.
Ακολουθώντας μια αδέσποτη θηλυκή σκύλα που είχε οίστρο, ξέφυγε της προσοχής και βρέθηκε στον κοινοτικό δρόμο Εγκλουβής-Καρυάς της Λευκάδας.
Η κινητοποίηση ήταν αστραπιαία (εντός 5λέπτου).
Παρ’ όλες τις προσπάθειες όμως και την άμεση υποστήριξη όλων των κατοίκων του χωριού που τον γνώριζαν, ο Φρίξος δεν εντοπίστηκε πουθενά.
Πρόκειται για ένα αρσενικό Weimaraner, 8 ετών, 35Kg, με εξαιρετικό χαρακτήρα, ήρεμο και ΠΟΛΥ ΦΙΛΙΚΟ ζώο, με αριθμό microchip: 982000121922427.
Πιθανότατα να τον πήρε κάποιος φιλόζωος που τον θεώρησε εγκαταλελειμμένο.
Ήταν μια ατυχής και τραγική συγκυρία που έχει βυθίσει την οικογένεια του Νίκου στη θλίψη και την απόγνωση…
Αν κάποιος γνωρίζει κάτι που θα επιτρέψει τον εντοπισμό του Φρίξου και την επανένωσή του με την οικογένεια που τον λατρεύει, ας επικοινωνήσει γνωρίζοντας ότι δεν θα γίνουν ερωτήσεις και θα δοθεί αμοιβή για τη βοήθεια που θα έχει προσφέρει.
Η οικογένεια του Φρίξου ευχαριστεί για τη μέγιστη δυνατή κοινοποίηση της αναζήτησης όλους τους φίλους και τις φίλες εκ των προτέρων.
Επικοινωνία:
