«Άσε με ήσυχο» του Μηνά Δημάκη

To ποίημα του μήνα επιλέγει η Μαρία Χρονιάρη.

(επιστολή – όπως γράφουμε σήμερα)

Τώρα σε λογαριάζω στα φαντάσματα
Γιομίζουν τις ώρες μου
Έρχονται κάτω απ’ το παράθυρό μου
Ουρλιάζουν
Ζητούν εμένα ή τα χαμένα όνειρα
Ανακαλούν την πρώτη-πρώτη νιότη
Με τις αστραπές
Όσα δεν ξαναγυρίζουν

Να μην ξαναγυρίζουν ποτέ!
Τουλάχιστον δεκαπέντε φορές ερωτεύθηκα
Ως το θάνατο
Για έξι μήνες για ένα χρόνο
Με maximum τα τρία χρόνια
Και δεν υπολογίζω τις χιλιάδες περιπέτειες
Κράταγαν μια νύχτα ως μια βδομάδα
Σε κρεβάτια σε πάρκα σε αμμουδιές
Έτσι μέτρησα τη ζωή μου
Και δε βαρέθηκα ακόμη

Είσαι ο δέκατος έκτος μεγάλος μου έρωτας
Ο έσχατος
Για σκέψου αν σκέπτεσαι
Αλλ’ ας σκεφθούμε
Τώρα ν’ αυτοκτονήσεις ή ν’ αυτοκτονήσω
Θάταν λίγο αστείο
Βέβαια ξενύχτησα μπροστά στην πόρτα σου τελευταία
Περισσότερο από νευρικότητα
Αλλά πάλι να με κυνηγάς ενώ σε κυνηγούνε!
Με κείνα τα περίφημα εικοσιδυό σου χρόνια
Τα μάτια σου που θυμίζουν θάλασσες
Κι άλλοτε βαθιές καταxνιές
Το στόμα σου
Λες δεν υπάρxει πιο όμορφο στόμα;
Το σώμα σου
Αυτό που φθείρεται ανεπανόρθωτα
Τρέξε λοιπόν να προλάβεις

Η μια ανάμνηση
Πλάι στην ανάμνηση
Την άλλη ανάμνηση
Κάνουν μια
Το ένα πρόσωπο στα χίλια πρόσωπα
Κάνουν ένα
Δεν ξέρω πότε υπέφερα πιο πολύ
Πιο λίγο
Άσε με ήσυχο

Μηνάς Δημάκης, ( Πορεία μέσα στη νύχτα, εκδ. Ερμής, 1999)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Μηνάς Δημάκης γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1913, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν γιος του εμπόρου Γεωργίου Δημάκη και της Μαρίας το γένος Μεταξάκη. Στο Ηράκλειο του μεσοπολέμου, συμμετείχε στην «Πνευματική Κοινότητα» (1930-1934), μια λογοτεχνική συντροφιά, τα μέλη της οποίας, επιστήμονες αλλά και άτομα χωρίς τυπική μόρφωση, μαζεύονταν σε ένα πατάρι της οδού Μαρτύρων, όπου κάθε Κυριακή γίνονταν λογοτεχνικές συζητήσεις.

Στη λογοτεχνία παρουσιάστηκε το 1935 με το περιοδικό «Φύλλα Τέχνης», το οποίο κυκλοφόρησε σε 4 τεύχη με ποιήματα μέχρι το 1937, και την ύλη την έγραφε ο ίδιος. Συμμετείχε στην ομάδα που εξέδιδε το περιοδικό «Κρητικές σελίδες» και συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Ο Κύκλος» (2η περίοδος), «Ποιητική Τέχνη», «Ευθύνη», «Καινούρια Εποχή», «Ποιητική τέχνη», «Νέα Εστία», καθώς και με τις εφημερίδες «Κρητικά Νέα» και «Μεσημβρινή». Διετέλεσε επί μακρόν αιρετό μέλος της διοικούσας επιτροπής της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών, καθώς και μέλος της Επιτροπής Βραβείων Μαρίας Π. Ράλλη.

Του απονεμήθηκαν το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1957 («Σκοτεινό πέρασμα»), το 1ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1961 («Το ταξίδι») και το 1ο Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου το 1975 («Η ποίηση του Σεφέρη»). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά, γερμανικά και σε άλλες γλώσσες.

Στις 13 Ιουλίου 1980, αυτοκτόνησε πέφτοντας από το δώμα της πολυκατοικίας, όπου κατοικούσε από το 1960, επί της οδού Αναγνωστοπούλου 69.

Bio
Latest Posts

Μαρία Χρονιάρη

Η Μαρία Χρονιάρη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε τηλεόραση, έκανε σεμινάρια σκηνοθεσίας και εργάστηκε ως οπερατέρ. Αγαπάει τις λέξεις, τη μουσική και τη φωτογραφία. Είναι ποιήτρια.