‘Φτερό αγγέλου΄ (5)

της Αγγελικής Ρουμπιέ.

Αυτή τη φορά, το μυαλό έκανε άλλες, διαφορετικές διαδρομές. Εμπεριείχαν την αίσθηση του κινδύνου, λες και φοβόταν κάτι. Κάτι από όσα είχαν απομείνει σκόρπια γύρω, κομμάτια εαυτού που θεωρούσε ότι εξακολουθούσαν να λειτουργούν με τη ρουτίνα της καθημερινότητας, σαν να ήταν αυτή η κινητήριος δύναμη, προκειμένου να επιβιώσει με τρόπο comme il faut.

Οι διαδρομές έμοιαζαν με στροβίλους που, κάθε άλλο, παρά βοηθούσαν. Προκαλούσαν μια υπαρξιακή (μεταφυσική είναι μεγάλη κουβέντα) ανησυχία για τις συνθήκες και τον χρόνο… που φτάνει και προσπερνάει αστραπιαία. Κάπως έτσι, άρχισαν οι υποθέσεις: Τι θα γινόταν τώρα, αν… Τώρα που βρισκόμαστε στην ίδια ηλικιακή φάση, πόσο αλλιώς φαντάζει ο χρόνος… Αλλαγή θέσεων και προσώπων μεταξύ μας, τόσο νωρίς, τόσο μακριά πια…

Φτερό αγγέλου ως σημάδι, είχε πολύ καιρό πια να νιώσει και να δει… έστω, σαν σκιά. Πίστευε ότι δε χρειαζόταν πια, ότι έφυγε μακριά, ή πως δεν ήταν απαραίτητο πλέον. Τις προηγούμενες φορές, προέκυπτε δίχως να το αναζητήσει, σαν έκπληξη, σαν δώρο.

Τώρα, όμως, αυτή η αόρατη απειλή κινδύνου δημιούργησε μια ανάγκη επιτακτική, σαν ελπίδα, σαν φως και χάδι που θα απαλύνει τις οξείες γωνίες των σκιών που σχημάτιζαν γύρω έναν κλοιό.

Κοίταξε έξω από το παράθυρο, μακριά. Τίποτε. Ησυχία και μοναξιά έβγαινε από την εικόνα εκείνη. Τίποτε δεν αλλάζει. Μία στρωτή, ήρεμη καθημερινότητα, που, όμως, μπορεί να σε βυθίσει και να συνηθίσεις στη μετριότητά της.

Επέστρεψε στο γραφείο, αναζήτησε ένα παλιό στυλό μέσα στην ακαταστασία του χώρου, στα μισοφαγωμένα μολύβια, στις αχρησιμοποίητες γόμες και ξύστρες. Έψαξε σ’ ένα συρτάρι παλιού επίπλου, παραδίπλα. Ευτυχώς, το βρήκε. Πάντα υπήρχαν αντικείμενα που αγόραζε, αλλά δε χρησιμοποιούσε… Καταναλωτισμός παράλογος. Άμυνα.

Προτού κλείσει με πίεση το συρτάρι, άκουσε θόρυβο, σαν κάτι να κυλούσε από το βάθος του. Τράβηξε προς τα έξω με δύναμη και κύλισε ορμητικά ένα χριστουγεννιάτικο, παλιό στολίδι φάτνης. Ένα αγγελάκι. Μικρό, γλυκύτατο, με χρυσό φωτοστέφανο, χρυσά χεράκια και χρυσά φτερά. Κρατούσε ένα βιβλίο με νότες και τραγουδούσε.

Έμεινε κάμποση ώρα να το κοιτάζει, το πήρε απαλά, το καθάρισε από τη σκόνη και το τοποθέτησε τρυφερά στο γραφείο. Αυτό θα ήταν η φάτνη στα φετινά Χριστούγεννα.

Το αγγελάκι ήταν εκεί, μαζί με τα φτερά του. ‘Μη φοβάσαι’…

Bio
Latest Posts

Αγγελική Ρουμπιέ

Η Αγγελική Θ. Ρουμπιέ ζει και εργάζεται στη Λιβαδειά Βοιωτίας ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια βαθμίδα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Ειδίκευση: Παιδαγωγική). Η αγάπη και ο θαυμασμός της για την τέχνη την οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παν/μίου Πελοποννήσου, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Ναύπλιο). Η σύγχυση και οι απορίες της για το πολιτικό γίγνεσθαι, την έστρεψαν και στην Πολιτική Επιστήμη, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών. Σήμερα είναι υποψήφια διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Παν/μίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Αγαπάει πολύ τα παιδιά και το θέατρο. Πιστεύει πως η τέχνη αναδεικνύει το φως που όλοι κρύβουμε και ότι τα παιδιά μάς χαρίζουν απλόχερα τη θετική ενέργεια που τόσο λείπει.