του Δημήτρη Καλαντζή.
Σε κάθε γειτονιά υπάρχουν οι κοινωνικοί και αλληλέγγυοι άνθρωποι, οι ευαισθητοποιημένοι και δραστήριοι, οι πιο «κλειστοί» και αδιάφοροι και… τα στραβόξυλα.
Τα στραβόξυλα είναι άτομα που, όχι μόνο αδιαφορούν για το καλό του συνόλου της γειτονιάς, αλλά υπονομεύουν, δυναμιτίζουν και καταστρέφουν πρωτοβουλίες, δράσεις και λειτουργίες της γειτονιάς, προκειμένου να ικανοποιήσουν τον απύθμενο εγωισμό και τα ταπεινά τους μικροσυμφέροντα.
Συνήθως πρόκειται για άτομα με οικονομική άνεση και πολύ χρόνο στη διάθεσή τους, τον οποίο δαπανούν για να παραγοντίζουν, να πιέζουν και να βρίσκουν «παραθυράκια» ώστε να περάσει το δικό τους.
Στα ανατολικά του Πεδίου του Άρεως έχουμε τρεις χαρακτηριστικές «πληγές» που έχουν προκαλέσει… στραβόξυλα.
- Άλσος Ευελπίδων
Στο Άλσος Ευελπίδων (το πίσω μέρος των δικαστηρίων προς την οδό Βαλτινών) λειτουργούσε ένα αυτοσχέδιο γηπεδάκι μπάσκετ για τα παιδιά της γειτονιάς. Δεν ενοχλούσε τη φυσική βλάστηση, δεν παρεμπόδιζε τις διαδρομές των περιπατητών, δεν προκαλούσε ακαθαρσίες και σκουπίδια. Ήταν απλά ένας λόγος για να επισκέπτονται το Άλσος δεκάδες παιδιά και οι γονείς τους και να παίζουν στις ιδανικές συνθήκες που δημιουργεί ένας χώρος πρασίνου.
Όλοι ήταν χαρούμενοι με τη λειτουργία του μπάσκετ στο Άλσος Ευελπίδων εκτός από το… στραβόξυλο της γειτονιάς, το οποίο κατέβασε διατάξεις, νομολογίες, εισηγήσεις, πραγματογνωμοσύνες και υποχρέωσε τις Αρχές να αποψιλώσουν τις μπασκέτες, ώστε… «να μη διαταράσσεται το Άλσος Ευελπίδων».
Αποτέλεσμα; Εκεί που άκουγες χαρούμενες φωνές παιδιών, εκεί που δεκάδες γείτονες έκαναν τη βόλτα τους χωρίς να νιώθουν ανασφάλεια (αφού κυκλοφορούσε πολύς κόσμος), τώρα να υπάρχει ερημιά και εγκατάλειψη και να χρησιμοποιείται το Άλσος Ευελπίδων μόνο ως ανοιχτό ουρητήριο για τους οδηγούς ταξί και ως καταφύγιο εξαρτημένων ατόμων.
- Λόφος Φινοπούλου
Στην κορυφή του Λόφου Φινοπούλου λειτουργούσε εδώ και τουλάχιστον 50 χρόνια ένα μικρό ουζερί δίπλα από την παιδική χαρά. Μικρό ουζερί, «οικογενειακό» και φτηνό. Οι γονείς πήγαιναν τα παιδιά στην παιδική χαρά και κάθονταν να φάνε έναν μεζέ με φίλους και γείτονες. Ιδιαίτερα τα καλοκαίρια, το ουζερί στον λόφο Φινοπούλου έσφυζε από ζωή (όπως παλαιότερα και ο λόφος του Στρέφη, πριν την επέλαση των βαρβάρων).
Στο στραβόξυλο όμως δεν άρεσε η χαρά των γειτόνων του. Ενοχλούνταν, έλεγε, από το θόρυβο των… μαχαιροπήρουνων! (Δεν είχε μουσική το ουζερί – μόνο τις συζητήσεις των θαμώνων και τον ήχο των… μαχαιροπήρουνων άκουγες).
Το στραβόξυλο λοιπόν κίνησε γη και ουρανό και τελικά το έκλεισε το ουζερί.
Και μαζί με το κλείσιμο του ουζερί, ξεκίνησε και η απαξίωση του λόφου. Ο κόσμος αραίωσε τις επισκέψεις του, το «οίκημα» μετατράπηκε σε θλιβερό κουφάρι και οι γείτονες στερήθηκαν άλλον έναν λειτουργικό χώρο που τους ένωνε.
- Οδός Μουστοξύδη
Η οδός Μουστοξύδη είναι ένας δρόμος με συνεχή κίνηση που ενώνει τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας με τα Δικαστήρια της Ευελπίδων και την Κυψέλη. Έχει πολύ στενά και κακοσυντηρημένα πεζοδρόμια, παρόλο που είναι βασικός δρόμος που οδηγεί στο Πεδίον του Άρεως, ενώ σε κάποιο σημείο… ΔΕΝ έχει καθόλου πεζοδρόμιο! Ο διαβάτης πέφτει πάνω σε λαμαρίνες…
Τι έχει συμβεί;
Πριν από χρόνια κατέρρευσε ένα παλαιό, εγκαταλελειμμένο, δίπατο σπίτι, αμφισβητούμενης κληρονομιάς. Όταν οι Αρχές πήγαν να συμμαζέψουν τα γκρεμίσματα (τα οποία είχαν κλείσει τη μισή Μουστοξύδη), βρήκε την ευκαιρία το… στραβόξυλο και με τις επαφές του κατάφερε να χαρακτηρίσει τα γκρεμίσματα… διατηρητέο οίκημα!
Προσοχή: δεν πρόκειται για νεοκλασικό κτήριο, δεν πρόκειται για κτήριο οποιασδήποτε αρχιτεκτονικής αξίας, αλλά για μία συνηθισμένη (μάλλον φτηνή, όπως δείχνουν τα γκρεμίσματα) κατασκευή του προηγούμενου αιώνα, όμοιο με το διπλανό κτήριο που παραμένει όρθιο (και ασυντήρητο).
Προφανώς κάποιος υπάλληλος δεν άντεξε στις πιέσεις του στραβόξυλου και, χωρίς να δει τα ερείπια, έβαλε τον χαρακτηρισμό «διατηρητέο», καταδικάζοντας ολόκληρη τη γειτονιά σε μία μόνιμη «αναπηρία».
Διότι, εκτός από το θλιβερό θέαμα των ερειπίων, έχει καταργηθεί το πεζοδρόμιο της Μουστοξύδη μπροστά από το «διατηρητέο», αναγκάζοντας ηλικιωμένους, μητέρες με καροτσάκια και γονείς με παιδιά να κατεβαίνουν στον δρόμο, διακινδυνεύοντας να τους χτυπήσουν αυτοκίνητα. (Σημειωτέον ότι και το πεζοδρόμιο στην απέναντι πλευρά του δρόμου είναι αρκετά στενό).
Όταν ρωτάνε το στραβόξυλο «γιατί έκανες αυτή τη ζημιά στη γειτονιά;», εκείνο απαντά με ένα μειδίαμα «γιατί μπορούσα!».
Ναι, δυστυχώς τα «στραβόξυλα» μπορούν, όσο υπάρχουν κοντόφθαλμοι γραφειοκράτες που εξυπηρετούν τον εγωισμό και τα μικροσυμφέροντά τους…
Δημήτρης Καλαντζής
Latest posts by Δημήτρης Καλαντζής (see all)
- Το gay Πεδίον του Άρεως - May 17, 2023
- Το γκέτο διακίνησης ναρκωτικών από το Πεδίον του Άρεως στον Άγιο Παύλο και τον σταθμό Λαρίσης - March 18, 2023
- Νοσοκομείο Ελπίς: επαγγελματισμός και ανθρωπιά στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας - March 3, 2023
