της Αγγελικής Ρουμπιέ.
Ήταν μια πολύ όμορφη βιτρίνα! Από αυτές που σε κάνουν να νιώθεις φτωχός συγγενής του υπαλλήλου που εργάζεται στο πλούσιο ζαχαροπλαστείο.
Ήταν μια πολύ όμορφη βιτρίνα! Στο κέντρο της πόλης, στην ακριβή περιοχή, με τιμές που επιβεβαίωναν την ιστορία και την ποιότητα του καταστήματος. Πλούσιος διάκοσμος, καλαίσθητος, θαρρείς λεπτοδουλεμένος τόσο, ώστε να απευθύνεται σε λίγους και καλούς πελάτες.
Ήταν μια πολύ όμορφη βιτρίνα! Στεκόταν απ’ έξω σαν υπνωτισμένη, κοιτώντας όχι απαραίτητα τα γλυκά, αλλά το φως και τα χρώματα, τα χαμόγελα των χαρούμενων καταναλωτών και τις ευχές που ανταπέδιδαν με τους υπαλλήλους. Σκεφτόταν πόσο αταίριαστη έμοιαζε με όλα αυτά. Στο μεγάλο νοσοκομείο, ένα δρόμο πιο κάτω, η ζωή είχε άλλους ρυθμούς. Ή, καθόλου ρυθμούς. Έκανε τη βόλτα αυτή, για να πάρει λίγο αέρα από την πνιγηρή σιωπή των δωματίων του νοσοκομείου, αλλά τώρα, αισθανόταν τόσο φτωχή και άδεια. Και ένοχη, που χάζευε σαν μικρό παιδί τη βιτρίνα ενός ζαχαροπλαστείου.
Ήταν μια πολύ όμορφη βιτρίνα. Δεν την ξέχασα ποτέ. Ούτε το συναίσθημα που ένιωσα, όταν, με σκυμμένο κεφάλι, επέστρεψα στο νοσοκομείο. Η βιτρίνα αυτή ήταν και είναι για μένα το σύνορο των εορτών μεταξύ αλήθειας και πόνου. Οι γιορτές δείχνουν τόσο διαφορετικές όταν στέκεσαι απ’ έξω. Έξω από την κατανάλωση, στην αλήθεια ενός νοσοκομείου, ή ιδρύματος.
Ήταν μια πολύ όμορφη βιτρίνα! Με στοιχειώνει από τότε.
Καλά Χριστούγεννα, με τον Χριστό μέσα μας…
(Φωτογραφία: Si B @flickr)


Latest posts by Αγγελική Ρουμπιέ (see all)
- ‘Ο πίνακας’ - May 29, 2023
- ‘Εύθραυστη γραμμή’ - May 14, 2023
- ‘Οι ρίζες’ - April 23, 2023