επιμέλεια: Δημήτρης Καλαντζής.
Ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων με τον συνδυασμό «Ανοιχτή Πόλη» Νάσος Ηλιόπουλος, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Συλλόγου «Αθηνά» – Πεδίον Άρεως, πραγματοποίησε ανοιχτό διάλογο με τους κατοίκους του Πεδίου του Άρεως, καλύπτοντας όλο το εύρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της περιοχής.
Στην εισαγωγική του ομιλία ο κύριος Νάσος Ηλιόπουλος είπε ότι η επιλογή του να «κατέβει» ως υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων ήταν συνειδητή, ως «επιλογή ενός ανθρώπου που έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει σε αυτήν την πόλη, κάθε ημέρα θυμώνει και απογοητεύεται με αυτά που βλέπει στις γειτονιές της και θέλει να παλέψει για να αλλάξει αυτή την κατάσταση».
«Η βασική υπόσχεση που μπορώ να σας δώσω», τόνισε ο κύριος Ηλιόπουλος, «είναι ότι και την επόμενη ημέρα θα συνεχίσω να περπατάω στις γειτονιές της Αθήνας, θα έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε αυτές τις συζητήσεις, καθώς πιστεύω ότι μόνο μέσα από έναν τέτοιο διάλογο μπορούμε πραγματικά να κινητοποιήσουμε το σύνολο των δημιουργικών δυνάμεων που έχει ανάγκη η Αθήνα για να αλλάξει».
ΕΡΩΤΗΣΗ – ΑΙΤΗΜΑ: Να περάσει το Πεδίον του Άρεως στην αρμοδιότητα του Δήμου Αθηναίων.
«Κατανοώ το αίτημα των κατοίκων να περάσει το Πεδίον του Άρεως στον Δήμο Αθηναίων, γιατί ο Δήμος έχει περισσότερο δυναμικό, έχει περισσότερους ανθρώπους να δουλέψει. Λέω όμως το εξής: όταν ένας Δήμος θέλει να συνεργαστεί σε κάτι, θέλει πραγματικά να βοηθήσει, μπορεί να το κάνει ακόμα κι αν δεν υπάρχει η αποκλειστική αρμοδιότητα. Αν το Πεδίον του Άρεως ήταν σήμερα στην ευθύνη του Δήμου, με την πολιτική που ακολουθεί ο Δήμος για το πράσινο, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Έχουμε παραδείγματα με τον λόφο του Στρέφη που χάνει χώμα – όχι μόνο όταν βρέχει, αλλά και όταν φυσάει… Αν κάποιος από εσάς μιλήσει με τους φίλους του Εθνικού Κήπου, θα σας πουν πόσο μεγάλα προβλήματα έχει ο ίδιος ο Εθνικός Κήπος. Γι αυτό κι εγώ προτείνω να μην προτάσσουμε το θέμα των αρμοδιοτήτων, αλλά της συνεργασίας και της πολιτικής βούλησης. Ένας Δήμος που θα ήθελε να συνεργαστεί, προφανώς και θα μπορούσε να συνεργαστεί και με την Περιφέρεια και με οποιονδήποτε άλλον οργανισμό για να κάνει δράσεις πολιτισμού, να κάνει δράσεις αθλητισμού και να δώσει ζωντάνια στο Πάρκο».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς θα αποκατασταθεί το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.
«Η ασφάλεια είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου αυτής της πόλης. Μία πόλη που δεν έχει ασφάλεια, είναι μία πόλη φοβισμένων ανθρώπων. Δεν γίνεται σε καμία περίπτωση μία πόλη να λειτουργεί στη βάση του φόβου. Τα εργαλεία που έχει στα χέρια του ένας Δήμαρχος – γιατί ο Δήμαρχος δεν είναι Υπουργός Προστασίας του Πολίτη – είναι να «σπάει» το αίσθημα της εγκατάλειψης, να μην αφήνει «μαύρες τρύπες» σε περιοχές του Δήμου κι αυτό γίνεται με τον ηλεκτροφωτισμό και τη φροντίδα όλων των γειτονιών. Ασφαλείς γειτονιές είναι οι ζωντανές γειτονιές. Και ο Δήμος μπορεί να ενισχύσει την επανα-κατοίκηση περιοχών, ακόμα και την εμπορική δραστηριότητα».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πως θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του πρεζεμπορίου – Πιάτσα ναρκωτικών στην οδό Αντωνιάδου.
«Τα τελευταία 30 χρόνια τι γίνεται στην Αθήνα; Απλά κάπου παρεμβαίνει η αστυνομία και μεταφέρεται το πρόβλημα από τη μία περιοχή στην άλλη. Αν θέλουμε πραγματικά να «σπάσουμε» αυτή την κατάσταση, υπάρχει ευρωπαϊκή εμπειρία από χώρες που είχαν παρόμοια και ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. Το παράδειγμα της Πορτογαλίας είναι ένα πολύ χρήσιμο – με τελείως διαφορετική αντιμετώπιση. Πιστεύω ότι η κατασταλτική προσέγγιση του ζητήματος έχει αποτύχει. Έχει φτάσει στα όριά της. Εγώ επιμένω ότι πρέπει να προχωρήσουμε στους χώρους εποπτευόμενης χρήσης. Κατανοώ μία ανησυχία απέναντι στην ελληνική δημόσια διοίκηση, διότι πραγματικά, πολλές φορές πράγματα που έχουν λειτουργήσει σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, εδώ, όταν τα εφαρμόζουμε, δεν λειτουργούν με τον πιο σωστό τρόπο. Κατανοώ αυτή την αγωνία, αλλά λέω ότι, αν θέλουμε να σκεφτούμε διαφορετικά την κοινωνία μας, πρέπει μερικές φορές να κάνουμε και μία αλλαγή, να δοκιμάσουμε κάτι που παλιότερα δεν το είχαμε δοκιμάσει. Θεωρώ ότι οι χώροι εποπτευόμενης χρήσης, στον βαθμό που θα γίνουν με επιστημονικό τρόπο, είναι θετικοί».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι θα γίνει με τα εγκαταλελειμμένα κτήρια που γίνονται «πληγές» για τις γειτονιές;
«Ο δήμος έχει τα εργαλεία για να καθαρίσει τους χώρους, να τους σφραγίσει ή να βάλει σκαλωσιές. Είναι αποκλειστική ευθύνη του δήμου. Ο «λογαριασμός» δεν πηγαίνει στον δήμο, αλλά στους ιδιοκτήτες του εγκαταλελειμμένου που αναγκάζονται να πληρώσουν».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα σας ρωτήσω για ένα «μικρό θέμα» αλλά σημαντικό για την περιοχή: Το Δάσος της Σχολής Ευελπίδων έχει γίνει «μπαλάκι» μεταξύ Δήμου, Περιφέρειας και Δασαρχείου με αποτέλεσμα την εγκατάλειψή του.
«Σε όποιον φαίνονται «μικρά» αυτά τα προβλήματα δεν πρέπει να ασχολείται με την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτά τα θέματα ορίζουν την αξιοπρέπεια της ζωής των ανθρώπων της πόλης. Αν ζεις σε μία πόλη και έχεις την αίσθηση ότι το πάρκο σου δεν έχει φως ή είναι εγκαταλειμμένο το πράσινο ή δεν υπάρχουν υποδομές, είναι πραγματικά εξοργιστικό. Στην πόλη της Αθήνας δεν απουσίαζαν τα χρήματα αλλά η πολιτική βούληση. Ο Δήμος δεν έκανε μελέτες για να προχωρήσει στη διάθεση υπαρχόντων χρημάτων. Είμαι ο τελευταίος που θα πω ότι ρέουν αυτή τη στιγμή τα χρήματα στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία που δεν υπήρχαν την προηγούμενη περίοδο γιατί το Υπουργείο Εσωτερικών πάλεψε για να υπάρχουν αυτά τα χρήματα. Για το πρόγραμμα «Φιλόδημος», ο δήμος της Αθήνας δεν κατέθεσε ούτε μία μελέτη! Σύμφωνα με τα πληθυσμιακά κριτήρια, θα μπορούσε να αντλήσει για τα σχολεία της πόλης 15 εκατομμύρια ευρώ. Κατέθεσε μελέτες μόνο για 3 εκατομμύρια, σαν να περίσσευαν τα υπόλοιπα 12 εκατομμύρια! Όσο για το Άλσος της Σχολής Ευελπίδων, γνωρίζω σχετικά γιατί είχαμε κάνει μία ανοιχτή συγκέντρωση στην περιοχή. Το λέω εμφατικά: αν ο δήμος θέλει να λύσει αυτά τα ζητήματα, μπορεί να τα λύσει. Και πόρους έχει και δυνατότητες έχει και, στο τέλος της ημέρας, υπάρχει πάντα και η δημοκρατική πίεση. Εάν η αποκεντρωμένη διοίκηση θέλει να προχωρήσει και να προστατεύσει ένα πάρκο, αυτό το πρόβλημα λύνεται με μία κινητοποίηση του δήμου με τους ανθρώπους του δήμου και με τους κατοίκους της γειτονιάς. Υπάρχουν πράγματα τα οποία γίνονται με ένα έγγραφο και άλλα που μπορεί να χρειαστεί ο Δήμος να ασκήσει πίεση, μία δημόσια πίεση Δεν φοβάμαι, αν χρειαστεί, να πάμε με τους ανθρώπους των γειτονιών σε έναν χώρο και να κάνουμε μόνοι μας αναδάσωση, κόντρα σε ένα Υπουργείο, κόντρα στην κεντρική διοίκηση, κόντρα σε οποιονδήποτε. Εάν αυτό είναι για το καλό της γειτονιάς και το καλό των ανθρώπων της πόλης, θα το κάνουμε. Έτσι μπορείς να λύσεις πολλά πράγματα σε αυτή την πόλη που μπορεί να έχουν κολλήσει σε κάποια γραφειοκρατική διαδικασία, να λείπει δηλαδή μία υπογραφή που να καθυστερεί ολόκληρη τη διαδικασία 7 και 8 και 9 μήνες. Αν θέλεις να δώσεις λύσεις, μπορείς».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πως θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι αθλητικοί Σύλλογοι της περιοχής για προγράμματα μαζικού αθλητισμού;
«Θέλω να είμαι πολύ συγκεκριμένος. Ο δήμος Αθηναίων έχει πάρει 85 εκατομμύρια από την Περιφέρεια Αττικής. Από αυτά τα 85 εκατομμύρια έχει καταφέρει να απορροφήσει λιγότερα από 10. Σε αυτά τα 85 εκατομμύρια της ολοκληρωμένης χωρικής επένδυσης, προβλέπονται 7 κλειστοί αθλητικοί χώροι – και τονίζω το «κλειστοί» γιατί οι κλειστοί χώροι λείπουν από όλα τα αθλητικά σωματεία της πόλης. Ένας για κάθε δημοτική κοινότητα. Ο δήμος της Αθήνας όμως δεν έχει προχωρήσει γιατί δεν έχει μελέτες. Την ίδια στιγμή η Περιφέρεια έχει ετοιμάσει και τις μελέτες, γεγονός που κάνει ακόμα πιο εξοργιστική την αδράνεια του Δήμου. Με άλλα λόγια, ο Δήμος αρνείται να προχωρήσει σε ένα έργο στο οποίο έχει έτοιμη χρηματοδότηση και έτοιμες τις μελέτες. Φανταστείτε τι θα σήμαινε για τον μαζικό αθλητισμό, αν κάθε δημοτική κοινότητα αποκτούσε έναν κλειστό χώρο… Δεύτερο στοιχείο: πολλοί δήμοι της Αττικής χρησιμοποιούν τους υπαίθριους ανοιχτούς χώρους με όργανα γυμναστικής όπου μπορεί κάθε πολίτης να αθληθεί. Σίγουρα μία τέτοια συνεργασία θα μπορούσε να έχει πολύ σημαντικά αποτελέσματα και για την περιοχή του Πεδίου του Άρεως. Ο ΟΠΑΝΔΑ θα μπορούσε να βγάλει συγκεκριμένο πρόγραμμα άθλησης γιατί έχει το δυναμικό των γυμναστών που γνωρίζουν το αντικείμενο».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Το AirBNB είναι κατάρα ή ευλογία για την πόλη;
«Θεωρώ ότι μία από τις προτεραιότητες του Δήμου είναι να διασφαλίσει το δικαίωμα στην κατοικία. Ο δήμος της Αθήνας πρέπει να έχει γνώμη για το τι γίνεται με τη βραχυχρόνια μίσθωση. Ανήκω σε μία γενιά που πλέον δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της πόλης, στο οποίο έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει. Δεν μπορείς να βρεις ανθρώπινο ενοίκιο. Στις αρχές της κρίσης κάποιοι μικρο-ιδιοκτήτες κατάφεραν να πάρουν ένα μικρό εισόδημα από αυτή τη διαδικασία και μερικές γειτονιές ζωντάνεψαν από τη βραχυχρόνια μίσθωση, αλλά πλέον έχουμε οικονομικούς παράγοντες που αγοράζουν ολόκληρες πολυκατοικίες για να τις βγάλουν σε βραχυχρόνια μίσθωση, διώχνοντας τους κατοίκους. Είμαστε η μοναδική δημοτική παράταξη που έχουμε βάλει το ζήτημα στο Δημοτικό Συμβούλιο -ο Ρήγας Αξελός που είναι εδώ. Είμαι ο πρώτος υποψήφιος που έβαλε το ζήτημα στον δημόσιο διάλογο και το έβαλα – όχι ακαδημαϊκά, το έβαλα συγκεκριμένα διότι πρέπει ο Δήμος να έχει γνώμη για το πρόβλημα της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Δεν είναι το ίδιο στην Αθήνα και στη Θήβα… Ο δήμος της Αθήνας πρέπει να έχει γνώμη για το ποια πρέπει να είναι τα όρια. Στο συγκεκριμένο θέμα υπάρχει ευρωπαϊκή εμπειρία για το ποια είναι τα όρια που επιτρέπουν σε έναν ιδιοκτήτη να έχει αυτό το παραπάνω εισόδημα, αλλά την ίδια στιγμή να μην επιτρέπεται σε παράγοντες real estate να εκμεταλλεύονται την κατοικία στην πόλη. Ένα από τα καινούργια προβλήματα που γεννήθηκαν στην κρίση στην Αθήνα είναι και το ζήτημα της ενεργειακής φτώχειας, δηλαδή βλέπουμε ανθρώπους που μπορεί να έχουν σπίτια, αλλά δεν μπορούν να καλύψουν τις ενεργειακές απαιτήσεις τους. Μετά από το τελευταίο νομοσχέδιο του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος, κάθε Δήμος, κάθε οργανισμός τοπικής αυτοδιοίκησης μπορεί να προχωρήσει σε ενεργειακό συνεταιρισμό. Ο δήμος της Αθήνας δηλαδή μπορεί να φτιάξει ενεργειακή κοινότητα. Είναι ένας τρόπος για να ανακουφιστούν συνάνθρωποί μας που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας. Αυτά είναι μερικά από τα βασικά κομμάτια της αντίληψής μας για τη δημοτική πολιτική».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η Αθήνα είναι μία πάρα πολύ βρώμικη πόλη. Εγώ ζω στην πλατεία Βικτωρίας και η κατάσταση είναι άθλια. Την ίδια στιγμή κάποιοι δήμοι βγάζουν χρήματα από τα απορρίμματα. Πως θα το αντιμετωπίσετε;
«Το ζήτημα της καθαριότητας είναι από τα πρώτα ζητήματα που βάζουν όλοι οι άνθρωποι της πόλης. Υπάρχει μία άποψη που λέει ότι «αφού τα τελευταία 30 χρόνια συζητάμε για την καθαριότητα και λύση δεν βρίσκουμε, ας βάλουμε έναν εργολάβο να μας λύσει το πρόβλημα». Εγώ λέω ότι η συγκεκριμένη πρόταση είναι μία αποτυχημένη ιδεοληπτική πρόταση γιατί σε όλη την Ευρώπη, όποιος δει την τάση, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότερες πόλεις πάνε σε «από- ιδιωτικοποιήσεις» των υπηρεσιών καθαριότητας. Μιλάμε για το Βερολίνο, μιλάμε για το Παρίσι, με τελευταίο παράδειγμα το Όσλο στη Νορβηγία που πρόπερσι πήρε πίσω την καθαριότητα από τον εργολάβο γιατί ήταν μία υπηρεσία που ήταν πολύ ακριβή και αναποτελεσματική. Ποιο είναι όμως το πραγματικά διαφορετικό που λείπει για να μπορέσει να γίνει καθαρή πόλη η Αθήνα; Είναι η ανακύκλωση. Σε αυτό θέλουμε να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι: αν στην Αθήνα δεν κάνουμε ανακύκλωση, αν δεν μάθουμε τη συμμετοχή και την ανακύκλωση, αν δεν αλλάξουμε όλη τη λογική για τη διαχείριση των απορριμμάτων, η Αθήνα δεν μπορεί να γίνει μία καθαρή πόλη. Και δεν στέκομαι απλά στο οικολογικό κομμάτι που είναι μία μεγαλύτερη συζήτηση. Μιλάω για την καθημερινή αλλαγή της πρακτικής μας που μπορεί να κάνει την πόλη καθαρή. Το 2020 κλείνει η Φυλή, τελειώνει αυτό το αστείο. Μπορεί να μην κλείσει το 2020 και να κερδίσουμε 6 μήνες παραπάνω, κάνοντας μαγικά – γιατί μαγικά κάνουν τόσο καιρό οι άνθρωποι για να την κρατήσουν ανοιχτή – το πρόβλημα όμως το έχουμε μπροστά μας και δεν λύνεται με μαγικά. Η Αθήνα ως πόλη, θα έπρεπε να στέλνει για ταφή μόλις το 25% των απορριμμάτων της, αλλά συνεχίζει να στέλνει για ταφή το 92% των απορριμμάτων της! Τα απορρίμματα σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη και σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο, είναι ένα αναπτυξιακό εργαλείο, ένα στοιχείο της λεγόμενης κυκλικής οικονομίας. Μέσα από τα απορρίμματα και την επανάχρηση, δημιουργούνται θέσεις εργασίας και ένα θετικό οικονομικό πλαίσιο. Στην Ελλάδα έχουμε «καταφέρει» να το έχουμε κάνει πληγή και κατάρα. Άρα, το πρώτο που λέμε είναι ότι η Αθήνα πρέπει να αποκτήσει τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων. Θα μας απαντήσει ο Δήμος ότι έχουμε τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων. Όποιος όμως διαβάσει αυτό το τοπικό σχέδιο απορριμμάτων διαχείρισης, θα διαπιστώσει ότι δεν χωροθετείται ούτε ένα πράσινο σημείο. Αυτή τη στιγμή, τα κλαδέματα της Αθήνας που είναι το πιο καθαρό κομμάτι των απορριμμάτων, τα στέλνει ο Δήμος στη Φυλή. Σκεφτείτε πόσο κοστίζει για την πόλη να φορτώνεις φορτηγά για να πηγαίνουν μέχρι τη Φυλή, να ξεφορτώνουν τα κλαδέματα της πόλης, τη στιγμή που η Αθήνα θα μπορούσε να είχε μικρά και μεγάλα «πράσινα σημεία» όπου θα μαζεύονταν αυτά τα κλαδέματα και θα γίνονταν κομπόστ, το οποίο, είτε θα επέστρεφε στα δημόσια πάρκα, είτε σε ανθρώπους που θα το έπαιρναν για τον κήπο ή τις γλάστρες τους. Άρα το πρώτο βήμα είναι η ύπαρξη τοπικού σχεδίου χωροθέτησης και διαχείρισης μικρών και μεγάλων πράσινων σημείων. Πολύ σημαντική είναι η ανακύκλωση στην πηγή. Μέσα από έναν μεγάλο πρόγραμμα εκπαίδευσης των ανθρώπων της πόλης, μπορούμε να εμπλακούμε οι ίδιοι στην αντιμετώπιση του προβλήματος, που αλλιώς θα συνεχίζει να επιβαρύνει και την καθημερινότητα και την οικονομική δραστηριότητα της πόλης».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η κατάσταση στα Εξάρχεια έχει ξεφύγει από κάθε όριο. Ως κάτοικος επί δεκαετίες, βλέπω τη γειτονιά μου να έχει μετατραπεί σε έδρα κάθε είδους εγκληματικής οργάνωσης. Πως θα το αντιμετωπίσετε;
«Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι μιλάω ως υποψήφιος Δήμαρχος και όχι ως υποψήφιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Στις αρμοδιότητες του Δήμου είναι να σπάσει την εγκατάλειψη γιατί η εγκατάλειψη γεννά προβλήματα. Είμαστε σε έναν δήμο που το 2018 έχει δαπανήσει 0 ευρώ για τον φωτισμό της πόλης. Αν δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτές τις στοιχειώδεις και αυτονόητες υποχρεώσεις ενός Δήμου, δεν έχει νόημα να συζητήσουμε τίποτα παραπάνω. Πρέπει πρώτα ο Δήμος να κάνει τη δουλειά του και να είναι αποτελεσματικός, και μετά να ζητήσει από την κεντρική διοίκηση να κάνει κι αυτή τη δουλειά της. Ένας Δήμος που δεν μπορεί να λύσει το βασικό θέμα του ηλεκτροφωτισμού, είναι ένας Δήμος αναξιόπιστος. Αναξιόπιστος πρώτα από όλα για τους ανθρώπους του».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πως θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα διαφθοράς σε πολεοδομικές παραβάσεις και σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.
«Προφανώς στη δημόσια διοίκηση υπάρχουν ζητήματα διαφθοράς. Το έχω ζήσει στην Επιθεώρηση Εργασίας και το αντιμετωπίσαμε με πειθαρχικά μέτρα, όπως απολύσεις. Πιστεύω ότι η δημόσια διοίκηση έχει πολλούς ανθρώπους που κάνουν σοβαρά τη δουλειά τους, κι αν θέλει κάποιος να προασπίσει τη δουλειά αυτών των ανθρώπων, πρέπει να μη δίνει το δικαίωμα σε κάποιους να «λερώνουν» το όνομα μιας ολόκληρης υπηρεσίας. Υπάρχουν πάρα πολλά εργαλεία τα οποία μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της διαφθοράς. Πρώτα από όλα οι τρόποι που κόβουν τις επαφές και κάνουν τις διαδικασίες αυτόματες μέσα από ψηφιακά εργαλεία. Είναι κάτι εύκολα μετρήσιμο που μπορεί να αποκαλύψει παθογένειες. Για παράδειγμα, αν σε μία περιοχή υπάρχουν 100 κλήσεις για καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και σε μία άλλη μόλις τέσσερις, κάτι δεν πάει καλά. Χτυπάει «καμπανάκι». Υπάρχουν στοιχεία και μεθοδολογίες που μπορούν να σου επιτρέψουν να αντιμετωπίσεις αυτά τα ζητήματα, ξαναλέω αν έχεις την πολιτική βούληση να το κάνεις κι αν έχεις το θάρρος να τσακωθείς με κάποιους. Διότι αν θέλουμε να αλλάξουμε την Αθήνα, θα πρέπει να τσακωθούμε με κάποιους ανθρώπους. Εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα να τσακωθώ στην Επιθεώρηση Εργασίας. Έδειξα ότι δεν είχα πρόβλημα ούτε με τα πρόστιμα ούτε με τα κλεισίματα. Ειδικά στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα point system, που να λέει ότι την τρίτη φορά που θα βρούμε παράβαση σε μαγαζί, πέραν από το πρόστιμο, προχωράμε και σε αναστολή λειτουργίας. Με βάση αυτό το σύστημα, φτάσαμε να κλείνουμε ακόμα και τραπεζικά καταστήματα. Ίσως κάποιος δεν θα περίμενε ποτέ να δει ένα υποκατάστημα Τράπεζας να κλείνει για παραβιάσεις εργατικής νομοθεσίας, το κάναμε όμως και διαπιστώσαμε συμμόρφωση και στις υπερωρίες και στους μισθούς και στα πάντα. Επαναλαμβάνω: αν έχεις βούληση να συγκρουστείς με αυτά τα κακώς νοούμενα συμφέροντα, υπάρχουν εργαλεία και μεθοδολογία και διεθνής για να το κάνεις».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η δημοτική συγκοινωνία, που έχετε στο πρόγραμμά σας, θα αφορά μόνο στο κέντρο της πόλης και τις «τουριστικές» ανάγκες;
«Στο πρόγραμμά μας για την καθημερινότητα, έχουμε μιλήσει για δημοτική συγκοινωνία. Θεωρώ ότι είναι αναντίστοιχο στον πρώτο δήμο της χώρας να μην έχει δημοτική συγκοινωνία. Δεν προτείνουμε να σχεδιαστεί από το μηδέν μία δημοτική συγκοινωνία αλλά να «κουμπώσει» στο υπάρχον δίκτυο, καλύπτοντας κυρίως τις μεταφορές προς τα μέσα σταθερής τροχιάς, δηλαδή προς το μετρό και το τρένο. Με αυτόν τον τρόπο κανείς πολύ πιο εύκολη την κινητικότητα μέσα στην πόλη. Άρα δεν μιλάμε για μία αστική συγκοινωνία που είναι απλά για τις ανάγκες των επισκεπτών στο κέντρο της πόλης, είναι μία δημοτική συγκοινωνία που αντιστοιχεί στις ανάγκες των κατοίκων. Άνθρωποι από το Παγκράτι σου λένε σήμερα ότι δεν μπορούν να πάνε στον Νέο Κόσμο, άλλοι από τον Άγιο Νικόλαο και τα Θυμαράκια δεν μπορούν να πάνε στα Σεπόλια. Αυτή τη στιγμή η Αθήνα δεν έχει μία κυκλοφοριακή μελέτη. Εδώ μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την ευρωπαϊκή εμπειρία σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο και να κάνουμε μελέτες για το κυκλοφοριακό, που δεν θα αντιμετωπίζουν απλώς τα τρέχοντα προβλήματα, αλλά θα διαμορφώνουν μία κυκλοφοριακή στρατηγική για τα επόμενα 10 -15 χρόνια και 20 χρόνια».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς θα αντιμετωπίσετε το φαινόμενο με τους ρακοσυλλέκτες που αδειάζουν τους κάδους και τις περισσότερες φορές αφήνουν όλα τα σκουπίδια απέξω;
«Ο Δήμος έχει ένα εργαλείο για να εξασφαλίζει κανόνες σεβασμού του δημόσιου χώρου. Αυτό το εργαλείο είναι η Δημοτική Αστυνομία. Η Δημοτική Αστυνομία μπορεί να κάνει πολλή δουλειά, αν όντως ξέρουμε τι θέλει να κάνει. Ο Δήμος πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να αποκτήσει μία θεσμική συνεργασία με τα αναγνωρισμένα σωματεία ρακοσυλλεκτών, τα οποία έχουν να παρουσιάσουν πλούσιο έργο. Πιθανότατα εκείνα κάνουν περισσότερη ανακύκλωση από όση κάνει συνολικά ο Δήμος αυτή τη στιγμή. Μέσα από έναν επίσημο και θεσμικό διάλογο με τα αναγνωρισμένα σωματεία, μπορεί να βρεθεί ένα πλαίσιο συνεργασίας. Σε πολλές πόλεις υπάρχει αυτή η συνεργασία. Προφανώς, όχι με έναν μεμονωμένο άνθρωπο που παίρνει τους δρόμους και κάνει ό,τι καταλαβαίνει, χωρίς κανόνες…».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η Δημοτική Αστυνομία σήμερα περιορίζεται μόνο στο να κόβει κλήσεις…
«Για εμάς η Δημοτική Αστυνομία είναι ένα εργαλείο για την προστασία του δημόσιου χώρου. Σε χώρους που ένας άνθρωπος δεν μπορεί να περπατήσει στο πεζοδρόμιο γιατί υπάρχει κατάληψη από τραπεζοκαθίσματα χωρίς να υπάρχουν απαραίτητες άδειες, εκεί πρέπει να παρέμβει η Δημοτική Αστυνομία. Κατανοώ απολύτως το πρόβλημα της στάθμευσης. Για αυτό δεν ξεκινάμε από το εύκολο κομμάτι των κλήσεων, αλλά βάζουμε το ζήτημα της δημοτικής συγκοινωνίας και της κυκλοφοριακής μελέτης που προφανώς πηγαίνει με ένα πλαίσιο για δημοτικά παρκινγκ. Όταν όμως έχεις ένα αυτοκίνητο το οποίο παρκάρει σε πάρκο, εκεί θα στεναχωρήσουμε κάποιους, αλλά πρέπει να μπουν οι κλήσεις».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι η πρότασή σας για τα αδέσποτα ζώα;
«Αυτή τη στιγμή ο Δήμος έχει έναν ετήσιο προϋπολογισμό γύρω στις 430 με 440 χιλιάδες ευρώ το χρόνο για δράσεις για τα αδέσποτα ζώα. Κατά τη γνώμη μας, δεν είναι λίγα αυτά τα χρήματα. Αν όμως θέσουμε το ερώτημα «υπάρχει αποτέλεσμα από αυτή τη δαπάνη;», νομίζω ότι δεν είναι θετική η απάντηση. Πρέπει να ξαναδούμε τη σύμβαση που έχει σήμερα ο δήμος της Αθήνας με το ΔΙΚΕΠΑΖ (Διαδημοτικό Κέντρο Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων). Είναι ένας φορέας που εργάζεται για την προστασία των αδέσποτων ζώων, αλλά υπάρχουν –δυστυχώς- πάρα πολλές καταγγελίες ότι στον χώρο δεν φροντίζονται τα ζώα με τον τρόπο που πρέπει. Είναι ένας χώρος που, όποιος τον επισκέπτεται, φεύγει -ας το πω ευγενικά- με αρνητικά συναισθήματα. Εμείς λέμε ότι στον πρώτο δήμο της χώρας, θα έπρεπε κανονικά να υπήρχε μία δομή σε κάθε δημοτική κοινότητα και πιστεύουμε ότι είναι συμβατό με τις σημερινές δυνατότητες του δήμου, με τους σημερινούς Πόρους. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με δύο δομές για όλη την Αθήνα, δύο δημοτικά κτηνιατρεία. Τι σημαίνει «δημοτικό κτηνιατρείο»; Μία δομή που θα μπορεί αν εφαρμόζει προγράμματα στείρωσης αδέσποτων ζώων -που είναι πάρα πολύ κρίσιμο- αλλά την ίδια στιγμή θα δίνει και τη δυνατότητα σε άνθρωποι που έχουν δεσποζόμενα ζώα και είναι δημότες της Αθήνας, να μπορούν να πάνε στο δημοτικό κτηνιατρείο για να έχουν μία πιο φθηνή υπηρεσία, είτε στη στείρωση είτε σε οτιδήποτε άλλη υπηρεσία. Είναι τελείως διαφορετική η δυνατότητα ενός ιδιώτη πού πρέπει να πάει να αγοράσει το τσιπάκι για το ζωάκι του και τελείως διαφορετική η δυνατότητα του Δήμου να αγοράσει μαζικά τσιπάκια, καταφέρνοντας έτσι μία καλύτερη τιμή. Ειδικά τα ζώα συντροφιάς είναι ένα κρίσιμο κομμάτι στη ζωή πολλών συμπολιτών μας και πρέπει να τα προστατεύσουμε. Πρέπει επίσης να φτιαχτεί μία πλατφόρμα από τον Δήμο για τον συντονισμό των οργανώσεων και των εθελοντών για τα ζώα. Ο κάθε άνθρωπος αυτής της πόλης να ξέρει ποιες είναι οι δομές που μπορεί να απευθυνθεί ή ποια εθελοντική βοήθεια μπορεί να παρέχει ο ίδιος. Ο δήμος της Αθήνας πρέπει επίσης να κάνεις γιορτές υιοθεσίας, όπως κάνουν άλλοι δήμοι. Τέλος, πολλές φορές προκύπτουν συγκρούσεις στον δημόσιο χώρο από πολίτες που λένε ότι δεν μπορούν να παίξουν τα παιδιά τους γιατί υπάρχουν σκυλιά… Ο δήμος της Αθήνας μπορεί να έχει και πάρκα σκύλων, έτσι ώστε να μην υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός στη χρήση του δημόσιου χώρου».
Πεδίου του Άρεως. 8/03/2019.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο πολιτισμός μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση της μισαλλοδοξίας και στην καλλιέργεια της αλληλοκατανόησης στις γειτονιές. Υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες πολιτισμού στην Αθήνα, δεν έχουν όμως καμία υποστήριξη από τον Δήμο.
«Στο ζήτημα του πολιτισμού υπάρχουν δύο κρίσιμες λέξεις: αποκέντρωση και πρόσβαση. Ο δήμος της Αθήνας έχει ένα πλούσιο δυναμικό όπως τα μουσικά σύνολα, τα οποία όμως περιορίζονται σε εκδηλώσεις στο κέντρο της πόλης. Εγώ έχω μεγαλώσει σε μία γειτονιά στα Κάτω Πατήσια, που δεν έχουν δει ποτέ ανοιχτή πολιτιστική εκδήλωση του Δήμου. Έχουμε τη χαρά να είμαστε σε μία πόλη που επτά με οκτώ μήνες το χρόνο έχουμε καλό καιρό, έχουμε λιακάδα, και επομένως μπορεί ο δήμος να έχει εξέδρες -δεν είναι τρομερό κόστος- σε διάφορες πλατείες και γειτονιές στις γειτονιές για να γίνονται εκδηλώσεις, είτε από το δήμο είτε από τις πολιτιστικές ομάδες. Η Αθήνα είναι πλούσια σε πολιτιστική λειτουργία και ο Δήμος πρέπει να βοηθήσει με υποδομές, όπως και με κτίρια που διαθέτει. Προφανώς μπορούμε να δώσουμε πρόσβαση σε θεατρικές ομάδες, σε ομάδες χορού, σε νέους καλλιτέχνες, έτσι ώστε να μπορούν να δημιουργήσουν χωρίς να έχουν το άγχος του ενοικίου. Στον δήμο της Αθήνας επίσης πρέπει να αποκτήσουμε σοβαρή πολιτική για το βιβλίο. Η δημοτική βιβλιοθήκη σήμερα δεν αντιστοιχεί σε εκείνη που θα έπρεπε να έχει ο πρώτος Δήμος της χώρας. Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος στην Αθήνα που διαβάζει, κάνει λέσχες ανάγνωσης, υπάρχουν μαθήματα δημιουργικής γραφής… Νομίζω πώς με δυο-τρεις στοχευμένες πρωτοβουλίες μπορεί όλο αυτό το ανθρώπινο δυναμικό να προσφέρει πολλά περισσότερα στη ζωή της πόλης».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι ευχάριστο που είστε απόψε μαζί μας και συζητάμε, αλλά θα έχουμε αυτή τη δυνατότητα και μετά τις εκλογές; Διότι συνήθως μετά τις εκλογές όλοι «εξαφανίζονται»…
«Μου έχει προκαλέσει πολύ μεγάλη εντύπωση ότι, όποτε ρωτάω δημότες «ποιος είναι ο τελευταίος δήμαρχος που θυμάσαι;», η πλειοψηφία των απαντήσεων είναι «ο Δημήτρης Μπέης». Το γεγονός ότι κάποιος πρέπει να πάει τόσο πίσω για να σκεφτεί Δήμαρχο για την Αθήνα, νομίζω ότι δείχνει το μέγεθος του προβλήματος. Σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας ακούμε από ιστορικούς Συλλόγους να μας λένε ότι τα τελευταία οκτώ χρόνια έχουμε δει μία φορά τη δημοτική αρχή η δεν έχουμε δει καμία φορά τη δημοτική αρχή… Κατανοώ επομένως απόλυτα την επιφυλακτικότητα σας. Εγώ αυτό το οποίο σας λέω -και θα παλέψω για να το αποδείξω- είναι ότι σήμερα ή αύριο μπορεί να μην συμφωνούμε πάντα σε όλα τα θέματα, αλλά και σήμερα και αύριο θα μπορούμε να μιλάμε και, όταν διαφωνούμε, να εξηγούμε γιατί διαφωνούμε. Είμαι ένας άνθρωπος που ζει σε αυτή την πόλη, περπατάει στην πόλη, κινείται στην πόλη και αυτό θα κάνω και την επόμενη μέρα των εκλογών».
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτές οι δημοτικές εκλογές θα γίνουν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Είστε έτοιμος για μετεκλογικές συνεργασίες;
«Η απλή αναλογική είναι μία νέα τεράστια ευκαιρία για την πόλη και για τους ανθρώπους της. Μέχρι τώρα είχαμε ένα δήμαρχο-κεντρικό μοντέλο, στο οποίο το 20% και το 30% του πρώτου γύρου, μετατρεπόταν στο 60% και το 65% του Δημοτικού Συμβουλίου. Αυτό αντικειμενικά οδηγούσε σε αλαζονεία και αυταρχισμό. Εμείς είμαστε έτοιμοι για προγραμματικές συνεργασίες και όχι βέβαια για «μικρο-διανομή εξουσίας» του είδους «δώσε μου μία αντιδημαρχία για να σου ψηφίσω αυτό ή το άλλο»- κάτι τέτοιο δεν αφορά την πόλη και δεν αφορά ούτε εμάς. Σε θέματα όμως που πιστεύουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε, δεν έχουμε πρόβλημα να συνεργαστούμε με κανέναν, με έναν αστερίσκο: δεν συνεργαζόμαστε σε κανένα επίπεδο και δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή. Αυτό το λέω ξεκάθαρα. Θεωρώ ότι είναι ζήτημα δημοκρατικής εγρήγορσης».
Διοικητικό Συμβούλιο Συλλόγου «Αθηνά»:
Μπαχλιτζανάκης Μανώλης (πρόεδρος), Σολδάτος Χαράλαμπος (αντιπρόεδρος), Γεωργιάδης Δημήτρης- Φαίδων (γεν.γραμματέας), Αντωνακάκης Στέφανος (ταμίας), Βότση Μαρία (μέλος), Γογώνης Iωάννης (μέλος), Καλαντζής Δημήτριος (μέλος).
Αναπληρωματικά Μέλη: Παπαγιαννάκη Ροδάνθη, Χαντζοπούλου Βασιλική, Κεντιστός Ευάγγελος.
